Kristaq Shabani:INFORMIM i PRESIDENCES SELNPSHA "PEGASI"ALBANIA

nga **Agim Gashi** Mon Oct 24, 2011 8:14 pm

Festivali i dyte i Letersise Turqi 20-23 tetor, 2011... , i cili perfundoi sot ne Ordy te Turqise eshte organizuar nga Tozan Alcan, poet Presidenti i Institutit Letrar Turk,i cili ka njohje prej disa vitesh me LNPSHA ”PEGASI” ALBANIA dhe ne kemi dhene nje kontribut te madh ne bashkepunimin letrar,sidomos ne fushen e perkthimeve pernjohjen e ndersjellte te letersise te te dy vendeve… Ne saje te marreveshjeve reciproke te LNPSHA “Pegasi” me Institutin Letrar turk ne kete festival mori pjese dhe poetja Kozeta Zavalani. Nje merite te veçante ne kete lidhje ka dhe ka lojtur poeti Agron Shele, Sekretari Pergjithshem i LNPSHA “PEGASI” ALBANIA.
Dhe kjo perfaqesi padyshese mban vulen pegasiane…

Poezite e 15 poeteve te LNPSH “PEGASI”jane botuar ne revisten qenxjerr ky Institut letrar ,por edhe poezite e poeteve turq te ketij Instituti jane perkthyer nga poetja Majlinda Shabani *Aleksandra

Poezia turke bashkëkohore

Betül Dünder

Betül Dünder was born in 1975 in Istanbul. She is a graduate of Anadolu University and has worked as an actress and theatre director for many years. Her first poem was published in Varlik literature magazine and her first collection Ayna Yorgunlugu (Mirror Weariness) was published in 2006.

Betul Dunder lindi nw vitin 1975 në Stamboll, Turqi

Unhappy grove

My native loneliness made me say what I said
I let lots of my loves go away
while becoming an eternal weariness
my heart. the rocky place of my tongue

what a joy it is to start the day
with my mother's hands on the photo
she reminds once more: don't forget to sing a song !
This I know well, for me, the seas are to drown in
I was always rescued, thanks to my native loneliness
I have so many names to offend the children

my heart! even the ambulances try to make way for you

Translated into English by Tozan ALKAN

Şeref Bilsel

He was born in Rize in 1972. He graduated from Turkish Language and Literature Department. His poems and his essays were published in various magazines.
His poetry boks: Dar Zaman Rivayetleri (1996), Magmada Kış Mevsimi (2003) ve Mecnun Dalı (2007). Anthology: Şiir Yıllığı 2005, (The Almanac of Poetry, 2005), Şiir Yıllığı 2006 (The Almanac of Poetry, 2006), Şiir Yıllığı 2007 (The Almanac of Poetry, 2007).
He also publishes a literature review called Sonra Edebiyat. He has been living in İstanbul.

BAREFOOT

when the sea cried out their men
each woman climbed the mountain
to pour out her troubles down the peak
nobody can speak to her / his own heart
without stepping on the soil but barefoot
without trying muteness and expectation
the women learned to struggle for a living
they treated water by water and pain by pain,
walked down to see the wild waves
the black sea churned by curse and salt
was an empty berth
the women discovered a riverbed to walk along
against roads and poverty
the eight women in red waistcloth
walked through the town barefoot,
stood at the Tatoğlu fountain
to wash their legs. then they took
the white woolen socks out of the wicker baskets,
wore their mocassins over them,
against poverty and roads,
went towards the women's bazaar
the women earned their bread there
they sold butter and black cabbage,
bought salt and kerosene, the eight women
by the same fountain, in red waistcloth
took off their mocassins and socks,
put away them in the baskets
without grumbling about their way of life,
they remained mute until their sons and men passed away
those mountains and constant back pains
were only for them and the axes with moldy handles
leaning up against the door belonged to their hands
the eight women disaapeared towards the mountains
the women found themselves in ignorance

Translated into English by İlyas Tunç

White Swords

There are no eyes on their faces
they speak in a large, brave and cool way
their voices run after
so many white swords
they stand in front of papers, mirrors and tables
first, they kill their dogs
to gather something, to weep for it
then, with a blond barking at their mouths
they look into the wells.
for their husbands who stay in hospitals, in cancer wards
then,with an oleander bough in their mouth
they go to bed with the devil and wake up with god
their groins are sweaty and their foreheads cold
There are no eyes on their faces

Translated into English by Tozan Alkan
*

Betül Dünder- ka lindur në vitin 1975 në Stamboll. Ajo është diplomuar në Universitetin e Anadollit dhe ka punuar si aktore dhe drejtore teatri për shumë vite. Poezia e saj e parë është publikuar në revistën letrare “Varlik” dhe përmbledhja e saj e parë “Ayna Yougunlugu” ( Pasqyrë Lodhje” u publikua në vitin 2006.

