ForumAgim Gashi:GRUAJA E LENDESDORFIT QE ME KTHEU NE JETE
Faqja 1 e 1
Agim Gashi:GRUAJA E LENDESDORFIT QE ME KTHEU NE JETE
nga Agim Gashi Fri Apr 13, 2012 4:53 pm
Agim Gashi:GRUAJA E LENDESDORFIT QE ME KTHEU NE JETE
Priv.Doz.Dr.med.Claudia Rudroff
Oberarzt (Mjek i lartë)Bernd Schneider
Falenderim për Repartin e shtatë të kirurgjisë të spitali St.Augustinus në Lendesdorf.
Ekipi i mjekëve të Repartit të Kirurgjisë në krye me z.Priv.Doz.Dr.med.Claudia Rudroff
Kur më 01.03.2012 në spitalin St.Marien Hospital të Bierkesdorfit m‘u komunikua lajmi se diagnostifikimi im tregonte se kisha tumor kanceroz në mëlçi, për një moment u tondita shumë. M‘u duk se u rrokullis bota dhe unë duhet të mendoj vetëm për vdekjen. Mirëpo vizita e vajzës sime dhe e miqve Faruk Tasholli e Ilir Doçi ndikuan pozitivisht tek unë.Ndihmën më të madhe që t‘i kthehem normalitetit ma dha specialistja shqiptare, e cila ka ordinancën e saj diku afër Stutgartit Dr. Luljeta Gashi. Profesionalizmi i saj, fjalët dhe leximi i drejtë i asaj që shkruanin mjekët në raportet e tyre, ma kthyen vullnetin jo vetëm të jetoj, por edhe të filloj të luftoj kunder kësaj sëmundjeje, që vetëm t’i dëgjosh emrin, rrënqethesh, e jo më ta kesh diku në trupin tënd.
Motra duke mi pastruar prerjet e operimit
Tani duhej të veprohej shpejt dhe me përpikmëri që të mos përhapej në pjesët e tjera të trupit.
Meqë spitali i Bierksdorfit nuk bën operacione kirurgjike në mëlçi, pas dy ditësh më dërgoi me urgjencë në Spitalin e Lendesdorfit, ku kryheshin edhe intervenime kirurgjike në mëlçi. Më 05.03.2012 e pikërisht në orën 13:00 më sollën në këtë spital e më derguan në repartin e katërt të kirurgjisë. Mërzia që kisha dhe mosbesimi që ndieja, saora u shndërruan në qetësi totale. Ngadalë filloi të më kthehej besimi tek ky personel mjekësor, që më priti aq ngrohtë dhe me profesionalizëm saqë mbeta tejet i mahnitur. Gjer sot nuk e kisha përjetuar një gjë të tillë. Këtu, çdo pacient, me çfarëdo sëmundje do të ndjehej i lumtur nga sjelljet e ekipit mjekësor dhe personelit tjetër ndihmës. Shpejt kuptova se Shefe e personelit mjekësor ishte një zonjë e cila quhej Priv.Doz.Dr.med.Claudia Rudroff dhe se ajo duhej të më operonte në mëlçi. Numra e telefonave, emrat e mjekëve dhe Shefes së mjekëve ia dërgova me sms Dr. Luljeta Gashit, e cila, menjëherë, foli me Zonjën Claudia Rudroff. Në mbrëmje më tregoi për bisedën me Zonjën Claudia. Më tha që kishte mbetur shumë e kënaqur nga biseda dhe më bindi që të pranoj të operohem nga Claudia Rudroff dhe ekipi i saj. Disi akoma e ndieja veten skeptik dhe se në shpirtin tim akoma kishte dozë frike dhe mosbesimi edhe pse Dr.Luljeta Gashi më tha me telefon se në spitalet e vogla dhe periferike punojnë e veprojnë mjekë të mirë e të specializuar. Por unë akoma s‘e kisha parë Shefen dhe se mezi prita të vijë e nesërmja e 6 marsit, ku në vizitën e madhe do të ishte vetë zonja Klaudia Rudrof. Këtu në Lendesdorf kisha bërë edhe MRT-në me të cilën përballesha për ta bërë, sepse nga pesha ime nuk më zinte kazani as në Aachen e as në Bierkesdorf.
Të nesërmen më 06.03.2012, ditën e hënë e në orën 08:00 u hap dera dhe filluan të hynin disa mjekë dhe motra medicionale. Kjo tregonte se vizita e madhe sa kishte filluar. Grupit i printe një grua e moshës mesatare. U afruan tek shtrati im dhe Zonja Claudia më zgjati dorën dhe ma shtrëngoi duke u prezantuar me një buzëqeshje hyjnore. Sa hap e mbyll sytë unë pashë para meje një grua aq simpatike, aq hyjnore e aq madhështore sa që m‘u duk se Betimi i Hipokratit ishte shkruar në ballin e pastër të saj. Gjithashtu Doktorin e Lartë (Oberarzt) Dr. Bernd Schneider, Perëndia ma ktheu në një njeri të veçantë e tepër human.
-Si jeni z.Gashi?-më pyeti Zonja Dr.Claudia.
-Mirë jam z. Doktoreshë.
-Dua ta shof operimin nga Bierkesdorfit,-më tha.
Unë, pa u hamendur u shtriva në shtrat ndërsa motra menjëherë hoqi fashot ku dukeshin pesë prerje nga 4 deri në 5 cm, ku ishte kryer Laparoskopia për biopsi, e cila u konstatua nga Instituti Patologjik se ishte kancer. I shikoi me kujdes e pastaj më tregoi se edhe MRT kishte treguar se në mëlçinë time ka katër tumorë, një prej të cilit ishte kanceroz. Duke folur me një zë të ngrohtë e të butë si ndonjë shenjtore, më tha se më 21.03.2012 do të operohesha. Duhej të kthehesha në shtëpi dhe më 19.03.2012 do të vija përsëri edhe për disa analiza për të qenë plotësisht të gatshëm për kryerjen me sukses të operacionit.
