Marjan Doda:URIME DITËLINDJEN, POETIT Ndue UKAJ

nga **Agim Gashi** Thu Sep 02, 2010 9:29 pm

Marjan Doda
Me rastin e ditës së lindjes, të mikut dhe poetit tonë z. Ndue UKAJ, të cilin e kemi mik edhe ketu ne fb, tek faqja: - https://www.facebook.com/?ref=home#!/ndue.ukaj?ref=hpbday&pub=2386512837

Marjan Doda:URIME DITËLINDJEN, POETIT Ndue UKAJ 41352_424535844747_744554747_4955879_5996386_n

Ndue Ukaj: Poezi nga libri ''Ujëvarat e metaforave''

KUJTIM I MERMERTË

Vjen dita jote poezi e mbytur nga pika e zezë në horizont,
I mermertë shtrihet kujtimi për kohën e Komedisë Hyjnore,
Prapa hapave të molisur nëpër barrikada të panumërta
Rri hije shpirti im i etur për mijëra të fshehta
E shembur koha e pasioneve lakuriqe që fluturon si korb
Endet tamam si ylber mbi kokat tona të topitura nga betonet e gjithfarshme
Të përgjumur dehemi në universin e mendimeve shpërthyese
Ka me ardhur prapë dita jote poez
Rri e qetë në hijen e magjisë
Dhe mos e zhvesh imunitetin e trashëguar nga Zoti.
Zeus s’ka mbi tokë, fli e qetë dhe përkunde kohën e hallakatur
Njeriun e përhumbur nëpër reklama çoroditëse
Dhe epokën e dokrrave, e zhurmës së gjithfarshme
S’ka vend për art, sa trishtueshëm, s’ka kohë për poezi
Digjen merimanga digjen fjalë e zemra bashkë
Në horizontin e pritjes prehet një metaforë në fyt,
I është zënë fryma, qan pa iu kuptuar dhembja,
E ledhatoj e në buzët e kallura të saj qetësohem
Kalendari im po tretet
Nga djersët verore që të djegin ballin,
Më duhet ta puth vargun e etshëm,
Sot nuk këndohet shpirti im,
Në vend të këngëve dëgjojmë zhurmë çmendurake
Rropatje kotas për të prodhuar hamendësimet e panumërta:
Herdo kurdo çdo gjë zë vendin e vet
E natyrisht, edhe poezia do jetë në fatin e saj të lumë

UDHËTIM I VARGUT

Sot do marr rrugën e gjatë, që fund as fillim s’ka,
Më tha vargu sapo përqafova diellin pranveror
Ndërkaq Expresso ime ishte ftohur nga shikimi i thartë
Qielli s’mund të mblidhet në shuplakë,
Me grushta të mbushur plot pasione
Ngase fitorja është ndjenjë e budallenjve
Dhe është një mister që ndërkaq nuk hesht
Ndjenjat e lidhura lak i shpartallon poezia
Vargu ec, ec edhe nëpër gjak
Stuhive përmbysëse
Varreve djegëse
Vargu im peng jete
Zhytet në pellgun e harrimit
E mbyt trishtimin

PËRLESHJE
Nganjëherë i kafshoj dhëmbët furishëm
Më mbetet gjuha në dhëmbë nganjëherë,
Me gjilpërë më duhet ta qep atë,
Engjëllushka ime, jo pse dua, nganjëherë
Çuditem edhe me veten si i kafshoj ëndrrat.
Hahem me to deri në përgjakje
I kafshoj dhe përleshem me realitetin,
Nëpër net me ëndrra vjeshtore
Dhe pranvera me buzëqeshje dashurore
Hamendja për fitore mbyt trishtimin
I kafshoj ditët, edhe netët i kafshoj,
Të zeza si futa, netët e paperënduara,
Përgjakem krejt nganjëherë,
Me dhëmbët e mi të rëndë, të rëndë,
Sa shkëmbinjtë e Bjeshkëve të Nemuna,
Nganjëherë botën e zë gjumi n’mes të ditës,
Dhe aty përulet miti i fuqisë së qëndresës
Trulloset bota krejt e humbur përkundet,
Harron përuljen e gjurit bota nganjëherë
Bie në gjumë nëpër ninulla ledhatuese
Papritur tretet nga thartira që të qet zorrët
Tëhuajësohet mendja dhe humb imazhin në pasqyrë
Pema e Jetës zë rrugën në mëngjesin me vesë diellore
E unë, nganjëherë i vetmuar përleshem me botën
Dhe përhumbem në lakuriqësinë e poezisë

