Llemadeo: 100 Vjetori i kongresit të Manastirit

nga **Agim Gashi** Tue Apr 14, 2009 9:34 am

Llemadeo
100 Vjetori i kongresit të Manastirit

Zanë moj Zanë, apo më ndigjon,
Çka po due sot me të thanë
Atje larg ku më je moj Zanë!
Çka’ po sillet sot kah shqyptaria
Mbas shumë luftet e shumë mërzie,
Mbas shumë gjamet e shumë pusie,
Mbas shumë deket e shumë idhnimit,
Kah Ballkani’ n’troje të Ilirit,
Kah po flitet shqyp’ moj Zanë
Kah Prishtina e në Tiranë
Bash kah Shkupi e keh Manastiri,
Ku ka rranjët historia
Për çka shkoj e për çka nisi
Qysh në kohët para Krishtit…

Por unë sod’ spo due me t’lodhë
Për me të thanë se çka pat ndodhë
Nëpër shekuj e mijra vjet,
Në njato luftna, që ti i din vetë
I din vetë e i ke pas pa…
Edhe pse unë shkoj gjithnji tuj kja…
Gjith tuj kja e tuj këndue,
Si njaj fmija që pat met harrue,
Mbet jetim pa tat e nanë
Udhve t’botës tuj bamun gjamë…
Tuj ba gjamë’ tuj kjajt me lot
Për t’padrejtën e zezue,
Kur i ligu he’ u shofte fare
Nis tërthuer e fulikare
E msyn gjith’ n’toka t’shqyptarve!
Në ato troje të shqyptarisë
Të Malcisë e Dardanisë,
Prej Presheve e n’Mitrovicë’
Çka po mbetet nan at kapicë…
Çi pat vu krajli mbi Sy
Kur Shqypninë e pati msy…
Me njat qellimin ma të zi
Për me marrë e për me zhgrry,
Me sundue e me pushtue
E shqyptarët për me i çfarue!

Por po sod’ po kam diçka tjetër
Që spo mundem me ta thanë pa letër
Çka po shoh në kët fare ditet
Në atë Shkup’ bash matanë drinit
Ku rreh spari rrezja e diellit
Në ato trojet e shqyptarisë
Në ato vëndet e Ilirisë,
Mbledhun jane burrat e sodit’
Burra e gra, por jo si t’motit,
Jo si Lekt në kohë t’ Kastriotit...
Por, t’thjesht me folë e me ligjërue,
Njat dit të bukur me kujtue
Kur e mira pat lulëzue
Për gjuhë shqype e për shqyptar
Kur njat udhë të Rilindjes e pati marrë!

Jo po vetëm ata sjanë
Shih po kann nji „mik“ matanë,
Nji ma t’fortin, si dorzanë…
Që shty’ pat kënë në shekullin e fundit
Mal mbas mali e gur mbas gurit’
Edhe zu vënd në ato livalle
Si çoban i kopeve sllave
Çi e pat zan nata kah Sharri
Në ato brigje të atij mali,
E kur bishat e vun para
Erdh e zuni vënd kumara’
Bash në Shkup, në atë krye të vendit
Tuj u shti se kesh po ik…
Sa t’shkrijnë bora mbi koritë
Sa të hapën qafat matanë…
Por besa, besa ai aty mbet,
Aty bani strofkën e vet,
Bash si bisha në at’ shkorret’
Tuj përfitue n’besën shqyptare
Që kurr mikun nuk e lanë jashtë
Që kurr mikun se lan pa e dashtë,
Por e vën shpesh në krye të vëndit,
Siç e lyp zakoni i vëndit!

Mirpo miku o mori Zanë
S’ish kënë mik’ po due me t’ thanë
Se kur kaloj një natë’ e dy
Në krye të vëndit’ ai vuni sy…
O të rafsha nore’ o moj Zana e malit
Seç u çue mbi rod t’shqyptarit,
Seç u çue e u kacafyt,
Të zonë e shpis ai po e myt,
Se ma i fort kish qëllue qeni;
Edhe greun seç ja dhunoj
Edhe fmitë ja sakatoj’
E shoj fare shpinë e shqyptarit
Ai çobani…i pari i sllavit…
Që erdh atëherë kah vëndet tona
Edhe mbet me t’fort e dhunë,
Tuj u zhgja me gunë e zhgunë…
Tuj thirr fisin edhe farën,
Tuj ja u marr shqyptarve arën,
Tuj ja marrë çdo gja me vlerë,
Tuj u shkelun në Bese e Nder,
Deri sot’ sa ska ma vlerë;
Për me fole’ për çka hup’ ka shkue,
Por le të kthej’ sot për me t’kallxue
Se si shqyptarët tuj u përpjekë,
Tuj u rrek poshtë e përpjetë,
Ja kan mbrri me ekxistue,
Edhe në shtetin e krijue
Bash prej hiçit’ të pa kënun,
Çi kurr andej nuk asht kën përmëndun!
Se në ato troje të Ilirisë
Ska kënë kurrë ëmni i Makedonisë!