Unë dhe Azaleja me motren e cila ma solli zemren e kuqe në sallen e operimit
Zemra m‘u bë mal. I gjithë mosbesimi u kthye në besim të plotë. Për këtë arsye thonë se fjalët e mjekut dhe sjellja e tij janë më shëruese se sa barnat e tërë botës. Zonja Dr.Claudia Rudroff ma ktheu besimin për jetën dhe shpresat se luftën kundër kancerit do ta kurorzojmë me fitore.
I disponuar dhe i lumtur ika në shtëpi duke e uruar pa nda Dr.Luljeta Gashin e cila u bë shkaktare që unë ta kryej operimin me besim të plotë në spitalin e Lendersdorfit.
Më datën 19 mars u zgjova herët dhe pa ngrënë e pa pirë për shkak të analizave të gjakut, pikërisht në orën 07:30 mbërrita në Spitalin St.Augustinus në Lendesdorf. Tani më dërguan në Stacionin e shtatë, ku dhomat ishin shumë pranë sallave të operimit dhe dhomave të intenzivës. Këtu, në stacionin e shtatë personeli mjekësor dhe ai ndihmës-mjekësor, me pritjen e tyre, m‘i kthyen shpresat e jetës. Pa hyrë në detaje, po e them se tek të gjithë mjekët gjeta një mikpritje të ngrohtë e njerëzore, ndërsa personeli ndihmës ishte aq i sjellshëm sa të dukej se të njihnin me vite dhe se butësia, shërbimi i shpejtë dhe me profesionalizëm, vetëm sa e shtonin besimin. Tani isha tejet i bindur se operacionin do ta kaloj me sukses. Ata edhe kishin dëgjuar se unë merrem me artin, me shkrime, se kisha shumë albume e libra të botuara, por se edhe sjelljet e mia i bënin ata që unë të ndjehesha si i privilegjuar në atë shtëpi ku jo të gjithë kanë fatin të dalin gjallë.
Data 21 mars dhe Dita e Pranverës më gjetën të veshur me mantelin e pacientit që shkon në sallën e operimit. Nuk kisha frikë, por përsëri ndjenjat më tradhëtuan, sidomos kur vajza ime më dhuroi një zemër të kuqe, të cilën e kishte punuar vetë e ku kishte shkruar emrin e saj dhe emrin tim. Motrat, që ma sollën në sallën e operimit më uruan fat me shumë dashamirësi.
Tani gjendesha brenda ku Dr.Claudia Rudrof dhe Dr. Bernd Schneider me ekipin e tyre duhej ta fillonin luftën me kancerin, i cili kishte zënë vend në mëlçinë time dhe ndillte vdekje. Zemrën e kuqe të Azalesë e shtrëngoja fort. Më përshëndetën të gjithë ata që ishin aty, ndërsa një mjeke anasteziologe u prezentua, por, në këto moment nuk ia mbajta mend emrin. Ndjeva se në krahun e majtë më bënë një injeksion.Ngadalë mbylla sytë dhe nuk pashë gjë tjetër.
Të nesërmen më doli kllapia. Kërkoja të pi,të pi çkado, por vetëm të pi. Isha kallë i tëri. Dhoma e intenzives ishte krejt ndryshe nga ajo e repartit. Azaleja erdhi e më vizitoi dhe më tha se sot do të më dërgojnë në dhomën time. Ishte paraparë që sëpaku një javë të qëndroja në dhomën e intenzivës. Po pse pra sot po më dërgojnë në dhomën time? Përgjigjen mund ta gjeni tek besimi i plotë dhe me shumë respekt për Dr. Claudia Rudroff dhe ekipin e saj të kirurgjisë në Spitalin St. Augustinus në Lendesdorf.
Pas disa ditësh Azaleja më solli disa libra të mi. U dhurova pothuaj të gjithëve nga një ekzemplar të librit “Epoka e nderit”. Ata nuk lexojnë shqip, por bibliotekat e tyre më thanë se pasurohen me nga një libër apo edhe dy në gjuhën shqipe. Në ballinën e librit “Epoka e Nderit” është figura e Skënderbeut, Nënës Terezës, Ibrahim Rugovës, Anton Çettës dhe Adem Jasharit. Të gjithë e njihnin Nënën Terezën dhe Dr. Ibrahim Rugovën, ndërsa për figurat e tjera u shpjegova me ëndje duke e ndier veten krenar që gjaku i Nënës Terezës ishte edhe gjaku im.
Pasi ndenja edhe disa ditë në spitalin e Lendersdorfit, ku përjetova kujdesin dhe mikpritjen më të madhe të jetës sime, Zonja Dr. Claudia Rudroff ma kishte bërë terminin me Prof. Dr. Nauman në Klinikën Universitare të Aachenit, ku unë duhet ta kryej tranplantimin e mëlçisë pasi lufta kundër kancerit dhe cirozës akoma nuk ka marrë fund. Tani shërimi im varet nga shpejtësia e transplantimit.
Më 8 prill lëshova spitalin St.Augustinus dhe repartin e shtatë të kirurgjisë me falenderimet më të sinqerta për tërë ekipin mjekësor të këtij reparti. Kjo ishte merita e Zonjës Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff.
Të falemnderit Doktoreshë e Hyjnisë, Dr. Claudia.
