Zgjodhi Haxhi Muhaxheri:Vargje për Kosovën dhe pavarësinë

nga **Agim Gashi** Thu Nov 11, 2010 10:58 pm

Zgjodhi Haxhi Muhaxheri:Vargje për Kosovën dhe pavarësinë

Sabit RRUSTEMI

MESHA E PAVARËSISË

Nis në Shtëpinë e Lidhjes në Prizren
Aty nën kala
Pastrohemi me ujin mëngjesor të Bistricës

Dalim te Verrat e Llukës
Për t’u ngritur në lulediej
Grykës së Kaçanikut

Hyjmë me mallin e triumfit
Në Shkupin e Kosovës
Për një Simfoni të qetë të Bardharit

Kapërcejmë Fuqitë e Mëdha
E harrojmë një Moratorium
Për të zbritur në Vlorë

Shpëtojmë gjysmën e etnisë
Nga operimet ballkanike
Me Kosovën nëpër lisa

Në pauzë
Londra përsërit një racion dreke
Me konferencë Berlini

Fçinjët lakmitarë
Na vjedhin Bukën e Bekuar

Neve mbesim duke i ngrënë gishtat

Një shekull udhë bëmë
Në ballë me agimët e ademët

Golgota kohësh sfiduam
Nga Prizreni në Prekaz
Nga Karadaku në Koshare
Deri tek kjo Meshë e Pavarësisë
Në zemër të Dardanisë

Aty Në Majën e Bregut të dielltë
Rreth të Përndritshmit Rugovë
Këndojmë hymnin e gjithë luftërave
Kur ka ra Kushtrimi n’Kosovë

Dardania shpërgjumë antikën
Në mileniumin e tretë
Shenjtërohet me pavarësi

Kori i përzier
Nga Sheshi Nënë Tereza në Prishtinë
Ngrit majegishtash një popull
Tek përmbyll Meshëm me Hymnin e Ri
Zgjohu Dardani

(15 Shkurt 2008 – 13 Shkurt 2009)

Shaip BEQIRI

KOSOVA

K është skeleti i një balade
Mbetur në fytyrën e brendshme
Të dheut të thërrmuar në bebëza
Të atij që vdes sërish për ty
Dhe i mbetet një jetë e pasosur

O është dielli nga i cili kam hequr
Vetëm pjesën time të thyeshme
Me e përdorur pa kurrfarë nevoje
Në vend të zemrës sate

S i ngjan gjarprit tënd të zi
Që zgjatet nëpër jetën time
Ndër hije degash e ëndrrash

O një tjetër diell i fshehur
Në retë e mjegullat e tua
Apo zemra ime e verbuar
Në plagën tënde të gjallë

V jep profilin e një lugine
Në zgrip humbellash pa fund
Ku vetë e nëntëdhjetenënta
Nata të pret prore në pusi

A janë gjymtyrat e thyera
Gozhduar për kurmin tënd
Kur desha me të përqafuar
Midis mija klithmave të tua
Në grahmën time të këngës

Shefqet DIBRANI

KOSOVA

Në betejat më të rrepta,
në rrebeshet më të mëdha
gjithmonë bota e pa.

Pati burra të patrembur
pati dhe trima me fletë
që me duar priten rrufetë.

Tani për Kosovën, këtë bukuroshe
do çelin lule me lirinë,
bashkë me brezat që do të vijnë.

QËNDISMË

Është kënga më e bukur
Qëndisur me gishtërinj nusërie
Është këmishë për çdo stinë
E varr i hapur në zemër
Është dhembje që plas shpirtin
Unë e quaj thjesht:
Kosovë

DO TË VIJ

Qysh kur mërgova
O dhé i shenjtë
Te ti më rri mendja
S’plaket as dita as ora
Shpirti mes jush më rri
O njerëz të mi
O fusha plot begati
O male kryeqiell
Ara mbushur me diell
Vendlindja ime e ngrohta fole
Me pemë e bar
Me zogj e dhé
Kosovë
Me baltën tënde u gatova
Me qumështin tënd u madhova
Me mallin tënd po përvëlohem
Kosovë
Pa ty o Nënë
Pa dorën tënde të ngrohtë
O e shtrenjtë po ikën kjo jetë
Pa ty o Atë pa këshillën atërore
Pa përqafimin tënd motër
Pa sytë e tu vëlla
Pa ju shokë
Ooo
Gjithë jetën më mungoi
Ngrohtësia e diellit njerëzor
E malli djeg për ju njerëz
Për fusha e male
Për kroje e përroje
Për gjethe e bar shi e borë
Për ty Kosovë
Për ty Kosova ime
Këndova gjithë jetën
Me zërin e mekur të mërgimtarit
Me mallin e pashuar të poetit
Për ty Kosova ime një ditë
Do të vij te ju o male të bukura
O fusha të uruara
Me Drini me Ibrin me Llapin përmes
Do të vij në zemrën tuaj
Male që rritni veç shqiponja
Do të vij në Kosovën e lirë

Shqiponja DURO

GAVROSHI KOSOVAR…

Deti kuqezoi renien e Diellit blu
Toka gugezhiu tanke
Ajri bresher plumbash
Gjaku i lumenjeve
Ujevare e kuqe ...
Mitin e jetes kobezoi
Kulla humbi çatine..

"Negociuan" shekujt per simbole
Identitet i mohuar...
Barrikada muresh
Thatesire
Zhuritese
Zhgjender 'paqeje'
Nje femije
Me sy te kalter deti
Kaçurrela diellore
Buzeqeshje vezulluese hene
Ndali para nje ushtari
Lara-lara uniforme
Deri ne fyt i pranguar
Pushtimi
Femija qeshi
Nxorri …
Urinoi vrerin e pritjes
Para bajonetes
Para vizes
Ne toke
Me harte lufte
Nje trup i copetuar
Ne pritje te Paqes
I ndau shqetesimin ushtarit:
“nuk ka wc ne kamp?!”
...
Ra...
Mbi gjunje te arnuara plagesh
Me pe te gjelber
Nje plumb ja preu fjalen e fundit :
“kur do kthehem ne shtepine time?!”
Koha ndali
Toka gropa te hapura mbiu
Anash tyre zinxhire refugjatesh
Trupi i vocrakut
Gavroshi Kosovar
Ngeli ane lugines
Lumit te kuq
"Ushqim" per skifterat e zinje…

Toka u drodh
Malet u çuan ne qiell
Per te bashkuar majat
Ne nje krah te vetem
Lirie...

TËRFIL I KUQ NË KOSOVË

Tokë e njomë
vaditur kuqëlueshëm;
Bardhesi e kalter,
Plis i gjakosur

Rënkonte lulëkuqja
dhimbjen...

Era e Re e flladit
sodiste krahët flamuri
përplasej
mbi mermere
të heshtura
përmendoresh.

Rrugëtime varresh
Zinxhir mermeresh...

Një trung i djegur druri
me degë te thyera
dushku i tharë
mërmëriste dhunën -
i vetmi dëshmimtar...

Rënkonin yjet
ditët e prera
në mes...

Përmbi barin gri
Tërfil i kuq çeli...

