Albina Idrizi: RREFIMI IM

Albina Idrizi: RREFIMI IM

I dashur më fal,
sot dua të rrëfehem
për të vetmin mëkat,
se vec teje
edhe poezinë të dashur kam,
më fal i dashur,
më fal.

Shumëherë kur dukem larg
unë me të jam,
shumëhere kur hesht me ty
unë me të flas,
shumë herë kur nuk të dëgjoj ty
jam duke dëgjuar atë,
më fal pra i dashur,
më fal.

Sa e sa herë
tinëz ik nga shtrati yt
në shtratin e saj rrëshqas,
falem, jipem e tëra
shkrirë gjer në të fundit varg,
pastaj e kënaqur
kthehem tek ti prapë,
tinëz, tinëz
ngadalë.

Dhe
nuk merr fund me kaq,
ngrihem prapë e prapë
gjer sa dritë e agimit zbardhë,
e shikoj i ndërroj vend
të ndihet mirë e rehat,
me dashuri i mbuloj
të zbuluarat gjymtyrë
mos të ngrijë natës së gjatë,
e në fund qetas pa u ndjerë
e puth lehtas ne balle.

Më fal i dashur
të lutem më fal,
vec teje
edhe poezine të dashur kam,
qindra dashnorë në të
të dashur më kanë,
njësoj dhe qindra fëmijë
më njohin si nanë,
mu si dhe unë
prindërve nga mbarë bota
femijë i tyre aty jam.

Me fal i dashur, me fal!