Mehmet Haxhosaj: Cikël poetik

nga **Agim Gashi** Tue Apr 21, 2009 11:20 am

Mehmet Haxhosaj
Post zero-zero
Çatitë janë skuqur përsëri
Gratë me fustane të kaltër shëtisin rrugëve
Dhe asgjë nuk duket si më parë
Paqja mos po merr hov
Gjakovë, 2001
Ripërtëritje
Përsëri mund të më thyeni zemrën
Këtë e keni në shpirt
E njëjta rrugë është
Dhe unë i njëjti jam
Përsëri do të luftoj
Me fjalë e shkronja
Këtë e kam në shpirt
E njëjta rrugë është
Edhe ju të njëjtit jeni.
Luzern, 2006.
Letër armiqve
Këtë tokë të mirë
Kush kurrë s’e ka marrë
Këtë tokë të pëlleshme
Kush kurrë s’e ka kënaqë
Veç vendaseve
Vend i mirë për vendas
I mirë për miq
I keq për armiq
Kështu do mbetet
Për jetë e mot
Nëse doni ta merrni me zor këtë tokë
Mos harroni të hapni
Më shumë varre për trima
Se sa për lehona e fëmijë
Zürich, 1997
Tek kasapi
Sa herë shkoj tek kasapi
Ftohtësia më mbulon
Kur shoh koka të prera rishtas
Që kanë hapur sytë e nxjerrë gjuhën
Çdo gjë kundërmon ashpër
Britma nga prapavija dëgjohen
E unë pyes
Kush është në radhë.
Po ti zotëri Kasap
Pse nuk pikturon
Ndryshe ndonjëherë
Gjakun ta zëvendësosh me ngjyra...
Gjakovë, 2002
Në Gjirin e Mellës
Para e pas larjes tek Gjiri
Lëkurën lyenim me Mellë
E ruanim nga koha
E kromosnim kundër kemikaleve
Në Gjirin e Mellës
Oksident e Orient
Shpesh fytas janë rrokur
I fundit pajtimi
Para larjes gëzimi
Pas larjes dëshpërimi
Në Gjirin e Mellës të viteve të mia
Gjiri i Mellës
Para kujtimit-mallëngjim
Pas kujtimit-trishtim
Luzern 2005
Në kontinentin e huaj
Jetë të përhime kalova
Ajo më caktoi mëngjeset
Netët mjegullonin herët
Si të çartura
Të tilla m’i dhuronte mbrëmja
Në kontinent të huaj
Fjalët thuren ndryshe
Agimet lëndohen lehtë
Në të huajin kontinent
Turpi s`ka fund
Dhe mbarimi matet preras
Hasliberg/Reuti 2004
Triestes
Nuk di nga t`ia nis
Para më rri Qyteti
Me shesh-det
E afër tij ndërtesa e Kongresit
Noli Konica dhe Daklani
Ende jetonin brenda valëve të Jonit
Adriatikut Dardaneleve Grykës së Bosforit
Shpirti i Xhojsit më preku në krah
Dhe më pyeti në shqip
A ka luftuar babai yt
Për Triesten dhe pse
Hija e tij iku
E unë mbeta vetëm
Alesë me drunj krahjetë
Duke u shty me historinë
Kuart demonësh
Këtu njerëzit nuk flenë
Ia kanë frikën heshtjes
Yjet në meteorë
Të trishtueshëm shndërrohen
Njerëz me lëkurë të zezë
Urrehen shahen përbuzën
Rrugëve të ngushta pa drita
Gjymtyrët e tyre të lodhura
Nga jeta e vuajtur
Nuk guxojnë të pushojnë
Zhurma policësh të maskuar
Bartin njerëz të lidhur me pranga
Lypësit i kërkojnë lëmosh
Njëri-tjetrit pa nda
Me fëmijët e tyre për dore
Lëkurëthatë e duar çarë
Sa herë hy aty
Lus Diellin t’i ngrohi
Lus Hënën t’i dëgjojë
Demonët me penë i spërkas.
Zürich, 2008
Malli për atdhe
Po të mori malli
Për doke e zakone
Futu në jetën time
Në mallin për atdhe
Po deshe të rikujtosh
Me sy hapur e ballërrudhur
Kujtimin e prindërve miqve e shoqeve
Eja e shoqërohu me largësinë time
Po pate dëshirë që të paktën
Vetëm edhe njëherë
Te bëhesh fëmijë e të lozesh fshehtas
Largohu shkurt nga vendi yt i shenjtë
Mall i zjarrtë do të të rrëmbejë
Cili burrë në dhe të huaj
Mund të rrojë i qetë
Pa blerimin e fushave e livadheve
Pa këngën e zanave dhe selvive belholla
Cili nga ne
S’do të jetë i shurdhër
Pa fjalën e ëmbël amtare
Dhe tingullin e saj
Sa i madh ky mall
E sa i vogël ky atdhe