Korija e mjerë

Vetmia e natyrshme
më bëri të them atë çka thashë,
unë i lashë shumicën e të dashurve të mi
të ikin larg,
derisa duke u bërë mërzi e përjetshme,
zemra ime !
vend shkëmbor i gurtë i gjuhës sime,
çfarë gëzimi ka për të nisur ditën,
me duart e nënës sime në fotografi
ajo sjell në mend shumë njëherëshi:
“Mos harro të këndosh këngë!”
Këtë unë e di mirë,
për mua, detet janë për t’i vizatuar .
Unë isha gjithmonë e rrezikuar,
falë vetmisë së natyrshme .
Unë di kaq kam shumë emra për t’i fyer fëmijët.
Zemra ime ! edhe sikur
ambulancat të përpiqen
t’i japin fund për ty .

2. Emel İrtem
lindi në Eskişehir – Seyitgazi në vitin 1969. Ajo është diplomuar në Universitetin e Stambollit, Departamenti i Gjuhëve Latine dhe Letërsisë. Në vitin 1999 libri i saj i parë “Divaneliğe Dönen Pergel” është vlerësuar me çmimin poetik …..Murat Ariburnu. Poemat, historitë janë publikuar në shumë revista turke. Përmbledhja e dytë e poezisë “Zehirli Rüya” u publikua në vitin 2007. “Marcus ‘ un Lisan -i Kalbi” është libri i fundit i poetes, i publikuar në vitin 2008.

Kohë që po vjetrohet

Kohë të vjetra,
në të cilat ti mendon i lodhshëm,
kanë fund brenda meje,
derisa digjen me dritën e diellit të verës,
ndërsa ti rritesh në një cak të zbehtë,
zogjtë janë bërë të verbër.
E mësuar të qesh
me etiketat e manekinëve,
çfarë mendon ti mërzitje,
që më lëndon kaq shumë,
derisa duke menduar për gjëra të vjetra,
unë kuptoj që vera,
është hija e shallit
ti e njihje erën e braktisur
të pozicionuar vendeve të shkretuara
babai yt ishte atje,
ai të kishte dhënë ty
menjëherë briskun e rojes të drejtë të tij,
dhe ti kishe prerë grykën time me të,
çfarë mendon ti lodhje ,
ishte verë absurde .

Unë gjithashtu, u maturova
në kohë të vjetra,
tani vera është me myshk,
dhe shpirti im,
derisa duke u ndezur,
dritat e diellit,
e dinw
sa e dhimbshme
është të bëhesh i ngadaltë,
kush e di që, njëherë në kohë,
verërat ishin det me lule,
unë duroj
që të mund të heq dorë
prej dashurisë sime ,
por shpirti im është rritur kaq i lodhur.

3. Tozan Alkan

Lindi në vitin 1963.
Tozan Alkan është diplomuar në kolegjin e Gallatasarait dhe Universitetin e Boğaziçi. Ai ka punuar si pedagog ( lektor ) në Universitetin e Stambollit, Departamenti i shkollës së Gjuhëve të Huaja. Është botuesi, drejtues në Ç. N. ; revista përkthimesh letrare e vetme, e rrallë turke. Ai është anëtar i PEN Turk, i Sindikatës së Shkrimtarëve të Turqisë, (TYS), i Shoqatës së autorëve ( krijuesve turq ( ED ) dhe i Organizatës sw Përkthyesve turq ( ÇEVBIR )
Libra e tij poetikë: “Koha dhe Maska” ( Publikime Don Kishot, 2002), “Mbrëmjeve të hershme të zemrës” ( Publikime, Don Kishot, 2005 ) dhe “Era” (Publikime Dyqan Arti, 2007 ).

Përralla djalit tim

Ti ke ardhur për t’u bërë djalë,
kështu që ti përqafo shiun.
Për t’u bërë djalë
do të duhet të presësh shumë gjatë.
Kujto mamanë tënde.
Kur lapsi yt të preki letrën,
ti do të rritesh në pak fjalë.
Era do të bëhet vëllai yt,
stepa do të jetë mjerimi tend.

Jeta është e lagët.
Kuptimi fillon në këtë rrugë.
Deti nuk ka qenë kurrë blu.
Bluja nuk ka qenë kurrë blu.
Qielli nuk ka qenë kurrë,
kaq larg.

Unë dëshiroj të të shikoj ty
duke kafshuar mollën,
unë dëshiroj të shikoj ty
duke menduar,
duart e tua në fytyrën tënde.
Unë dëshiroj të të shikoj ty
duke bërë dashuri,
poshtë pemëve
emrat e të cilave ti nuk i di .

Unë gjithmonë dëshiroj të shikoj ty,
Si këtë mos e harro;
çdo prekje lë gjurmë,
në duart e tua
era trashëguar
nga gjyshi yt ,
balona e trashëguar
nga babai yt.

Koha dhe Maska

Koha është maskë gjithashtu
si bojë shkrimi e humbur ngjyrë pendimi.
Është prejardhja e mëkatit në faqe të bardha.
*
Dyert nuk mund të mbyllen
nga pjesa e përparme
dhe pjesa e pasme,
çdo gjë është e ngjashme në kopshtin e kujtimeve:
pemë pa gjethe,
vite të harxhuar në mashtrime.
Helm dredhkë kacavirret te trupi im,
veshja jote në këmishën e hekurosur dhe ik larg.
Dhe unë koleksionoj shumë gjëra,
kryesisht të vdekura.
Unë nuk mund t’i besoj vdekjes sime,
sidoqoftë.
*
Koha është maskë po ashtu,
si bojë shkrimi e humbur njollë keqardhje.
Është lindja e fatkeqësisë në faqe të bardha.
*
Unë depërtoj në gjakun tënd
si një çnderim i bardhë, për më tepër.
Detet plasariten, zbrazëti ngjiten tek mua,
unë jam anije e fundosur
dhe që nuk ka udhëtarë në kuvertë.