Por po u duhet shqyptarve të shkretë
Për me u kujdes për çka ka mbetë;
Edhe pse në gjuhë të anmikut
Po u duhet me ndigjue’
E me folë ka i herë’ e me kuvendue
Besa edhe me rrah shplakë apo me gzue…
Aspak shpirtit tuj dëshirue!

Por po ani’ o moj bukuri
O moj e mira nëpër ajri
Çi zanë ke vend sot në male të Sharrit
Për me pa vetë ti’ njat farë gazit
Njat farë gzimit’ po due me të thanë
Çka po bajnë sot’ do Shkupjanë,
Do Prishtinas e do Tiraneli…
Kollovarë…do gurbetçi…
Do belbzana...per histori…
Që në Shkup kan ardhun vi…

Jo po gzojnë more të raftë e mira
Edhe pse sllavisht aty po flitet
Bash për kohët kur shqypja fillet’
Për kongresin e Manastirit’
Kur pat shkëlzye njajo rreze diellit
Për gjuhë shqype e për shqyptarë
Kur ballkani zjarm pat marrë,
Kur coptue kje kombi mbarë
Ndër osmanë, ndër grek e sllavë,
Kur gjith shpresa e shpëtimit
Mbas dymijë e kusur vjet
Aq u zbeh, u fill e u mek!

Po ani de, le të flasë edhe i hueji
Në gjuhë të krajlave që ja patën msy’
Me ma të mdhajat’ Zano’ ushtri
Për me zgrap e shtyp e gri…
Kah shqypnia atje në veri
Deh kah lindja e ka jugu,
Nëpër kohnat e atij muzgu…!

***

A po e sheh moj e mirë’ qysh po qeshin
Edhe në radhë shojshojn ma presin,
Ku seicilli po e merr fjalën
Herë sllavisht, shqyp e sllavisht
Pa i bamun kurrkush bisht’
Të vërtetës e historisë,
As vetë pushtuesit e shqyptarisë
Edhe pse shesin sot gjytetnim’
Në njat farë thirrjet’ “bashkim-vllazrim!”.

***
Por i hile Zano ai kuvënd e ka,
Ai pervjetor o kjoft bekue,
I njiqindëti e i pa harrue!
Se ai sllavi msue me përça
Me përça e me shpërnda…
Me i çoroditë shqyptart gjithmonë
I ka marrun vetë punët në dorë,
Si vetë knjazi, mendje hollë…
E po u thotë se; ja u baj vetë
Njato festa për histori…
Po jo në Shkodër, as në Malci,
Jo’ kah shkon rrjedha nan Dri’
As në Tiranë, as në Janinë,
Se ma jo në Manastir’
E jo e jo’ as në Prishtinë!
Por në Shkup’ ku ai ka fuqinë
Ku vetë sllavi ka ushtrinë,
Ka fuqinë e qeverinë
Ku shqyptarët urtë po i rrinë,
Në troje të veta’ nan sllavinë
Me gjysë të drejtat’ e me gjysë lirinë!

vijon

nga **Agim Gashi** Tue Apr 14, 2009 9:37 am

Edhe e niska sllavi festimin
Për me ja u ba shqyptarve urimin,
Për alfabetin e bekue,
Por në sllavisht’ o të kjosha true’!
T’kjosha true o moj Zana e malit
Për kob të zi t’rodit t’shqyptarit’
Po qysh me ardhë e zezë kjo ditë
Mos me mujte me pritë, me qite,
Mos me gzue njeri në shpi të vet,
Mos me ba dasem, as gjamë
Pa e pasë dreqin nëpër kambë!

