AGIM GASHI - ZËRI I NËNËS DHURATA IME

nga **Agim Gashi** Fri Jul 17, 2015 11:18 am

AGIM GASHI

ZËRI I NËNËS DHURATA IME

Heu, jam ngrit sot në këtë mëngjes
Kur njerzia festojnë e urojnë,
Disa i kanë edhe sofrat plot
Kësaj feste kangë i këndojnë.

I këndojnë dhe Hirësisë së Tij
Zotit të Madh që na ka falë,
I nderojnë t´vdekurit te varri
Ndezin qirinjë, lule u dërgojnë.

E unë larg n´kurbet të zi
Për atdhe vuaj, mendoj...
Shpirti im mbushur malle
Sot te vorret që smund shkoj.

Smund të shkoj as te vorri i babes
As te i Nelit që e kan vra,
Smund të shkoj as te vorri i Shqipes
Që nga kjo botë vjet u nda.

Më shkoi mendja tek të varfërit
Te t´plagosurit e njerëz të sëmurë,
Tek ata që janë n´vetmi
Tek të humburit që s’u gjeten kurrë.

Më shkoi mendja te vetvetja ime
Nuk kam çka të shtroj në sofër,
N´kurbet të zi me këto mjerime
Me shumë halle në t´huajën votër.

Dhe mendoja çfarë dreke të bëj
Edhe pak gjë më ka mbetë,
Me pak bukë nga të huajt
Ja kurbeti si na ka tretë.

Dal n´dritare e shikoj qiellin
N´këtë ditë vere sa i ngrysur,
Miliona njerëz sot kafshojnë qiellin
Nga njerëz pa zemër e të krisur.

Milionerët mbijnë në çdo anë
Duke vjedhë edhe plaçkitë,
Mallkue qofshin për këtë verë
Mos e pafshin të bardhën dritë.

II.
Sa të ëmbëla sot janë ëmbëlsirat
E shijova n´fotografi,
Edhe qielli i ndërron ngjyrat
Askund shpresa për varfëri.

N´katër anët vetëm katran
Nuk shikoj kund rreze dielli,
Kur ske bukë ske as shëndet
Kish mbarue sot edhe mielli .

Më kapluen shumë mendime
Pse e pa drejtë të jetë kjo botë,
Përse Zoti nuk ka shqetësime
Për të mjerët në këtë tokë?

Hoxhollarë me lesh, pa lesh,
Duke vjedhë e kanë bërë namin,
Me koleget politikana,
Hanë e pinë e urojnë Bajramin.

E unë i mjeri edhe me pas para
Në restorane nuk shkoj për së gjallë,
Sdua t´jem bashkë me hajdut
Që popullit zemrën ia kanë kallë.

Kanë vershue, plazhet plot
Me bodigard e roje tjera,
Për të varfërin janë të njejta
Sikur dimri ashtu dhe vera.

Sot o njerz ndoshta jamë ngutë
Në xhami nuk shkoj për t´gjall
Nuk dua t´jem bashkë me hajdut
Me spiuj edhe tradhëtar.

III
Por sot këtu nga banesa ime
Ja dërgova hyjit disa fjalë
N´gjuhën e pastër të gjuhës shqipe
Sa që zemrën ma kan´ kallë.

Të falem Ty si mbarë njerzia
Ma hjek pak këtë mërzi,
Më dërgo ti mue të shpija
Se po digjem n´kurbet të zi.

Nuk kaluen dhetë minuta
Po bie zilja në telefon,
Kush do të jetë pak si u tuta
Ditë pa dhimbje të më uron?

Filloi trupi të më dridhet
Telefonin hapa vrap,
Oh sa za i ëmbël në tel përvidhet
Zoti vetë m´dërgoi dhuratë.

Ai za ma mbushi zemrën time
Rreze dielli të dashunisë,
Ma gëzoi shpirtn edhe jetën
U bana ylli i lumtunisë.

O ishte pra vetë nana ime
Që më thirri të pyet për mue,
Mendja e nanës me plot ngashërime
-Dhimbjet o bir a t´kanë pushue?

Po si të kam moj lokja ime
Nuk kam dhimbje e sofra plot,
U mbush sot plot shtëpia ime
Kur ta ndjeva zërin sot.

Biseduam për shumë gjëra
Nga gëzimi fluturoja,
Përqafimet një nga një
Nënës time ja dhuroja.

E përshëndeta mija herë
Me gjithë zemër e urova,
Të më jetoj ajo përherë
Një strofë kënge ja këndova.

IV
U ndamë me nënën nga telefoni
Me shumë urime e fatëbardhësi,
Që ma mbushi zemrën plot
Nuk më vyen tjetër pasuri.

U ula këtu në dhomën time
T´më ndalen dridhjet pakë e nga pak,
Ah sa zë i ëmbël ai zë i nanës
Që m´ka mbajtë nantë muaj në bark.

Për të gjithë kam nji porosi
Duejini prindit sa janë të gjallë,
Kur të vdesin e bahen dhe
Malli për ta ka me ju kallë.

16.11.10- Düren

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30