Sami Islami:DY-TRI FJALË PËR “SPEKTAKLIN” ODEON

nga **Agim Gashi** Thu Oct 06, 2011 8:39 pm

Sami Islami:DY-TRI FJALË PËR “SPEKTAKLIN” ODEON

Kosova, si shteti më i ri dhe më i varfër i Europës, në mos për asgjë tjetër, me televizione ia ka kaluar edhe shteteve më të zhvilluara europiane! Me një fjalë jemi rrush me televizione! Kemi televizionin publik, por kemi edhe televizione private, ku mund të shikosh lloj-lloj emisionesh, që shikuesi rrallë mund të shikojë vërtetë programe cilësore.
Në televizionet tona mungon kriteri, për tua dhënë, apo jo dritën e gjelbër emisioneve për emetim. Mjafton që dikujt t’i “shkrepë” ndonjë ide dhe një tjetër të sigurojë fonde dhe të nesërmen programin e ke në television! Në RTK, për shembull, para disa muajsh, pënjëherë startuan dy-tri seri, si “Qyteti pa lumë” , Lagjja e re” etj.! Startuan, u dhanë disa spisoda…Por nga që nuk ngjallën pothuaj aspak interes nga publiku, më duket se u hoqën krejt nga programi!
Tani vonë RTK-ja filloi emitimin e një programi argëtues të titulluar “Odeon”. Udhëheqës i “shout” apo i “spektaklit” Naim Abazi! Fort mirë që ia filloi një emision i zhanrit të tillë! Po, ç’t’i bësh që zhgënjimi i spektatorit u vërejt menjëherë, sepse, me aq sa ofroi Naimi me këtë program, u pa sheshazi se më shumë ishte për ta reklamuar veten dhe gruan e tij Mihrijen se sa për të bërë vërtetë “sektakël” që shikuesit të kënaqeshin me këtë program!
Momenti që më nxiti në mënyrë të vaçantë të shkruaj është “Odeoni” i një tetorit 2011. Ajo çfarë më ra në sy (posa filloi programi) ishte fakti se “shou” nuk i gjasonte aspak shout të mirëfilltë. Naimi në rolin e një “shoumeni” tregoi se nuk ishte për këtë profesion. Që nga paraqitja , gjuha zëri, lëvizjet në skenë, që të gjitha të lënë përshtypjen e nje diletanti e kurrsesi të një profesionisti! Por Naimi duke u nisur , ndoshta, nga parimi se “fjalët e hallkut, janë si birat e gardhit”, po vazhdonte rrugën e vet, pa i vu veshin askujt! Mjaftonte , që me“shoun” e tij mund ta dëshmonte veten se ishte edhe këngëtar!
E po, nuk shkon gjithmonë dëshira me mundësitë! E kuptoj se Naimi ka dëshirë të madhe të dalë në television, por ama ai duhet ta kuptojë një gjë se televizioni është sopatë me dy teha: njëri të ngrit, kurse tjetri mund të të godasë dhe të hedh për tokë, sa nuk mund të ngritesh kurrë më! Pra gjithnjë duhet pasur kujdes mos të ndodhë kjo e dyta!
Autori, duke e pasur ndoshta edhe “përkrahjen” e disave në televizikon, i ka hyrë kësaj pune me “yrysh”.
Kështu Naimi i hyri punës dhe puna më e lehtë sot është të zgjedhësh publikun e nevojshëm. Naimi këtë problem e ka zgjidhur, duke marrë kryesisht nxënës të shkollave të mesme, apo studentë të universiteve tona shtetërore dhe private , që Prishtina dhe pothuaj të gjitha qytetet tona sot, fatmirësisht , janë plot sish.
Në nga emisionet autori kishte ftuar aktoren Safete Rugova. Bëri një intervistë bukur të gjatë me të dhe bisedën e çoi në atë drejtim sa ta provokonte mysafiren se a ishte marrë në karrierën e vet si artiste edhe me këngë? Ajo i tha se e kishte dëshirë këngën. Autori kërkoi që ajo të këndonte diçka për shikuesit e “Odeonit”. Deri këtu mirë fort! Por me rastin që Safetja ia filloi një kënge (më duket se ishte kënga arbëreshe “Vajta kalova”), në vend se ky t’i jepte rastin ta përfundonte ajo vetë këngën, ndodhi e papritura; Naimi e ngriti zërin dhe vazhdoi të këndonte më shumë vetë se ajo! Tani edhe spektatorët në sallë nisën të këndonin. Naimi u largua nga paneli ku ishte me mysafiren dhe duke kënduar, me zërin e tij karakteristik (!), doli më afër binës, për të qenë më afër publikut dhe, duke i lëvizur duart lart- poshtë, si “dirigjent”, e drejtonte këngën nga auditoriumi! E ç’mund të quhet kjo? A e dëgjuan spektatorët në sallë dhe shikuesit në televizion Safeten? U pa qartë se Naimi me gjasë e kishte përgatitur këtë pikë më shumë për vete (për të treguar se ai dinte të këndonte), se sa për mysafiren! Mendoj se kjo s’do koment!
Në rubrikën tjetër Naimi e kishte ftuar një fëmijë 5-vjeçar (vetëm ai e di pse e kishte ftu atë fëmijë!), i cili më tepër dukej i frikësuar, se një fëmijë që do të krijonte atmosferë). Naimi i tha të numëronte prej numrit 50! Fëmija filloi të numëronte dhe shkoi deri në 59! Ai e ndërpreu këtu. Nuk pushoi së lavdëruari fëmijën për atë çfarë po tregonte! Qeshte sa mundtte! Salla duartrokiste! (Dukej që kjo ishte me rëndësi për të, duartrokitjet e spektatorit! Fundja për këtë punë ishin ata! ) Naimi e prezentoi fëmijën se dinte edhe anglisht dhe i tha të numëronte. Fëmija i shkretë nga emocionet u hutua pothuaj fare sa mezi numëroi deri në dhjetë!
Nuk e di a e verejti edhe ai se fëmija u ndi shumë keq kur ai e prezentoi para spektatorëve se kishte mësuar të lexonte në këtë moshë, por ky kur i shkroi diçka e shkreta mezi arriti ta lexonte! A mos vallë ky mund të quhet spektakël?

