ZHANETA OGRANAJA:Dy poezi

nga **Agim Gashi** Thu Sep 09, 2010 10:14 pm

ZHANETA OGRANAJA:Dy poezi

NGA MUNGESA E DASHURISE

Ta dish, ka qëkur më janë shuar instiktet femërore
Nëpër rrugët e fatit nga dinakëria kafshuar
Duart kanë humbur ndjesinë e prekjes prore
Duke marrë përdore zemrën time,
eci barbarët duke mallkuar

Nëpër udhët e fatit, me ulërima ujqërish
Më tërhoqën zvarrë bishat dashurinë
Një front perversash, dinakë ta dish
Duke e mbushur botën time me elegjinë

Me kristale lotësh, plot dhimbje ngarkuar
Pa instikte femërore, pa jetë do të thotë
Shpërbërja e instikteve nëpër fatin e kafshuar
Ja, të vdes më urdhëron në këtë botë

ELEGJIA E RIATDHESIMIT

Unë e lashë avionin e transatlantikut. Nuk hipa dot
Nuk hypa në avionin që do të më çonte azilante politike
nga Beogradi në Amerikë
Sepse vendosa të rikthehem më këmbë në Shqipëri atë mot
Pikërisht në vendlindje,
këtu ku bashkëkohësit më akuzojnë rëndë si armik

Nuk e di, ky riatdhesim për fat të keq a për fat të mirë
Amerikën atë mot e humba pa dëshirë, poeti disident unë
Ndërsa djali zbriti në Amerikë, unë riatdhesohem në këtë hapësirë
Për fat të keq, pikërisht këtu, ku akuza ende më ngrenë shumë

Po riatdhesohem Shqipëri, në vendlindjen time
Sepse unë jam shqiptare, bijë e Shqipërisë
Im bir sot, botës çan vetëm pa nënë nëpër fluturime
Unë zbres më këmbë në Shën Naun,
në brigjet e bukurisë të Perëndisë

Ja, mbi liqen tani e mbi Pogradec shtrihet vështrimi
Një grusht ujë ritualisht mora në duar
E puth ujin nën lot përmallimi
Çdo valëzë që më prek,
për mua është vargu i dashurisë që do shkruar

Ah, liqen, liqen, po më pret me valëzat sikur këngë
Kur futem tek ty, ti përplot stërkala lot si në mituri me mua
Po të vij sërish, mall duke bartur në gji, edhe brengë
Trishtim ndjej për Amerikën që e humba pa dëshirë,
nostalgji për Shqipërinë që e dua

Me mua ndodhi si në një baladë e mit të vjetër
Unë riatdhesohem me dritë diellore në sy
Unë e dua Shqipërinë, ndërkohë kjo më shikon si të tepërt
“Persona non grata” unë këtu, pa u bërë me asnjë kurrë dy

Po. Shqiptarët më sulen me vërtik si skifterë terrorist
Çfarë u kam bërë vallë? Këtë nuk e di
Jooo, s’ka se si të sillen me mua ndryshe e njerëzisht
Këtu, askurrë nuk ndodhi që të takohesha me fjalën dashuri, me fjalën liri

Ja, mbi liqen tani e mbi Pogradec shtrihet vështrimi
Një grusht ujë ritualisht mora në duar
E puth ujin nën lot përmallimi
Çdo valëzë që më prek, për mua është vargu i dashurisë që do shkruar
________________
Vargjet dhe strofat e poezive kan qene ndryshe te organizuara nga autorja, por meqenese fb nuk e mundeson nje gje te tille,i kerkojme ndjese. (h.m)

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30