Publikoi;Lek Mrijaj-Krijimtaria e poetit të njohur Mark Kuzhnini-Jeta Artistike e Poetit Mark Kuzhnini

Mark Kuzhnini hyn në radhën e poeteve talent të rinj që veprimtarinë e vet poetike e kultivon me sukses për të rritur dhe për fëmijë.
Ai, duke shkruar vjersha të bukura, në mënyrë simbolike këndon për njërëzit e shquar të kombit dhe për ata të penës, këndon për shpesët, por edhe për jetën plot të papritura me tema e motive të llojllojshme, të cilat kanë karakter edukativ. Përmes një perceptimi të qartë poetik, ai na orfon një pikturë të gjallë për jetën në përgjithësi.
Me imagjinatën e tij Marku, në mënyrë specifike i përjeton dhe i vulos motivet reale, të cilat trajtojnë aspekte të ndryshme dhe ofrojnë njohuri për shumë anë të jetës. Pra, ai derdhë te tëra frymëzimet duke folur me zërin e tij dhe duke thirrur me plagën si përkatësi shpirtërore .
Fokusi poetik i përqendrohet në një objekt poetik: qenia si objekt thelbësor i idesë dhe mësazhit. Kështu, nëpërmjet vargut poeti Kuzhnini arrin të paraqet kompleksivitetin e qenies, relacionet të saj me gjithësinë, me vetveten; shfaqjet e ndryshme të saj dhe vendndodhjen në kohë e hapësirë .
Në vargun e tij arrihet të shkruhet biografia e poetit me biografinë e qenies. Qenia që paraqitet nuk është e përcaktuar dhe kjo është një e arritur tjetër e tij ,sepse ka lënë mundësinë e identifikimit të secilit lexues me atë poezi.
Brenda këtij subjekti ngërthehen edhe shpresa, edhe zhgënjimi, edhe qëndresa, edhe përkujtimi, edhe reagimi i një shpirti, i cili gjënë shprehje vetëm në synimet e poetit, i cili shquhet për kah vargu dhe poezia e shkutër, të cilat sot janë edhe shumë të preferuara.
Mirëpo, duke pasur parasysh se vargu dhe poezia e tillë do përgjegjësi të veçantë, ai kësaj çështje ia del dhe krijimtaria e tij na servohet si shumë e qëlluar dhe me fuqinë e mesazhit shumëdimensional. Mark Kuzhnini lindi me 27.01.1987, në fshatin Arbanas (ish-Serbica e poshtme) të kryeqytetit të kulturës Shqiptare të Prizrenit. Shkollën fillore e kreu në “Zenel Hajdini” me suksese te shkëlqyeshëm ndërsa shkollën e mesme në “Ymer Prizreni” në Prizren – dega EKONOMI-Doganier.
Marku u rrit në një familje prej shtatë anëtarësh. Rrjedh prej një familje bujare, patriotike dhe atdhetare – familja e njohur KUZHNINI, e cila çdo herë ishte në shërbim të atdheut dhe bashkimit të popullit Shqiptar.
Poeti Mark Kuzhnini për shkak të gjendjes së tij shëndetësore ka vijuar shkollimin me vonesë . Pati një aksident natyral dhe u rrëzua nga 20 metra në lartësi dhe theu të dy duart. Edhe pse qëndroi i sëmurë në gjendje kome mbi 26 orë ai me vullnetin e jetës për poezinë e tij ia doli ta kapërceje këtë sfidë shumë të pabërballueshme.
Fillimet e krijimtarisë

Mark Kuzhnini
Poeti i talentuar Mark Kuzhnini filloi të merret me poezi qysh në moshën 14 vjeqare, me poezinë e parë titulluar “E DUA”. Që nga viti 2009 ai u mor me shkrime si: “Krejt harres” (burgu), “Plaga e vjetër”, “Ftyrë e pa harrushme”, “Ku është kanuni” etj. Ndërsa në fillim të vitit 2010 ai filloi të merret me poezi.

