Gentiana Mikushnica:Dua të qaj

nga **Agim Gashi** Mon Jan 09, 2012 12:42 pm

Gentiana Mikushnica:Dua të qaj

Sa dua t’ia plas vajit,
Të qaj si një e marë,
Të bërtas si një e qmendur,
E ty me gjith fuqin që kam,
Nga zemra të nxjerr zvarr…!

Se dua të qaj,
Se shumë më lëndoj,
Se dua të vajtoj,
Për kë humba vitet unë..!
Se dua të bërtas,
Këtë shpirt nga dhembja
Ta liroj…!
Se ai më përbuzi,
Kur I fala syt,
Se ai më përqeshi,
Kur furishëm ndjenjën
Më vodhi..!
Se unë mbeta si budallaqe,
E vetme në mes të rrugës,
Duke qeshur,
E aii me injorance,
Shpirtin e tijë mbështjelli…
Shpirtin më mbushi,
Plot dhimbje,e helm
…

Ja pse dua të qaj,
Për vitet që humba,
Për kohën që më vodhi,
Dhe një cast të vetëm,
Vëmendje s’më kushtoi,
Ja pse dua të vajtoj,
Per një djall që kam dashur shumë,
Pse aq gjat e kam pritë…
Ja pse dua të bërtas,
Se një ëndërr,
Në ankth mu shëndrua…!
Se kam pritur..!

Qaj, por asgjë nuk zgjedh,
Dua vetëm shpirtin nga ky faj
Jetim ta lirojë,
Dua vetëm zemrën e prangosur,
Të qeshur prap ta takoj,
Dua këtë dhembje,
Mbi krahror qe më shtrëngon,
Nga vetja ta largoj..!

Sepse një gënjeshtër ,
Ai më thuri bukur,
E unë aq gjat e kam besuar,
Mbi njollat e saj të zeza,
Bardhësin e shpirtit shkriva..!
Se një ditë një zogë në dritare
Po më fliste,
Zgjoohu më tha,
Sepse bardhësia e shpirtit tënd,
Në këtë gënjeshtër ska vend,..!
Sa më prishi qetsin,
Ajo përshpëritje e zogut të zi,
U qmenda, dhe rrugën mora,
Këmbët nuk e di se ku po më qonin,
Zemra rrahte aq fortë,
E unë s’dëgjoja më,
Kërkoja një vend për qetsi të shpirtit timë,
Kërkoja një vend ku të strukë bardhësin,
Kerkoja një vend ku mund të flej e lire..!
Rruga ime ishte e njollosur tash plot vite,
Imagjinova një gënjeshtër,
E thura bukur, duke përdorur fjalët e mia magjike,
Mbi atë grackë aq lehtë hyre,
Dyshimi’’ishte si një mjegull’’,
Të largova lehtë…!

E prisje një vajzë sykatërt,
Me flok të gjata,e kaqurela,
Shtatgjatë, e të bukur si Sirenat..!
Të doli para këmbeve,
Një sy gështjenjë,
E thjeshtë,
Dhe të buzëqeshi,
Nuk e njohe,
Pastaj kur sy gjështenja,
Kokën lart ngriti,
Ti humbe,
Në njollat të cilat vetë,
Dikur,dikujt në shpirt ia ngjise..!
Dhe para këmbëve tua qendronte,
Një mbretëresh e cila ishte rritur në male,
S’friksohej më,…
Ishte e fort si shkëmb,
Dhe kur ajo buzqeshi ,
Era një qytez të tër lëkundi,
E ajo para këmbëve tua qëndroi,
Plot krenari, gënjeshtrën që ia fale,
Me duart e saj të ftofta ty të dhuroi..!

Sepse guximi në një rrugë plot njolla më udhëheqi…!
Gentiana Mikushnica:Dua të qaj 392073_3013228011839_1296705378_3371524_59416750_n

Gentiana Mikushnica:Dua të qaj 392073_3013228011839_1296705378_3371524_59416750_n

AUtOrE:Gentijana MIKUShNIcA

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30