Düren, më 12.04.2012
Spitali St.Augustinus në Lendesdorf
Agim Gashi
Die Frau aus Lendersdorf, die mich ins Leben zurückholte
Herzlichen Dank an die siebte chirurgische Abteilung des St. Augustinus Krankenhauses in Lendersdorf
Als mir am 1.3.2012 im St. Marienhospital in Birkesdorf die Diagnose Leberkrebs mitgeteilt wurde, war ich für den ersten Moment erschüttert. Mir kam es vor, als ob die ganze Welt
sich drehte und ich ab jetzt nur noch an den Tod denken müsste. Aber der anschließende Besuch meiner Tochter und meiner Freunde Faruk Tasholli und Ilir Doçi tat mir gut. Die größte Hilfe in dieser Not kam mir jedoch von der albanischen Fachärztin, Dr. Luljeta Gashi, die ihre Praxis in der Nähe von Stuttgart hat. Sie trug dazu bei, dass ich zur Normalität zurückkehren konnte. Ihre Professionalität, ihre Worte sowie ihre richtige Beurteilung der ärztlichen Berichte brachten mir nicht nur meinen Lebenswillen wieder, sondern ermutigten mich, gegen die Krankheit zu kämpfen. Eine Krankheit, die einem Gänsehaut bereitet nur vom Hören und Lesen, geschweige denn, wenn man sie im eigenen Körper trägt.
Nun musste ich schnell und überlegt handeln, damit sich die Krankheit nicht in andere Körperteile ausbreiten kann.
Da das Krankenhaus in Birkesdorf keine chirurgischen Eingriffe in der Leber durchführt, wurde ich als Notfall ins Lendersdorfer Krankenhaus verlegt. Dort werden Leberoperationen vorgenommen. Am 5.3.2012, um genau 13.00 Uhr, brachte man mich in die vierte chirurgische Abteilung dieses Krankenhauses. Meine Trauer und mein Misstrauen, die mich begleiteten, wurden schnell zunichte gemacht und in eine absolute Ruhe umgewandelt. Langsam gewann ich Vertrauen zum ärztlichen Team, das mich sehr herzlich und professionell empfing, sodass ich positiv überrascht war. Bis heute habe ich das so nicht erlebt. Hier würde sich jeder Patient wohl fühlen, ganz gleich an welcher Krankheit er leidet. Die Hilfsbereitschaft des Ärzte- und Pflegepersonals trugen zu dieser guten Stimmung bei.
Schnell bekam ich mit, dass die Chefärztin, die mich operieren wird, Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff heißt. Ihre Telefonnummer, sowie die der anderen Ärzte schickte ich Dr. Luljeta Gashi per sms. Sie rief sofort Frau Dr. Rudroff an und gleich am Abend erzählte sie mir von dem Gespräch. Sie sei sehr zufrieden mit Frau Dr. Rudroff und ich sei in guten Händen. Sie riet mir, ich solle mich von Frau. Dr. Rudroff und ihren Kolleginnen und Kollegen auf alle Fälle operieren lassen. Irgendwie war ich immer noch skeptisch und spürte eine Dosis Angst und Misstrauen in meiner Seele, obwohl Frau Dr. Gashi mir am Telefon gesagt hatte, dass in kleineren und ländlichen Krankhäusern oft sehr gute Ärzte tätig sind. Aber ich hatte Frau Dr. Rudroff noch nicht gesehen und gesprochen, sodass ich der Visite am 6. März entgegenfieberte. Hier in Lendersdorf hatte ich die MRT-Untersuchung gemacht, da ich aufgrund meines Übergewichtes in Aachen und in Birkesdorf nicht in die Röhre passte.
Am nächsten Tag, Montag um 8.00 Uhr ging die Tür auf und das Zimmer betraten einige Ärztinnen, Arzte und Krankenschwestern. Das sollte die große Visite sein. Die Teamleiterin näherte sich mir, gab mir die Hand und lächelte mich sehr herzlich an. Sie war eine sehr sympathische und großartige Frau, dass es mir vorkam, als ob ihr der Eid des Hyppokrates an der Stirn geschrieben steht. Der Oberarzt, Herr Dr. Bernd Schneider war ebenfalls ein besonderer und menschlicher Arzt.
„Wie geht es Ihnen, Herr Gashi?“ – fragte mich Frau Dr. Rudroff.
„Gut geht es mir, Frau Dr.“
„Ich möchte die Operation aus Birkesdorf sehen“ – sagte sie mir.
Ich legte mich hin, die Krankenschwester nahm den Verband ab, unter dem fünf Schnitte von 4-5 cm zu sehen waren. Dort war eine Bauchspiegelung durchgeführt worden, um Gewebeproben zu entnehmen. Bei der Untersuchung vom Pathologischen Institut wurde Leberkrebs diagnostiziert. Sie schaute sich die Stelle sorgfältig an und teilte mir mit, dass die MRT ergeben hatte, dass in meiner Leber vier Tumore gefunden wurden, einer von ihnen bösartig. Sie sprach mit einer sehr warmen Stimme und klang wie eine Heilige. Am 21.3.2012 sollte ich operiert werden. Ich sollte erst nach Hause, am 19.3 sollte ich wieder ins Krankenhaus, um die nötigen Voruntersuchungen durchzuführen, damit die Operation erfolgreich verlaufen konnte.
Ich war heilfroh. Das ganze Misstrauen war weg geschmolzen und in absolutes Vertrauen übergegangen. Ich erlebte jetzt am eigenen Leib, warum man sagt, dass warme Worte der Ärzte und ihr Verhalten oft viel mehr heilen können als alle Medikamente dieser Welt. Frau Dr. Rudroff brachte mir mein Vertrauen zurück, meinen Lebenswillen sowie die Hoffnung, dass wir den Kampf gegen den Krebs gewinnen werden. Gut gelaunt und glücklich kehrte ich nach Hause zurück und war Frau Dr. Luljeta Gashi unendlich dankbar, dass sie mir zu dieser Operation in Lendersdorf geraten und mich dazu ermutigt hatte.