Fahredin SHEHU

KOSOVA

Gurët e paluar
Vathë arri me gurë ametisti
Nën mozaikun me motive Ouroborus
Dhe pjergulle te përdredhur gjarpëruese
Në shtylla mermeri të rrëmbyera
Të dërguara në Korinth

Nënë e përlotur me foshnjen e rrëmbyer
Barbarët na shikonin si veten
Ja se s’bën të jeshë ndryshe
Nën vorbullën gëllëtitëse apetitesh të sëmuara

Një vulë mesingu stampon
Dyllin e përgjakur përplot hemeoglobinë
Në pergamen prej lëkure dardane
Dhe kallinjë të praruar me shfryrje lulekuqesh si yje
Në natën e bekuar

Dhimbja flet me rrokje tallase
Nga gërsheta baladash të shprishura
Ti nuk zvoglohesh si hija anash diellit
Edhe këtu dashurohej si në Veronën e Shëkspirit
Edhe këtu heshtja si rrëshirë okupon
Mbetjet mortore të të dashuruarve

Tash kremtohet frymëmarrja
Hija të rritet përtej madhësisë shpirtërore
Frymëmarrja e lirë si prurje shiu të bollshëm
Tokën ta bojëdis me të gjelbërtën e bekuar
Çupëzat dhe djelmoshat sy-gentiane
Dhe aromë nga gjethet e Farsikës

Ja se endemit jemi në trungun human
Bosh nga urrejtja dhe kreshmuar nga ekspansioni i sëmurë
Një popullacion monumentesh humane

Ja se krenaria si uji peshkun nuk na mbyt
Ja se jemi mirënjohës për bekime
Të miqëve
Të afërm
Të largët

Mimoza SALI

NË PREHRIN TËND KOSOVË, LASHË NJË COPËZ ZEMRE

Unë pulëbardha krahëkuputur nga Epiri
Fluturova drejt anijes së dashurisë si epitaf i lashtë
Tek ti Kosovë, zonjëz e stërlodhur nga plagët shekullore.
Erdha për të mjekuar plagët e të parëve të mi,
Dhe sëbashku kënduam këngën e gjyshërve tanë...

Buzët e mia të thara për një pikëz ujë prej lumit Kalama
Pinë lotët e legjendës, buzë varreve familjare në Drenicë
Që kërkuan rizgjimin e lirisë hyjnore...

Ah, Drenicë! Në lotin e dhimbjes vara gjerdanë shqiptarie
Si meteor lindi muza e dashurisë brenda mureve të lashta të Vushtrrisë.
Të ngritura prej një gjuhe, një tradite dhe një historie...

Zemra ime digjet tani nga malli, nana më flet nga varri:
“Bijë, bijë dëgjoi ninullat e kombëtarizimit
Se Kosovë e Çamëri, janë NJI, NJI, NJI!”
Përjetova një emocion që gëlon mes dy kohërave...

Me krahët e ARTËS përkëdhela dashurinë më të madhe njerëzore,
Në trungun që u munduan ta shkulnin nga rrënjët,
Por gjoksi kurrë s’ju shkul prej ijës
Aty, gjeta mikpritjen dhe dashurinë, siç prêt nëna të bijën.

Unë pulëbardha krahëkëpur nga Epiri, në prehrin tënd Kosovë
Lashë një copëz zemre, bri shekullit më të ri, ku po derdhet dritë, dritë...

Sylë MUJAJ

BETEJËZA E KOSOVËS

Ishte një Betejzë, mbas betejash me çmim,
Qe Kosovës ju dha dhe një shkëlqim,
...I thash betejëz sepse shume e vonuar
Faji është i yni, deshëm apo nuk deshëm duhet pranuar,
Ne po i bimë fyellit kur projekt bënë komshiu ynë Serbia
Na sot ti bëjmë planet tona, te ndryshohet përtace qeveria.

Sa shekuj u deshtë qe na ta marrim veten ç’drejtim
E shqiptarët te shkruajnë e vendosin për veten e vetë,
Jemi vonuar ne kohë, na duhen vlera ne rrugëtim
Këndellje ne projekte, ti bëjmë vetë, bukur konkret e lehtë.

Xhemajl RUDI

KOSOVA

Kosova - një arkitekturë eshtrash,
me flijime heronjsh themeleve.

Kosova ec jetën e shekujve,
mes kohëve të plagosura.

Kosova - shtrirë kontinenteve në hartografi lëkure,
në jetën e dëshmorëve u pagëzua.

Kosova - brerore me siluetë të thyer,
freskon buzët e thara me nektar lulesh të të rënëve.

Yllka FILIPI

KOSOVËS!

Temperaturë... lëngatë...
e bardhë valëvitesh, mbi ylber të trishtë
nga pik' loti kthehesh në shtretër dashurish.
Të zëmbakta duart, përkundin në djep
foshnja ardhmërish.

Vallë, ende mbahesh, pas të tillë lëngate...?
E vogëlza ime, e madhja sharmante,
mbi plagë lind shpresa si lulja mbi shpate.
Jehonë në shtatë qiej,
zëri i trimave nga nëntoka mjaltëzon ninulla lirie
heshtni, për hatër të Zotave!

Shëëëëëëët!
Fli, moj zemër, fli, që të rritesh shpejt!
mbi dafina sfidash kokën lart ta ngresh!
...Përmbi drurë cungje
gjethi yt do jem!

Kosova mitike!
...S'dini se ku gjendet?
Kërkoni në hartë
aty ku ka gjak!
Mbi plagë lind shpresa si lulja mbi shpat'

Tiranë, 2010

Nehat JAHIU

HEU KOSOVË

Heu, Kosovë çerdhe e lashtë
një vdekje,
tokë Ilire
Drenicë ti fole martire.

Heu, Kosovë lulëkuqe në kullë
e përgjakur me flamur,
fole në shkrepa
nuk të lanë të vdisësh Shota e Azem Bejta.

Heu ,Kosovë kështjellë e vjetër
sa herë të është nxirë oxhaku,
kurorë të thurrën ditët nga gjaku.

Heu, Kosovë ti djep plak
kur nuk u dridhe, u lave me gjak,
që ndjell lot guri
kur për tokë nuk të ra flamuri.

Kosovë o ti Kosovë nënë e madhe
Kosovë e mbuluar me varre,
manushaqe prilli
Kosovë, Kosovë ti lule Dugagjini.

Heu ,Kosovë ti e lashta tokë
gjithmonë u rrite në barot,
sa herë që të mbuloi errësira
ti ndezë qirinjtë Hasan Prishtina.

Heu, Kosovë rritur në histori
e përgjakur në luftëra gjithkund për liri,
mbushur, mbushur me plagë
e ruajtur shekuj shekuj me radhë.

Heu,Kosovë ti loke fisnike
Shumë pranverë në kullë i prite,
kala mur, mbi mur
themelet askush nuk mundi me ti shkulë.

Heu, Kosovë korbat nuk të lanë qetë të flesh
të dhanë plagë të plagosën shpesh,
dëshmorët të qofshin lavdi
që me varre të stolisën lirinë.