Oh, tetëkëmbësh pa duar!
Sa fort ti më zë frymënmua.
Dhe sa egërsisht ti bren
ndërgjegjen e trurit tim!
*
Unë ndalova tw shkruajturin,
kjo poezi e kuqe që nxitet frymëzuar nga dashuri,
qysh kur trenat nuk kanë platforma për t’u qasur, drejtuar ,
fenerat u qetësuan dhe qetësia ishte e shurdhët.
Unë vështrova për pushkët në pazare të padobishme,
dhe duke gjurmuar anëve të rrugëve më kot.

Koha është maskë gjithashtu
Si bojë shkrimi e humbur njollë pikëllimi,
Është lindja e sëmundjes në faqe të bardha

Şeref Bilsel

Ai ka lindur ( lindi ) në Rize në vitin 1972. Ai u diplomua ( ka mbaruar shkollën ) në Departamentin e Gjuhës Turke dhe Letërsisë. Vjershat e tij dhe skicat e tij ishin publikuar në revista të shumëllojshme. Librat e tij poetike: “Dar Zaman Rivayetleri “ ( 1996 ), “Magmada Kiş Mevsimi” ( 2003 ) ve “Mecnun Dali” ( 2007 ). Antologji: “Şiiir Yilliği 2006” ( Almanaku poetik, 2007 ). Ai gjithashtu publikon letërsi përmbledhje të quajtur “Sonva Edebiyat”. Ai ka jetuar në Stamboll.

Zbathur

Kur deti thërret
me zë të lartë burrat e tyre,
secila grua kërcen malin,
për të shfaqur shqetësimet e saj
poshtë kreshtës së malit
askush nuk mund
t’i flasë zemrës së saj,
pa matur me hapa në tokë në dhe por zbathur,
pa u përpjekur në memecëri dhe në pritje,
gratë mësojnë të ndeshen për të jetuar,
ato “zbaviten” ujë më ujë
dhe dhimbje më dhimbje,
ecin poshtë për të parë dallgët e egra,
Deti i Zi nxjerr gjalp nga mallkimi dhe kripë,
ishte vend ankorimi bosh,
gratë zbuluan një shtrat lumi
për të ecur përgjatë,
kundër rrugës dhe varfërisë,
tetë gratë në të kuqe
me rroba të ngushta në mes,
duke ecur përmes qytetit zbathur,
qëndruan te shatërvani “Tatoğlu”,
për të larë këmbët e tyre,
pastaj ato morën,
çorapet e bardha të leshta
i nxorën jashtë nga shporta prej xunkthi,
veshën mokasinet e tyre mbi to,
kundër varfërisë dhe rrugës,
shkuan në drejtim të pazarit të femrave,
gratë e merituan bukën e tyre atje,
ato shitën gjalp dhe lakër të zezë,
blenë shishe kripe dhe vajguri,
të tetë femrat, nga i njëjti burim,
në të kuqe me rroba me bel në mes,
zhveshën mokasinet e tyre dhe çorapet,
i vendosën mënjanë ato nëpër shporta,
pa murmuritur
rreth mënyrës së tyre të jetës,
ato qëndruan memece,
derisa bijtë e tyre
dhe burrat u mbaruan,
këto male dhe dhimbje konstante
të mbetura pas,
ishin vetëm për ato
dhe sëpatat me bishtat të vjetruara,
përkulen kundër derës
që i përkasin duarve të tyre
të tetë femrat u zhdukën
në drejtim të maleve,
femrat e gjetën veten e tyre në injorancë.

Shpata të bardha

Nuk kanë sy në fytyrat e tyre,
ata flasin në rrugë të gjerë,
të guximshme gjakftohtë,
zërat e tyre vrapojnë pas,
kaq shumë shpata të bardha
ata qëndrojnë në këmbë përballë letrave,
pasqyrave dhe tryezave
së pari, ata vrasin qentë e tyre
për të grumbulluar diçka,
të lotosh për këtë,
pastaj,
me lehjen flokëverdhë në gojët e tyre,
ata hetojnë kafazeve të shkallës,
për bashkëshortët e tyre,
të cilët qëndrojnë në spitale,
në pavijone spitali kanceri
pastaj, me degë lander në gojën e tyre,
ata shkojnë në krevat me djallin
dhe zgjohen me Zotin,
ijet e tyre janë të mbuluar me djersë
dhe ballet e tyre të ftohta.
Nuk kanë sy në fytyrat e tyre.

Përktheu nga anglishtja dhe shqipëroi Majlinda (Aleksandra) Shabani “PEGASI” ALBANIA, W.P.S, U.P.L.I

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30