ForumXhesika Vula:" NUK E DUA JETËN TIME "
Faqja 1 e 1
Xhesika Vula:" NUK E DUA JETËN TIME "
nga Agim Gashi Tue Aug 16, 2011 9:24 pm
Xhesika Vula:" NUK E DUA JETËN TIME "
Nuk të dua më, o jetë,
as nuk dua në ty të rrojë,
ngase je e pavërtetë,
e përse në ty të jetoj?
Tani se dua as dritën e diellit,
se dua më as dashurinë!
edhe nëse jetoj në zjarr të tmerrit,
më në ty s'dua të rri.
Mos vajtoni as ju oj qyqe të mjera,
se s'dua t'ju dëgjoj as zërin më,
se lumturinë më mori era,
e në këtë jetë më askund vend nuk zë.
Po bëjë lutje, e pse o Zot s'më dëgjon,
po e thërras vdekjen, e pse nuk vjen?
E çka o jetë tani nga unë kërkon,
kur e gjithë rininë më shkatërron?!
Mjaft o jetë më mundove,
s'më le vend askund në këtë botë,
mjaft dhembje më shkaktove,
e dhembjen time e dëshmojnë këta lotë.
O, mos ago as ti o dritë,
se më shumë më pëlqen nata,
errësirën tani jam duke e pritë,
ngase kurrë lumturi në këtë jetë nuk pata.
Ah sikur ta dije, se sa të urrej,
t'ma merrje shpirtin këtu tek shkruaj,
që ti s'më do mua, unë e vërej,
e përse më lë që të vuaj?
Ka kohë që po të kërkoj,
e askund nuk të gjej,
në çdo vend po gjurmoj,
Vallë?! Ku je mshef?
Po! Tek unë nuk pate mëshirë,
që në këtë moshë ta urrej jetën,
të vdes ndoshta është më mirë,
nga ky tmerr ta shpëtojë vehtën.
Mos ke mëshirë për mua,
eja e më shpëto,
se jetën më se dua,
të lutem, mos më tradhëto.
Më shpëto nga këto vuajtje,
nga këto lot, nga ky pikëllim,
ah, moj mendje çfarë nuk bluajte,
në këto ditë, që po ngdhinë.
Ka filluar të bëhet ditë,
ah, moj natë ti mos kalo,
eja vdekje, se jam duke të të pritë,
mos kështu, mos më tradhëto.
Mjaft më tradhëtove mbi këtë dhe,
mjaft më le duke të pritur,
jo, për mua s'ka ditë të re,
se drita ime tani është fikur.
Po të kërkoj në dritë të qiriut dhe në mesin e humnerës,
të lutem, eja e mos më tradhëto,
eja e merre këtë shpirt të fatëzezës,
e nga këto vuajtje më largo.
Unë jam një e mjerë,
në këtë botë jam pa dashuri,
e pa fat unë paskam lerë,
që t'mos njoh unë kurrë lumturi.
Nuk dua më të pres,
nuk dua më të jetoj,
por dua që të vdes,
se të nesërmes nuk i besoj.
Të prita dje, të prita dhe sot,
do të pres ndoshta me vajë e lotë,
por kur vdekja më afrohet,
atëherë ndoshta do të pendohem.
Oh, të lutem më trego se ku je,
se nga malli do të verbohem,
të lutem eja, se të pres,
se zemra e shpirti do t'më shkatërrohen?!
Por ja, jeta na zhgënjeu,
na largoi të dy, të dy
zemrat na i theu, dhe s'dua që kësaj jetë t'i thojnë,
kur njëri larg tjetrit po jetojmë.
Në atë çast unë ndihmë kërkova,
para Zotit u gjunjëzova,
O, Zot! Në zemër një plagë të rëndë e kam,
edhe në këtë jetë e mallkuar jam.
Në shpirtin tim, fle zemra jote,
dhe tani jetoj vetëm me shpresë,
kjo dritë s'më lë vend askund,
andaj më mirë është që të vdes.
Me lotë filloj të shkruaj,
me shpirt po digjem, e me zemër vuaj,
përse kjo jetë më tradhëtoi,
e përse tani të jetoj?
Vuajtja tek unë gjithmonë mbretëron,
e rruga e varrit më perëndon,
më mirë të vdes, se të jetoj,
se këto vuajtje s'mund më t'i duroj.
Përse, o Zot kaq më mundon,
e zemrën dhe shpirtin ma ´,
fatin tim gjithmonë ta vajtoj,
e në rininë time, vdekje të kërkoj.