Deh moj Zanë’ ti me më falë’ mue!
Se spo di çka jam tuj t’kallxue,
Gjamsh e vajesh keq tërbue,
Për çka shpirti asht tuj më vajtue,
Kur po i shoh shqyptart e shkretë,
La me gjak nëpër këtë jetë,
Der dhe n’motet ma të fundit
Bash në shpi të vet’ tek Gostivari
Ku spo u ndalet motrave vaji,
Ku spo u pushon Nanave gjama,
Kah po i shohin djelt e ri,
Vizak t’vramë, besa edhe fmi…
Deri dhe burrat la me gjak,
Nan dhunë t’sllavit, nan dajak’
Në ato pragje të Ilirisë
Në ato dyer të shqyptarisë
Bash n’kyt shekull, pus të zi
Çi spo njeh të drejta për shqyptari!
Por po i vrasin e po i dhunojnë,
Vetëm pse; shqyptarë’ u thonë!

E kështu po u shkon moti e jeta
Tuj qindrue në troje të veta,
Zhyt e mbytu nëpër rrejdha,
Ma të thjeshtëve, popullit mbarë,
Se do të tjerë, si ma në shej „dritet“,
Do’ çi hip i kan njaj farë politiket…
Jo te tanë, por shumë’ due me thanë;
Me dy lugë, ata çi po hanë…
Me dy shpija po jetojnë,
Nja me sllavin e nja me shqyptarë,
Me dy rroga ata rrogtarë,
Nja për heshtjen e servilizmin…
E të dytën për pseudoshqyptarizmin!

Kurse popullit, shqyptarve të vërtetë,
Sot po u duhet prap për me durue
Fyemje t’hapuna, deri zyrtare
Në gjuhë të huej’ në gjuhë t’vrastarve.
Me ndigjue ligjërime
Simbas dëshires së sllavisë,
Që shkon tuj e shue historinë
Tuj e zbehë grim e ka i grimë,
Tuj ja u largue prej së vërtetes,
Ku zu filli fillimi i jetës…
Tuj ia u shty gurët e historisë
Deri dhe malet’ e Shqyptarisë…!

E po festohet Zano, po festohet
Gjithë e mira po kujtohet,
Kush tuj këndue e ligjërue,
Kush tuj hedh valle e tuj nderue…
Kush mërzisë’ besa fort ngujue…!

Se a po e sheh moj Zanë njat Trim të ri,
Çi spo e pështet shpinën n’karrik të ti,
Por përkulun po rrin tuj shikjue,
E duert e veta fort tuj i shtërngue,
E sytë e thekshëm i ka lëshue,
Kah tribuna, ku po flitet…
Bash në atë zëmër ai po mërzitet
Ai kryebardhë’ thijash mbulue…!

Jo besa’ ai plak ska qellue
Se po ma ka nji moshe te re
Gjysën e shkullit’ thonë se ka pre’
Porse thijat o mori Zanë
Prej merziet at’ e kan nxanë
Qysh se rrezet… në ato bjeshkë
E patën tha e patën rreshkë,
Edhe bora e parë kur atje pat ra,
Në ato maja e pat nxanë,
Në idhnim me varrë e gjamë,
Tuj bam gjurmë e tuj bam kambë…
Për liri e të drejta t’shqyptarve,
Shtërngue shpirtit n’Besën e të parve,
Dal me dek ai për liri,
Bash në krye të shokve te ti,
Bash ne krye të njasajë ushtri.

Të njasajë çete Zano’ po due me thanë…,
Kur; Oso Kukë’ bahen te tanë
Për me e djegun edhe Dheun nan kambë
E mos me lanë gjurmën e anmikut,
Me zan vënd a me vra me pre
Siç jan msuemun bishat ndër ne,
Me na vra e me na dhunue,
Tok e vrri, e fmi e grue…
Me plaçkite e me koritë
Votra e vorre’ siç bajn të liqtë!

Jo po njaj Fisnik’ me thija t’bardha
Çi me za të ultë po mi del fjala,
Sepse trimat nuk bajn zhurmë,
Nuk bërtasin as nuk çirren,
Por në Besa-Besë ata seç lidhen
Me njat guximin mbi’ njerzorë,
Kur ti marrin punët në dorë,
Sa ska forcë ma ti ndalojnë,
Për pa i dhanun vëndit liri
E pa e kthye anmikun’ në atë kufi…,
Atje larg prej kah pat ardhë,
Si barbarë’ me rracë e farë!

E ai’ po i lshon sytë sot si shqiponja,
Tuj ja u ndjek fjalën te goja
Miq e shokë, kah ata po flasin
E besa edhe atyne’ që si miq po qasen,
Tuj i vu ai’ në at’ shëjz’ të synit…
Ku e ka’ bash dhëmbjen shpirti…!
Tuj ndëj gati’ Zano’ për kur kush t’sulet,
Për kur i pa besi’ parp në armë të ngulet
Edhe t’fillojnë me djegë, me pre,
Siç pan’ ba gjithmonë ndër ne.

