Jorgo Telo:MONOLOG PËR DRITËRONË

nga **Agim Gashi** Thu Oct 13, 2011 10:03 pm

Jorgo Telo:MONOLOG PËR DRITËRONË
(Dedikim në 80-vjetorin e lindjes)

Po, Dritëro, i tillë qenkërkam dhe unë;
Të të ndiqja kudo… dishepull hap pas hapi.
Qysh kur isha i ri, më ke hapur punë;
Herë ecja qetë, herë merrja vrapin…

Eh, sikur ta dije, ç’më hodhe në shpirt…!
Dashuri për njerëzit, bëmat, historinë,
Respektin për jetën, tokën që na rrit,
Ëndjen për natyrën e gjithçka merr frymë.

Në qytetin tim, kur ishe gjimnazist,
Lëçitja abetaren unë në Zagori…
Qe koha kur vrulltas iu sule poezisë
Me aromë balte, me zjarrmim në gji.

Kur dole ti në rrugë me rioshët vargje
Me shkop e cingël lozja me vërsnikët.
Kur të parat hapa hodhe në asfalt e lagje,
Ende s’po ia gjeja poezisë “çikrikët”…

E në zhurma erërash ti përhodhe veten.
Kalove në shtigje malesh, trotuaresh.
Nuk na ra në dorë… pate ca siklete…
Në “Mesditë” u ngjite me vargje krenare.

Lëre kur na fale “Shkëlqimin e Zylos”…
Dhe unë zhgarravita humor e satirë…
Tash po qesh me vete aty pranë Drinos;
Sapo kujtoj Zylot, Demkët si lëtyrë…

Dhe kur fjala jote e gdhendte mirë gurin
Ta përpija, poet, çdo varg e çdo rrokje.
Ne jemi prej toke e jo prej Mërkurit
Kësisoj dhe vargjet kanë aromë toke...

Monument më vete “Nëna Shqipëri”
Shkrive nëpër vargje një goxha talent.
I këndove Shqipes, siç e deshe Ti;
E lartove Nënën, me një barrë lezet.

E di, do më thonë: “Ç’e do komunistin!”
Atë plakarush tash s’e pyet kush.
Me plot zërin them: Unë nderoj poetin,
Një njeri që zemrën e ka ende prush.

Të nderoj, se njohe sakaqher’ ndryshimin…
Të nderoj, se shkrove, siç Të foli zemra…
Të nderoj, se rrekesh për demokratizimin,
Të nderoj, se kurrë nuk të zbehet kënga…

Se je të parët përqafues të ndryshimit
Se i dhe lexuesit dhe “Arkën e Djallit”.
Turli personazhesh tek ty hynin – dilnin…
Dhe ne midis tyre shihnim mendimtarin…

S’e ka prurë rasti të të njoh nga afër.
Një autograf nuk ta kam kujtim.
Edhe kur ke ardhë mik në Gjirokastër
Tejet i ligështuar s’pata mundësi…

E të mbaj si idhull, gati shëmbëlltyrë.
Dhe në ndërrim klime tek ne gjithandej.
Kur në zemrën time bash siç je ke hyrë,
Ndaj nuk do ketë gjasa që “fletën” ta kthej.

Me vite të tëra kam përcjellë dije
Me nxënës qëndroja në librat e tua.
Ndaj nuk ka se si të shfaqem hafije.
Ti në Panteon zë vend i nderuar.

Më pëlqen, poet, përkushtimi juaj
Në jetën e vendit; s’jeni sehirtar.
Me hallet e vendit, si të gjithën vuan
Sa herë, kur lypset, logjikën përshpall…

Shikoj foton tënde, shoh librat në rafte,
Më përcillet zëri i Gjebresë e Jonidës.
Vargjet jetësorë për vete i mbajte;
Ndihem brenda tyre serbes edhe tinës.

Ndihem brënda këngës, më rrok mallëngjimi.
Koha bën të vetën na hedh moshë mbi supe.
Kurrsesi nuk mundem ta ndal këngërimin;
Te kjo këngë, poet, më lejo të strukem…!

Gjirokastër, 01.04.2011

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30