Hyqmet Hasko:Dy poezi

nga **Agim Gashi** Fri Jan 27, 2012 10:28 pm

Hyqmet Hasko:Dy poezi

Hyqmet Hasko:Dy poezi 431289_354110951284533_100000568930657_1306860_1139620263_n

TI VEÇ GËZIME SOLLE ME VETE

Ti erdhe të sillje ngrohtësinë e zjarrit,
hyre kokulur e ndezur prush,
kur unë shfletoja fletët e mallit,
dhe nuk prisja vizita nga askush.

Po ç'kërkon nga unë, moj mikja ime,
që rri e heshtur e nuk largohesh dot?
Të kuptoj, ke lëmsh me ngashërime,
zemra jote zemrës sime diçka do t’i thotë.

Unë dorën afroj dhe të prek lehtë,
ti më përqafon pa bëre zë më gjatë,
më largohet ai mall nga çdo fletë,
kur ti fillon e me dhuron veç mjaltë.

Ti hyre dhe mbete si dritë jete,
për një rrugë të gjatë e më të lumtur,
ti veç gëzime për ne solle me vete,
në djepin e dashurisë për t’i përkundur.

PLISAT THËRMOJ ME DUAR

Si qenka kështu
Kjo nostalgjia,
për vendlindjen
kaq e prekshme,
kur thërrmoj plisat
me duart e mia,
ajo bëhet e fuqishme
dhe e pavdekshme.

Shikoja duart e babait,
kur lëronte arën,
duart e nënës
kur barin pastronte,
kur duart e motrës
hidhnin farën,
dashuria e tokës
për jetën u buronte.

Sot me nostalgjinë
e njeriut që ka mall,
plisat thërrmoj
me duart e mia,
se e kam zemrën
mbushur me dallgë,
ku për tokën
më dallgëzon dashuria.

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31