Nehat Jahiu: Cikel poezish:

KU PO SHKOJME..

...e ku po e leme fushen e malin,
dashurine e mallin,
e ku, ku jemi nise, ku po shkojme?
Qysh mund te rrojme?!

...e ku po e leme neneloken
dhe token,
e ku, ku jemi nese, ku po shkojme
A mund te rrojme?

...e po e leme diellin
dhe henen tone,
ne duar kujt po ia leshojme...
A mund te ia besojme?!

...e ku po e leme buzeqeshjen
dhe etjen
per dashurine tone,
e ku, ku jemi nise, ku po shkojme
A mund te durojme?!

Me vete po marrim
vec mallin
dhe emrin tone e shtrengojme fort
te mos na e prishin, te mos na e marrin...
atje ku shkojme...


VITET RRJEDHIN...

Mallin ne zemer sa kohe e mbajme
per vendin tone me lote qajme.
Dhembja na i shpon syte e ballit,
se nene e babe u ndane prej djalit.

Vitet po rrjedhin si ujevare
larg vendit tone perjete ndare.
Ne dhe te huaj jemi tretur
me sy te thare kemi mbetur...


DO TE ME NGJALLIN ZOGJTE E MALIT...

Dashurine e mallin vetem une ta di
thelle ne zemren time me je ti.
Aty te mbaj, fort te shtrengoj,
vdekja me merr, por ty nuk te leshoj.

Dhe te me ngjallin zogjte e malit
qe kendojne ne dege te manit,
do te me ngjallin gure e era qe fryn
duke me kerkuar me ulurime...


NE DHE TE HUAJ QYSH TE MBETEM?!...

Ah, vella, nuk di si te pergjigjem,
zemer e shpirt si qiri me digjen,
digjem, vella e po tretem
ne dhe te huaj qysh te mbetem?!

Ah, vella, me lodhi jeta ne mergim,
larg diellit e henes se vendit tim,
larg tokes se dashur qe quhet memedhe,
se dua te vdes atje ku kam le...

KUR TE VDES...


Jam gjalle e dua tu them ca fjale,
dheu i huaj me mbushi me plage,
Oooo, krejt trupin ma ka shkatrruar
dheu i huaj, dheu i huaj...

Mos me lini ketu ti mbyll syte,
ne kete vend ku nuk kam lind as jam rrite!
Mos me lini larg vendit tim,
se edhe i vdekur do te ngritem, te vij.

Me dheun e tokes sime te mbulohem,
me diellin e vendit tim te ngrohem
dhe ne varr atje jam me mire
prane nenes e babait shtrire.

Bar i ri mbi mua do te cele,
zogjte do te kene fole,
Aty te pushojne zogjte e malit,
kur te vijne me delet prej stanit.