VIKTORIA XHAKO – MË FAL - Poezi

nga **Agim Gashi** Wed Apr 17, 2013 9:46 pm

VIKTORIA XHAKO – MË FAL - Poezi

O bir!
Trungu im i vjetër, mbushur me milingona, pak nga pak po bëhet hi,
Dhe era hapësirave të hiçit do ta shpërndajë një ditë,
Duke fshirë nga kalendari i kohës ditët e mia të pluhurta.

Biri im!
Ti erdhe në jetë, kur ëndrrat e mia ishin akoma fëmijë,
Për t’i ndriçuar ato, si një rreze e pafajshme, por e shndritshme dhe e ngrohtë,
Për t’u dhënë atyre gjelbërimin e përhershëm dhe dorën për të ecur së bashku.

Mos harro, biri im!
Se si ne u rritëm të dy nën një hije të errët, që nuk dinte të buzëqeshte,
Që na trembi me të zezën brutale të saj, na zvogëloi e na ktheu sërish brenda mitrës,
Ku mbetëm dy embrione që mundimshëm do ta preknim diellin.

Më fal, o bir i shtrenjtë!
Që jetën tënde vetëm përgjysmë e mbusha me shkëndijëza dashurie zemre,
Që nuk ta tregova dot shtëpinë e bukur të përrallës së kaltër në mes të pyllit të jetës,
Që nuk të mësova të vërtetat e vërteta që sot na dhembin të dyve kaq shumë.
Që unë nuk arrita t’i mësoja për vete, e pastaj për ty!

Më fal, o bir!

Ediel 14 prill 2013 ora 15:20
VIKTORIAXHAKO
(ZHORZHSAND)

VIKTORIA XHAKO – MË FAL - Poezi 529591_616242385069944_1057819663_n

VIKTORIA XHAKO – MË FAL - Poezi 529591_616242385069944_1057819663_n

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30