VIKTORIA XHAKO – TESTAMENTI – Poezi

nga **Agim Gashi** Wed Oct 10, 2012 8:56 pm

Në kuadrin e muajit të letërsisë.

@ TESTAMENTI

Prolog.
... Kur të besimit tim filizat karthje, po thyheshin një nga një,
Kur të zinjtë damarë të dëshpërimit lule pa ngjyrë po ujitnin
Në tokën e përvëluar të shpirtit tim,
Kur rrënjët e trëndafilave të bardhë, të etur nga malli,
Si gram shtriheshin shkretëtirave djerrë
Të trupit tim të drobitur...
I dashur,
Ti ... erdhe!

1.
-Eja, - the.
Dhe sythat e fshehur thellë lëndinës së papunuar,
Petla u hapën, buzë të paputhura, që lëmshin e florinjtë presin,
T’i veselitë.
Dhe shkëndijat e prushit të fjetur, rrugëve të arta fluturuan,
Të drithëruara për pak dritë.

2.
-Nuk iki më, - the.
Vloi gjaku i ngrirë.
Kazanët e nxirosur, gremisur mënjanë, mbushi.
Gulçoi e u derdh fushave të pashkelura më parë.
Fijet e këputura të muskujve të zbutur, të squllur, të hedhur tej,
Të ndryshkur, pa vlerë, u ndenë çelik në dëshirim të asaj,
Që do ta sillte si zjarr, si fllad,
Era e ngrohtë e jugut,
Me shira rigjallëronjës, ngarkuar.

3.
Kanatat ia shkula ngërthimit të viteve gjumë.
Blozën e heshtjes së akullt e flaka pas skeletit tim të brishtë.
Cepat e shallit të hirtë të trishtimit
Shtrëngova, si krahë stuhie, që më rrëshqisnin vazhdimisht.
Grushti, i gjakosuri, copat e ciflat e pasqyrës shkundi,
Ku, si vetull hëne në qiellin pus, feksën të sakatuara:
Boshi i zgavrave,
Mollëzat, gropa pa mish,
Dhëmbët, sensualitetit të jetës zhveshur,
Munduar etjes, në pritjen e gjatë.
Ky përçudnim,
Krijuar prej ankthesh fantazmagorike të gjallimit të vrarë,
Nga duar misterioze i rindërtuar,
Pjesësh të kalbura, moçaleve vërvitur,
Fjalë tharë mendimesh të burgosura buzë çapëlyer,
Për t’i shpëtuar barbarisë së telit të qepjes,
U drodh, në pritje të balsamit të ekzistencës:

4.
Një puthje,
Një përqafim,
Një dashuri,
Një kujtim,
Një çast...
Epuar të llahtarshmeve gryka honesh,
Nën trysni thirrjesh çoroditëse, të çmendura,
Për pak më shumë frymë,
Për pak më shumë ndriçim,
E uritur, në atë të mynxyrshme jetë,
Që shkrumbohej pa prekur agim.

5.
Pëllëmba jote mbi shpatullat e mia,
Si dikur në lëkundjen tonë,
Nën tingujt nanuritës, ëndërrimtarë:
-Do të qëndroj me ty, - më tha.

6.
...Por, i tejdukshëm, i thyeshëm ishte zëri i saj,
Si gotë e kristaltë, përmbys e rrëzuar,
Duke shpërndarë:
Dhe andej,
Dhe këtej,
Dhe matanë:
...Asgjë më
Asgjë më
Asgjë më...

...
Përsëri pasqyrimin do t’ia thyej fytyrës...
Në pjesëzat e grimcat argjendore të copëtuara, të thërrmuara,
Timin shëmtim do të shtroj,
Mbi mermerin e bardhë, të heshtur, savan zbërthyer.

7.
Do t’ia shkul të përbalturit shpirt zërin e ringjalljes,
Testamentin tim ta rikëndojë me afsh diellor,
SHPIRTËRORIN TESTAMENT:
Më i zjarrtë se dielli,
Më i freskët se puhiza,
Më elegant se rrjedha e valëve blu,
Të valsit tonë magjik,
Ishe ti,
I patjetërsueshmi,
I pazëvendësueshmi,
I VETMI,
Përmendore e florinjtë në altarin tim të shpirtit!

Ishe ti, që siparin e plumbtë ia shkule errësirës,
Ti, që më nxite të ec pa këmbë,
Ta shoh qiellin me timen verbëri,
Ta ndiej freskun qetësues mbi lëkurën e tharë,
Të frymoj me mushkëritë e ngrira,
Në atë ditë marramendëse janari,
Kur më bëre të ndihem femër,
Të ndihem njeri!
Jeta ekziston, më the ti.
Lumturia preket, më the ti.
Dashuria shijohet, më the ti.

8.
Ta intonova në absurden orë moshë, segment lumtur,
Atë testament,
Duke besuar se nuk do të vinte një kohë,
Kur shurdhëria do të zezonte rreth meje,
Duke mbjellë përtej sinorëve të saj,
Të reja ndjesi.

9.
... Sot, gjithçka na ndan...

...
Epilog.
Pa ç’ka, se na ndan
Gjithçka!
UNË TË FALEM,
SIÇ I FALET
DIELLIT!!! @

E mërkurë 1 gusht 2012 0ra 23:00
VIKTORIA XHAKO
(ZHORZH SAND)

VIKTORIA XHAKO – TESTAMENTI – Poezi 535678_518567218170795_1292238544_n

VIKTORIA XHAKO – TESTAMENTI – Poezi 535678_518567218170795_1292238544_n

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30