Atëhere’ ska ma besë me t’pa besin!
Por qe besa njaj ma i pari…
Sy shqiponja’ njaj kryebardhi…
Ka me marrë udhën kah Mali…
Ka me marrë udhën kah Sharri…
Ka me marrë udhën përpjetë…
Ku e bajn mënd burrat me dekë’…
Për Nder të Motarve e të Nanave,
Për jetë të foshnjave, e vorre të t’parve!
Për lirinë e të gjithë shqyptarve!

E varg e vi mbas tij të tanë,
Nëpër maja e bjeshkë të nalta,
Nëpër fusha e ograja…
Mbath e zbath, si ti nxanë sekondi,
Kur t’marr zjarm ndokund’ ma trolli,
Besa besa shqyptart e ri,
Skan me prit ma për mashtrime,
Dialogjesh a bisedime….
Por kan me i zgiedhun punt e veta,
Siç thot Zoti’ për njato të drejta
Për njato të drejta që njeri ka,
Për me ndëj’ e me jetue
Në toke të vet’ liritë mi i gzue!

Ndërsa në Shkup’ Zano festohet,
Me bukuri e diplomaci…
Ku vetë sllavi punve po u pri…
Për me zbut ndoj idhnim të ri,
Për me shue gjurmët e zeza,
Kah e shkuemja e kah e vjetra…
Por edhe me fsheh njat politikë
Që shpesh herë po e nxjerr kryet,
Kundër trojeve dhe shqiptarve…
Kah Tetova e Gostivari…
Atje nalt bjeshkve’ kah Sharri…!

Le te festohet Zano, të festohet
Se qe besa’ fort po zgjohet
dita ditës liria e madhe’
Besa-besë ndërgjgjia e shqyptarve,
Po e shkund Dheun shekullor,
E po del jashtë përmbi çdo Vorr’
Përmbi vorret e herojve,
Përmbi vorret e dragojve,
E kreshnikve të shqyptarisë,
Edhe po i rrokun shpatat e plore…
Neper lugje e bregore…
Me piskam, vikamë e gjamë…
Dersa i ligu të rrije m’njananë
E ti shohi punët e veta,
Pa na i shkelun ma njato të drejta!

Besa bese liria e shqyptarve
Kapton detë edhe male
Vjen tuj vumun punet në vi
Me dashni e pa merzi’
Dersa t’ketë besë e burrni!
Jo me sllav, jo, as me greki’
Se ata besë kurrë nuk kanë,
Se ata besën nuk e njohin,
Por po thom’ Zano, Besë në Zotin!
Besë me Zotin e besë me botën,
Besë me të drejtat, me Europën,
Besë me të drejtën për Liri,
Besë për paqe në Gjytetni!

E kur Besë’ ma të mos ketë,
Bash shqyptarët, njata vetë
Kan me i marrun punët në dorë
Me guximin ma të ri’
Tuj i ngul thëmbrat në histori,
Tuj qëndruemun në njato themele
Në njato pyrgje të çdo kshtjelle…
Në njato troje mijra vjeçare
Të Pellazgo-Ilir’ Shqyptarve!

Edhe unë, Zano, atbotë, bash vetë;
Skam me prekë ma’ pëndë as fletë,
Por kam me thirrë’ deri ne kup të qiellit’
Me nji za, kushtrim të ri…
Çi der rrufete kam me i bashkue…
E nëpër qiell’ tuj flakerue…
Kam me ja u lshue përmbi kry’
Te tan njatyne çi kan vu sy’
Shqyptarinë për me shpërbi!
Kam me ia u shkri armët’ mizorve,
Çi na i shkelin ato vorre,
Çi na i bajn Nanat me gjamë,
E na i veshin motrat në zi
Atje brigjeve përmib Dri,
Kah Tetova e Gostivari…
Përtej Cemit në at Malci,
Te Janina në at’ Çamëri!

Le të lueje diplomacia,
Por mbaj mënd ti fjalët e mia
Se shqyptar nuk don me thanë,
Me i ndej t’huejit për nan kambë!

Shkruar ne periudhen Janar-Prill 2009

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

Llemadeo: 100 Vjetori i kongresit të Manastirit

Llemadeo: 100 Vjetori i kongresit të Manastirit

Re: Llemadeo: 100 Vjetori i kongresit të Manastirit