Krijimtaria e poetit të njohur Mark Kuzhnini

Krijimtaria e poetit të njohur Mark Kuzhnini

Nga Lek Mrijaj


Jeta Artistike e Poetit Mark Kuzhnini

Poeti Mark Kuzhnini

Mark Kuzhnini hyn në radhën e poeteve talent të rinj që veprimtarinë e vet poetike e kultivon me sukses për të rritur dhe për fëmijë.
Ai, duke shkruar vjersha të bukura, në mënyrë simbolike këndon për njërëzit e shquar të kombit dhe për ata të penës, këndon për shpesët, por edhe për jetën plot të papritura me tema e motive të llojllojshme, të cilat kanë karakter edukativ. Përmes një perceptimi të qartë poetik, ai na orfon një pikturë të gjallë për jetën në përgjithësi.
Me imagjinatën e tij Marku, në mënyrë specifike i përjeton dhe i vulos motivet reale, të cilat trajtojnë aspekte të ndryshme dhe ofrojnë njohuri për shumë anë të jetës. Pra, ai derdhë te tëra frymëzimet duke folur me zërin e tij dhe duke thirrur me plagën si përkatësi shpirtërore .
Fokusi poetik i përqendrohet në një objekt poetik: qenia si objekt thelbësor i idesë dhe mësazhit. Kështu, nëpërmjet vargut poeti Kuzhnini arrin të paraqet kompleksivitetin e qenies, relacionet të saj me gjithësinë, me vetveten; shfaqjet e ndryshme të saj dhe vendndodhjen në kohë e hapësirë .
Në vargun e tij arrihet të shkruhet biografia e poetit me biografinë e qenies. Qenia që paraqitet nuk është e përcaktuar dhe kjo është një e arritur tjetër e tij ,sepse ka lënë mundësinë e identifikimit të secilit lexues me atë poezi.
Brenda këtij subjekti ngërthehen edhe shpresa, edhe zhgënjimi, edhe qëndresa, edhe përkujtimi, edhe reagimi i një shpirti, i cili gjënë shprehje vetëm në synimet e poetit, i cili shquhet për kah vargu dhe poezia e shkutër, të cilat sot janë edhe shumë të preferuara.
Mirëpo, duke pasur parasysh se vargu dhe poezia e tillë do përgjegjësi të veçantë, ai kësaj çështje ia del dhe krijimtaria e tij na servohet si shumë e qëlluar dhe me fuqinë e mesazhit shumëdimensional. Mark Kuzhnini lindi me 27.01.1987, në fshatin Arbanas (ish-Serbica e poshtme) të kryeqytetit të kulturës Shqiptare të Prizrenit. Shkollën fillore e kreu në “Zenel Hajdini” me suksese te shkëlqyeshëm ndërsa shkollën e mesme në “Ymer Prizreni” në Prizren – dega EKONOMI-Doganier.
Marku u rrit në një familje prej shtatë anëtarësh. Rrjedh prej një familje bujare, patriotike dhe atdhetare – familja e njohur KUZHNINI, e cila çdo herë ishte në shërbim të atdheut dhe bashkimit të popullit Shqiptar.
Poeti Mark Kuzhnini për shkak të gjendjes së tij shëndetësore ka vijuar shkollimin me vonesë . Pati një ngerq ne moshen 6 vjeqare ku qendroi ne gjendje kome me shum se 26 or dhe ne vitin 2006 nje aksident natyral ku u rrëzua nga 20 metra në lartësi dhe theu të dy duart. Ai me vullnetin e jetës për poezinë e tij ia doli ta kapërceje këtë sfidë shumë të pabërballueshme.
Fillimet e krijimtarisë

Poeti i talentuar Mark Kuzhnini filloi të merret me poezi qysh në moshën 14 vjeqare, me poezinë e parë titulluar “E DUA”. Që nga viti 2009 ai u mor me shkrime si: “Krejt harres” (burgu), “Plaga e vjetër”, “Ftyrë e pa harrushme”, “Ku është kanuni” etj. Ndërsa në fillim të vitit 2010 ai filloi të merret me poezi.






