Mendime për poemën "Kohë e pakohë e vendit tim"

Vullnet Mato E lexova këtë poemë të madhe, si vet autori i saj, me një frymë të drithëruar nga fillimi në fund. Vetëm shpirti i përflakur nga malli i një patrioti të shquar, me gjoks të lënduar nga mosarritjet në Kosovën e tij të dashur, mund ta shkruante me këtë tonalitet kumbues prej gjemimeve të vetëtimave të syve që nuk shohin ëndrrën e tij të madhe në realitetin e pritur. Jam habitur dhe mrekulluar, si mund të ketë ky njeri një energji shpirtërore kaq të fuqishme, të grumbulluar si një vullkan, që shpërthen në një poemë me këto përmasa madhështore. Dhe dufi i shpirtit të tij, prej artisti të kalibrit të madh, mbyllet sërish me shpresa të reja, ku dashuria njerëzore ngrihet si një monument i pavdekshëm me lartësinë e një mali. Dhe AGIM GASHI është këtu vet pavdekësia e Kosovës, që pret për të rilindjen e së nesërmes më të bukur e më të ndritur.
12. April 2010 um 17:53 ·



Sulejman Abazi ·
Eh, more Agim! Me nxore mallin e te madhit Ali Asllani me poemen e tij "Eshte koha e Maskarenjve". Nuk kam fjale se i ke thene te gjitha, me dritherimen dhe njekohesisht me forcen e shpirtit te permalluar e te revoltuar. Je nj Ali i kohes sone, qe therret deri ne ulerime per kete gjendje ne te cilen jane sjelle shqiptaret dhe Arberia, Shqiperia e tyre. Kjo klas e maskarenjve te pangopur qe pervec parave duan edhe gjakun e ketij populli me keq se sa shushunjat, harron zgjimin popullor. Ai do te ndodhe dhe shqiptaret kane per ta rifilluar nga vetja.
Te uroj shume, me mrekullove
Te lumte o shqiptar I MIRE
12. April 2010 um 20:15 ·



Ibrahim Sh Makolli Te lumte dora miku im
12. April 2010 um 21:50 ·


Ilir Magjistari Eshte madhore ,por me keqardhjen se ku kemi mbritur,te kujtohen figura kombetare ....e coptohesh shpirterisht
Autorin e pergezoj per permasat e kesaj vepre....
Po vertet....ku jane Muji e Halili,Gjergj Elez Alia?Po...
Kostandini i beses se madhe?
Mbetne ne legjende?
Oh....cdhimbje per token qe na mban....(((
12. April 2010 um 22:37 via Handy ·


Halit Haxhiu I nderuari Agim nji atedhedashuri me nji keso poeme kaq permledhse,udhzuse krijusi autori kaq i mrekulluar perveq afsive ka nji fuqi shpirtrore dhe energjike.Vazhdimet e tij kesisoj doti orjentoj Kosoven dhe Shqipetaret!!! Agimit ju urojm shendet e suksese.
12. April 2010 um 22:51 ·


Pilo Zyba Një poemë shumë e bukur ku udhëton në legjenda, dhe historinë tonë e shikon si në ekranin e një filmi në përfytyrimin
e mendimeve. flm
12. April 2010 um 22:53 ·


Zyli Gaxholli Une serjozisht nuk befasohem aspak me ty miku im Agim,sepse ti je burim i pashterrshem,ne vargje,kenge,rapsodi dhe sharki,cudia me e madhe eshte kur nje nate nuk te lexojme mes nesh,se jemi mesuar me perlat e bukura dale me dashuri dhe ciltersi nga zemra dhe shpirti juajmua me mbetet te uruj sherim sa me te shpejte
qe te jeshe gjithmone i pranishem pa na munguar asnjehere mes nesh,se pa birbilin Agim Gashi ketu qofte edhe nje nate nuk do kishte kuptim lezeti i miqesis dhe shkrimeve ketu...respekt dhe mirenjohje,shendet mbi te gjitha...!!!
12. April 2010 um 23:14 ·