Mallkuar çoftë emri dhe jeta ime,
mallkuar çoftë kjo jetë me mundime,
gëzim për zemrën time, se di përse s'ka,
kjo zemër e shkretë si lule është tha.
Këtë shpirt të lutem, mos e merr,
se aty jeton një i mjerë,
largoni këto vuajtje, e këto lotë, që kurrë nuk pushojnë,
e pa fat jam në jetë, dhe kur nuk shoh dritë të vërtetë.
E mallkuar është kjo zemër,
andaj leri këto sy të mallëngjyer,
që edhe njëherë të shijojnë atë dritë të pakët që e kisha,
e tani dua që t'më harrosh.
Frymëzimi im i pa fat,
që vjen e më djeg mu në gji,
për kënd të flas, e për kënd të shkruaj,
e përse më bën që kaq shumë të vuaj?
Jam shkrirë, në jetë jam tretur,
e tëra kërkoj të vdes, të shkoj në dhe,
të pushoj, të bëhem tokë,
trupi yt për të më shkelur.
E të bëhem pluhur, që kurrë s'do të kesh për të më vërejtur,
bashkë me pranverë po largohem edhe unë,
kur t'më kujtojnë shokët e shoqët, le të shiqojnë në dhe,
se aty pushon një turp, që dikur i deshti shumë,
dhe ja, tani u bë për ta shkelur edhe ju!.
Po nënës time, vallë kush do t'i jep ngushëllime,
në ankthe të jetës le t'më kujtojnë,
nganjëherë le të vjen tek varri,
le ta shiqon varrin tim aty ku shkruan:
"Amanet, më kujtoni nganjëherë"?
Amanet më kujto nganjëherë,
më përqafo prej së largu,
së paku një herë në vit,
se për mua nuk do të ketë as pranverë,
as s'do të zbardh kjo e mjera ditë.
Mos e harro shifrën që të don,
kthema dritën, se ky zjarr më përvëlon,
mos u largo nga gjiri im,
se s'ka kush pas teje, t'më jep ngushëllim.
Përse kështu më tradhëtove,
don që t'ma shuash të vetmën dritë,
zemrën dhe jetën ma helmove,
andaj kthehu, e mos shko, o shpirt.
Të kërkoj vdekjen, më dhimbet jeta,
e kur s'të kam pranë, qajnë sytë e mi,
andaj prapë më e mirë është vdekja,
kur s'kam ku të gjej unë lumturi.
Në ëndërr të shoh, kur sytë e mi lotojnë,
në netët pa gjumë, ndiej zemrën që vajton,
kërkoj hijen tënde në muret e dhomës sime,
e mëngjesi agon, por vuajtjet nuk pushojnë.
Në lotët e mi, një melodi e re,
ma shuan mallin, nuk më len të vdes,
ditët kalojnë por asgjë nuk ndryshon.
Koha shënon vuajtjet e mia në ditar,
sytë e tu nuk më len të qetë,
ah, ky kujtim
dashurinë e humbur kërkon.
Ky rrembesh shiu, kujtimet m'i riktheu,
ma pushtoi shpirtin zemrën ma theu,
kohën e pranverës së kaluar mua ma kujtoi,
atëherë kur zemra ime në tënden jetoi.
E tani u larguam! Jetë pa mëshirë!
Po bredhi nëpër rrugë, çdo kund po gjurmoj me shpirt të tretur,
në çdo pëllëmb po të kërkoj,
po e thërras vdekjen, nga ky zjarr të më shpëtoj.
Por, vallë! Jeta a sillet me çdokend si me mua,
kësaj bote të hidhur - jetë po i thuhet,
e çfarë, o Zot është ai kur zemrën ta vret
dhe kur ai na mallkon, ndihmë nga ai a kërkohet?
Sytë i kam të mbushur me lotë
dhe kurrë s'më thahen për atë njeri që ma theu zemrën,
dhe më shtyn të qaj,
por më e mirë është vdekja, se e tërë jeta t'më kalon në vaj?!
Unë po vdes, e tani në shpirt të kujt, vallë do të jetoj,
në atë shpirt që e desha,
e që kurrë "Të dua", s'më tha,
por tani le të harrohen t...
PËR ATË... QË SOT GJENDËT NË VARR...
E heshtur në cepin e dhomës,
me një bllokë të vogël në duar,
çëndronte e ndrojtur pa fjalë,
kjo zemra ime e lënduar...!
