Cikël poetik nga Flora Peci

nga **Agim Gashi** Wed Sep 28, 2011 7:05 pm

Cikël poetik nga Flora Peci

KOSOVË E KULLAVE TË HESHTURA

E lindur në kulla,e kalitur nëpër shkrepa

parzmore e plagëve shekullore

e nëpërkëmbur nga hordhitë e egra

të bishëkarpateve të harbuar

kafshatë e ëndërruar e armiqve të përbetuar,

e Isës,Ademit e Azemit

e tokës së njomur me gjak të bijve tanë,

e sharë,e vrarë,e dëbuar...

Por...jo,Kosovë,bijtë tu nuk ranë për jug e veri

ranë për ty-Kosovë,ranë për ne -Kosovë.

Kot nuk mbetën nënat me duar në gji

e me lot në sy,

E heshtur dhe e mbështjellur me vellon e urtësisë

thoshe me ofshamë

se amanetin e të rënëve duhet ta mbajmë.

Po,nëna jonë,"Djepi i ëndërruar"i armikut të vjetër

do të jesh hartë e trojeve shekullore

vend i shenjtë i tokës arbërore.

Kësula jote në qiell lartësohet

e toka jote kurrë nuk copëtohet.

NUK DEHEM...

Nuk dehem me fjalë boshe dhe lajka të ndyta,

nuk dehem nga premtimet që i merr era,

nuk dehem nga lajthitjet...

në theqafje ato kanë shkuar,

nuk numëroj në vend

ditën që ke shkuar.

Lumturinë e qëndisa

atëherë kur gota u thye në dorën time

atëherë kur e dita

se do ta rrënosh jetën time.

U ngrita,nuk u rrëzova

as lot nga sytë nuk lëshova

të djeshmen në humnerë

e largova

dhe sërish në jetë rrezova

me rreze dielli mëngjesi me përkëdhel

dhe tani silueta e dashurisë tënde

të rreme

në trupin tim nuk merr erë.

Mund të dehem me dashuri,

mund të mbështillem

në ëmbëlsinë e ëmbël të saj,

por jo kurr me ty,

vetëm me ëmbëlsinë e të tashmes

që më jep shpresë

për të nesërmen ngrohtësi.

E THEVA HESHTJEN

Unë e theva heshtjen,

e kam fjalën,por nuk e lodh atë për ty

është e ëmbël

ti nuk njeh mektar

ma mbush atë me pelin.

As heshtjen nuk e kuptove,

i zvarrite ndjenjat e mia nëpër dallgët e tua

pluhurosur me rrugët e jetës sate të pajetë,

nuk hesht unë më-flas,por...

nuk kam fjalë për ty,

të ëmblat ti nuk i kupton,

të hidhurën nuk e përdor

se e di sa lëndon.

Fjala ime te ti nuk ka vend,

mos thith nektar ne petalen e saj

bletëthumbuese bëhem

se fjalën e përdor unë për mirësi,

ta gëzoj çdo njeri

eee...pyete veten,

a e meriton këtë ti?

SHTEGTIMI

Shtegëtova në udhën e paudhë,

jo se unë desha,po kështu e deshi fati,

kështu më dënoi jeta.

Bredh rrugëve-labirinth

ne bulevarde të huaja,

shoh njerëz të huaj,

dëgjoj të flasin,por nuk i kuptoj

janë të ftohtë për mua,

nuk e desha këttë shtegtim

dhe ende s'e dua.

Shpendi shtegëton,por kthehet ne folenë e vet,

e unë shpirttrazuar e mendjevrarë,

sypërlotur e me plot mall

jetoj në këtë vend të shkretë.

Sa rëndë e kam,Perëndia e di,

nuk çohet jeta në këtë mërgim të zi.

Bukën e lag me lot,këngën shqipe kur e dëgjoj,

kafshata e parë më mbetet në fyt,

të dytën nuk mund ta shijoj.

Ta kam lakmi o vëlla

që në trojet tua jeton,

e ke folenë tënde

dhe kurrë nuk shtegton.

SI TA KUPTOJ KETE BOTE

Në këtë botë me mijëra ngjyra,

shoh njerëz me qindra fytyra,

gënjeshtrën e jehojnë si realitet,

kameleonë të ringjallur me maskota të shumëllojta,

jetën e kanë maskenball.

të rrahin krahun e ta therin shpinën,

të buzëqeshin e pastaj kafshojnë si nepërkë,

botë e marrë e botë e ndyrë,

vallë,A kanë këta njerëz

ndonjëherë,

vetëm të veten fytyrë?

Luajnë lojëra të ndyra,

rolet i ndërrojnë sipas interesit,

kënaqen me fatkeqësitë e dikujt,

bëhen kinse ndjejnë dhembjen,

por as që e njohin ndonjëherë,

vetëm të mos u bie në kurriz të tyre

se për të tjerët as që marrin erë.

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30