Am 19. März stand ich früh auf und nüchtern ging ich ins Krankenhaus, um die Voruntersuchungen machen zu lassen. Um 7.30 Uhr kam ich im St. Augustinus Krankenhaus in Lendersdorf an. Diesmal brachte man mich in die siebte Abteilung, wo die Zimmer sich in der Nähe der Operationssäle und der Intensivabteilung befanden. Hier, in der siebten Abteilung, das Ärzte- und Pflegepersonal empfing mich sehr herzlich und brachte mir meine Lebenshoffnung zurück. Um nicht ins Detail zu gehen kann ich behaupten, dass mich ein derartig menschlicher Umgang mit den Patienten sehr beeindruckt hat. Durch ihre Professionalität wuchs mein Vertrauen immer mehr, dass die Operation erfolgreich verlaufen würde. Es hatte sich in der Zwischenzeit auch im Krankenhaus herumgesprochen, dass ich künstlerisch tätig bin, dass ich Bücher und Musikalben veröffentliche. Ich denke, dass mein Verhalten auch zu einem guten Miteinander im Krankenhaus beitrug. Ich fühlte mich privilegiert in einem Haus, wo nicht alle lebendig rauskommen.
Den 21. März und den Frühlingsbeginn erlebte ich im bekleidet nur von einem Hemd eines Patienten, dass gleich in den OP-Saal gebracht wird. Ich spürte keine Angst. Trotzdem gingen die Gefühle mit mir durch, insbesondere als mir meine Tochter ein selbst gebasteltes rotes Herz schenkte, an dem sie ihren und meinen Namen darauf geschrieben hatte. Die Schwestern, die mich in den Saal brachten, wünschten mir vom Herzen viel Glück.
Nun befand ich mich im Saal, wo Frau Dr. Claudia Rudroff und Herr Dr. Bernd Schneider mit ihrem Team den Kampf gegen den tödlichen Leberkrebs beginnen wollten. Das rote Herz von Azaleja drückte ich fest in meiner Hand. Alle Anwesenden begrüßten mich, die Anästhesistin stellte sich vor, leider kann ich mich an ihren Namen nicht erinnern. Ich spürte eine Spritze in meinem linken Arm und langsam schloss ich die Augen und sah nichts mehr.
Am nächsten Tag wachte ich wieder auf. Ich wollte etwas trinken, irgendetwas trinken, ich brannte vor Durst. Das Intensivzimmer war ganz anders als das normale Zimmer. Azaleja besuchte mich und sagte, dass ich noch heute in auf mein Zimmer verlegt würde. Es war vorgesehen, dass ich mindestens eine Woche auf der Intensivstation verbringen müsste. Warum werde ich heute schon verlegt? Die Antwort finden Sie im vollen Vertrauen zu Frau Dr. Rudroff und ihr gesamtes Team im Krankenhaus St. Augustinus in Lendersdorf.
Nach einigen Tagen brachte Azaleja einige meiner Bücher mit ins Krankenhaus. Ich schenkte fast jedem ein Exemplar meines Buches „Epoka e nderit“ (deutsch: Die Epoche der Ehre). Sie lesen kein Albanisch, aber ihre Heimbibliotheken werden um ein oder sogar zwei Bücher reicher in albanischer Sprache. Auf dem ersten Seite des Buches „Epoka e nderit“ sind Bilder von Skenderbeu, Mutter Teresa, Ibrahim Rugova, Anton Cetta und Adem Jashari abgedruckt. Alle kannten Mutter Teresa und Ibrahim Rugova. Von den anderen Persönlichkeiten habe ich ihnen gerne erzählt und war sehr stolz, dass Mutter Teresas Blut auch mein Blut ist.
Nachdem ich noch einige Tage im Krankenhaus von Lendersdorf verbracht habe, wo ich die beste Behandlung und die Gastfreundschaft meines Lebens erleben durfte, hatte Frau Dr. Rudroff mir einen Termin mit Herrn Prof. Dr. Namann von der Uniklinik in Aachen vereinbart. Dort werde ich mich einer Lebetransplantation unterziehen müssen, da der Kampf gegen den Krebs und gegen die Zirrose noch nicht gewonnen ist. Meine Heilung hängt davon ab, wie bald diese Transplantation durchgeführt werden kann.
Am 8. April wurde ich von der siebten Abteilung des St. Augustinus Krankenhauses entlassen. Ich bedankte mich ganz herzlich bei dem gesamten Team. Das war auf alle Fälle der Verdienst von Frau Prov. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff.
Herzlichen Dank, göttliche Arztin, Frau Dr. Rudroff!
Düren, am 12.4.2012
Priv.Doz.Dr.med.Claudia Rudroff
Oberarzt (Mjek i lartë)Bernd Schneider
Falenderim për Repartin e shtatë të kirurgjisë të spitali St.Augustinus në Lendesdorf.
Ekipi i mjekëve të Repartit të Kirurgjisë në krye me z.Priv.Doz.Dr.med.Claudia Rudroff
Kur më 01.03.2012 në spitalin St.Marien Hospital të Bierkesdorfit m‘u komunikua lajmi se diagnostifikimi im tregonte se kisha tumor kanceroz në mëlçi, për një moment u tondita shumë. M‘u duk se u rrokullis bota dhe unë duhet të mendoj vetëm për vdekjen. Mirëpo vizita e vajzës sime dhe e miqve Faruk Tasholli e Ilir Doçi ndikuan pozitivisht tek unë.Ndihmën më të madhe që t‘i kthehem normalitetit ma dha specialistja shqiptare, e cila ka ordinancën e saj diku afër Stutgartit Dr. Luljeta Gashi. Profesionalizmi i saj, fjalët dhe leximi i drejtë i asaj që shkruanin mjekët në raportet e tyre, ma kthyen vullnetin jo vetëm të jetoj, por edhe të filloj të luftoj kunder kësaj sëmundjeje, që vetëm t’i dëgjosh emrin, rrënqethesh, e jo më ta kesh diku në trupin tënd.