KOHA SHUMËNGJYRËSHE

Me kërkue është art si me puthë diellin,
Me lundrue nëpër natën e braktisur, oh
Nga hëna bythprapë e ngjyrat e errëta
O natë e vetmuar me sy gjysmëqorre,
O kohë shumëngjyrëshe e trashur n’vete,
Lak e bërë mbi kokën time vallëzon
Kryelartë i shndrisin sytë e Ciklopit i ka
E sheh si i lëvizin këmbët e shpejta...
Akil s’është por fluturon si në beteja antike
Herë në Amerikë, e zë trishtimin në ëndërr,
Herë në Europë, e kap ankthi në shtrat,
Herë në Azi, e zë makthi në rrugë,
Herë zgjohet me kujtimet për kalin,
Bën dashuri në barkun e kobshëm
Dhe i ngatërrohen rrugët para këmbëve
Koha e pangjyrë, e paemër e pakënduar
E pashkruar, me muzikë të harlisur vallëzon
E çmendur përdridhet si vajzë në take t’larta
Cunam që s’i duron metaforat as ironitë
Me struktura të deformuara deri në përjashtim,
Endet me shikimin e tretur në asfaltet moderne
Dhe s’gjen pandehëm krahasimi nga modernistët
As nga progresistët e posmodernistet
Nga injorantët e regjur me fjalorë demagogjish
Që kurrë s’ e kuptojnë artin e heshtjes
Për të mbytur zhurmën dhe gumëzhimën e frikshme.
Koha ime e përveçme në globin e ngulfatur
E paemër, e pagëzuar natën e braktisur me muzikë të harlisur
Me hije korbash e sorra të çartura
Si ngjan kurrsesii kohës së Virgjilit,
Me heronj të çmendur e luftëra absurde.
Madje s’i përngjan as kohës së Krishtit e Judës tradhtar,
Koha ime kurrsesi s’është koha e lumit të Heraklitit.
Më duhet të kthehem nëpër të, dy herë ta nuhas,
Dhe të ec nëpër kujtesën e trashur nga merimanga
E krimba që bluajnë pamëshirshëm.
I inatosur më duhet të mos pajtohem me Heraklitin,
Dy herë më duhet të lahem në të njëjtën kohë:
Në të njëjtin ujë një herë me zjarr përvëlues
Pastaj me artin e heshtjes dhe ujin e uratës.
Mes meje e kohës fluturon zogu pranveror
Me pupla të mërdhita e sythin e trembur,
E trazon pikëllimin e vizatuar në majën e Kështjellës së mendimeve
Kohën e grabitur nga leckamanë me lëkurëgjarpri,
Dardania ime e Shenjtë e goditur nga antikoha.
Dhe miti i harresës që çelë si lule çdo mëngjes

SFIDË

Lufto po të mundësh me jetën
Fyta-fytash po të mundësh
Aty ku vrasin legjendat e shekujve grabitës
Po të mundësh lufto me kohët
E braktisur nëpër lumenj të përgjakur
Po të mundësh sfidoje vdekjen
Mbetesh legjendë historike
Fanatizmin nëpër shekuj
Po të mundësh lufto me antikrishtin
Rikryqëzoje në kryq
Po të mundësh bën gjithçka
Gjithçka bën po të mundësh
Gjitha lulet mbjelli në një saksi
Pa aromë do të mbeten
Po të mundësh bëj gjithçka,
Djallin bëje engjëll
Dhe vallëzo me budallenj
Trishtim

PËRPJEKJA

Asnjëherë s’kam besuar se pas kohës së myktë
Humb kujtimi dhe imagjinata përmbyset
E në kokë të njeriut çelin krimbat
Bashkë me gjarpërinjtë thatanikë

Djajtë engjëjt
Hanë pinë
Kuvendojnë e mashtrojnë
Kafkën time e nuhasin
Me epshin e dreqitnjeri

Ëndërr e paparë
Gjak kullojnë lulet
Kafshohen ëndrrat
Hatashëm kafshohen
Përleshën leshrat e kalbura
Dhe aroma e tyre na deh

Pantallonat që s’mund t’i mbajnë koqet
Shiten në tregjet tona mëkatare
Nuk është panair idesh

Dhe maskat e skenës së mashtrimeve
Krismat si zjarret me tym të zi
Zoti im, tamam si këpurdha pas shiu
Dhe, ku është arti... klith?
Kori i ideve

HAPAT E VEGJËL

E masë kohën me shikimin prej zogu
Atë ditë kur dielli rrëshqiste drejt perëndimit
Një korb parakaloi para syve tanë
E tokës iu zu fryma nga inati
Si s’u bë që ta kthej diellin
Aty ku puthi shikimin tonë përsëpari
Dhe rrugën deri në Kodër ta kaloja me pupla

Atë ditë kur shikimi im u tret
Toka dridhej nga të ftohtit
Dielli u dha si femër mëkatare pas Bjeshkëve të Nemuna
Hapi i vogël për ta ndalë ishte pa përmbajtje
Shikimi im u mbyt krejt...

