Albin Kurti:Në rrugë dhe i pashkolluar

nga **Agim Gashi** Sat Jan 14, 2012 3:39 pm

Albin Kurti:Në rrugë dhe i pashkolluar

Kjo Qeveri iu shtroi rrugë dhe iu ndërtoi shkolla. Pse ankoheni e kritikoni kështu dhe bëheni mosmirënjohës? Këto dy fjali, pra njëra dëftore e tjetra pyetësore, e përshkruajnë më së miri qëndrimin e Qeverisë ndaj qytetarëve të Kosovës. Në fakt, është fjalia e parë ajo që bën pyetje, kurse e dyta ajo që dëfton.
Kur na tregojnë se kjo Qeveri shtroi rrugë e ndërtoi shkolla, qeveritarët dhe analistët e tyre, në të vërtetë, na pyesin, disi në mënyrë kërcënuese, se mos rastësisht po mendojmë se nuk është kështu. Ndërsa, kur pyetemi pse ankohemi a kritikojmë duke u bërë kësisoj mosmirënjohës, ata nuk janë duke na pyetur nëse përnjëmend është kështu, por duke konstatuar se veçse ashtu është.
Demokracia nënkupton sundimin e popullit. Në Kosovë, askush nuk sundohet sikurse populli. Sepse, asgjë nuk shpërdorohet sikurse qeverisja. Përfytyrimet e Qeverisë së Kosovës për buxhetin e shtetin dhe pasuritë kombëtare e kanë për figurë shpërblimin e fituar në garë. Ata konsiderojnë që bënë gara me partitë e tjera në zgjedhje dhe e fituan trofeun, e fituan shpërblimin kryesor, dhe tash iu takon atyre që ta shfrytëzojnë atë. Pas garës së fituar dhe marrjes së çmimit, pason harxhimi i vlerës së çmimit. Nis materializimi në mallra dhe shërbime i parave të fituara si shpërblim. Nis shndërrimi i vlerës së këmbimit në vlerë të përdorimit.
Ata që fituan dolën fitues sepse fituan. Dhe, ata fituan sepse ishin më të shkathët. Madje edhe hilet e shumta që i kanë bërë, madje edhe këto hilet e vazhdueshme që i bëjnë, janë vetëm konfirmim i po asaj shkathtësie. Nuk është e rëndësishme për çka dhe si ishin të shkathët. Ishin të shkathët, prandaj fituan. Fituan sepse ishin të shkathët. Kaq.

Pikë. Efikasiteti është çështja. E vetmja çështje. Sepse, gjithçka është lojë, me fitues e humbës, ku duhet fituar që të mos humbësh. Kush fiton, e gëzon. Kush humb, e pëson. Lojë është kjo. Garë. Po qytetarët? Ku janë ata? Çka janë e çka bëjnë ata? Qytetarët janë spektatorë me të drejtën për të bërë tifozllëk, në lojën ku fituesi e merr shpërblimin, çmimin e së cilit e paguajnë, natyrisht, vetë spektatorët.
Qeveria e Kosovës thjesht nuk e përjeton buxhetin e shtetit dhe pasuritë kombëtare si kapital që i takon popullit, kurse asaj i përket ta menaxhojë atë për hir të popullit. Qeveria e Kosovës e trajton buxhetin e shtetit dhe pasuritë kombëtare si kapital që ajo e ka fituar, e posedon dhe prej të cilit e organizon përfitimin vetjak. Më të merituarit e marrin pjesën më të madhe dhe varësisht sa ke kontribuar për këtë fitore aq edhe përfiton mandej. Ata që nuk e ndihmuan fitoren e Qeverisë i pret indiferenca e Qeverisë, ndërsa ata që ishin kundër i pret ndëshkimi i Qeverisë. Me fjalë të tjera, Qeveria e Kosovës konsideron se i ka ardhur dita.
Pushteti i këtillë nuk është marrje e përgjegjësisë për interesin a të mirën e përgjithshme, por shans për të qenë të papërgjegjshëm për hir të levërdisë personale a klanore. Funksioni politik nuk përbëhet prej detyrave dhe obligimeve ndaj qytetarëve, por prej privilegjeve ndaj tyre dhe dominimit mbi ta. Prandaj, derisa qytetarët duan të besojnë që është racionale të jesh i moralshëm, qeveritarët e këtillë sillen thua se besojnë që të jesh i moralshëm është gjithsesi irracionale.
Në emër të rrugës së kombit po vidhet kombi. Në emër të shkollimit të kombit sërish po vidhet kombi. Trefishi i çmimit të tregut për njësi po i paguhet korporatës Bechtel-Enka. Nëse mbesin pa para të buxhetit për të paguar do të shikohen cilat pasuri kombëtare kanë mbetur pa u shitur. Në anën tjetër, godina të shtrenjta pa fund e pa plan për shkolla fillore e të mesme pa reforma. Vazhdimisht na i kanë çarë veshët me 'ekonominë e tregut', 'tregun e lirë' e dogma të ngjashme.
Dhe, kur duhet ta konkretizojnë këtë doktrinë të tyre, atëherë bëjnë kontrata me korporatat e fuqishme dhe kompanitë e ndryshme të ekonomisë së tregut të lirë ku, çmimi nuk përcaktohet lirisht prej tregut, por dhunshëm prej kontratës. Japin tenderë për shkolla të reja pa ngrohje, pa salla fiskulture, pa energji elektrike ama me kabllo interneti gjithandej. Ja pra ku përfundon neoliberalizmi: te liria e Qeverisë për buxhetin e shtetit dhe te shtrëngesat e korporatave për Qeverinë.
Në këtë mënyrë, nuk po përdoret neoliberalizmi për kombin, por kombi për neoliberalizmin. Nëse ia ndërton një përmendore dëshmorit të kombit, por duke e vjedhur buxhetin në blerjen e mermerit për atë përmendore, në sigurimin e hapësirës për vendosjen e përmendores dhe në punën e skulptorit dhe mjeshtërve të tjerë për atë përmendore, atëherë qytetarëve përmendorja ua përkujton më shumë vjedhjen në emër të dëshmorit sesa emrin e dëshmorit.
Në Kosovë, nuk po bëhet asfalti komb, por kombi asfalt. Dhe, nuk po bëhet ndërtesa shkollë, por shkolla ndërtesë. Populli po varfërohet e papunësia po shtohet. Analfabetizmi po rritet dhe studimi po bie. Gjithnjë e më pak do të mund të udhëtohet në rrugët që po shtrohen gjithnjë e më shumë. Gjithnjë e më pak po mësohet në shkollat që po mbijnë përherë e më shumë. Mbase rruga e kombit po na e nxjerr kombin në rrugë. Ashtu qysh shkollat e Qeverisë po na i lënë qytetarët të pashkolluar.
Në rrugë dhe i pashkollë. I tillë është qytetari i Kosovës, ku Qeveria i shtron rrugë e i ndërton shkolla.

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30