Heu, Kosovë sa herë thirre ti në kushtrim
në ballë të oxhakut të doli nga një trim,
për ty u dha besa-besë
i gjallë pa ty Kosovë askush nuk deshi të mbesë.

Heu ,Kosove, Kosove ti lulekuqe,
Adem Jashari ta vuri duvakun, te beri nuse...

O KOSOVË

O tokë e lagur me gjak
e ti ujë i përgjakur i Drinit Plak,
o ju male të larta me dëborë
ju që Kosovës i thurrët kurorë.

O ju trima që luftuat për këto troje
ju që mbrojtët këtë djep Kosove,
ju që dhatë jetën e derdhët gjak
për Kosovë ju morët hak.

Ju vasha shqiptare, vasha trime
u bëtë nuse me gjak lirie,
nuse të stolisura me flamur e kurorë
sa hije ju paska nusëria për Kosovë.

Kosovë merri këta trima e futi në gji
Kosovë shumë të deshën këta ty,
Kosovë, Kosovë e krenari
dëshmorët të përqafuan ty,
ta puthën Kosovë tëndin dhe
Kosovë e dashur cfarë nuri ti ke.

Kosovë hiqe me këtë shamizezë
shumë trima për ty kanë vdekë,
hiqe Kosovë,hiqe shaminë e zisë
se për ty Kosovë vdiqën për pragun e shtëpisë.

RRITUR ME BUKË KOSOVE

Nënat o trima juve ju kënduan ninulla
ju përkundën në djep nëpër kulla,
sofrën ua shtruan me bukë kripë e zemër
që ju kurrë mos ta harroni tuajën emër.

Të rritur me bukë,bukë Kosove
mbjellur në arat tona në këto troje,
pranë djepit aty afër në oxhak
amanetin ua rrëfej gjyshi plak.

Rrëfime legjenda të lashta histori
se si duhet të vdiset për liri,
besën e dhatë ju o trima që në djep
se për atdhe keni për të vdekë.

Nëna me qumësht juve ju rriti në gji
ujin e kësaj toke në kroje e keni pi,
ju dëshmorë të lirisë e të kësaj toke
rritur me bukë, bukë Kosove.

TEK KJO TOKË

Tek kjo tokë, tokë e kuqe
kanë mbirë shumë lulëkuqe,
kanë rënë në varr shumë nuse
shumë trima lulëkuqe nëpër varre
vdekja e shkruar nëpër male.

Tek kjo tokë me lisa
janë aty buka dhe rrita,
gjakëra të ngjizur në rrasë guri
shkaba qëndisur tek flamuri.

Tek kjo tokë- tokë e fortë
arat mbjellur me eshtra dje e sot,
lule skuqur me gjak Kosove
tek kjo nënë me shumë morte.

Tek kjo tokë ka varre shumë
u derdhë gjaku u derdh lumë,
e të bleruar janë mal e fushë
dasëm bën dasmorët me krushq

Tek kjo tokë, tokë shqiptare
mbijnë lulëkuqet përmbi varre.

Nexhat REXHA

17 SHKURT 2008

Populli im hoqi pamjen e mrrolur
Bashkë me zymtësinë ndërroi urrejtjen në dashuri
Sa herë gëzimet u këputën
Lidhte nyjet në ëndrrat e pagjumta

Çfarë nostalgjie lidhë të djeshmen
Me ngujimet e urrejtjes së shekujve
Thellë ruhet kujtimi i ushtimës gërryese
E unë shuaj etjen për tokën e për vete

Askush nuk lëkundi betejat e gjakosura
Vetëm roje bënë ushtarët besnik
Atë ditë të shenjtë liria i hoqi maskat
Flakadanët mbuluan faqet e atdheut n` bulim

Në kryeqendër kuvendarët bluanin zot.....
E në Dardani skeletet e trekëndëshit
I binin tupanëve nën dhe
E bubullimë e tyre kaloi mbi re

Në muzeun e kujtesës ruajtën
Vargjet e Shandor Petëfit
”Në qiell me gjakun tuaj do shënojmë
se botën mbretërit dot më s`e mashtrojnë”

URATË PËR ZJARRIN
(Pamja e parë)

Atë ditë kur e dogjën
Lulet i varen petalet
Se bënte vapë gjithësie
I gjithë trupi i një njeriu shkrihej

Asgjëkundi nuk dëgjohej fjala ndërgjegje
Andej pritej këndej vritej i nalti njeri
Pastaj humbi vendi i nemur
Në pikën e drunjtë që lëshoi prush

Sa shekuj ikën e prushi nuskën
Hijëzoi nëpër bulevardet e botës
I madh ngritej bronzi
Nëpër lakimet e shekujve

(Pamja e dytë)

Tetë ditë meditoi jetën dhe vdekjen
Gjordano Bruno
Në këtë meso kohë ai vërtetoi
”Optimizmin e mendimit të lirë”

Më pas
Djegia e trupit të Tij
Fluturoi nëpër qiell
Për ta pushtuar përjetësinë

Udhëtimi zgjati katërqind e tetë vjet
Deri në Kosovën e 17 Shkurtit 2008

Ai
Nga ajo kohë
I flet Romës e botës
Në sheshin e luleve (Campofiore)

Urata e zjarrit
Erdhi edhe ndër ne

Nebih BUNJAKU

PAVARËSIA

Gjatë të pritëm rreze dielli
me shumë shekuj e dekada
kurorë lulesh midis prilli
të sfiduan në barrikada

akulli shesheve të Dardanisë
i 17 Shkurtit me borë acar
tretej në zemër të shqiptarisë
lavë vullkani magmë e zjarr

për Ty seç na dogji malli
nuk të lejonin të vije dot
kurrë s’të lëshojmë për së gjalli
për Ty derdhëm gjak e lot

me gjithë shpirt na buzëqeshe
Nusja jonë në Kuvend
ballëlartë rrugëve e në sheshe
në zemrat tona zure vend

në ballë të valles Nusja e jetës
dasmë të tillë s’ka parë bota
që nga shekujt e Mesjetës
në Dardani si luhet shota

Xheladin MJEKU

EDHE PAK DARDANI, EDHE PAK KOSOVË

Merre si ta marrësh, në këtë Kosovë
Në cilin skaj ta prekësh ka pak Dardani

Edhe pak Dardani, edhe pak Kosovë
Në këtë palcë guri, në ashtin prej lashtësie

Mbi masën e syrit e peshën e gurit të vet
Ngriten bedenat e kështjellës - qëndresë stoike

Për një pëllëmbë Kosovë, një ëndërr Dardani
Shekujt u shtynë gjatë tej Alpeve deri në agoni

Mjer toka që thahet për një pikë gjaku
Për një këngë kushtrimi të shtegut të lirisë

Merre si ta marrësh, në këtë Kosovë
Në cilin skaj ta prekësh ka edhe pak Dardani

Puntorie ZIBA

TRUALLI IM
(Kosovës)