Bisedë me një të huaj
Nga të kemi or i huaj
Vij nga vendlindja
Po ku shkon or i uruar
Nisem kah vendlindja
Po flokët ç`të janë kërleshur
Nga era e vendlindjes
Të qenkan zmadhuar sytë
Nga malli për atdhe janë hapur
Sepse kur jam në vendlindje
Dua të shoh edhe natën edhe ditën
Mars, 2004
Gjermani
Soditje me veten
Kur sodis ashpër
Veten time
Me gotë në dorë
Juve nuk ju lëndoj
As veten time
Kurrsesi
Mos qortoni kot
Së pari i damkos mitet
Iu sulem viteve të rrënuara
Si i krisur
Dhe regjisor i jetës sime bëhem
Si të dua vet
Brienz, 2005
Lufta ime
Nuk i ngjason asaj të historisë
As diktatorëve të motit
Me ditën dhe natën
Lehtas kacafytet
Nuk bartë mëkate as mëri
E quaj të drejtë
Dhe krenar e shoh në sy
As nuk pendohet me mua
E as unë me të
Plumbat pa barot i kemi
Të lënduarit shpejt shërohen
Lufta ime
Bekimin e ka nga paqja
E paqen e ka bekim
Hasliberg/Reuti 2006
Pleqërisë
Kjo ndjenjë e shpirtit tënd
Të ndjek në kohë e mote
E i shtyn njerëzit
Nga Ti të ikin
Mundet lehtë e ashiqare
T’i hedhesh me gaz në gojë
Thinjat në kokë që i bartim
Nuk numërojnë vitet tona
Veç gaz në buzë e jetë plotë...
Para saj si në çdo vit
Ai që je do të mbetesh...
Meiringen/Bern,
Shtator 2006
Paraja
Një letër me shumë fytyra
Prodhim njeriu
E bardhosur zi
E nxirë bardh
Po e deshe
Nuk të do
Po s’e deshe
Atëherë të do
Si t’i teket
Herë me afsh për ty
Herë me afsh për vete
Përbindëshe në histori
E histori në vete
E lehtë në peshë
Mashtruese në realitet
Ëndrrat i ledhaton
E ledhatimet i largon
Siç din vetëm ajo
Paraja e paralinjve.
Brienz, 2006
Çaste me frikën
Çdoherë vjen pa e ftuar
Si një tinëzare
Por kur ndihem keq e më keq
Nuk vjen assesi
Sepse di ta shqelmoj
As kur jam mirë nuk vjen
Sepse di ta përbuzë
Më viziton vetëm kur dëshiron ajo
Dhe dinake mbetet çdoherë
Vjen kur janë ngatërruar
E mira dhe e keqja
E ardhmja dhe e kaluara
Sa herë që më del përpara
Më duket si nuse e pazakontë
E veshur me vello të zezë
Me pika të bardha
Sa herë më mungon
Nuk e kërkoj
Sepse frikë nga frika
Nuk kam
Thun, 2002
Shtëpia e vogël
Çatinë e pati më të madhe
Se muret me qerpiçë
Muret më të trasha
Se dritaret me kryqe
Hëna natën e ndriçonte
E ditën e ngrohte dielli
Shtëpisë së vogël
Zjarri i frikohej
Ia kishte dronë
Uji nuk e vërshonte dot
As nuk mund ta rrezonte
Në tyrbe ngjasonte
Mirë në të flinim
Dhe qeshnim shumë
E qanim pak
Mëngjeset na ledhatonin
Në çdo ditë të re
Në shtëpinë e vogël.
Luzern/Arau 2006
Fëmijërisë sime
Sa herë që jeta më hedhë cepave
Në ndonjë thellësi të errët moshe
I kthehem fëmijërisë sime
Atëherë kur ndjekja mëzin e ri
Që lodronte fushave të gjelbra
Që të qeshë më zëshëm
Sa herë që jeta më hilon
Më ndonjë pispillosje
I kthehem fëmijërisë sime
Në kohëra kur thyeja poqa rrugëve
Për ta lënë lagjen në terr
Eh, sa herë shëtit metropoleve
Dhe lodhem me zhurmë e smoge
Shtrihem si atëherë breg lumit Drin
Dhe thërras me zë
Derisa sa zëri të më tmerret
Kur e kam ngushtë në moshë
Dua të mbetem
Vetëm fëmijë i rritur...
Gradish, 2007
Arrës në oborr
Si në pranverë
Si në verë
Fletë gjelbër
E erëmirë
Kurrë nën degët tua
Njeri nuk u pre në besë
Dëgjoje halle e plane kohe
Sepse nën ty bëheshin takime
Rrënjët më të vjetra
Se sa pushtuesi i kishe
Mëngjeseve aromë shpërndaje
Mbrëmjeve veç me hënën kuptoheshe
Na shërbeje pa përtesë