Dhe bllokun e hapë më ngadalë,
diçka kërkoj pakuptim,
më duket se ti je aty
dhe unë të flas shpirti im... !
Por ti papritur më zhdukesh
dhe as përgjigje nuk më kthen,
dhe unë kaloj faqen tjetër
ndoshta aty do të të gjejë!
Aty lexoj dy fjalë...
dhe lotët dot si mbledh,
të them TË DUA shumë,
të them ktheu në jetë!
Dikur aty diçka
më kishe shkruar ti,
tani unë bashkë me dhembjen
e mbaj thellë në gji!
E mbaj aq pranë me zemrën
shtrënguar thellë në shpirtë,
se ty dua të të kthej
në jetë, në jetë sërish!
Se ti ike pa folur me mua
dhe fjalën e fundit nuk ma the, pse s'e di,
ti veç ma shkruajte “TË DUA”
dhe ike u largove përgjithnji!
Përse nuk durove derisa të vija
që puthjen time ta merrje,
të ta thosha atë që kurrë nuk ta tashë,
kur kokën në mua mbështesje?!
Përse jo nuk prite
të të shihja edhe njëherë,
kur më dhembje më buzëqeshe,
më kujtove atë pranverë?!
Përse kjo jetë është kaq e padrejtë,
ty të mori kaq larg nga unë,
përse nuk na bashkonë përsëri,
të na bën të gëzuar?!
Po ti a më mbanë mend mua
apo ndoshta me engjuj ke rën në dashuri,
ndoshta dhe unë do të bëhem engjull së shpejti,
që ti të më duash përsëri?!
Të lutem më ndihmo të vijë edhe unë atje,
mos më lerë të vuaj ç'do ditë e natë,
se kam një kohë të gjatë që pres
në krahët e tu të jam prapë !
Nuk mundem nga kjo jetë të ngre kokën,
e vetmuar pa ty në ç'do anë,
nuk mundem jo më të dashuroj,
jo, më zemër për dashuri nuk kam.
Të lutem më dërgo një shenjë,
një ëndërr, një lule më dërgo,
nga ato që unë t'i sillja pranë
dhe ti me thoshe mos më lëndo!
Përse ike kaq larg nga unë,
jo më as lule s'të sjell dot,
tani unë dua të jam më ty
se për mua pa ty kjo jetë është e kotë!
Ç'do ëndërr të thërras më merr,
në shpirtin tënd më shtrëngo,
dua të jam edhe unë engjull
në krahët e tu të fluturoj!
Kur pranë teje qëndroj e heshtur
dhe dridhem kur më prek ngadalë,
mendoj se mbrenda teje ka diçka
dhe ti më thua me zemër, e jo me fjalë!
Diçka që më bën të ndihem si engjull
dhe hap krahët drejtë teje fluturoj,
ti më shtrëngon aq fortë pranë vetës
dhe ngadalë pëshpëris “Të Dashuroj”
Zot të lutem kthema përsëri atë që dikur ma more,
mos më le të vuaj kaq shumë për të,
se më s'po mund të duroj dot,
e pamundur ta harroj,
kur sytë e mi për atë pikojnë vetëm lotë,
kthema të lutëm sepse e dua gjithmonë, gjithnjë?!
O Zot a më dëgjon vallë,
ktheje edhe njëherë në ketë jetë,
a më sheh mua , a e sheh zemrën time duke u kallë,
o Zot ma kthe vetëm edhe njëherë atë shpirtë,
nga ajo ditë që e more dhe më le pa të,
unë mbeta LOTI_DASHURISË...?!!!
Nuk të dua më, o jetë,
as nuk dua në ty të rrojë,
ngase je e pavërtetë,
e përse në ty të jetoj?
Tani se dua as dritën e diellit,
se dua më as dashurinë!
edhe nëse jetoj në zjarr të tmerrit,
më në ty s'dua të rri.
Mos vajtoni as ju oj qyqe të mjera,
se s'dua t'ju dëgjoj as zërin më,
se lumturinë më mori era,
e në këtë jetë më askund vend nuk zë.
Po bëjë lutje, e pse o Zot s'më dëgjon,
po e thërras vdekjen, e pse nuk vjen?
E çka o jetë tani nga unë kërkon,
kur e gjithë rininë më shkatërron?!
Mjaft o jetë më mundove,
s'më le vend askund në këtë botë,
mjaft dhembje më shkaktove,
e dhembjen time e dëshmojnë këta lotë.