Shkelë me këmbë merimange
shputa ime ,
ngadalë e me naze
se këtu është Kosova
pa re të shpupurishura,
me faqen e fildishtë
që s’la pa lëbyrur
sy zogu e njeriu.
(Kosova ime)
Ky truall me dy - tri fusha
e me dy - tre male këndej,
me dy- tre lumenj e dy dete andej,
me dy -tre qytete e dy - tre fshatra këndej,
me dy- tri ëndrra e dy- tre vaje andej,
me dy - tre qiej, e dy- tre diej këndej.
Ec ngadalë shputa ime,
në këtë tokë të butë e të bardhë
ku babai im i thinjur mund të ngarkon
shtatë mi e njëqind e ca milion
qerre me eshtra,
si qerre me kashtë.
Në varret e këtij trualli,
aty ku engjëjt regëtijnë,
jam nisur unë me tim bir
që të vdesim e të rrojmë.
( Kujdes!)
Ngado që do shkelësh shputa ime
hap sytë mirë
se po trand
skelete njerëzish
që vdiqën
në kohën drurit
në natën e ndezjes së zjarreve,
në neolit
e paleolit
në stinën e korrozionit,
kur sapo evoluuan gjymtyrët:
sy e zemër
krah e këmbë,
bashkë me boshtin kurrizor.
Kujdes shputa ime prej elefanti
me origjinë
fisnikësh,
kujdes
ngado që shkel
se do ograisesh.
Shkele me këmbë shpendi këtë truall hir
është i brishtë
e ka mnerë,
se këputet në an,
ky vend heronjsh
që vdiqën e rrojnë
me zemra të vogla e të mëdha
që ju kërcejnë
tak, e tak, e tak,
për pranverën e sivjetme.

Sevdije REXHEPI‏

LARG KOSOVE

Nuk do jem me ju
Kur nis pranvera e blertë
As në mëngjesin e ri...

S’do t’i dëgjoj
Krismat e dashurive
Me shekuj mbledhur në këtë pllajë
As shpërthimin e lotëve
Gëzimet e përhershme
Dardani - në kurorë mbuluar

Liburna del mbi valë
Nami Yt ringjallë - Kosovë...

Unë larg teje Atdheu im
Ti afër me zemër
Do mbetesh ajo
Kurrë më tjetër emër

17 shkurt 2008.

PËRNDJEKUR

Përtej detrave
Zë i ëmbël udhëton mbi re
Dhe atje rri zgjuar
Nuk fle...
Përmallshëm...
Imazhe të së kaluarës shfaqen
Kur në rini
Gjurmët fshihje pas vetes
Mos t’i zbulojë nata
Se rrihte shtrëngata
Udhëtim pa fund nëpër kohë
Që dekada u bënë
Unë... u bëra natyrë
Shtriva shpirtin andej e këndej
Si lumi gjarpëror
Shqipëri e Tetovë
Seç m’u rriten flatrat dhe më shumë
Për ty Kosovë

Ullmar QVICK

LULET E KOSOVËS

Të bukura janë bozhuret dhe lulëkuqet
prapë dihet se gjaku kërkon gjak
dhe mjaft lule gjaku çelen në Kosovë
Në oborr të Fakultetit rriten bresat*
pak të ashpër në shtat, ndërsa lulet
me ngjyrë të kaltër,
veç pak të kuqe brenda!
Në prag të Fakultetit ngjyra e besës
ngjyra e shpresës!
Dëgjoj të qeshurat e studentëve...
Bresat më shikojnë me sy të kaltër
Po mendoj për të ardhmen,
për besën dhe shpresën
në jetën e rinisë kosovare...

* Bresa (Cikoria) – bime e rendomte në Kosovë
që ka lule të kaltëra. Në disa shtete dhe në Suedi,
është përdorur gjatë luftës së dytë botërore
si surrogat për kafe.
________________
Kjo poezi ka marrë Çmimin e parë
në Festivalin e poezisë në Malmö,2004.

vijon

nga **Agim Gashi** Thu Nov 11, 2010 11:10 pm

Adem BERISHA

- Kushtuar Pavarësisë -

K U R O R A R T A

Ditë e madhe, ditë gëzimi,
ditë e shpresës, ditë e mbarë,
ditë fatlume, ditë shpëtimi
e shumëpritur nga çdo shqiptar.

Porsi rrëfe që vie prej qiellit
në gjithë hapsiren e Dardanisë,
porsi rrezja e parë e Diellit
shkëlqen Dita e Pavarësisë.

Pritëm, pritëm por kurr s’pushuam
së luftuari për këtë ditë,
pa ngurrim botës i treguam
se Kosova do të jetojë n’dritë.

Për këtë ditë q’është e bekuar
nga Madhëria e Përendisë,
shumë lulëkuqe jetë kanë ndërruar
u bënë pishtarë, deshmorë t’lirisë.

Në shumë etapa të historisë
shpesh ky vend në gjak është larë,
qe prej kohës së Ilirisë
kurr ky gjak s’ka njohur të tharë.

Kohë përgjakjesh qoftë mallkuar
për shumë vite e për shumë mot,
për gjithëmonë të ketë përenduar
le të çrrënjoset qe prej sot.

Sot është Dita e Pavarësisë
kem’ përse të gjithë të krenohemi,
të gjithë të jem’ n’shërbim të Lirisë
nga ky vend të gjithë të betohemi.

Për këtë liri që e fituam tok
me gjithë atë gjak që nuk ka çmim,
s’ngurruam dje, s’do të ngurrojmë sot
qe ta mbrojmë me përkushtim.

Eni pra tash të vallëzojmë
vallen më të bukur të lirisë,
deri n’agim të mos pushojmë
për Dit’n e Madhe të Pavarësisë.

Tash secili le të këndojë :
mirë se vie ooooj Pavarësi !
kurdoherë po të jetë nevoja
prap të gjithë do të biem për ty.

Lediana PAJA

GËZUAR PAVARËSINË KOSOVË

Tokë e shenjtë, tok’shqiptare, bij e nënës sonë Shqipëri
Tokë që trima dhe bujarë t’kan shërbyer me dashuri,
Tokë e vyer, tok’e çmuar, shumë pagove për lirinë,
Dete gjaku papërtharë, ende ti i mban mbi shpinë.
Gjak i kuq, gjak martiri, gjak qe leu çdo shtëpi
Gjak që trimat-ë sëbashku, kanë dhuruar për Lirinë

Dje të kan prit si nuse, teksa hyn në shpi të re
Vallja, kënga nuk asht ndal, derisa hëna prapa u fsheh
Zemrat trime, zemra’ dashurat, fort gëzuan për këtë ditë
Zemrat që ishin të plasura, ngjizjen prapë ua dhe ti
Liridashur, liriëmbël, oh e shtrenjta ti, liri;
Pjalmin tënd die shijuan, pjalm lirie u dhe ti

Oshëtiu I gjith vëndi, botës çark I shkoi ai(zëri)
Lajmin dha në çdo shtëpizë, se e lirë do ishe ti
Edhe nifmat edhe zanat, seç u zgjuan përsëri
Me gëzim, me këng e valle, të kanë prit në këtë dit’
Tok me shqipet anembanë, festuan deri n’agim
Pas të parës vese ikën, për të ardhur përsëri..