Nuk e di vallë a ka menduar Naim Abazi se jashtë asaj salle e shikonin edhe një million shikues që ky “shou”, le që s’ i argëtoi , por thjeshtë i iritoi! A e shikon Naimi dhe ekipi i tij emision para se të emetohet? A ka parë ai kanale tjera televizive, kur fëmijët , sigurisht të përgatitur paraprakisht, të mahnisin me paraqitjet e tyre?

I ftuari tjetër i “spektaklit “ ishte edhe “humoristi” Leci. “Shoumeni”

e ngriti në qiell edhe këtë “humorist”,sikur të ishte ai figura numër një e humorit, jo vetëm në Kosovë, por edhe në gjithë trevat shqiptare! E njohim Lecin të gjithë. I dimë të gjitha “të arriturat” e tij pa pasur nevojë për glorifikim aq të madh për të! Nejse. Pas disa pyetjeve, se si kishte filluar Leci këtë “profesion”, Naimi e pyeti edhe për një këngë që Leci e kishte kënduar në një nga skeçet e tij, kushtuar Shehides, ndoshta një dashnores së tij të rinisë! Edhe Lecin e luti ta këndonte këngën për Shehiden, se aty Naimi mund të “kontribuonte” më së miri! Dhe vërtetë, Leci e nisi, po ama Naimi e bitisi! Bashkë me tri- katër vjaza të tjera në skenë Naimi e mori vallen. Ai u bë zëri i parë! Leci s’u dëgju fare, sikur që nuk u dëgjua as Safetja ma parë! Ai doli prapë në rolin e dirigjentit dhe këngëtarit njëkohësisht duke i inkurajuar që të këndonte auditoriumi, me “dirigjent” Naim Abazin!

E çka mund të thuhet më tepër për këtë “spektakël”? Lirisht mund të thuhet se “spektakle” të tilla nuk bën të shfaqen më në RTK (po as në televizionet e tjera), sepse thjesht nuk i japin imazh të mirë as televizionit, as autorit, në fund të fundit as Kosovës! Sikur një program i tillë të ishte dhënë, të themi , para tridhjetë e sa vjetësh , kur televizioni tek ne ishte në hapat e parë të ekzistencës, ndoshta , edhe do të mund të arsyetohej disi, por sot kur teleshikuesi ka mundësi të ndejk televizione dhe programe shumë cilësore ky lloj “shou” të iriton. Prandaj, mendojmë, se “spektali” Odeon, është modeli më tipik që tregon se si nuk duhet të bëhet spektakël!

Sami ISLAMI

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30