Vullnet Mato:PROFESORI I LAMTUMIRËS

nga **Agim Gashi** Sun Aug 29, 2010 7:29 pm

Vullnet Mato

PROFESORI I LAMTUMIRËS

Të pashë kur pensionin numërove disa herë,
o i nderuar profesor i moshës së lamtumirës,
dhe rrudhat e thella s’tu sheshuan asnjëherë,
nga fizionomia dimërore që i dhe fytyrës.

Të pashë kur supën barishtore përzieve me kothere
dhe vajin e zëvendësove me ca thërrmime rigon.
Mishit prej kohësh ia harrove shijen dhe erën,
kafen e pive atje ku lëngu nga llumishtet kullon.

Të pashë kur urinove duke u dridhur i tëri,
se ilaçi i prostatit të hante paratë e bukës.
Tu këput dora si ashkël dhe tu drodh zëri
kur urbanit i pagove tridhjet qindarkat e rrugës.

Të pashë kur guri që nxore nga tëmthi i mëlçisë
sa guri diamant njëqintenjëzet karat të kushtoi,
për të paguar bluzat e njollosura të mjekësisë,
që të fundosën në aq borxhe sa as vdekja s’i pranoi.

Dikur e ndjeje veten një yll që shpërndaje rreze
dhe auditori të rrethonte si fluturat rrotull dritës.
Tani të duket sikur je bërë një vrimë e zezë,
nga e cila largohen ata që i tremben ndihmës...

Veçse shteti ka për ty një detyrim madhor,
se ta pagoi badiava punën për tërë një jetë.
Dhe tani qindarkat i nxjerr me shumë zor,
nga ato qindra miliarda që qarkullon në xhep.

Po të shtosh dhe miliardat e pasurisë kombëtare,
ku ti ke pjesën tënde të pronës së investuar,
del se me shumimin e të ardhurave shumëvjeçare,
edhe nga fitimet e përtej jetës, ti kotheren ke fituar...

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30