O, mos ago as ti o dritë,
se më shumë më pëlqen nata,
errësirën tani jam duke e pritë,
ngase kurrë lumturi në këtë jetë nuk pata.
Ah sikur ta dije, se sa të urrej,
t'ma merrje shpirtin këtu tek shkruaj,
që ti s'më do mua, unë e vërej,
e përse më lë që të vuaj?
Ka kohë që po të kërkoj,
e askund nuk të gjej,
në çdo vend po gjurmoj,
Vallë?! Ku je mshef?
Po! Tek unë nuk pate mëshirë,
që në këtë moshë ta urrej jetën,
të vdes ndoshta është më mirë,
nga ky tmerr ta shpëtojë vehtën.
Mos ke mëshirë për mua,
eja e më shpëto,
se jetën më se dua,
të lutem, mos më tradhëto.
Më shpëto nga këto vuajtje,
nga këto lot, nga ky pikëllim,
ah, moj mendje çfarë nuk bluajte,
në këto ditë, që po ngdhinë.
Ka filluar të bëhet ditë,
ah, moj natë ti mos kalo,
eja vdekje, se jam duke të të pritë,
mos kështu, mos më tradhëto.
Mjaft më tradhëtove mbi këtë dhe,
mjaft më le duke të pritur,
jo, për mua s'ka ditë të re,
se drita ime tani është fikur.
Po të kërkoj në dritë të qiriut dhe në mesin e humnerës,
të lutem, eja e mos më tradhëto,
eja e merre këtë shpirt të fatëzezës,
e nga këto vuajtje më largo.
Unë jam një e mjerë,
në këtë botë jam pa dashuri,
e pa fat unë paskam lerë,
që t'mos njoh unë kurrë lumturi.
Nuk dua më të pres,
nuk dua më të jetoj,
por dua që të vdes,
se të nesërmes nuk i besoj.
Të prita dje, të prita dhe sot,
do të pres ndoshta me vajë e lotë,
por kur vdekja më afrohet,
atëherë ndoshta do të pendohem.
Oh, të lutem më trego se ku je,
se nga malli do të verbohem,
të lutem eja, se të pres,
se zemra e shpirti do t'më shkatërrohen?!
Por ja, jeta na zhgënjeu,
na largoi të dy, të dy
zemrat na i theu, dhe s'dua që kësaj jetë t'i thojnë,
kur njëri larg tjetrit po jetojmë.
Në atë çast unë ndihmë kërkova,
para Zotit u gjunjëzova,
O, Zot! Në zemër një plagë të rëndë e kam,
edhe në këtë jetë e mallkuar jam.
Në shpirtin tim, fle zemra jote,
dhe tani jetoj vetëm me shpresë,
kjo dritë s'më lë vend askund,
andaj më mirë është që të vdes.
Me lotë filloj të shkruaj,
me shpirt po digjem, e me zemër vuaj,
përse kjo jetë më tradhëtoi,
e përse tani të jetoj?
Vuajtja tek unë gjithmonë mbretëron,
e rruga e varrit më perëndon,
më mirë të vdes, se të jetoj,
se këto vuajtje s'mund më t'i duroj.
Përse, o Zot kaq më mundon,
e zemrën dhe shpirtin ma ´,
fatin tim gjithmonë ta vajtoj,
e në rininë time, vdekje të kërkoj.
Mallkuar çoftë emri dhe jeta ime,
mallkuar çoftë kjo jetë me mundime,
gëzim për zemrën time, se di përse s'ka,
kjo zemër e shkretë si lule është tha.
Këtë shpirt të lutem, mos e merr,
se aty jeton një i mjerë,
largoni këto vuajtje, e këto lotë, që kurrë nuk pushojnë,
e pa fat jam në jetë, dhe kur nuk shoh dritë të vërtetë.
E mallkuar është kjo zemër,
andaj leri këto sy të mallëngjyer,
që edhe njëherë të shijojnë atë dritë të pakët që e kisha,
e tani dua që t'më harrosh.
Frymëzimi im i pa fat,
që vjen e më djeg mu në gji,
për kënd të flas, e për kënd të shkruaj,
e përse më bën që kaq shumë të vuaj?
Jam shkrirë, në jetë jam tretur,
e tëra kërkoj të vdes, të shkoj në dhe,
të pushoj, të bëhem tokë,
trupi yt për të më shkelur.