Motra duke mi pastruar prerjet e operimit
Tani duhej të veprohej shpejt dhe me përpikmëri që të mos përhapej në pjesët e tjera të trupit.
Meqë spitali i Bierksdorfit nuk bën operacione kirurgjike në mëlçi, pas dy ditësh më dërgoi me urgjencë në Spitalin e Lendesdorfit, ku kryheshin edhe intervenime kirurgjike në mëlçi. Më 05.03.2012 e pikërisht në orën 13:00 më sollën në këtë spital e më derguan në repartin e katërt të kirurgjisë. Mërzia që kisha dhe mosbesimi që ndieja, saora u shndërruan në qetësi totale. Ngadalë filloi të më kthehej besimi tek ky personel mjekësor, që më priti aq ngrohtë dhe me profesionalizëm saqë mbeta tejet i mahnitur. Gjer sot nuk e kisha përjetuar një gjë të tillë. Këtu, çdo pacient, me çfarëdo sëmundje do të ndjehej i lumtur nga sjelljet e ekipit mjekësor dhe personelit tjetër ndihmës. Shpejt kuptova se Shefe e personelit mjekësor ishte një zonjë e cila quhej Priv.Doz.Dr.med.Claudia Rudroff dhe se ajo duhej të më operonte në mëlçi. Numra e telefonave, emrat e mjekëve dhe Shefes së mjekëve ia dërgova me sms Dr. Luljeta Gashit, e cila, menjëherë, foli me Zonjën Claudia Rudroff. Në mbrëmje më tregoi për bisedën me Zonjën Claudia. Më tha që kishte mbetur shumë e kënaqur nga biseda dhe më bindi që të pranoj të operohem nga Claudia Rudroff dhe ekipi i saj. Disi akoma e ndieja veten skeptik dhe se në shpirtin tim akoma kishte dozë frike dhe mosbesimi edhe pse Dr.Luljeta Gashi më tha me telefon se në spitalet e vogla dhe periferike punojnë e veprojnë mjekë të mirë e të specializuar. Por unë akoma s‘e kisha parë Shefen dhe se mezi prita të vijë e nesërmja e 6 marsit, ku në vizitën e madhe do të ishte vetë zonja Klaudia Rudrof. Këtu në Lendesdorf kisha bërë edhe MRT-në me të cilën përballesha për ta bërë, sepse nga pesha ime nuk më zinte kazani as në Aachen e as në Bierkesdorf.
Të nesërmen më 06.03.2012, ditën e hënë e në orën 08:00 u hap dera dhe filluan të hynin disa mjekë dhe motra medicionale. Kjo tregonte se vizita e madhe sa kishte filluar. Grupit i printe një grua e moshës mesatare. U afruan tek shtrati im dhe Zonja Claudia më zgjati dorën dhe ma shtrëngoi duke u prezantuar me një buzëqeshje hyjnore. Sa hap e mbyll sytë unë pashë para meje një grua aq simpatike, aq hyjnore e aq madhështore sa që m‘u duk se Betimi i Hipokratit ishte shkruar në ballin e pastër të saj. Gjithashtu Doktorin e Lartë (Oberarzt) Dr. Bernd Schneider, Perëndia ma ktheu në një njeri të veçantë e tepër human.
-Si jeni z.Gashi?-më pyeti Zonja Dr.Claudia.
-Mirë jam z. Doktoreshë.
-Dua ta shof operimin nga Bierkesdorfit,-më tha.
Unë, pa u hamendur u shtriva në shtrat ndërsa motra menjëherë hoqi fashot ku dukeshin pesë prerje nga 4 deri në 5 cm, ku ishte kryer Laparoskopia për biopsi, e cila u konstatua nga Instituti Patologjik se ishte kancer. I shikoi me kujdes e pastaj më tregoi se edhe MRT kishte treguar se në mëlçinë time ka katër tumorë, një prej të cilit ishte kanceroz. Duke folur me një zë të ngrohtë e të butë si ndonjë shenjtore, më tha se më 21.03.2012 do të operohesha. Duhej të kthehesha në shtëpi dhe më 19.03.2012 do të vija përsëri edhe për disa analiza për të qenë plotësisht të gatshëm për kryerjen me sukses të operacionit.
Unë dhe Azaleja me motren e cila ma solli zemren e kuqe në sallen e operimit
Zemra m‘u bë mal. I gjithë mosbesimi u kthye në besim të plotë. Për këtë arsye thonë se fjalët e mjekut dhe sjellja e tij janë më shëruese se sa barnat e tërë botës. Zonja Dr.Claudia Rudroff ma ktheu besimin për jetën dhe shpresat se luftën kundër kancerit do ta kurorzojmë me fitore.
I disponuar dhe i lumtur ika në shtëpi duke e uruar pa nda Dr.Luljeta Gashin e cila u bë shkaktare që unë ta kryej operimin me besim të plotë në spitalin e Lendersdorfit.
