ADEM ZAPLLUZHA -DUKE PRITUR SHFAJËSIMIN

nga **Agim Gashi** Thu Nov 29, 2012 10:23 pm

ADEM ZAPLLUZHA -DUKE PRITUR SHFAJËSIMIN

Zotërinj nuk jam gjykatës
Por një poet i moshuar
Nga dhembja e të cilit
Si shtreza
Këputen thinjat e flokëve

Netët më nuk i kam net
Por fantazma
Që më çojnë
Deri te portat e Purgatorit

Ju s’doni ta shfajësoni
Por unë po pres
Zotërinj gjykatës
Akoma jam në ankth
I tërë një popull pret
Që ta zhburgosni pafajësinë

A kanë ndërgjegje
Kodet e juaja
Që i mbajnë nëpër qelitë e Hagës
Tërë një popull
Luftëtarët e Lirisë
Të cilët më shumë se jetën
Dhe dashurinë
E deshën dhe e duan lirinë

S’latë asgjë pa prangosur
Zotërinj
Asgjë
Mbase keni harruar
Se liria kurrë nuk mund të prangoset
Zotërinj
S’mund të prangoset
Asnjëherë
Liria e askujt të nderuar

2.
Zotërinj
Ju akuzoj
Në emër të lirisë së robëruar
Që sot
E kush e di se sa vjet
Jeni duke mbajtur në burg
Një popull të tërë

Dje në Prishtinë
Komandant Çeliku
I shqeu kodet e padrejtësisë
Dhe sot fluturon
Ballëhapur
Ky burrë syshqiponjë
Nëpër qiellin e lirë të Kosovës

3.
Ju akuzoj
Të gjithë ju jeni të akuzuar
Në emër të lirisë
Hyjit
Dhe të drejtësisë
Jeni të akuzuar zotërinj

Zhburgoseni ndërgjegjen e fjetur
Nëpër qelitë e urrejtjes
Se për ndryshe
Sërish
Si ortek dëbore
Çohet peshë djemuria

Çfarë faji pat gjenerali im
Që rri akoma i prangosur
Për teket e të sëmurëve psikikë
Çfarë faji pat
Gjenerali
Ramush Haradinaj
Çfarë faji pat
Zotërinj

4.
Nuk janë këto krakëllima korbash
Nuk janë këlthitje
Por gjëmat e një populli
Ju akuzojnë zotërinj
Ju akuzojnë
Për padrejtësitë që i bëni fëmijëve tanë
Varreve tona

Më duket se asgjë nuk ju kujtohet
Zotërinj asgjë
Ne akoma sot
I ndjejmë hukamat e shpirtrave
Të dhunuar
Akoma ajo vulë e turpit
Bënë një hije morbide
Mbi kokat e nuseve
Mbi kokat e fëmijëve
Të poshtëruar zotërinj gjykatës

5.
Një arkivol
Një këmishë
Akoma pa iu tharë gjaku
Ju akuzon
Edhe një poet
Ndoshta nesër e burgosni
Ju akuzon
Jo për krime
Por për padrejtësitë
Që ia bëni popullit të tij
I tërë një popull
Ju akuzon zotërinj

6.
Ekselencë
Nëse liria është krim
Atëherë
Burgoseni tërë një popull
Edhe kërthinjtë në barqet e nënave
Djepat
Që përkundin dashurinë
Dhe i mësojnë fëmijët
Se si duhet dashtë atdheu

Të nderuar
Nuk ka krim me të madh
Se sa ta burgosni pafajësinë
Dhe njeriun
Që aq shumë
E deshi dhe e donë lirinë

Ecjet tuaja të rënda
Me veladon të zinj
Ma përkujtojnë
Iinkuizicionin e zi
Zotërinj
Me zemër të zezë

7.
Çfarë faji patëm
Që na akuzuat
Dhe po na akuzoni
pse e deshëm
Dhe e duam lirinë
më shumë se çdo gjë

Zotërinj gjykatës
Ekselenca
Po dridhen e rrëqethen
Muret e mykura të Hagës
Ju akuzojnë
Edhe kërpudhat zotërinj
Edhe kova e urinimit
Ju akuzon

Ju deshët
Apo nuk deshët
Biri im do ngadhënjej
Mbi ndërgjegjen e mykur
Të Evropës

Ky sogjetar
Me urtësi më të madhe
Po aq edhe krenar
Është duke pritur
Të shthurët rrjeti
I padrejtësisë së merimangës
Dhe t’i puthë
Fëmijët në ballë

8.
Ekselencë
Unë poeti i moshuar
Nuk i njoh kodet e Juaja
Por ju betohem
Se prej tyre mu kanë thinjur
Dhe këputur
Fijet e flokëve

Mu kanë thinjur qepallat
zotërinj
Duke pritur me padurim
Shfajësimin
E gjeneralit tim
Shfajësimin e gjeneralit tonë
Ekselencë shfajësimin

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31