Cikel poetik nga Leonora

nga **Agim Gashi** Sun Oct 30, 2011 2:34 pm

Meditim per Statujen e Lirise

E keni parë diellin në perëndim,

E keni parë atë si të përgjysmuar?

Kur te kontinenti mëmë sapo lind,

Te kontinenti i “ëndrrave” ka perënduar.

E keni parë diellin në perëndim

Rrugën e tij e kini imagjinuar?

Tek Ellis Island i kuq si gjaku ndrin,

Shiheni atë pak sa pa u larguar!

Statujën e Lirisë zgjat dhe mbërrin,

Ndoshta me të largohet i përqafuar,

E keni parë diellin kur zbret në perëndim,

E dini sa miliona vetë e kanë përgjuar?

Nga ishulli Ellis vështrimet e pasigurisë,

I mbështillte në gji dhe ikte me nxitim,

Lindte të nesërmen me i ngrohte sërish,

Atje meditoi nisjen e shekullit xhaxhai im,

Atje, me siguri, i lutej diellit gjyshi juaj,

Atje ku derdheshin gjithë ëndrrat e njerëzisë.

E keni parë diellin të zbresë në perëndim?

I kuq si gjaku ngjan, prane Statujes se Lirisë!

7 Prill 2008, Nju Jork

MOS NGACMO

KËNGËT E ZEMRËS

Ç´mi ngacmon këngët e zemrës,

Më mirë lëri të flenë,

Më kujtojnë mallin e nënës,

Që mbush një oqean të thellë.

Ç’mi ngacmon dertet e zemrës,

Më mirë lëri të ngrijnë,

Më kujtojnë dhimbjen e babës,

Kur priste për ne të hyjmë…

Mos ngacmo këngët e mallit,

Leri në një kënd të shkruar,

Më sjellin pranë gjithë njerëzit,

Që shkuan jetë të malluar.

Mos e prit këngën e heshtur,

Ta këndoj me një violinë,

Unë një penë kam tërhequr,

T’ju kushtoj gjithë mallin tim.

25 Tetor 2006, Nju Jork

SI DETI

Si deti

Shpesh u trazova dhe unë,

Mes tallazeve që shkuan furtunë.

Ndonjëherë,

Si dallgë e trazuar shpirti im,

Kërkonte në det të shuante mërzinë.

Herë-herë,

Ngjan si anije e humbur në oqean,

Nga ankthi, dukej sikur bregu ikte më larg.

A nuk ngjajmë shpesh si pjesë nga një det?

Herë i qetë si vaj, herë tsunam i ngritur tek retë!

©Elko

Janar 2006, N.York

VALA DHE SHKËMBI

Histori ka vala dhe shkëmbi,

Bashkë ata asgjë s’i trembi,

Në një botë plot me stërkala,

Loz e qesh shkëmbi dhe vala.

Një jetë të tërë bashke janë,

Në dashuri shkëmbi me valë,

Herë me puthje e përqafime,

Herë me grindje, zemërime.

Herë të larguar, herë afruar,

Herë përplasen të egërsuar,

Jetojnë në dramë e dashuri,

Kështu, shkojnë në përjetësi…

Vale moj c’vjen e nxituar,

Mos shkembi te ka kerkuar,

Hidhu e plasu me rrembim,

Nuk te del as zjarr as tym!

© Elko

21 Maj 2005, Nju Jork

PAS ZEFIRIT QË FRYN

Mike u bëra një çast me erën,

Me zogjtë, lulet, gjithçka përreth,

Dhe shpirtin e ndjeva pak të lehtë,

Le të bjerë në paqe, vec njëherë!

Me të dërgova mijëra puthje larg,

Drejt botës sime që më mungon,

Të gjitha, të gjitha, i dhashë atë çast,

Puthjet e zemrës i mbylla në nje lot!

Shkurt 2007, Florida

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30