Huazuam per ju-LIRIKA NGA PILO ZYBA

nga **Agim Gashi** Fri Mar 11, 2011 12:44 am

Huazuam per ju:

LIRIKA NGA PILO ZYBA

BUKURIA JUAJA

Në mes të tufes plot me trëndafilë
Ka plot aroma e me dhjetra ngjyra,
Më flasin dy engjëj me flarta vështrimesh
Në trëndafil qeshjeje më shfaqet natyra.

Buzëqeshja thellë u shton bukurinë
Dhe tufa e tërë nis edhe përflaket,
Buza juaj flet vetëm me një stinë
Vetëm me ylberin e lumturisë matet.

Ri e i vështroj, i menduar hesht,
Një tufë me vargje si ta bëj për Ju,
Ta keni thellë në tuajin vresht
Për këtë lulëzim që shfaqni këtu?

Rri e i vështroj, i menduar hesht,
Buzët që vijnë e si perla shkojnë,
Bukurinë u mbjell me penë te ky rrjesht
Lulëzimin brezat që vijnë ta shikojnë.

Pastaj penes sime ti thonë të etur:
-Ah, sa bukur gdhëndur, ah, sa bukur gjetur!
Por unë atëherë do jem duke fjetur
Vetëm bukuria pas nesh do ketë mbetur...

Përjetësisht e bukur, ëndërr e pa tretur..

PO NUK ERDHE

Përflaket dëshira nga të tuat fjalë,
Si buza e vashës nga puthja e valë...

Endërr shtegëtar, zemra krahët shkund,
As malli, as etja, për të nuk kanë fund...

Lëndina e shpirtit lodhur e cfilitur,
Atje larg i mbeti lule e venitur...

Fryti i dashurisë në degëz ka mbetur
Për pak ngrohtësi, diell, është i etur...

Po s’erdhe ta puthësh, mbetet fryt pa pjekur!

LIBRI I SHPIRTIT TËND

Shpirtin tënd e kam për libër
Aty gjej dramë e komedi,
Her më ngjet se bëhesh tigër
Herë ëngjell, e herë njeri.

Libri yt është i larmishëm
Lumë kush brënda tij lexon,
Udhëton burimesh lirshëm
Dëgjon ndjenjën kur këndon.

Bukuria jote e ëmbël
Nëpër ëndrra më përkund,
Ky roman për mua i ëndërrt
Nuk dua të ketë kurrë fund...

PA JU!

Krahët nga dimri shikoj keni xhveshur,
Trupi lehtësuar – pranverë e qeshur...

Degëza e shpirtit, e blertë, e larë,
E brishtë, e bukur për sytë kalimtarë...

Sythat cicërijnë në folezën e lashtë,
Bukurinë kërkojnë që ta nxjerrin jashtë...

Ju, ecni trupin ngarkuar me aronë,
Lulëzimi i vetëm i dashurisë sonë...

Pa JU, pranvera hesht në shpirtin tonë...

BIE SHI NË QYTETIN TËND

Ca pika shi mbi trupin tënd
Janë pika lot nga sytë e mi,
Si re dëshira shkon e rend
Mallin vjen e derdh tek Ti...

Trishtushëm rrjedh, shkon tatëpjetë
Me gurgullimë s’mbahen rrëketë,
Në qiell të shpirtit lotojnë retë,
Dhimbjen e derdhin tej në det...

Prandaj dhe deti është i kripur,
Nga lot’ i të dashurve të ikur !

TI HESHT

Rruga degjon, gjethet rrin heshtin
Kur hapi yt troket ngadale,
Veshtrimet djaloshare presin
Kur prane ti shket si det me vale...

Ti buzeqesh, bukurine tund
Dhe hapin hedh te ikesh larg,
Por mire e di, porse nuk mund,
Ne sy te tyre digjesh flak...

Ti larg humbet, vegimi mbetet,
Ne shpirt te tyre vibron leht,
Vertet TI iken por zjarri mbetet
Gjethet e shpirtit i djeg, i tret...

Ndonse hesht, Ti prape flet,
Me trendafil te buzes vale,
Me bukurine flake dhe det
Edhe te mbyt, por dhe te ngjall...

IKJE

Rend, ikën makina përmbi katër rrota,
Pas lë dy vija të gjata paralele.
Largësia zvogëlon dy buzët e vogla
Bashkë treten shikimet, përkëdheljet...

Nuk di ç’ndjej në zemër, shpirti diç më thotë,
Sa më shumë largohem... imazhi zvogëlohet,
Dashuria, malli, si një re e plotë
Me reshje dëshirash, ngarkohet, rëndohet...

Buzëqeshjen tënde pret që të shkarkohet...

UNË E DI E DASHUR

Unë e di e dashur, shumë je mërzitur,
Retë e shqetësimit mbi sy të kanë rënë,
Ndoshta ke gjith mbremjen mua duke pritur
Këngën celularit rri i pret nën hënë.

Sytë hedh nga qielli, si kupolë e kaltër,
Malli si një vatër në të prushëron,
Porse ylli yt nuk qënka më afër,
Në qiellin e shpirtit, ai të mungon.

Po të mori etja për të miat buzë
Hidhi sytë, dhe hënën të shikosh përpjetë.
Pije si në ëndërr me etjen tënde shpuzë,
Dashuria ime një gotë do jetë...

Pije, çmallu, e dashur, se zjarri shuhet vetë...

PA SYTE E TU

Nje zog krahezat i shkund
Si shprese e veres se pa fund...

Pastaj hyn dimri nen nje shteg,
Futet ne pyll dhe neper dege...

Dhe i mbulon me bardhesi,
Male fusha e gjithesi...

Por syri yt diku sa cel,
I can pak rete si nje mantel...

I qesh debores me dashuri,
E kthen ne lot, e kthen ne shi...

Dhe fjala lendines e lumit,
Gezimet i zgjon prej gjumit...

Zgjon lastaret e dashurise,
Te fshehur prej bardhesis...

Dhe jete merr e gjithe natyra,
I celet gjithesise fytyra...

Sepse e dashur dora jote,
Jep perkedhelje kesaj bote...

E ben te qeshi, te marri jete,
Gjethnaje e shpirtit te cele flete...

Pa syte e tu, te lare burime
Bota e bukur nuk ka gezime...

Ashtu si vete dhe jeta ime....

KUR LIND DITA IME

Dy sytë bashke me agimin
Harmoni mbi partiturën jete,
Brënda kane bukurinë, gezimin
Sa here me veshtrim boten pershendet...

Flokët e artë nen rreze dielli
Nder gishta degesh ti i kreh,
Dhe purpurzohet i tëre qielli
Nen malle shpirti kur i shpreh...

Në pjanon e ndjenjave të mia..Ti se di...
Veshtrimi juaj luan me mijra melodi

Nga Gazeta KRITIKA për "Sofra poetike", Haxhi Muhaxheri

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30