E të bëhem pluhur, që kurrë s'do të kesh për të më vërejtur,
bashkë me pranverë po largohem edhe unë,
kur t'më kujtojnë shokët e shoqët, le të shiqojnë në dhe,
se aty pushon një turp, që dikur i deshti shumë,
dhe ja, tani u bë për ta shkelur edhe ju!.
Po nënës time, vallë kush do t'i jep ngushëllime,
në ankthe të jetës le t'më kujtojnë,
nganjëherë le të vjen tek varri,
le ta shiqon varrin tim aty ku shkruan:
"Amanet, më kujtoni nganjëherë"?
Amanet më kujto nganjëherë,
më përqafo prej së largu,
së paku një herë në vit,
se për mua nuk do të ketë as pranverë,
as s'do të zbardh kjo e mjera ditë.
Mos e harro shifrën që të don,
kthema dritën, se ky zjarr më përvëlon,
mos u largo nga gjiri im,
se s'ka kush pas teje, t'më jep ngushëllim.
Përse kështu më tradhëtove,
don që t'ma shuash të vetmën dritë,
zemrën dhe jetën ma helmove,
andaj kthehu, e mos shko, o shpirt.
Të kërkoj vdekjen, më dhimbet jeta,
e kur s'të kam pranë, qajnë sytë e mi,
andaj prapë më e mirë është vdekja,
kur s'kam ku të gjej unë lumturi.
Në ëndërr të shoh, kur sytë e mi lotojnë,
në netët pa gjumë, ndiej zemrën që vajton,
kërkoj hijen tënde në muret e dhomës sime,
e mëngjesi agon, por vuajtjet nuk pushojnë.
Në lotët e mi, një melodi e re,
ma shuan mallin, nuk më len të vdes,
ditët kalojnë por asgjë nuk ndryshon.
Koha shënon vuajtjet e mia në ditar,
sytë e tu nuk më len të qetë,
ah, ky kujtim
dashurinë e humbur kërkon.
Ky rrembesh shiu, kujtimet m'i riktheu,
ma pushtoi shpirtin zemrën ma theu,
kohën e pranverës së kaluar mua ma kujtoi,
atëherë kur zemra ime në tënden jetoi.
E tani u larguam! Jetë pa mëshirë!
Po bredhi nëpër rrugë, çdo kund po gjurmoj me shpirt të tretur,
në çdo pëllëmb po të kërkoj,
po e thërras vdekjen, nga ky zjarr të më shpëtoj.
Por, vallë! Jeta a sillet me çdokend si me mua,
kësaj bote të hidhur - jetë po i thuhet,
e çfarë, o Zot është ai kur zemrën ta vret
dhe kur ai na mallkon, ndihmë nga ai a kërkohet?
Sytë i kam të mbushur me lotë
dhe kurrë s'më thahen për atë njeri që ma theu zemrën,
dhe më shtyn të qaj,
por më e mirë është vdekja, se e tërë jeta t'më kalon në vaj?!
Unë po vdes, e tani në shpirt të kujt, vallë do të jetoj,
në atë shpirt që e desha,
e që kurrë "Të dua", s'më tha,
por tani le të harrohen t...
PËR ATË... QË SOT GJENDËT NË VARR...
E heshtur në cepin e dhomës,
me një bllokë të vogël në duar,
çëndronte e ndrojtur pa fjalë,
kjo zemra ime e lënduar...!
Dhe bllokun e hapë më ngadalë,
diçka kërkoj pakuptim,
më duket se ti je aty
dhe unë të flas shpirti im... !
Por ti papritur më zhdukesh
dhe as përgjigje nuk më kthen,
dhe unë kaloj faqen tjetër
ndoshta aty do të të gjejë!
Aty lexoj dy fjalë...
dhe lotët dot si mbledh,
të them TË DUA shumë,
të them ktheu në jetë!
Dikur aty diçka
më kishe shkruar ti,
tani unë bashkë me dhembjen
e mbaj thellë në gji!
E mbaj aq pranë me zemrën
shtrënguar thellë në shpirtë,
se ty dua të të kthej
në jetë, në jetë sërish!
Se ti ike pa folur me mua
dhe fjalën e fundit nuk ma the, pse s'e di,
ti veç ma shkruajte “TË DUA”
dhe ike u largove përgjithnji!
Përse nuk durove derisa të vija
që puthjen time ta merrje,
të ta thosha atë që kurrë nuk ta tashë,
kur kokën në mua mbështesje?!
Përse jo nuk prite
të të shihja edhe njëherë,
kur më dhembje më buzëqeshe,
më kujtove atë pranverë?!
