Vullnet Mato:ZOGU I BARDHË TE KAJSIA

nga **Agim Gashi** Fri Jun 01, 2012 7:49 pm

Vullnet Mato

ZOGU I BARDHË TE KAJSIA

Moj zogëza e zemrës,
mrekulli e kësaj bote,
u ktheve të më kërkoje,
pas njëzetë e ca mote!
Sado larg gjurmove,
në shtigje të emigrimit,
më ruajte tepër sekret
në kasafortën e shpirtit!...

Ndjenjën kaq kohë
s’ta shkriu gjaku në deje,
dhe s’më harrove dot,
moj e shumëpritur prej meje.
Erdhe më gjete, sikur
kishe fshehur thesarin,
qypin e monedhave
me puthjet prej ari.

Mbajte mend kur vije,
me puls të drithëruar,
stuhitë rinore të gjakut
bashkë për t’i qetësuar,
shkelje rreziqe fjalësh
nëpër rrugica të fshehta,
ku rrahjet e zemrës sime
të prisnin si trumbeta.

Më puthe si atëherë,
me drithërimën e rrallë,
ndonëse nuk i ndezëm
flakadanët me zjarr.
Koha e gjatë na i ktheu
flakërimet në shpuzë,
duke na lënë mallin
të pashuar në buzë.

Gjoksi yt shpërthyes
me qumështin e yjeve,
tani ishte pirë nga buzë
të trëndafilta fëmije.
Megjithatë ngjasoje
përsëri po aq e bukur,
me shpirtin e dëlirë,
ku më mbaje strukur.

Dhe drekuam bashkë
në qiell, sipër një reje,
përgojimet nënvete
me taka i shkelje.
Moj kajsia ime,
kokrrat të gjitha
s’ti shijova si më parë,
po në degë më këndoi
zogu yt i bardhë!...

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30