Viktoroa Xhako:MBREMJA LETRARE

nga **Agim Gashi** Sun May 22, 2011 9:27 pm

Viktoroa Xhako:MBREMJA LETRARE
(Fragment nga romani)
Babai i fali G. stilografin „Parker“, me majë floriri, me kapak vishnje e trup ngjyrë argjendi. Një vit plot ky stilograf u bë shoku i pandarë i G. Sa vargje hodhi G. me `të në bllokun e trashë me kapakë të verdhë. Vargjet buisnin në kokën e saj dhe miku i ngushtë, stilografi „Parker“, ia rrëshqiste mbi fletë. – Dua të vazhdoj studimet e larta për letërsi, - i tha babait.
…………Në pallatin e kulturës ishte organizuar një mbrëmje tematiko – vallëzimi. G. do të recitonte poezinë „Maliheri“, me të cilën kish fituar çmimin e parë në konkursin e rrethit letrar të gjimnazit.
„Po nuk do të rrish për vallëzim. Do të gjesh një shkak e do të largohesh“, ishte urdhëri.
G. veshi fustanin e saj të preferuar, me rombe të bardha e të kaltra. Andia po e priste. Ia shihte shqetësimin.
-Thuaji babit të jetë tek pallati i kulturës në orën pesë! – G. e pa me sytë e butë të trishtuar. –Ti do të vish tani me mua në shtëpinë time, të vesh edhe unë fustanin e bardhë me shirit të kaltër mbi gjoks, pastaj të dyja shkojmë në sallë! –
Vajzat u përshëndetën me babanë dhe u nisën. Duhej t`i binin qytetit mes për mes. Andia ia mori dorën G, ia futi poshtë krahut të saj dhe ecën me nxitim drejt shtëpisë. U gjendën në sallë pa shkuar ora pesë. Babai ish ulur në një karrige pranë derës. Në fytyrën e tij endej një buzëqeshje e lehtë. Vajza e tij do të recitonte përpara publikut!
-Pas recitimit duhet të largohemi, baba! –
Ishte mjaft e emocionuar. U afrua tek grupi i recituesve. Andia nuk ia ndante sytë. Recitimi i parë…i dytë….i gjashti emri i saj. Kish fituar vendin e parë.Tema e poezisë së saj nuk ish aktuale. Lufta kundër fesë, feja, opium për popullin. Për këtë luftë po shkruhej shumë. Kishin filluar kazmat e para për të shkallmuar kishat e xhamitë. Nënkua mbante në shtëpi ikonën, me shenjtin me emrin e babait. Prandaj G. kish zgjedhur një temë tjetër, po aq aktuale. Luftën për liri!
Recitoi me vështirësi. Sytë e sallës, mbi `të. Sytë e qeshur të babait, mbi `të. U drodh sikur një tufë fijesh të zhveshura elektrike e fshikulluan si gjarpërinj. Në këmbë, pranë babait, „ai“, me sytë blu të thellë, si deti. Mbërthyer tek G. Diçka kish folur me babanë, sepse u përkul përsëri tek goja e babait, e përsëri ngriti blunë e thellë mbi G.Vazhdoi të recitonte. Me mundim. Duke iu dridhur zëri. Duke iu mbajtur fryma. Faqet po i pëlcisnin nga zjarri. Mbaroi. Në sallë pllakosi heshtja. G. vari kokën. Keq! Ajo nuk dinte të recitonte. Ngriti ngadalë dorën me fletën ku ish poezia, që të fshihte sytë.
Dy pëllëmbë trokëllitën. Andia duartrokiti e para. Pastaj salla. G. uli dorën menjëherë. Pa nga babai! Andia e përqafoi. „Danubi blu“ u çlirua nga orkestra dhe përfshiu sallën.
–Eja, baba! Duhet të shkojmë! –
Babai i përkëdheli kaçurrelat.
-Vallëzo me djalin! –
-Duhet të shkojmë, baba! –
Sytë e zinj të babait e panë me çudi.
-Vallëzo me djalin! – përsëriti.
G. iu muar fryma. Pa dorën e zgjatur drejt saj, ngriti sytë një çast, i uli sërish dhe eci pas tij drejt pistës. Aq shumë ishte e hutuar, e tronditur, sa nuk i la babait fletën me poezinë. Vallëzoi si e ngrirë. Rrëshqitasi pa sytë e Andias. Të pikëlluar. Fleta me poezinë, në supin e tij. Sytë e saj në gjoksin e tij. Nuk rrotullohej dot se i hapej fustani, mbushur me pala. Nuk shkëmbyen asnjë fjalë. As emrat. Dy sy të ftohtë, pa ngjyrë, ndiqnin G. me vëmendje. Pas vallëzimit pati pak humor. Një recitim:
“O ju dele të argjendta,
Lum si ju çfarë mbani brenda………”
G. mori babanë prej dore e të dy, në heshtje, dolën nga salla. Nuk i pa sytë blu që t`i përshëndeste. Blunë e tyre e kishte brenda vetes. Si atë ditë në pishinë...........
VIKTORIA XHAKO
(ZHORZH SAND)

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30