Kopi Kyçyku I nderuar Agim,
Edhe unë të përgëzoj përzemërsisht për vrrullin atdhetar që shpalos në veprimtarinë tënde të pasur e të larmishme, sidomos në lëmin e muzikës popullore e të letërsisë artistike. E lexova dhe e rilexova këtë krijim të freskët për "DHENË E BABËS EDHE TË BURRIT (GJERGJ KASTRIOTIT)", për këtë TOKË TË SHËNJTË, që, në "çdo pëllëmbë" të saj, sikurse bukur e thua:
"Ka një histori,
Ka një tragjedi.
Ka një lavdi".
Me një elegancë stilistike tërmetuese, ti, që ke kaluar "dhera e dete",
sa herë sheh "ndonjë trung qershie", sjell ndërmend
Kosovën e Shqipërinë dhe pret "derisa të piqet fryti" se "Tinëz për ca kokrra të merr uria".
Poema "Koha e pakohë e vendit tim" është e mbjellë fundekrye me figura të bukura artistike, që e hijeshojnë më tej përmbajtjen e mesazhit atdhetar, të kumtuar me "dhimbje krenare". Emocionet fisnike që të ngjall ky krijim, - himn për virtytet e vlerat tona kombëtare, - përhapin optimizëm e ftojnë për të mos harruar për asnjë çast të kaluarën tonë zulmëmadhe, e cila duhet të na shërbejë si bazënisje për ta shëndoshur të sotmen e për ta përgatitur të ardhmen e ndritshme.
Tani, i dashur Agim, të lutem të më lejosh të shfaq ndonjë mendim a sugjerim, nisur nga dëshira që kjo poemë me përmbajtje të thellë, të tingëllojë po aq fuqishëm edhe në rrafsh artistik. Do të ndjehesha i kënaqur po qe se ato që po them në vazhdim, do të merreshin në konsideratë nga ana jote, qoftë edhe pjesërisht.
Së pari, subjekti është i rrahur tepër shpesh nga autorë të periudhave e të rrymave të ndryshme letrare e politiko-ideologjike. Riikthimi tek një temë e trajtuar kaq dendur, është po aq i vështirë sa edhe në rastin e një teme të patrajtuar asnjëherë, ngaqë duhet të gjesh një këndvështrim origjinal, ose të paktën të sjellësh diçka të re, të pathënë ose të thënë ndryshe, natyrisht gjithnjë në funksion të së vërtetës historike, pa e cënuar aspak atë. Në këtë aspekt, poema jote ka merita të qarta, por mendoj se, me pak përpjekje, mund të fitojë "pikë" të tjera.
Së dyti, duhen mënjanuar përsëritjet në shprehjen e një ideje apo të një mesazhi, të cilat,- përveçse rrallëherë, - e ulin tempin e dinamikën e brendshme të krijimit, sepse nuk kanë të njëjtin funksion të refrenit në një këngë, ku ai (refreni) luan rol aq të rëndësishëm, saqë mund të quhet i domosdoshëm, i pazëvendësueshëm.
Së treti, nganjëherë të krijohet përshtypja se ke të bësh me një diskutim politik e atdhetar të hedhur në vargje. Këta të fundit duhen "lëmuar", pra, me durim e me kujdes, për çka mund të të ndihmojë, me cilësinë e redaktorit, poeti i mirënjohur Vullnet Mato.
Edhe një herë urime dhe falenderime për punën fisnike e të palodhur që je duke bërë në dobi të kombit e të kulturës së tij.
13. April 2010 um 06:24 ·


Hasan Qyqalla O te lumte "pushka" Agim i dashur, talent ne kenge, trim ne lufte, i palodhshem ne paqe... Andaj agon me cdo krijim te ri,
te cilat kane permbajtje, thurje, mesazh, kompozicion vargu...te lumte, te lumte...je burre i madhe i kombit.
14. April 2010 um 21:51 ·

Besim Hoti Mik i nderuar, vella i dashur, prind i respektuar me tërë qenien time të përgezoj për ketë krijim me vlerë. Besom se personalisht i kisha humbur të gjitha shpresat se në qenjen shqiptare ane e kend rruzullit toksor në ketë kohë të tmerrshme mund të egzistoj një shpirt i madh, një mendje e pa lekundur, një sy i pa trembur, një burr tipik human dhe i civilizuar, një damar i ëndrrave tona shqiptare që vertet flet realitetin dhe lufton të keqen që e ka katandisur popullin shqiptar. I lutem zotit për ketë krijesë njerëzore që e ka falur dhe sot ushqen shpirtin dhe ndjenjen e të qenit njeri. Në mënyrë të persosur dhe shumë shpresëdhense ke pershkruar gjendjen tmerruese në të cilen gjendet populli shqiptar. Ky pershkrim, ky guzim, kjo forcë, kjo shpresë se paska njerëz qe nuk i nenshtrohen të keqes dhe tmerrit me bën qe të shpresoj se një ditë populli ynë do të sherohet nga kjo e keqe e madhe.
27. April 2010 um 18:19 ·


Agim Vatovci Palind Agim Drita nuk del.
vor 14 Stunden ·


Eduard M. Dilo Pershendetje i madhi Agim. Cdo gje madherishem nga ju!
vor 14 Stunden ·


Fehmi Korca Miku im Agim Gashi e vërteta sa do e hidhur të jetë ajo duhet thënë hapur që shoqëria jonë të kthjellet ku në vend të armëve të punojmë zë shkollohemi dhe të ecim një hapë me kohën e mos të çalojmë...,unë të uroj suksese dhe shëndet vargjet i lexova me knaqësi RRESPEKT!!!
vor 11 Stunden via Handy ·


Deshira Haxhi ...si gjithmone elegant ne mendim e varg...urime dhe suksese gjithmone !
vor 4 Stunden ·


Agim Gashi Falenderime e rrespekt për Ju të gjithëve!