Më datën 19 mars u zgjova herët dhe pa ngrënë e pa pirë për shkak të analizave të gjakut, pikërisht në orën 07:30 mbërrita në Spitalin St.Augustinus në Lendesdorf. Tani më dërguan në Stacionin e shtatë, ku dhomat ishin shumë pranë sallave të operimit dhe dhomave të intenzivës. Këtu, në stacionin e shtatë personeli mjekësor dhe ai ndihmës-mjekësor, me pritjen e tyre, m‘i kthyen shpresat e jetës. Pa hyrë në detaje, po e them se tek të gjithë mjekët gjeta një mikpritje të ngrohtë e njerëzore, ndërsa personeli ndihmës ishte aq i sjellshëm sa të dukej se të njihnin me vite dhe se butësia, shërbimi i shpejtë dhe me profesionalizëm, vetëm sa e shtonin besimin. Tani isha tejet i bindur se operacionin do ta kaloj me sukses. Ata edhe kishin dëgjuar se unë merrem me artin, me shkrime, se kisha shumë albume e libra të botuara, por se edhe sjelljet e mia i bënin ata që unë të ndjehesha si i privilegjuar në atë shtëpi ku jo të gjithë kanë fatin të dalin gjallë.
Data 21 mars dhe Dita e Pranverës më gjetën të veshur me mantelin e pacientit që shkon në sallën e operimit. Nuk kisha frikë, por përsëri ndjenjat më tradhëtuan, sidomos kur vajza ime më dhuroi një zemër të kuqe, të cilën e kishte punuar vetë e ku kishte shkruar emrin e saj dhe emrin tim. Motrat, që ma sollën në sallën e operimit më uruan fat me shumë dashamirësi.
Tani gjendesha brenda ku Dr.Claudia Rudrof dhe Dr. Bernd Schneider me ekipin e tyre duhej ta fillonin luftën me kancerin, i cili kishte zënë vend në mëlçinë time dhe ndillte vdekje. Zemrën e kuqe të Azalesë e shtrëngoja fort. Më përshëndetën të gjithë ata që ishin aty, ndërsa një mjeke anasteziologe u prezentua, por, në këto moment nuk ia mbajta mend emrin. Ndjeva se në krahun e majtë më bënë një injeksion.Ngadalë mbylla sytë dhe nuk pashë gjë tjetër.
Të nesërmen më doli kllapia. Kërkoja të pi,të pi çkado, por vetëm të pi. Isha kallë i tëri. Dhoma e intenzives ishte krejt ndryshe nga ajo e repartit. Azaleja erdhi e më vizitoi dhe më tha se sot do të më dërgojnë në dhomën time. Ishte paraparë që sëpaku një javë të qëndroja në dhomën e intenzivës. Po pse pra sot po më dërgojnë në dhomën time? Përgjigjen mund ta gjeni tek besimi i plotë dhe me shumë respekt për Dr. Claudia Rudroff dhe ekipin e saj të kirurgjisë në Spitalin St. Augustinus në Lendesdorf.
Pas disa ditësh Azaleja më solli disa libra të mi. U dhurova pothuaj të gjithëve nga një ekzemplar të librit “Epoka e nderit”. Ata nuk lexojnë shqip, por bibliotekat e tyre më thanë se pasurohen me nga një libër apo edhe dy në gjuhën shqipe. Në ballinën e librit “Epoka e Nderit” është figura e Skënderbeut, Nënës Terezës, Ibrahim Rugovës, Anton Çettës dhe Adem Jasharit. Të gjithë e njihnin Nënën Terezën dhe Dr. Ibrahim Rugovën, ndërsa për figurat e tjera u shpjegova me ëndje duke e ndier veten krenar që gjaku i Nënës Terezës ishte edhe gjaku im.
Pasi ndenja edhe disa ditë në spitalin e Lendersdorfit, ku përjetova kujdesin dhe mikpritjen më të madhe të jetës sime, Zonja Dr. Claudia Rudroff ma kishte bërë terminin me Prof. Dr. Nauman në Klinikën Universitare të Aachenit, ku unë duhet ta kryej tranplantimin e mëlçisë pasi lufta kundër kancerit dhe cirozës akoma nuk ka marrë fund. Tani shërimi im varet nga shpejtësia e transplantimit.
Më 8 prill lëshova spitalin St.Augustinus dhe repartin e shtatë të kirurgjisë me falenderimet më të sinqerta për tërë ekipin mjekësor të këtij reparti. Kjo ishte merita e Zonjës Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff.
Të falemnderit Doktoreshë e Hyjnisë, Dr. Claudia.
Düren, më 12.04.2012
Spitali St.Augustinus në Lendesdorf
Agim Gashi
Die Frau aus Lendersdorf, die mich ins Leben zurückholte
Herzlichen Dank an die siebte chirurgische Abteilung des St. Augustinus Krankenhauses in Lendersdorf
Als mir am 1.3.2012 im St. Marienhospital in Birkesdorf die Diagnose Leberkrebs mitgeteilt wurde, war ich für den ersten Moment erschüttert. Mir kam es vor, als ob die ganze Welt
sich drehte und ich ab jetzt nur noch an den Tod denken müsste. Aber der anschließende Besuch meiner Tochter und meiner Freunde Faruk Tasholli und Ilir Doçi tat mir gut. Die größte Hilfe in dieser Not kam mir jedoch von der albanischen Fachärztin, Dr. Luljeta Gashi, die ihre Praxis in der Nähe von Stuttgart hat. Sie trug dazu bei, dass ich zur Normalität zurückkehren konnte. Ihre Professionalität, ihre Worte sowie ihre richtige Beurteilung der ärztlichen Berichte brachten mir nicht nur meinen Lebenswillen wieder, sondern ermutigten mich, gegen die Krankheit zu kämpfen. Eine Krankheit, die einem Gänsehaut bereitet nur vom Hören und Lesen, geschweige denn, wenn man sie im eigenen Körper trägt.