Edhe vjeshtës edhe dimrit
Kur luanim fshehtas pas trupit tënd
Fundin tënd kurrë nuk e kuptova
Hija jote e heshtur sjell kob
Thanë ata që të prenë...
Sarnen, 2006
Fundi im
As nuk bëhem hi
Dhe kurrsesi
Pluhur fare
Në fantazmë të shndërrohem
Udhëtimeve për në qiell
Nuk u besoj hiç
I kam fobi lartësitë
Varjeve në litar
U trishtohem shumë
Dhe vetëvrasjet nxjerrin zjarre
Ta djegin trupin
Janë dinakëri
Apo dorëzim para jetës
E unë as nuk jam dinak
As që dua të dorëzohem
Në aksidente nuk besoj
Që ndodhin kur bëj gabime
Në luftëra s`vritem
Sepse nuk shkoj të luftoj
E, pra cili është fundi im
Atë s’mund ta caktoj
Sepse vjen pa e ftuar
Luzern, Romanshorn, 2005
Lahuta e Malcisë
Tym nxirrte Ballkani
Kur ditët e pubertetit
I shoshitja me ty në dorë
Lahuta e Malcisë
Trim më ke bërë
Sa herë vargje lexoja
Krenar jam ndier sa herë trimat
Fitonin kundër barbarëve
Frikohesha kur askush nuk të lexonte
Mallkoja dezertorët e historisë
Dhe mendoja për autorin
Sa herë që lexoja vargje nga Ti
Më kujtoheshin betejat e stërgjyshit
Dhe të qytetit tim me lagje të shumta
Kur fillova të shkruaj vepra
Frymëzim të pata ty
Lahuta e Malcisë
Gjakovë, 2003
Gjuha ime në diasporë
Je ngulfatur nga të tjerët
Edhe nga ne je harruar
.
Të lutem për durim
Një ditë e re
Do të të ledhatoj
Kështu besoj
Gëzohem pa masë
Kënaqem kur shqiptoj fjalë
Kur vargje shkruaj
Zürich, 2007
Libra mbushur xhepat
(Din Mehmetit)
Para pallatit ku mbahet “Mitingu i Poezisë”
Të shoh duke fshirë djersët e ballit
Me dorë plot ngjyrë lapsi
Sa herë të shoh ëndërr nga këtej larg
Libra mbi libra të shkruar nga ti
Më mbushet dhoma e punës
Dua të di pse u bëre i gjelbër
Pse u ngjyrose i kaltër
Ngjyrat pse i do sa jetën.
Dua të di si luftove
Kundër të keqes me pendë në dorë
E si nuk preve askënd në besë
Që të mbushet me gjak Ereniku
Baclok
Kujtimin për Ty rifilloi
Kur në vend të sheqerkave
Libra kishe mbushur xhepat
Për fëmijët e lagjes...
Paris, 2007
Dokumente
Në Iliri
Në vitin 2200 para Erës së Re
U takova me ju
Unë poeti i heshtur
Adresuesit nuk e njihnin njëri-tjetrin
E letër marrësit heshtnin
Për letrat që merrnin
Historia ju cullakoi
E sot jeni me dhe pa emra
Pastaj erdhën kohë ndaras
Erdhën emaile sms web
Dhe zgjuan dashurinë tonë
Shëmtuan urrejtjen tuaj
Luzern, 2007
Kokëdhimbje
Kokëdhimbje kam në mëngjes
Kur nuk përshëndes
E nuk përshëndetem
Kur nuk dua njeri të shoh
Dhe kur bëhen që nuk më shohin
Më dhemb koka doemos
Kur qaj e kur qesh
Tinëz dëshirës sime
Atëherë kur më maskohen
Kur nuk mund t’iu maskohem
Kur flas e nuk dëgjohem
Kur dëgjohem e s’them asgjë
Kam kokëdhimbje
Kur më lexohen vargjet
Që nuk duhet të më lexohen
Kur i lexoj e nuk më lexohen
Kam kokëdhimbje
Kokëdhimbje kam ...
Bern, 2007.

Nipit tim Egzonit
Lajmi i vdekjes sate desh shembi
Kullën e Nollit mbi Lucern
Më beso nip
Nuk u hidhërova fare
E dija se ende i qeshur më pret
Por nuk ia kisha besën fluturakes
Mendoja se do të ikje pa u parë
Siç shiheshim çdo herë
Kur kthehesha në vendlindje
Fati në fatkeqësi
S’na la të takohemi si burri me burrë
Qeshje me mua dhe me të gjithë
Thuajse kishte vdekur vdekja
E jo ti
E dije se burrat nuk shtrihen në varre
Por qëndrojnë në zemra.
Egzon
Vdekjes në Maj
“Bash nënën ia q...!”

Maj, 2007
Gjakovë

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30