Përse kjo jetë është kaq e padrejtë,
ty të mori kaq larg nga unë,
përse nuk na bashkonë përsëri,
të na bën të gëzuar?!
Po ti a më mbanë mend mua
apo ndoshta me engjuj ke rën në dashuri,
ndoshta dhe unë do të bëhem engjull së shpejti,
që ti të më duash përsëri?!
Të lutem më ndihmo të vijë edhe unë atje,
mos më lerë të vuaj ç'do ditë e natë,
se kam një kohë të gjatë që pres
në krahët e tu të jam prapë !
Nuk mundem nga kjo jetë të ngre kokën,
e vetmuar pa ty në ç'do anë,
nuk mundem jo më të dashuroj,
jo, më zemër për dashuri nuk kam.
Të lutem më dërgo një shenjë,
një ëndërr, një lule më dërgo,
nga ato që unë t'i sillja pranë
dhe ti me thoshe mos më lëndo!
Përse ike kaq larg nga unë,
jo më as lule s'të sjell dot,
tani unë dua të jam më ty
se për mua pa ty kjo jetë është e kotë!
Ç'do ëndërr të thërras më merr,
në shpirtin tënd më shtrëngo,
dua të jam edhe unë engjull
në krahët e tu të fluturoj!
Kur pranë teje qëndroj e heshtur
dhe dridhem kur më prek ngadalë,
mendoj se mbrenda teje ka diçka
dhe ti më thua me zemër, e jo me fjalë!
Diçka që më bën të ndihem si engjull
dhe hap krahët drejtë teje fluturoj,
ti më shtrëngon aq fortë pranë vetës
dhe ngadalë pëshpëris “Të Dashuroj”
Zot të lutem kthema përsëri atë që dikur ma more,
mos më le të vuaj kaq shumë për të,
se më s'po mund të duroj dot,
e pamundur ta harroj,
kur sytë e mi për atë pikojnë vetëm lotë,
kthema të lutëm sepse e dua gjithmonë, gjithnjë?!
O Zot a më dëgjon vallë,
ktheje edhe njëherë në ketë jetë,
a më sheh mua , a e sheh zemrën time duke u kallë,
o Zot ma kthe vetëm edhe njëherë atë shpirtë,
nga ajo ditë që e more dhe më le pa të,
unë mbeta LOTI_DASHURISË...?!!!
Agim Gashi- Administrator
- Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi
» IDRIZ ZEQIRAJ - SHIPTARËT NUK JANË "ME BYTHË NË PRUSH", PËR TË FALUR TOKAT
» Akuzat kundër Shefqet Krasniqit Prokurorisë ia kishte konfirmuar edhe BIK-u (Dokument)
» Aktakuzë kundër imamit Shefqet Krasniqi
» Zbulohen tensionet gjatë dialogut në Bruksel, Nikoliqi Thaçit: Ti je kriminel
» Faruk Tasholli - RJEPENI NANËN
» FAMILJA E HAKI IMERIT: AI U VRA NË KOHËN KUR NË PUSHTET ISHIN HASHIM THAÇI E REXHEP SELIMI
» AGIM GASHI - O NE TREN PËR MITROVICË
» Vëllai i tij u pajtua me Thaçin, por ja si ishte kidnapuar Haki Imeri në Brojë e më pas ishte vrarë
» Fadil Maloku:Aferim, Prokurori e Kosovës!
» Djali i Haki Imerit del kundër axhës: Nuk ia fali Thaçit, nuk dua drejtësi kanunore
» IDRIZ ZEQIRAJ:Copëza biografike dhe kujtime për Ibrahim Rugovën
» Presidenti Thaçi i “lahet me 124 pleq” Imer Imerit se nuk ka gisht në vrasjen e vëllait të tij
» Adem Salihaj akuza të rënda ndaj Hashim Thaçit, ja si po mundohet të shpërlahet nga krimet e shumta që ka bërë
» Ndodh edhe ky skandal: Njeriu që grisi fotografinë e Presidentit Rugova merr certifikatën e veteranit të UÇK-së
» BERAT ARMAGEDONI:Lamtumirë, Joshua i Pejës!
» Biografia e Presidentit Rugova - Biografi e shkurtër
» ILIR MUHARREMI : Treni provokativ, artistët në gjumë
» Përveç ROSU-së, ky është shqiptari që rrezikoi jetën për ta ndalur trenin e Serbisë
» ENVER PETROVCI - IN MEMORIAM SEFEDIN NUREDINIT- SEFA