Tok e shenjtë, tok’shqiptare, bij e nënës sonë Shqipëri
Sa lezet të ka kurora, kjo kurorë e LIRISE
Tok që rrite bijë trima, me gji zane I ke rrit
Tok që kurrë s’të braktisën, se e ëmbël ishe ti
Tok bujare sot shpagove, dhimbjen e gjith rrobërisë
Të gëzuar, lumturuar, të pafsha tani gjithnji...

18 Shkurt 2008

Lori XHAFERI

PËR TY KOSOVË

Kosovë moj nëna ime një libër shkruar me gjak,
ku pleq e fëmij’ duruan kryelart’ prangat e robëris’,
ku për lirinë rinia priti e ëndërroi derisa u plak.
Ti botën ngrite n’ këmb’ për shpalljen e pavarësis’

Bijt’ e tu shqiponja Ibrahim Rugova e Adem Jashar
Kosova djepi që rriti veç trimat që luftuan për aty
vendi ku liria ësht’ perëndi e nuk këmbehet me ar
Kosov’ me njëmij’ plag’ me lotin që të mbeti në sy.

Kosov’ moj nëna ime me djemt’ e tu si stuhi
gjakun derdhën që përjetësisht t’ jetojn’ tek ti
që ti të jetosh e lir’, krenare dhe veç n’ pavarësi
un’ vdes,ringjallem e për ty flijohem përsëri.

Kosov’ ti një cop’ qiell t’ kaltër sot mban si flamur
dhe yjet e Bashkimit Evropian te rrethojne si mur
ti lufton, ndalesh,qesh,qan e nuk dorezohesh kurr’
Kosov' o nëna ime,e pavarur sot ke një tjetër nur.

Neki BABAMUSTA

KOSOVË,O VATËR STËRGJYSHORE

Kosovë e shenjtë, o Dardani,
ndër brezni,
me besnikëri e trimëri,
ke qit pushkë për liri.

Me kapedanë të dheut arbëror
me Ded Gjon Lulin, Idriz Seferin,
Isa Buletin, Azem e Shote Galica
i ke thënë jo robërisë,
s’je nënshtrue Serbisë.

Gjithmonë mbi pushtues fitimtare,
para botës qëndron krenare.
Janë stërnipët e Skënderbeut,
të kalitur me forcën e Anteut.

Në Londër Europa ne na cungoi,
prandaj sot ajo t’mos vonojë,
të drejtat njerëzore të plotësojë,
për pavarësi siç dëshirojmë.

Serbët, zjarrvënës shovinista,
Pjell e sëkeqes, bolshevista.
Ndal, dorës gjakatare!
Krimeve makabre!
Jo, luftës në Kosovë!
Kosova do fitojë.

Prandaj vëllezër:
Një komb të bashkuar,
Rreth të shejtit flamur arbëror!
Ma bën thirrje Nëna Kosovë!
Për të emblën gjuhë prindërore,
për trojet tona stërgjyshore.
Kurrë, Kurrë më,
s’do na e falë Historia,
Ç’menduri!
Nën pushtetin gjakësor,
Të krajlëve nga Serbia!

Sabit ZENELI

SECILI DËSHMORË ËSHTË NJË COPË DIELLI

Këmishë te re me shqiponjë
Sot ka veshë Iliria
Ulqini
Tetova
Vlora
Presheva
Çamëria
Kosova dhe e tërë Shqipëria

Edhe Theranda e Besiana
Dy motra te një nane
Festojnë e festojnë
Besim Ndrecen e madhë
E vëllain e tijë Zahir Pajaziti
Me shekuj dhe epoka
Kurrë nuk do ti harrojnë

Secili dëshmor është një copë
Dielli që bënë dritë
Edhe në Kumanovë
Shkodër e Mirëditë
Therandë e Gjilanë
Drenicë e Llap

Kurrë Kosova nuk ka qënë
Më e lumtur se sotë
Nuk do të lagët më kurrë
Me gjak e me lotë

Te lumtura janë edhe
Vargjet e mia
Të përqafuara nga
Pavarësia,
Pavarësia

(Çmimi i tret në konkursin letrar "Pavarësia 2010")

Jorgo S. TELO

KUR SHKON HAKA TEK I ZOTI…!

Dhe ja, më në fund bekim dha Drejtësia:
Dhe pse me vonesë… më mirë von’ se kurrë.
Buzëqesh Kosova, ngërdheshet Serbia;
Dhe flatron Shqiponja krenare mbi flamur.

Flatron e hareshme mbi trojet kombëtare
Ëndërruar ndër shekuj… etshëm mot pas moti…
Tash haka iu dha çështjes Kosovare;
Gëzon Shqipëria me flamur kastrioti.

Të ligjshme – Pavarësinë, e lumja Kosovë;
Ecjen mos e step, dhe vrapo lirisht!
Tok, si një familje të rendim dorë për dorë;
Dhe këngët e vallet t’i ndezim shqiptarisht.

Këndo, Pagarusha, mos resht, o Agim Gashi!
Kushtrim zeri juaj … më fort të buçasë…
Hasmët gjithandej të heshtin, të pëlcasin.
Bilbilat, kanarinat me ju të mblidhen bashkë.

U krye sot Kosova dhe me Drejtësi
E mendjes t’i thrrasin qeverit’ e vonuara.
T’njihet sa më shpejt kjo Pavarësi;
Boll më në pritje me t’drejta të mohuara…

Të bekoi Drejtësia, në korrik, moj Kosovë
Detyrat që t’përkasin tani zgjidhi shtruar…!
E paqen e brendshme vet’ merre në dorë
Ngadhnjyese t’jesh përherë lart duke flatruar.

Kujtim STOJKU

BILBILAVE TË KOSOVËS.

Ju lindët në vitet e errësirës
E tash shikoni para me shpresë
Ju fëmijët e Kosovës n’vitet e frikës
I kujtoni tash këto net plot terr.

Dhe këto vite të rënda robërie
Plot dhëmbje ju sollën hir
Lufta dhe flakët e zjarrit për liri
Si pishtar sot ju ndrin në fytyrë.

Ju pamëshirë ju goditën për vdekje
Kosovën deshën ta kthenin në shkreti
Kuçedra e frikshme si në përralla
Donte t’ju mbante në skllavëri.

Por gjaku juaj i njomë Kosovën vaditi
Duke rënë për të mbitë përsëri
Dhe sot dëgjojmë cicërimat tuaj gazmor
Ku lozni dhe qeshni, këndoni në Liri.

EKSPOZITA E GJAKUT.

Ku po shkojmë babi,më tha një ditë im bir’
Do të shohim thashë më të bukurën ekspozitë
Ekspozitë me shpirt, dhe erë gjaku Kosove
Në Dardaninë e lashtë,bekuar prej perëndisë.

Atje në Kosovë është hapur kjo ekspozitë
Ekspozitë e veçantë e nderit dhe lavdisë
Ekspozita e kësulës bardhë, dhe burrërisë
Aty ku ekspozohet gjaku i kuq, aroma e lirisë.

Dhe ne djal’,thithim këtë aromë të rëndë gjaku
Që vaditi tokën e lashtë të heronjëve
Ja,pikërisht mu aty ka mbirë zambaku
Për të zbutur dhëmbjet e rënda shekullore.