Cikël Poetik nga Mark Kuzhnini

DUA QE TE JEMI NJE SHTET

qe nga lashtesia ky popull esht i ndjekur
brez pas bresi ne lufta te ndyshme
i dermaur nga t’gjith i perndjekur
dua nje shtet tani pak me ndryshe

jem dy shtete tani por pse nje sjemi
fisi i dardanve u be shtet ne vete
shqipetar duhet ti bashkoni trojet qe i keni
por ti europ pse sna jep nje lloj te drejte

duhet kto berze te shohin ILIRIN
Duhet te formohet shteti i vjeter
nje perandori ne vete dikur ishim
e kaluara dhe e ardhmja do shkruhen ne leter

sa deshmor e sa martir ran per ket dhe
se gjakui atyre u derdh si n’shrat nje lum
vllezer mos e dalloni vellaun ne fe
deri sa te jemi nje shtet un i qet nuk bej gjum.

BESONI
( Beso o Njeri )

lapsi eshte deshmitar i imi
fleta eshte pishqir i lotit
vujtjet e mia koha i perbini
ju qe urreni besoni zotit

jepni shpres pak vetvetes
ndryshoni per mir e jo per keq
hudhni njeher mbeturinat e jetes
adhuroni zot e urreni dreq

jasht binarve si trer pa frer
keshtu duket varg njerzimi
kan bilet per parajs e t’gjith shkojn n’fer
u sa i madh per ta eshte gezimi

se fare me sy kta spo shohin
urrejn , palqkisin edhe vrasin
njeri tjetrin mo nuk e njohin
ah vertet t’gjith tani po me plasin.

Drunjet e Pishes

Si nje lyps rrugave doren e kam te zgjatur
dua diqka qe nuk e don askush ne ket bot
dua varri te me jet tani i hapur
unë flas me ze te lart por mundohem kot.

I zbehur jam nen hijen e henes
sa duket dhe dheu mua me nuk me mban permbi
do ja le nje fjal amanet nenes
pash gjirin qe dikur ma dhe mos mbaj per mua zi.

Jam i etur per vdekje oj nene te flet biri yt
sme ka mbetur me tani gje ne ket jet qe jetoj
mora nje litar ne dorë shkoj tek nje lis veten me myt
letren tu e shkruen ditet e fminis po i kujtoj.

Deshmitaret e mi jan yjet zbashku me henen n’ket nat
vazhdoj drejt kalvarit tim keshtu siq jam zbehur
mbrapa i le pyet dhe me behet kodrina me e gjatë
shoh njerz tani mbas meje qe vijn dhe janë si te dehur.

vallë a janë edhe keta per te mbytur veten
dhe unë i vetem tani nuk jam ne kto male ku rrin bisha
sa duket dhe keta nga dikush tani ndjeken
kta lisa me njerzë te varur t’gjith janë drunje nga pisha.

Qyteti im

Nje tempull i se vertetes i ndar nga nje lum
i kororzuar me nje kala dikur siper me topa
i qendisur me ura dhe me tradita t’dryshme me shum
qe gjdoher ne vezhgim e kish europa

Me kallderma te bukra me nje shesh magjeps
me nje lidhje beslidhje qe ai e pati gjdoher
qe shkelqen si ne mbremje dhe ne mengjes
si qerdhe e beslidhjes dot mbetet perher

Aj shadervan ne mes qytetit te vjeter
e ben dhe me terheqes dukjen e tij qe tani mbeti
ato ura qe na lidhin me nje pjes tjeter
i thuri keta rreshta per bukurtin e ketij qyteti

Çdo fjal esht e pakt per bukurin e rall
se edhe balta e ktij vendi ka nje kuptim te plot
Prizreni. nje qyte qe jetojn njerzimi si ne prrall
aj qe lind dhe vdes ketu nuk zgenjehet me ket bot

Me tempuj te perendis me xhami dhe kisha
me natyren e bukur qe ket qytet e rrethon
me burra te beses ne kok qe mbajn plisa
edhe era e let ktu mendjen ta freskon.

Tingujt e Pianos (Poezia e dashurisë)
I hap sytë po nuk e shoh veten ku mbeta tash
i ndjekur jam nga peshperimat tingëlluse
i shkret pa asgje te gjitha tek ti i lash

pranë pianos maxhike krijoj nje melodi vajtuse
Prapë nuk jam aty ku mendova qe do te gjindëm
edhe pse ai vend i dikurshem tani është i pa fat
jam i rrethuar nga peshperitsit edhe unë bindëm

se dashuria ndaj teje paksa u ngulfat.
Prap ne errësirë qëndroj per at jam i errët ne pamje
se kam qendruar shumë ne errsiren e natës
ky lis qe qendronimm nen hijen e tij tash është n’tharje

a jam tani ne endërr apo është nje lloj i imagjinates.
Imagjino se si ndihem pa praninë tënde
nën lisin tonë qe dikur ishte mbi ne nje kurorë
kurorë magjike qe tani ti ket kurorë e shembe

zogun qe e ledhatoja dikur me nuk e kam ne dorë.
Hiku dhe sme la as nej pupel per kujtim
vetem era e saj tani me ka mbetur
me melodin e pianos tani jam ne vajtim
kufomen e shpirtit tim ende se kam gjetur.