HIJA E KORBAVE

Në ishullin e pritjes vetmia e thartë
Dhe struktura e deformuar e seksit
Në lumin e kohës ecte zvarrë
Nuk e njoha Homerin as verbimin e tij
Me hapa të Akilit masë kohën që vjen
Dhe kilometrat deri matanë Itakës
Sythi yt kaltrosh përhumbet në lakuriqësinë
E natës së zezë ku tëhuajsohet mendja
Akti i çoroditur i shpirtit hije
Në të çarën e seksit tënd rrjedhin pikat
E dushit të ftohtë në ishullin e vetmisë
Drama e pashkruar në teatrin e gërmadhave
Dhe puthja e akullt që dogji sythin e përlotur
Një korb pa shikimin tim prej të dashuruar
Ditën me mendime të hallakatura

Dhe miti reflektoi fragmentin
E artit të shkruar nën hije korbash
Sytë nuk janë dritare prej motesh
As dyer të largimit nga trishtimi.

PIKTURA E DASHURISË

Mona Liza qeshte
Për të flasin aq shumë sytë e saj qiellorë;
Të njomë, të përmallshëm e të butë
Të veçantë sa s’gjejnë krahasim,
Për të flasin flokët e shprishura,
Aty ku atdheu i pasioneve ndërron trajtat
Dhe përhumbet bota para shikimit prej loti,
Tkurret si perde e hapur në skenë teatrore
E vockël bota përballë me shikimin që djeg
Dhe tërheq si magnet në botën e mistereve
Nën tisin e nurit të saj prehet qetësisht bota
Dhe nën presionin e heshtjes,
Numëron frymëmarrjet me damarë të fryrë
E shtrënguar nga plogështit e kohës
Për të flet gjoksi i mbuluar me hije misteresh
Një kafshatë për vargun e etur

Dhe gjitha ngjyrat e vizatuara në ata sy
Për të mposhtur mbrapshtitë
E pra, Mona Liza tek qeshte pëlciste nga dashuria

GJYQI PËR VJERSHËN TIME
Kështjella e drejtësisë s’mund të përmbyset
Me një të fryrë nga zgafella e gojës
Edhe nëse Jozefi K. vdiq si qen rrugëve të Parisit a Pragës
Procesi s’u mbyll e ai mbetet prapë proces
Të premtet e mëdha s’kuptohen pa të dielën e madhe.
Ç’faj ka poezia që e sulmon
Imunitetin s’mund t’ia marrësh as kur lakuriqësohet
Mjekrën time të pakrehur ndonjëherë,
Të rritur zjarreve përcëlluese
Mbuluar me merimanga gërdie
Edhe po deshe s’mund ta puthësh kurrë
Kjo poezi vlon për dashuri
Po deshe vraje, në varr mund ta vësh
Strukturën e mendimeve s’mund t’ia prekësh
Poezia është e panjollë
Po deshe vraje
Do pjellë gjarpinj, që sytë të t’i helmojnë
Macet e çartura vrapojnë gjoksit trishtueshëm
Po deshe vraje
Edhe nga varri shpirtin e trazon.

ALFABETI IM

Shkronjat si gurë zbresin
Në alfabetin me figura të pakuptimta
Fragmenti i jetës sime kthen në udhëkryq
Sikur nëpër ëndrra të çmendura
E nuhat ikjen deri në skëterrë
Alfabeti im
E zgjat rritën prej poezisë
Duke i zgjeruar pasionet deri në qiell
Dhe zanoret e afshit që shpërthejnë
Mbi sytë e mi
Pezmi i shkronjave të gurta,
Prish gjumin e kufijve
Në universin e kohës pa poezi
Si leckaman metropoleve të botës
Kërkoj këshilla nga poetë
Të kuptoj fjalën prej guri
Si i trazon mendimet abstrakte
Unë jam hapi im dhe rruga deri tek atdheu i poezisë
Në rrugën që prehet pas çdo ecje
Nga injorantë që vallëzojnë me zhurmën
Maratona e poezisë nëpër shpirtra të dergjur
Shumëzon ujin tamam si Krisht

ILUZIONI I FJALËS

Horizonteve të papara shtrydh kujtimet
Deri në pikën e fundit
I lidhja fjalët për iluzione
Me ngriheshin gishtat si shkëmbinj
Me tingujt e lehtë të kitarës
Ndërtohet ngrehina
Dhe iluzionit të fjalës
I vjen erë harrimi

Nëpër horizonte të papara ndrydhen ndjenjat si në bronz
Në shtratin e çelur varrë
S’numërohen regjistrat e pafundme të dashurive
Vetëm fjalët lidhen për iluzione marrëzisht