Ska shumë kohë,këtu edhe gurët s’merrnin frym’
Se shkileshin nga çizmja e huaj e barbarit
Buzëqeshja u kishte ngrirë në buzë
Dhe zemrat në kraharor,gati sa su plasnin.

Mirpo dielli u buzqeshte se liria do të vinte
Dhe ata sot me njëri tjetrin,përqafohen me mall
Bilbilat këndojnë mbi kokat e fëmijëve
Yjet nga qielli n’Kosovë kan’zbrit,ndrisin si flakadan

Jeta tani marshon gëzueshëm nën flamurin e kuq
Sepse kjo tokë e shenjtë atyre u përkiste
Prandaj dhe nata e zezë në gjunjë u përkul
Dhe sot kjo tokë, rrezaton dritë lirie.

Dhe kjo tokë sot ka hapur gjoksin e saj
Ku na përsërit amanetin e heronjëve
Mos harroni gjakun që derdhëm dhe ramë
Nën flamurin e kuq,me shqiponjën dy krenore.

E tash,qielli,yjet,hëna dielli të përshëndesin
E gjithçka mbi tokë me nderim të falet
Karafilat e kuq gjithnjë do të çelin
Është amaneti i heronjëve, për ty Kosovë krenare.

Besnik CECI

NËNË KOSOVËS
Jam biri yt ,me shpirt kosovari!

Nene Kosove,mos je ne hall,
Nga kjo zhurme,neper bote?!
Ket' zambak te Pavaresise,
Kush guxon ,t'a preki sot?!

Le t'a prekin po ua mbajti!
E ne prape,do ja bejme fora,
Se lahuten e plot dyfekun
Nuk l'shojme kurre nga dora.

Po te preken nje fije floku,
T'a marre vesh e ter' bota,
Jemi gjalle ne bijte e tu,
Zjarr do marre ter' Evropa!

Ti s'na ke vetm ne,
Bijte e tu,djem e cika,
Ke dhe dy miq te fuqishem,
Jane Anglia e Amerika.

Nene Kosove ,ti ece perpara,
Mos shiko zagar't nga mbrapa,
Kur na shohin te bashkuar,
I merr frika,i merr data.

Nene Kosove,qendro krenare!
Historine me gjak e shkruam,
Qindra vjet,brez pas brezi,
Nderin tend e lartesuam.

Nene Kosove, jam biri yt,
Dhe kam shpirt kosovari.
Gjakun tim s'e tradhetoj,
Se kam gjak shqipetari.

4 Gusht 2010

Sabit ABDYLI

NËNTORI I TRETË

Eja Nëntor
eja!
Shtruar ta kem
rrugën:
me gurë stralli,
me gjak të kristaltë
me dhembjet tona deri në asht.

Auckland, 2007

KOSOVË

Tokë e lulëkuqeve.
Me mure të ndan.
Të goditën:
me hekur,
me zjarr...
Me drapër e çekiç:
të përçanë,
të helmuan,
të ndrydhën...
Gjë pa bë nuk lanë.
Krajlat me carë.
Tokë e Hasan Prishtinës,
Ademit,
Agimit...
E panënshtruar.
Guri e fortë.
Shkëmb.
Vullkan, lavë e valë.
Veshur me diell.
Shtegut bashkimit,
akullnajat shkrin.

Auckland, 2006

Afrim ASLLANI

ÇOHU LOKE,
SHKO E SHIHE
KOSOVËN NUSE

Çohu Loke e shko në qendër të Kosovës
Çohu, shko e shihe Kosovën nuse
E veshur me petkun e bardhë
Me petkun e festës
Me petkun e gëzimit
Me petkun e bijve t’saj.
Çohu Loke shko edhe pse e lodhur
Çohu, shko e shih bijtë tuaj si festojnë
Aty i gjen të gjithë
Edhe dëshmorët në mesin e tyre
Në dasmën e madhe të Pavarësisë
Sepse Ata e sollën me gjakun e tyre
Sot i gjen aty
Janë në mesin e t’gjithëve që festojnë
E na shikojnë drejt në sy
E na flasin me gojë.

Hej, ju populli i Kosovës
Festoni, gëzohuni me miqtë tuaj
Mbaj afër sepse ata janë gëzimi
Se ne e sollëm këtë
E ju s’bashku ecni para
Në rrugën e gjatë
Që me e shekuj e trasuam
Pavarësi, Pavarësi
Andaj festo
Me këngë e valle
Se kësaj me një emër
Gëzim e dasmë e madhe i thonë.

(Nga libri "Dhuratë për njerëzinë")

Demir RESHITI

MË FAL KOSOVË

Me ujin e pavdekshëm ia lava sytë jetës
E shkova ta pres pranverën ndër male
Me mallin për ty u nisa me të gdhirë
Që ujkun e zi ta godas në ballë
Përtej çdo vetmie përtej çdo trishtimi
Ikën ditët netët, kohet vanë
Kalorës kohërash u bëra tërë jetën
Ç’nuk bëra për ty Kosovë
Detit ia vodha thellësitë e pafund
Kur fushës vinte vdekja
E lumit rridhte gjaku
Kur korbat nxinin qiellin
E trishtimi qe bërë pjesë e jetës
Më fal Kosovë
Nëse s’kam bërë sa duhet për ty

Shaban CAKOLLI

HIJE TË KA PETKU I RI KOSOVË

Veshë Kosova në petk të bardhë
po shëndritë si argjend ear
në këtë shënim jubilar
i madh e i vogël këtu janë ardhë.

Me muzikë,kostum kombëtar
shkëlqejnë çupat si burbuqe
këndojnë këngë e hedhin valle
naështë bërë Kosova nuse.
T´qoftë me fat mori Kosovë
mos ke dert se nuk është vonë
vish jelekun me shqiponjë
këtë simbol krushqit kërkojnë.

Fort po ndritë nusja në shesh
me krushqërinë e UÇK-së
hidhu në valle e buzëqesh
gëzim të madh solle mes nesh.

Dasma jote nëpër mote
do të jetë kurorë nusërishë
një ndër dasmat kuptimplote
me krushqërinë e lavdërisë

Me kostume të kuqe
në mes me shqiponja
datën tënde të nusërisë
ta shënojmë me shkronja të arta
Në FAQET E HISTORISË

Mentor THAÇI

KAM EMRIN TIM!

Hashtave e Rrashtave, Dardani!
Përditshmëri e vetme antike.
Fçiun më të afërt,
gjashtë javë kalërim e trokëllimë!
Nga Orienti në Oksident,
një Botë e tërë në vete.
Gjuhë të panjohur, s´të zinte veshi,
e vetme Pellazgishtja e ilirizuar,
edhe atëhere kur bota matej
me lindje e përëndim Dielli,
nga gjashtëcepëshi i Yllit Hyjor!
Majekrahçe, a majëgjuhe,
Zot në Qiellë e Zot në Tokë!
Më të lashtë, nuk njihnim,
se, djalli akoma,
nga verdikti bythëprapë
i jonjerëzores, nuk pat dalë!
E, ne atëhere,
ne, prap ahera,
gjithnjë prap tevona,
akoma, sot e n´mot!
T´kurrjet, ah, tri dredhë në rruzë,
deri te hashtë e asht në atakim,
dhe, hiçzë nga gjuhë e panjohur,
p´veç Pellazgjikes së ilirizuar,
që dikush (jo)rastësisht, Shqip i tha!
Dhe, Zotiynë nuk u hidhërua, jo!
Nuk ndërroi as gjuhë e as emër,
me pak g´dhendje e lëmim,
prapë se prapë,
Hashtë e Rrashtë, këtu se këtu!
Verdikti Kanonik, i vulosur në gjak,
s´ka djalë nëne,
që ia luan jehun!
Ag në prag,
dhe, err e ag,
Dardani se Dardani!

