LULËKUQJA E EGËR-poezi -nga Raimonda Moisiu

nga **Agim Gashi** Sat Mar 12, 2011 10:37 pm

LULËKUQJA E EGËR-poezi -nga Raimonda Moisiu

Mu tret fantazia në floririn e hënës
Xixëllonjat e qiellit i ndjej mbi kokë,
Tuf’ e tyre më qëndis gërshetat vajzërore,
Me gishtat e padukshëm në ngjyrë petalesh,
Pikas padurimin e duarve tënde.
Padurim e ndrojtje…

Pas resë është strukur dhe
ndrruan të dalë hëna
si psherëtimat e shpirtrave tanë.

Duart e tua të ashpra, të forta dhe
të trëmbura zgjojnë përgjumjen
e tropikut flakëronjës të lulëkuqes së egër.
Ato marrin zemër dhe enden
në këmishën e natës të lulëkuqes së egër.

Kjo lulëkuqe e egër jam unë!
-.-
Kjo lulëkuqe këto caste po i lutet zotit me sytë mbyllur,
ta grishë për një mëkat . Mes trupit e frymës,
dhe ti, i dashuri im, të zhytesh
si bariu nëpër gjymtyrët e dehura
të lëndinës me vesë….

Thith nektarin e lulebohceve, dhe
në virgjërinë e kopështit të praruar
shijo ëmbëlsinë e margaritarit të tyre.

Është hera e parë që i lutem zotit;
Për një mëkat.

Le të vdes pastaj!

Po pres mëkatin ledhatonjës të duarve të tua,
Nëpër prushërim,
Prushërimin e lulëkuqes së egër,
Që jam unë.
Raimonda Moisiu
Hartford CT, Mars 2011

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30