Silvana Berki:Bota dhe Unë !

nga **Agim Gashi** Sat Jun 02, 2012 4:19 pm

Silvana Berki:Bota dhe Unë !

Kur isha e vogël,
ecja përrallave të bukura që gjyshja më tregonte,
mbështetur oxhakut që kumbonte kërcitjes së drunjve të zjarrtë
Ecja,
pëlhurës që Doruntina i thuri Kostandinit,
shtegut të besës, që e coi në prag.
Ecja si skllavja Izaura që sfidoi botën borgjeze
Romancës ëngjëllore të Xhoanës dhe Dikut
Aventurës së bijës së Montezumës kryenece.
Ana Kareninës, që për dashuri jetën e saj fiku.

Asaj bote kthehem e eci shpesh dhe tani.
botës së ëndërrave të mia,
Kam etje
për mushtin e verës atëherë
Kam mall
të eci pëlhurës së zhuritur.

Por era e fortë më përmendi dhe mua.
Një ditë,
fillova dhe unë të lundroj me velën time,
-oqeanit ngjyrë gri
dhe me valët ku rrezet zhyteshin afër-ditës,
edhe unë vallëzoja si pulëbardhë e vetme
Nëpër stuhi.
Qeshte Prometeu dhe Zeusi me mua
tek dëgjonin nga mundimi të shtrëngoja dhëmbët gjith gjak
kur lagesha nga ujërat e kripur e të ëmbël
e trupi më gufonte flakë.

Por unë e preka botën ashtu sic ishte
e ledhatova,
i buzëqesha,
e njoma me lotë
...edhe pse ngjyrat tek-tuk ishin zbehur
dhe pse unë komplet se njoha dot.

Eca,
Në shtegun që gjyshja më tregoi
pa le të qeshte Prometeu me Zeus e kushdo,
preka vec atë,
Botën time.
Atë tjetrën ?
Përse duhet ta njoh !

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30