Villingen-Schwenningen, 24-25.07.2010

GËZUAR!

K oha ecë nëpër teh shpate!
O rientit të oksidentuar, tashmë,
S provë pas sprove, si n´fillim,
O rgjitë e djallit, në veshët e stërshurdhur!
V et-vetes, si askush i ngjajmë,
Ë shtë, çështje kohe, nderi e t´merri!

D yerve të kancelarive misterioze, onomatope kërkesash,
A skush më mirë të 12 Apostujt se ne s´i priti,
R rugë tjetër Bota s´njihte! Qebesa, as sot!
D ardani, fund e krye! Pse heshtin kur s´duhet?!
A priori! Fantazmat shkunden, bien përdhe!
N deri, ka vendin e vet, aty ku tha Ynëzot.
E mri im, mijëvjeçarët, s´arrinë t´i mbaj në mend!
!!! Hm! Kush njeh veten më gjatë se ne?!

Villingen-Schwenningen, 25-26.07.2010

Besnik KËRLUKU

QËNDRESA

Lumja ti Kosovë, bota të ka zili
në gjemime, pushkatime, varre e stërmundime
kurrë s’u plogshtove, s’u gjunjëzove
flamur mbete kombit lavdin ia rrite

Ti je Lokja famëmadhe e sofrës bujare
kështjellë e pamposhtur e kohërave
zjarreve të kurdoherë në ballë u dole
trima rrite, po edhe sot faqe historie shkrove

Unë pika e gjakut të nëndë maleve
u gjënjëzova pranë vatrës me shumë halle
e ngrej grushtin lart për një përshëndetje
liri a vdekje për Loken e shqotave

T’u këndojmë Loke trimave që rrin në këmbë
shtati i tyre sterall shkëmbi, Tomori në zemër i mban
lahutari s’pranë, këndon për trimat në kuvend
burra me nam, sot fjalën në gojë mbajnë.

I mençur thonë Loke ai që bën trimëri
që në rritë dhe në mbrotje bëhet fli
mburje prore edhe në histori
lart flamurin e kombit e cove, bota të ka zili.

Arsim HALILI

PAVARËSIA

I shtriu krahët
Shqiponja dykrenare
Nënqiellit tonë
Të gjakosur me shekuj

Të rënët pyesin
Ç’është ky gëzim!?

Me shekuj pritjeje
Fryu erë lirie
Festë e madhe
Festë pavarësie

Fara PALLQA

KOSOVA

Si njeriu kembe zbathur
leckosur, pa shenja jete,
ishte kjo enderr, nje shekull zgjatur
...por cdo zemer e barti ne vete.

Ish zjarre me hi mbuluar
ndonje shkendije merrte vrull,
shpirt trup tortuar
por zjarri su shua kurre.

Nje dite zjarri shpertheu
u derdhe edhe gjak femie,
por rrugen akmikut ja theu
tani fryne ere lirie.

Eshte rikethim te burimi
shohim veten ne gjendje normale,
mbi koke qielli eshte i yni
eshte ndjenje fenomenale.

28 7 2010

Fatmir MUSAI

SHENJTI I KOSOVES

Kur shkrepetin baba Tomorri,
Gjithnje ju thoni: "Bace, u kry!",
Si t'i drejtoheshit nje shenjtori
Qe s'duket kund, po eshte aty!

Kujtim MORINA

Fushё-Kosovё

Fluturojnё mёllenjat mbi fushёn e Kosovёs
A thua, ç’mesazhe sjellin nga vise tjera tё Balkanit

Krrokatin mёllenjat tё egra, tё buta
nё qiellin ngarkuar me re tё ulta

Pemё e vetmuar nё mes tё fushёs
shtrij krahёt e mbuloji zogjtё e trumbёs

Lefteri E. JANUSHAJ

Dy poezi per Kosovën

MOS BJER NË GRACKË KOSOVË

Ngirju mbi dhimbjen Kosovë
sado që je gjakosur rrëndë
Lirin me mund e fitove
ruaje si gjënë më të shtrenjtë

Hijenat të vijnë vërdallë
të të hedhin prapë vellon e zisë
e di se për të rënët ke mall
kujdes ruaj rrugën e lirisë!

UDHËTIM BIBLIK

Mos nise udhëtim Biblik Kosovë?
se duan të të ç'kulin rrënjët
të ngulur thell prej të parëve
vaditur me gjakun e Jasharve

Me dhimbje po ta ndjek udhëtimin
këtu strukur në një qoshe
jam plak e s'të vij dot në ndihmë
Trimëresh Krenare e Pashoqe

E kam për nder të jem motra jote
sado që përpiqen të të njollosin
të ndjek e pikëlluar me pikë loti
se na e ndan mizorisht këtë vend

Të leht e paç rrugën e mundimit
se do lesh djem e vajza nëpër të
po do ngrihen lapidaret
dhe shkjau s'do guxoj më

Jam plak dhe e sëmur Kosovë
dhe me dhimbje të ndjek nga kjo skut
po kam vdekur dhe ti fitove
prekëm gurin e varrit kur të vish këtu

Amanet ua kam lën edhe nipërve
mbi varr te shqiptojn 'Fitoi Kosova'
se dhunshëm na coptuan ndër vite
e s'na lanë të shijonim trojet tona
-
Autore-Lefteri E. Janushaj
Keto vjersha per Kosovën
tezja ime i ka shkruar g
jatë kohës mbas luftës

Shpresoj tu pelqejne
Aulona Capaj

Jeton VELIU

Kosovë

Sot po shkruja për ty,
me gezim e mallëngjim,
sepse më s`na duhet te lëngojmë,
ne sot lirinë gezojmë.

Kosovë, edhe pse dikure,
ishe nën pranga e mbërthyer fort,
ndersa styte te pikonin lot,
prap ishe bukur,
po sikur je dhe sot.

Kosova jonë ti kurrë s`ke vdekur,
por sot ndjehesh më e gjallë,
më e lumëtur,
më gazmore,
më e forte se kurrë.

Kosvoë ne gjithmonë u gjendem bashkë,
edhe sot jemi ashtu,
edhe neser do te jemi,
do te jemi përherë
s`do te ndahemi kurrë.

Kosovë në të kaluaren perjetuam shumëcka,
por asgje s`mundi te na ndale e as t`na perdhose,
ishim te forte, shume te forte,
sepse ishim bashke.... dhe kështu do te jemi gjithmonë,
Kosovë.