Nun musste ich schnell und überlegt handeln, damit sich die Krankheit nicht in andere Körperteile ausbreiten kann.
Da das Krankenhaus in Birkesdorf keine chirurgischen Eingriffe in der Leber durchführt, wurde ich als Notfall ins Lendersdorfer Krankenhaus verlegt. Dort werden Leberoperationen vorgenommen. Am 5.3.2012, um genau 13.00 Uhr, brachte man mich in die vierte chirurgische Abteilung dieses Krankenhauses. Meine Trauer und mein Misstrauen, die mich begleiteten, wurden schnell zunichte gemacht und in eine absolute Ruhe umgewandelt. Langsam gewann ich Vertrauen zum ärztlichen Team, das mich sehr herzlich und professionell empfing, sodass ich positiv überrascht war. Bis heute habe ich das so nicht erlebt. Hier würde sich jeder Patient wohl fühlen, ganz gleich an welcher Krankheit er leidet. Die Hilfsbereitschaft des Ärzte- und Pflegepersonals trugen zu dieser guten Stimmung bei.
Schnell bekam ich mit, dass die Chefärztin, die mich operieren wird, Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff heißt. Ihre Telefonnummer, sowie die der anderen Ärzte schickte ich Dr. Luljeta Gashi per sms. Sie rief sofort Frau Dr. Rudroff an und gleich am Abend erzählte sie mir von dem Gespräch. Sie sei sehr zufrieden mit Frau Dr. Rudroff und ich sei in guten Händen. Sie riet mir, ich solle mich von Frau. Dr. Rudroff und ihren Kolleginnen und Kollegen auf alle Fälle operieren lassen. Irgendwie war ich immer noch skeptisch und spürte eine Dosis Angst und Misstrauen in meiner Seele, obwohl Frau Dr. Gashi mir am Telefon gesagt hatte, dass in kleineren und ländlichen Krankhäusern oft sehr gute Ärzte tätig sind. Aber ich hatte Frau Dr. Rudroff noch nicht gesehen und gesprochen, sodass ich der Visite am 6. März entgegenfieberte. Hier in Lendersdorf hatte ich die MRT-Untersuchung gemacht, da ich aufgrund meines Übergewichtes in Aachen und in Birkesdorf nicht in die Röhre passte.
Am nächsten Tag, Montag um 8.00 Uhr ging die Tür auf und das Zimmer betraten einige Ärztinnen, Arzte und Krankenschwestern. Das sollte die große Visite sein. Die Teamleiterin näherte sich mir, gab mir die Hand und lächelte mich sehr herzlich an. Sie war eine sehr sympathische und großartige Frau, dass es mir vorkam, als ob ihr der Eid des Hyppokrates an der Stirn geschrieben steht. Der Oberarzt, Herr Dr. Bernd Schneider war ebenfalls ein besonderer und menschlicher Arzt.
„Wie geht es Ihnen, Herr Gashi?“ – fragte mich Frau Dr. Rudroff.
„Gut geht es mir, Frau Dr.“
„Ich möchte die Operation aus Birkesdorf sehen“ – sagte sie mir.
Ich legte mich hin, die Krankenschwester nahm den Verband ab, unter dem fünf Schnitte von 4-5 cm zu sehen waren. Dort war eine Bauchspiegelung durchgeführt worden, um Gewebeproben zu entnehmen. Bei der Untersuchung vom Pathologischen Institut wurde Leberkrebs diagnostiziert. Sie schaute sich die Stelle sorgfältig an und teilte mir mit, dass die MRT ergeben hatte, dass in meiner Leber vier Tumore gefunden wurden, einer von ihnen bösartig. Sie sprach mit einer sehr warmen Stimme und klang wie eine Heilige. Am 21.3.2012 sollte ich operiert werden. Ich sollte erst nach Hause, am 19.3 sollte ich wieder ins Krankenhaus, um die nötigen Voruntersuchungen durchzuführen, damit die Operation erfolgreich verlaufen konnte.
Ich war heilfroh. Das ganze Misstrauen war weg geschmolzen und in absolutes Vertrauen übergegangen. Ich erlebte jetzt am eigenen Leib, warum man sagt, dass warme Worte der Ärzte und ihr Verhalten oft viel mehr heilen können als alle Medikamente dieser Welt. Frau Dr. Rudroff brachte mir mein Vertrauen zurück, meinen Lebenswillen sowie die Hoffnung, dass wir den Kampf gegen den Krebs gewinnen werden. Gut gelaunt und glücklich kehrte ich nach Hause zurück und war Frau Dr. Luljeta Gashi unendlich dankbar, dass sie mir zu dieser Operation in Lendersdorf geraten und mich dazu ermutigt hatte.
Am 19. März stand ich früh auf und nüchtern ging ich ins Krankenhaus, um die Voruntersuchungen machen zu lassen. Um 7.30 Uhr kam ich im St. Augustinus Krankenhaus in Lendersdorf an. Diesmal brachte man mich in die siebte Abteilung, wo die Zimmer sich in der Nähe der Operationssäle und der Intensivabteilung befanden. Hier, in der siebten Abteilung, das Ärzte- und Pflegepersonal empfing mich sehr herzlich und brachte mir meine Lebenshoffnung zurück. Um nicht ins Detail zu gehen kann ich behaupten, dass mich ein derartig menschlicher Umgang mit den Patienten sehr beeindruckt hat. Durch ihre Professionalität wuchs mein Vertrauen immer mehr, dass die Operation erfolgreich verlaufen würde. Es hatte sich in der Zwischenzeit auch im Krankenhaus herumgesprochen, dass ich künstlerisch tätig bin, dass ich Bücher und Musikalben veröffentliche. Ich denke, dass mein Verhalten auch zu einem guten Miteinander im Krankenhaus beitrug. Ich fühlte mich privilegiert in einem Haus, wo nicht alle lebendig rauskommen.
