Alma Alpina Begaj:Zgjomë e më shpëto!

nga **Agim Gashi** Thu Jan 20, 2011 3:54 pm

Alma Alpina Begaj:Zgjomë e më shpëto!
--------------

Siç e sheh sytë e mi janë
sikur dyer të hapura,
edhe pse mjegullojnë prej miopisë..
përpiqu të arrish në thellësitë e trupit tim,
ku unë jam duke u bërë akull.
Pa një shpirt ..
shpirti im është duke fjetur diku ftohtë
derisa ti e gjen atë dhe e sjell në shtëpi.

(Zgjomë)
Më zgjo brenda.
(Unë nuk mund të zgjohem vetë.)
Më zgjo brenda.
(Shpëtomë ti.)
Thirr emrin tim dhe më shpëto nga errësira.
(Zgjomë)
Urdhëro gjakun tim të vrapojë.
(Unë nuk mund të zgjohem.)
Para se unë të shkatërrohem..
prej gënjeshtrës që vret..
apo verbohem krejt,
ndriçomë…
(Shpëtomë ti.)
Më shpëto nga asgjëja që unë kam bërë…

Tani që unë e di se çfarë më mungon
nuk mund të më braktisësh.
Frymo në mua dhe më bëj më të vërtetë
Më sill në jetë.

Më risill në jetë.
(Kam jetuar një gënjeshtër
nuk kishte asgjë brenda.)
Më risill në jetë.

Ngrij brenda pa prekjen,
pa dashurinë tënde, i dashur.
Vetëm ti më sjell në jetë
në mesin e të vdekurve.

E .. gjithë kjo kohë
ku nuk mund të besoj, nuk mund të shoh,
brenda errësirës së ngushtë .. jam,
e frymën po ma shtrydh
si në një morsetë..
E ti ishe atje para meje ..
Ndaj shpëtomë prej errësirës.

Unë mendoj se kam fjetur një mijë vjet.
Duhet të hap sytë e mi për çdo gjë.
Hapur janë, por nuk shoh.

Pa menduar
pa zë
pa një shpirt
Mos lejo të vdes këtu, kështu
Më duhet të bëj diçka tjetër
Kam akoma për të bërë
Ndaj, më risill në jetë