Mengjeset pa Ty

I arratisur nga zhurmat qe me percjellin mua pas
mbrapa koken se kthej , vazhdoj unë pa ndalim
a jam vet apo i ndjeki turmat dhe ju shkjo mbas
eci vazhdoj ne nje rrug qe fare ska kthim.

Diku ne n’aj udhkryq te takova ty prap
mengjeset agojn por bashk me nuk jemi
a duhet qe vazhdimisht te t’percjell n’hap
ditet qe dikur ne i kishim me nuk i kemi.

Te takova ty ne ender moj mbretresha ime
mu tek udhkryqi ku met puth u perpoqa
ajo enderr e bukur me sillte shum kujtime
ndjenjat ndaj teje oj gjan kurr sun i hoqa.

Tash dhe shiu qe bien tani nu ka kuptim
dhe djelli qe rrezon fare drit nuk ben e shoh
ti shkove dhe me le mua ashtu siq jam trishtim
ate qe e deshta dikur tani fare me nuk e shoh.

Edhe ne korrik kam ftoht se shpirti pa ty nuk ngrohet
edhe ne nje vullkan i zhytur prap ftoft do ta kisha un i mjeri
endrrat tani me zhduken, nga gjumi nje zemer e vrar zgjohet
se deri tani ishte e rrethuar e shkreta nga terrë.

I HUMBUR
Ne mes te nje dite perplot me mjegull
dhe ne fillim te nje mremjes te erret pa hënen
duhesh qe te kesh ne vete nje rregull
vrapo hik nga e keqja sa qe ende nuk te ka zenë

Me sy nuk shoh dritë aspak
me duar e hap rrugen tiem te errt
bej hapa te ngadalshem dhe ngapak
i nihmoj vetes qe te jem me i siqert

i flas nje populli i flas nje kombi
a keni vesh per tme ndegjuar
zduhet me kurr ti ngjajm nje robi
jem popull krenar nga zoti te bekuar

Unë i ligi ky i humburi ja ku jam tani
ne nje rrug hyra qe kthimi zvjen n’shprehje
edhe pse e ngris por prap sme degjohet zeri
ti hec paar por un jam mbrapa teje.

NUK I LAM VEND AS PERSHENDETJES

Te njejten rrug prap e shkelim
i njejti shkikim ngelet tek ne
tani dhe ndjenjat me nuk qelin
nuk jemi tash se qysh ishim dje

S”lam vend as per nje fjal jam permalluar
as shok un dhe ti tani nuk jemi
dashuria e dikurshem tani ka filluar per te qaluar
as fjelen si je me me vete nuk e kemi

syt kerkojn diqka tani me teper
dhe zemar pushon per nje qast e mejra
ajo i kujton epshet e vjeter
po ksaj radhe nuk qel tek kjo bukur vera.

Nuk i lam vend as pershndetjes
nuk i lam as gjesteve qe i patem vend
nuk i lam vend as buzeqeshjes
kjo ngjarje tani mua po me qmend.

…E dua at natë…

E dua at nat qe gjdo gje ishte e mir per mua
E dua kohen mbrapa te kthehet te t’kem prap pran ty
Dhe mengjeset e dikurshme te zbardhen duke te te then te dua

Se djelli ne agim dhe hena ne mbremje me ngjajn ne ata sy
Aj kujtim i shkret me kthen kohen mbarpa ku ishim dje
Aj zeri yt me troket shpesh ne vesh
Nata e qet puthejet e pa ndalshme mi kujton atje

Tek vendi kun e rrinim ne me shpesh
Numronim yjet ne naten ton te qet
Ku ti rrishe ne krahun tim ne naten freskuse
A si ta kthej dhe nje her at nat te shkret
Tani ri ne nje nat te ngajshme vet dhe esht nat shokuse.