PËRRALLA E MOÇME

Nga të vërtetat dalin rrenat si buburreca
Ndërsa këmbët tona nga turbulenca e mendimeve
Humbasin drejtpeshimin
Në kozmosin e fjalës e tundin pendimin

Një përrallë e moçme s’u tregua me shekuj
Pastaj për të njëjtën u bënë beteja të çmendura
Plot vite u rropat dora jonë prej hijesh,
Si flamur disfatash e arenë takimesh

Të gjejë gjurmët e t’vërtetës në ngrehinat prej lotësh
Trotuareve të akullta ku këmbët rrëshqisnin tmerrshëm
Ecën injorantët të vërsulur pas tempullit të marrinave
E mjerë ne për përrallën e moçme.

* Poezi nga libri "UJËVARAT E METAFORAVE" (Tiranë, M&B, 2008)

Burimi: http://letersia.zemrashqiptare.net/article/AutoreN/NdueUkaj/6334/

Ndue Ukaj (1977) u lind në Stubëll të Epërme të Komunës së Vitisë, ku ka mbaruar gjimnazin e përgjithshëm, në drejtimin shoqëror-gjuhësor në vitin 1996.

Në vitin 1996/ 97 ka filluar studimet për letërsi dhe gjuhë shqipe pranë Fakultetit Filologjik të Universitetit të Prishtinës. Gjatë kohës së studimeve, ka qenë i angazhuar në Unionin e Pavarur të Studenteve dhe në redaksinë e revistës letrare “Fryma”.

Gjatë vitit 2002-2004 ka ndjekur studimet i magjistraturës pranë Fakultetit Filologjik.

Ka qenë editor i revistës për art, kulturë, e shoqëri “Identiteti” (2001-2002) që është botuar në Prishtinë.

Ka qenë sekretar i manifestimit kulturor mbarëkombëtar “Takimet e dom Mikel Tarabulluzit”.

Ka bashkëpunuar dhe bashkëpunon aktivisht me revista, gazeta, agjenci lajmesh nga gjitha hapësirat shqiptare. Tekstet e tij letrare, eseistike, publicistike janë botuar në Shqipëri, Kosovë, Mal të Zi, Maqedoni, Suedi, Angli, ShBA dhe më gjerë. Ka botuar tekste në suedisht, analiza politike lidhur me proceset politike ne Kosovë dhe tekste kulturore. Gjithashtu, shumë tekste të natyrës së diskursit politik janë përkthyer e komentuar në media ndërkombëtare.

Është autor i qindra artikujve për çështje të ndryshme nacionale, ndërkombëtare, kulturore, etj.

Gjatë kohës së okupimit serb dhe pas luftës në Kosovë, Ukaj ka qenë aktiv në jetën politike të Kosovë.

Është dekoruar me mirënjohje nga Partia Liberale e Kosovës për zhvillimin dhe promovimin e demokracisë liberale ne Kosovë në vitin 2000

Nga viti 2005 e gjerë në fund të vitit 2008 ka jetuar në Suedi, ku ka ndjekur disa kurse të gjuhës suedeze, si dhe një kurs për shkencat sociale.

Është i përfshirë në disa libra me poezi dhe antologji të poezisë shqipe.

Po ashtu, është përfshirë në antologjinë shqip-rumanisht, shtatë poet shqiptar dhe shtatë rumun, “Bukuria e bukurive” “Frumusetea frumusetilor “, Bukuresht (2008).

Ukaj është autor i dhjetëra studimeve letrare për autorë shqiptar e të huaj, të botuara në gjithë periodikun shqiptar.

Ka bashkepunuar me shumicen e revistave letrare shqiptare. Ndue Ukaj shkruan poezi, prozë, eseistikë, kritikë letrare dhe publicistikë .

Më 2004 ka botuar librin “Diskursi biblik në letërsinë shqipe”, AIKD, Prishtinë.

Në Vitin 2008 ka botuar librin me poezi “Ujëvarat e metaforave” , Botimet M&B, Tiranë.

Ka disa libra në dorëshkrim.

Urime ditelindjen poetit Ndue Ukaj
Lindur me 02 Shtator 1077 - jeton ne Suedi

nga **Agim Gashi** Thu Sep 02, 2010 9:32 pm

Shfrytzoj rastin që mikut tonë, poetit Ndue Ukaj edhe ne të ia Urojmë ditëlindjen me dëshirat për shëndet, suksese e lumturi!
Agim Gashi!

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

Marjan Doda:URIME DITËLINDJEN, POETIT Ndue UKAJ

Marjan Doda:URIME DITËLINDJEN, POETIT Ndue UKAJ

Re: Marjan Doda:URIME DITËLINDJEN, POETIT Ndue UKAJ