Delvina KËRLUKU

ADEM JASHARIT

Kosova më thiri në tryezë
në gosti
E ngrej dollinë lartë e kërcej
valle
Dhe kur zbras kupën plot me
verë
Unë – Rinia, daullja dhe trumbeta
po bërtasim për trimërinë e tij
Adem Jashari

Zhaneta OGRANAJA

DUKE KËNDUAR PËR KOSOVËN

Bacalok, të shenjtin takim mos e harro
Për të ngrihet kjo këngë e mrekulluar
Ty edhe Kosovën jam duke u soditur me sytë e shpirtit sonte, beso!
Me kujtesën që kurrë s’ka për të të shuar....!

Ja sot, nga Tirana Prishtinë
Zërin tim me eterin po ta sjell
Për ju Bacalok e bëra poezinë
Diçka mallëngjenjëse të të ndjell.

Ti sikur me gjithë Kosovën, Tiranë, ca ditë më ke shoqëruar
Ndaj me ty nuk isha e vetme në vetminë time
Ato ditë, jo, kurrë s’kam për t’i harruar
Ndërmend spitalin, fitoren, besën, djalin,
më sjellin gjithë familjen tuaj, ato takime-gëzime.

Vërtetë Bacalok, disa vite kanë kaluar
Por dëlirësia e takimit ende më frymëzon
Dikur unë, sikur me gjithë Shqipërinë Kosovën Tiranë,
ca ditë kam shoqëruar
Përmbi poezinë ti si dielli ndriçon.

Duke kënduar për ty, për Kosovën jam duke kënduar
Ju ma ndizni zemrën flak e zjarr
Gjersa shoh atje gjithë qiellin shqiptar të kulluar
Dhe Kosovën e pavarur, republikë e një populli krenar

Psherëtij sepse të vij Prishtinë dua
Po pa shpresa mbeti kjo dëshirë
Çuditërisht ky rast s’po vjen për mua
Mosha po më shkon pa parë skaj më skaj atë bukuri në atë hapësirë

Sa gëzim është sot për mua
Kur gaz e hare Kosova tonë, guxim pavarësinë si flamur triumfi ka.
Gjithë fantazitë, tërë kujtimet e liga t’i harrojmë dua
Të mbështetemi tek shtrati i Kosovës vetë, pa e lënë as ca...

Hapni sytë larg saj, kurbeteve refugjatë s’ka se pse, mos shkoni më
Vetë Kosova është shpresë e madhe për përdjellim
Sepse braktisja, mërgata nuk u sjell asgjë
Shikoni, Kosova është e pasur me bukuri e pasuri përrallore në këtë rrëzëllim!

Bacalok, bajamet, manushaqet çelën, pranverën sollën ato
Pranvera dritë të derdhë në marrëdhënie me gjitonët, me çdo një
Mbretër kosovarët sot, nëpër Kosovën e pavarur i shoh
Bëni përpara e lart në unitetin me diversitet se s’u mungon asgjë.

Bacalok, të shenjtin takim mos e harro
Për ju ngrihet kjo këngë e mrekulluar
Pavarësisht nga divorci im, ai, tek fëmijët e mi, tek çdo kosovar
unë Kosovën madhështore shoh,
Me dashurinë që kurrë s’ka për t’u shuar.

Fatime AHMETI

LINDJA E RE
Kushtuar Pavarësisë së Kosovës

Lindi në mes Europës
Foshnjë bukur,nënës shqipëtare
Rrugë të gjatë shekullore
Përshkoi me shumë mundime
Dhëmbje.plagë,tmerre shijoi
Shumë mami ndihëmuan lindjen
Në qiell ndritë shkëndinja
Kur driten ajo shijoi

Foshnjë e bukur mes Ballkanit
Stolisur me shkronja ari
Me gjk u shkrua emri i saj
Edhe Hyji bëri nçudira
Për lindjen e rriten e saj
U pagëzua nga shumë Nuna
Dhëmbëja shekullore u kurorëzua.

Medije VRANIQI

LARGIMI...

Nga ty u largova Kosova ime me dhimbje si çdo bijë
Lash pragut tënd kujtime dhe dashuritë mbi dashuri
E ika larg sa larg moj loke shkova
Me ty në sy fjeta dhe u zgjova
Sot ma gëzofsh Pavarësinë
Që bijtë trima ta kanë dhuruar
Me gjakun e tyre ty t’u bënë fli
Si motër këtë varg ia kam dedikuar
E solla shpirtin dikur mbi lotin tënd
Kur dhimbja të kish trupin kafshuar
E sot, gëzoj për Ty loke Kosovë
Ma gëzofsh përsëri Pavarësinë shekuj të merituar.

Esat LOSHAJ

PAVARËSIA
(Në tri kohë)

pavaresia
as dje as sot as neser
ne tri kohe
sa pavaresia
zemrat nuk na ngrohe
as dje as sot as neser
ne tri kohe
pavaresia
vete jeta eshte kjo
as dje as sot as neser
ne tri kohe
pavaresia
e bukura nuse o
as dje as sot as neser
ne tri kohe
pavaresia
shqiponje fluturo

Agim GASHI

DITA E PAVARËSISË

Moj Kosovë me qiell të kaltër
Moj Kosovë moj zemërpastër,
Sot po zbardhë e lumja ditë
Ajo ditë që e ke pritë.

Pritën fushat, pritën malet,
Priti kanga qe tash s´nalet,
Priti diellin e lirisë
Me i l’shu rreze pamvarsisë.

Sot Kosova ka festë t´madhe
Tanë nji popull ashtë hedhë n´valle,
Gzohet bjeshka, gzohet vrrija,
Gzohet plaku, gzohet fëmija.

Jehon kanga n´kupë të qiellit
Tej ku del rrezja e diellit,
Në Kosovën e trimnisë
Ndriçon diell i pamvarsisë.

N´Kaçanik e n´Lug të Drinit,
Ku ndrin ari n’brigje t’Ibrit,
N´Boletin ku u rrit Isa –
E nis kangën Mitrovica.

Këndohet n´Shalë e n´Karadak,
Në Drenicë, n´Llap e Gollak,
Si në Pejë, Shkodër, Gjakovë,
Prej Tetove tej n´ Rugovë.

Këndon Prishtina dhe Tirana
Qeshin nuset, këndojnë nanat,
Këndohet n´Has e në Podrime
Gjithashtu n´Llapushën trime.

Që nga Kruja deri n’ Vlorë
Anë e kand në diasporë,
Zemërplot si rrezja e dritës
Këndojnë ambël bijtë e shqipes.

Që nga Sharri në Shëngjin
Festë të madhe ka vendi im,
Sot feston Kosova trime
Këndon shpirti zemra ime.

Këtë dhuratë nga diaspora
Ta dërgoj Ty lumë Kosva,
Me zemën time të bame varr´
Biri yt unë kurbetqar!

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

Zgjodhi Haxhi Muhaxheri:Vargje për Kosovën dhe pavarësinë

Zgjodhi Haxhi Muhaxheri:Vargje për Kosovën dhe pavarësinë

Re: Zgjodhi Haxhi Muhaxheri:Vargje për Kosovën dhe pavarësinë