(Amsera Reka- E mbijetuara e tragjedisë së Restelicës)

Voglushja

Nje ze engjulli nen rrenoja
thrriste pa nderprer prinderit e saj
iu kishin ngrir dhe buzet sbente pun me as goja
sa duket dhe e ema e vdekur per te filloj te qaj

Gjymtyret e vdekura e mbanin nen gji
shpresa e saj me askund nuk kishte mbetur
njeri me nje gyp tha ndegjoni eshte ketu nje femi
ajo per nje fjal te prinderve ishe shum e etur

Pas nje qetesie te plot doli ne drejtim te zhurmes
e terhoqen nga trupi i vdekur i emes
e habitur , e bartnin neper duart e turmes
engjullueshja doli me e bukur se ngjyrat e henes

Ngjyra e bardh prej saj do te urrehet
njeriun e bores ndoshta nuk do e ben me kurr
nga fjollat e bores ne te ardhmen do te dehet
dhe do te thot kjo bor e mallkuar mi morri te gjitha dikur

Ne shkoll ndoj her ndoshta do ket per te ber nje ese
titulli do jet: Flisni per dimrin ose Bora e bukur
lotet e saj do te jen te ftuar me nje her
do te filloj te qaj ne qoshe te klases e strukur

Ndoshata do te shenoj ca rreshta
ose do e permbyll (Nuk eshte e bukur Bora)
ne shpirt do e brehn vazhdimisht kurreshtja
do te thot dhe sa minuta do perfundoj Ora.


..........................................................................



ATE BOTE NE SHI

Emri ytë në çdo faqe më shfaqet papritmas
si mbetje në kokë trotoari më patë mbetur
të kërkoj ty në çdo lagje por e kotë
madje në një fjalëkryq emrin ta kam gjetur

E ndar në gimca zemra ime
syt e tu kërkoj tek secila vajz po smund ti gjej
madje dhe as floket tua asnjera si kishte
po sa e shof një floke zez kokë andej e kthej

Veten e gjej të strukur si çdoher
mbaj në duar dhuraten që kisha për ta bër
po ty s’te gjej prap askundi
kam mbetur pa ty si peshku me pak shpirt mbi rër

Nuk ndjej më hapat tu si me par
nuk ndegjoj madje as zërin tënd të ëmbel e të but
një zemer mbrenda e mbaj të ndar
në mes të shiut skam as kokën diku për ta struk

Dikur isha nën një obmbrell me ty e mban mend
atë botë aqë afër më flisje dhe përsëri mir stë ndëgjoja
kujtimet në mbrendsin e shpirtit tim jan në trend
atëher kur flisja dhe mua të shkretit n’qetsi më fliste goja.


...........................................................................


Pash emrin tend o ZOT

Pash qiell e tok o perëndi
Mos me harro kendej mua
Dhe un i yti jam
A sa fort o zot te dua

Pash emrin tend o ati im
Me dihmo ta dua jeten
Shpesh ndjehem i merzitur
Dhe shpesh zihem me vetveten

Pash gjakun tend o zot
Me ndihmoh te dal nga kjo kriz
Pash veren-dimrin e jet e mot
Mos lejo t'qendroj si ne mraz nje miz.


............................................................


Vdekja e POETIT

Kështu i vdekur do të dukem
Me një buzqeshje me t'njten fytyr
Kur në arkivol do të strukem
Për tu bër pluhur me gjymtyr

A do mkujton rruga që kam shkelur
Apo fare zdo të më kujton
A do qan vajza që me të kam bredhur
Ndoshta për mua fare zdo loton

Kur mbi varr një gur kam për ta bartur
Emri im në të do jet i shenuar
Mbi atë gur nje shkrim do jet i mbajtur
Që poezin ka për të ma kujtuar

Kur atë leter do e merr era
Dhe trupi im do shëndrrohet në pluhur
Për mua zdo jet më e lulzuar vera
Kurr zdo mbetet më kohë e duhur

Në pranver ku me lule më mbushet varri
Gjelbrojn pyet anemban
Drejt në gjoks ka për tmi lëshuar rrënjet qarri
Dhe kur naten qjelli do të tinglloj si këmban

Kur një vit këtu do e përmbushi
Dhe të gjith kan për të hequr zi
Dhe pse vjeshata do m'bart tek rrushi
Do më kujtohet e ëmbla poezi.



..........................................................


KUJTIM NE ZHDUKJE

Flet e zbrazet pend pa ngjyr
jetë pa jetë gjalles me fëtyr

rrug lakuese vepër arti
fjal me pesh me vete barti

gjurm pa gjurm vazhdoj kërkimet
turra turmë mi mbulojn kujtimet

më urdhron shpirti që të vazhdoj
një emër shëndrriti më bëri ta kujtoj

diqka pa dukje më përcjell mua
është kujtim në zhdukje që m ’thot të dua.