Kujtim Stojku:MËKATI IM.

nga **Agim Gashi** Wed Mar 09, 2011 8:00 pm

Kujtim Stojku:MËKATI IM.

Mendoj se jam i pa fajshëm por jo i pa mëkat
Dhe kështu në plogështi shëtis nëpër natë
Nata është e qetë përveçse pastruesëve t’ bashkisë
Thellë në shpirtin tim ndizen shkëndijat e gëzimit
Prandaj dua t’ju rrëfej gjithmonë pa pushim
Ato që nga bota mua m’duken të çuditshme
Dhe unë botës që i dukemi marrë.

I kam kënduar dhe ferrit por atje s’kam qenë
I kam kënduar yjeve, diellit që ndriçon gjithsinë
I këndova me zjarr rigjenerimit të jetës
Robreshës epshndjellëse të zemrava –dashurisë
Kam vënë gishtin mbi plagët e kryeqytetit
Por m’thonë s’është mirë të shkruash për shëmtinë
Se rrugët e tij përlesheshin me njëra tjetrën
Duke e lënë të trullosur njerzinë.

Por unë nuk mendoj se ky është ndonjë mëkat i madh
Sepse qëllimi ishte t’hapeshin horizonte të reja
E kështu më pas nga bukuria t’mahniten
Dhe t’mos flasin thjeshtë vetëm për disa gjëra
Porpërballë kësaj plogështie,hutimi,unë ngre zërin tim
Që t’bashkohet me diellin kur është në përndim
Që plogështinë e territ që po lindte
Ta ndizja fuqishëm me vargje poezie.

Unë u kam kënduar stërgjyshërve me ëndrrat e mia
Se prej tyre më rrjedh në deje gjaku i im
Prandaj gjëmon gjith vrull sharkia
Në këngët epike të popullit tim.

Në çdo fjalë e varg jam munduar që t’jap ndjesinë time
Dhe ju e keni parë se shpesh dhembshuria më ikte
Kur kujtoj poshtërsitë që n’shekuj si male mbi shpinë na ran’
E si t’mos thuash çdo plagë e vendit tim dhëmb, ka vaj.

Pasatj një qen të ngordhur n’mes rrugës kujtoj
Dhe erën e kërmës që shpërndahej përrreth
Qentë rrugaçë që shëtisnin turma turma
Ku papritur mund ta pësosh nga ndonjë dhëmb.

Jam munduar që vargjet e mia ti spërkas me nektar
Ndjenjës së bukurisë me nderim ti falem
Vetëm para të shenjtit altar
Rrëfehem dhe m’falen mëkatet...

Fund.

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30