Den 21. März und den Frühlingsbeginn erlebte ich im bekleidet nur von einem Hemd eines Patienten, dass gleich in den OP-Saal gebracht wird. Ich spürte keine Angst. Trotzdem gingen die Gefühle mit mir durch, insbesondere als mir meine Tochter ein selbst gebasteltes rotes Herz schenkte, an dem sie ihren und meinen Namen darauf geschrieben hatte. Die Schwestern, die mich in den Saal brachten, wünschten mir vom Herzen viel Glück.
Nun befand ich mich im Saal, wo Frau Dr. Claudia Rudroff und Herr Dr. Bernd Schneider mit ihrem Team den Kampf gegen den tödlichen Leberkrebs beginnen wollten. Das rote Herz von Azaleja drückte ich fest in meiner Hand. Alle Anwesenden begrüßten mich, die Anästhesistin stellte sich vor, leider kann ich mich an ihren Namen nicht erinnern. Ich spürte eine Spritze in meinem linken Arm und langsam schloss ich die Augen und sah nichts mehr.
Am nächsten Tag wachte ich wieder auf. Ich wollte etwas trinken, irgendetwas trinken, ich brannte vor Durst. Das Intensivzimmer war ganz anders als das normale Zimmer. Azaleja besuchte mich und sagte, dass ich noch heute in auf mein Zimmer verlegt würde. Es war vorgesehen, dass ich mindestens eine Woche auf der Intensivstation verbringen müsste. Warum werde ich heute schon verlegt? Die Antwort finden Sie im vollen Vertrauen zu Frau Dr. Rudroff und ihr gesamtes Team im Krankenhaus St. Augustinus in Lendersdorf.
Nach einigen Tagen brachte Azaleja einige meiner Bücher mit ins Krankenhaus. Ich schenkte fast jedem ein Exemplar meines Buches „Epoka e nderit“ (deutsch: Die Epoche der Ehre). Sie lesen kein Albanisch, aber ihre Heimbibliotheken werden um ein oder sogar zwei Bücher reicher in albanischer Sprache. Auf dem ersten Seite des Buches „Epoka e nderit“ sind Bilder von Skenderbeu, Mutter Teresa, Ibrahim Rugova, Anton Cetta und Adem Jashari abgedruckt. Alle kannten Mutter Teresa und Ibrahim Rugova. Von den anderen Persönlichkeiten habe ich ihnen gerne erzählt und war sehr stolz, dass Mutter Teresas Blut auch mein Blut ist.
Nachdem ich noch einige Tage im Krankenhaus von Lendersdorf verbracht habe, wo ich die beste Behandlung und die Gastfreundschaft meines Lebens erleben durfte, hatte Frau Dr. Rudroff mir einen Termin mit Herrn Prof. Dr. Namann von der Uniklinik in Aachen vereinbart. Dort werde ich mich einer Lebetransplantation unterziehen müssen, da der Kampf gegen den Krebs und gegen die Zirrose noch nicht gewonnen ist. Meine Heilung hängt davon ab, wie bald diese Transplantation durchgeführt werden kann.
Am 8. April wurde ich von der siebten Abteilung des St. Augustinus Krankenhauses entlassen. Ich bedankte mich ganz herzlich bei dem gesamten Team. Das war auf alle Fälle der Verdienst von Frau Prov. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff.
Herzlichen Dank, göttliche Arztin, Frau Dr. Rudroff!
Düren, am 12.4.2012
Agim Gashi- Administrator
- Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi
» IDRIZ ZEQIRAJ - SHIPTARËT NUK JANË "ME BYTHË NË PRUSH", PËR TË FALUR TOKAT
» Akuzat kundër Shefqet Krasniqit Prokurorisë ia kishte konfirmuar edhe BIK-u (Dokument)
» Aktakuzë kundër imamit Shefqet Krasniqi
» Zbulohen tensionet gjatë dialogut në Bruksel, Nikoliqi Thaçit: Ti je kriminel
» Faruk Tasholli - RJEPENI NANËN
» FAMILJA E HAKI IMERIT: AI U VRA NË KOHËN KUR NË PUSHTET ISHIN HASHIM THAÇI E REXHEP SELIMI
» AGIM GASHI - O NE TREN PËR MITROVICË
» Vëllai i tij u pajtua me Thaçin, por ja si ishte kidnapuar Haki Imeri në Brojë e më pas ishte vrarë
» Fadil Maloku:Aferim, Prokurori e Kosovës!
» Djali i Haki Imerit del kundër axhës: Nuk ia fali Thaçit, nuk dua drejtësi kanunore
» IDRIZ ZEQIRAJ:Copëza biografike dhe kujtime për Ibrahim Rugovën
» Presidenti Thaçi i “lahet me 124 pleq” Imer Imerit se nuk ka gisht në vrasjen e vëllait të tij
» Adem Salihaj akuza të rënda ndaj Hashim Thaçit, ja si po mundohet të shpërlahet nga krimet e shumta që ka bërë
» Ndodh edhe ky skandal: Njeriu që grisi fotografinë e Presidentit Rugova merr certifikatën e veteranit të UÇK-së
» BERAT ARMAGEDONI:Lamtumirë, Joshua i Pejës!
» Biografia e Presidentit Rugova - Biografi e shkurtër
» ILIR MUHARREMI : Treni provokativ, artistët në gjumë
» Përveç ROSU-së, ky është shqiptari që rrezikoi jetën për ta ndalur trenin e Serbisë
» ENVER PETROVCI - IN MEMORIAM SEFEDIN NUREDINIT- SEFA