ForumAGIM VUNIQI:Hipokrizia si rast apo si dukuri...!?
Faqja 1 e 1
AGIM VUNIQI:Hipokrizia si rast apo si dukuri...!?
nga Agim Gashi Sun Sep 01, 2013 2:44 pm
AGIM VUNIQI:Hipokrizia si rast apo si dukuri...!?
Sot lexova një storie të autorit Akansha Goel që pak a shumë i përgjigjet situatës aktuale në Kosovë, ku disa, apo i tërë stafi i një gazete vendore në Kosovë baltosë heronj, njerëz, të cilët as i kanë njohur për së gjalli, pos që kanë lexuar për të bëmat e tyre, dhe ata me instinktin e shkrimtarit vendosin ngjarjet si duan vetë, duke bërë akuza jo humane dhe jo njerëzore, që nuk mund t'i kap një mendje e shëndoshë..., ja për çka e kam fjalën: Kam lexuar këtë histori të ndara në dy blogje dje. Ai mesazh është një kujtesë se unë mendoj se ne të gjithë në perëndim duhet të mendojmë pak më ndryshe se që mendojnë bashkëkombëtarët tonë në vendlindje, jo se jemi ndryshe nga ata por i kemi mundësitë më të mëdha, gjithashtu nuk na mundojnë problemet e brendshme administrative, ato fetare, pastaj mentaliteti konfliktuoz i përditshëm ballkanas, kështu që këto vrojtime shpesh kam kërkuar për të ndarë me miqtë e mi!
Pse a do të bëhet fundi i botës rreth nesh në qoftë se ne shprehim dyshimin tonë për shumëçka? Mos të jemi hipokrit. Në qoftë se ju thonë se ju besoni në fuqinë e lutjes, atëherë lutuni me jetëgjatësinë dhe jepni kredi Perëndisë, jo lutjet që i bëhen Atij të vijnë përmes të deleguarëve që janë njerëz të lirë si të gjithë ne, me të gjitha të ligat që bartin ata gjatë formësimit të tyre, së pari në familjet e tyre, më vonë gjatë edukimit të tyre. "Funny", por gjëja më e trishtuar është se mund të ketë disa të vërteta historike prej se është krijuar njeriu, për këtë diku duhet gjetur filli ... Kjo është aq qesharake. Dhe, për fat të keq, për shumë kënd gjithë kjo shumë shpesh është e vërtetë.
Ne lutemi si të tjerët që luten për diçka, dhe ata luten në gjuhët që ne si marrim vesh, por ne besojmë në lutjet e tyre, në bamirësinë dhe humanizmin e njeriut. Njerëzit janë të ndryshëm, ashtu siç janë ata të racave të ndryshme, por nëse ata lidhen në mes veti me martesa të përziera kris kiameti, nuk bënë punë as feja as perëndia, por të gjithë ata janë njerëz të besimeve të ndryshme, pastaj ne bëjmë be e rrëfe se feja e njërit është më e mirë se e tjetrit, edhe atëherë kur flasim të njëjtën gjuhë, por kundërshtojmë njëri tjetrin, dhe kthejmë njerëzit në mitologji, e ata përveç gjuhës së tyre që ua kanë mësuar prindërit, dhe e kanë mësuar në shkollë gjuhë tjetër nuk kanë folur, pse pra në emër të fesë të shpërngulen bashkëkombësit që i quajmë vëllezër të gjakut herë në Arabi..., atje kanë lindur të gjithë të dërguarit e Zotit, herë i "lëvizim" në Pakistan, në Afganistan, në Afrikë, në Azi, tash së fundi kemi dëgjuar për këto shtete, edhepse sipas të dhënave historike fise Ilire kanë mbetur atje si ushtarë të Aleksandrit të Madhë, dhe akoma jetojnë atje, janë të ndryshëm nga vendorët, kanë ngjyrën e syve të kaltërt, flasin një gjuhë tjetër nga vendorët autokton...
Shumëkush nga ne mendon se ne jemi "arian", por të gjithë ato hordhi të huaja ushtarësh që kanë okupuar viset shqiptare kanë ardhur pa gra... Pastaj kur të merrni një përgjigje ne dështojmë për të dhënë lavdi, aty takohen të gjithë besimtarët pa përjashtim lavditë i takojnë Perëndisë. Unë besoj se.., në disa pika, Perëndia do të ndalet duke iu përgjigjur lutjeve për këta njerëz, nëse ata vazhdojë të luten. Akoma nuk më hiqen nga kujtesa fyerjet e rënda dhe ofendimet e një kleriku kundër tërë kombit, dhe ç'ndodhi atëherë u ndanë dhitë e zeza dhe të bardha, njëra palë sulmonte tjetrën, demistifikonte rastin jo duke e emëruar drejt si të shëmtuar, por të imagjinuar, rasti u zgjerua shpejt në media të shkruara dhe ato vizive, palët sulmonin njëra tjetrën me arsenal gjuhe urrejtëse, duke konstruktuar ngjarje tematike "hiçkokiane", akoma janë të freskëta varret, shumë miq që kisha u larguan, e ata flasin shqip, thonë jemi vëllezër të një gjaku..., më duket se të gjithë jemi pak a shumë hipokritë, edhe rasti sikur të ishte i kujtesës, ku mbet kujtesa jonë për ditët e mira dhe gjithmonë le të shndritë drita juaj. Por ngjarjen që përfola nuk ishte e zhanrit fantastik. Çfarë tjetër mund të themi për të "justifikuar" diçka që kemi thënë ose bërë që na çon në "hyprocrisy" ? Hmmmm .... diçka duhet të peshoj sot. Kam pasur miqë të mirë, njërin prej tyre mik të mirë, shumë të mirë, dhe i zhytur në mendime i kujtoja ditët e bukura derisa pa fajin tonë, pa i thënë njëri tjetrit asnjëherë asnjë fjalë të rëndë, duke respektuar njëri tjetrin dhe familjet e njëri tjetrit, pa bërë asnjë mëkat, ne u sakrifikuam nga botëkuptimet prapanike të rrethit, dhe çuditërisht që të dytë jemi të shkolluar, por jemi një shembull i keq për të tjerët, a nuk jemi edhe ne hipokritë?
Gati harrova të rrëfejë tregimin e Akansha Goel, shumë interesant.... Në një qytet të vogël në Amerikë, një person kishte vendosur për të hapur një biznes bar, e cila ishte në anën tjetër -përballë, në një kishë. Kisha dhe asambleja e saj filluan një fushatë për të bllokuar hapjen e barit me peticione dhe luteshin çdo ditë kundër biznesit të tij.
Puna përparojë. Megjithatë, kur ai ishte pothuajse i kompletuar dhe ishte gati për të hapur disa ditë më vonë, një rrufe e fortë në qiell zdriti vendin, rrufeja goditi traversën dhe e dogji deri në tokë. Besimtarët-vijues të kishës ishin mjaft të vetëkënaqur që u realizuan parashikimet e tyre, deri atëherë derisa nuk i paditi pronari i barit autoritetet kishtare për 2.000.00$ dëmshpërblim për arsye se kisha dhe besimtarët e saj si dhe lutjet e tyre ishin në fund të fundit përgjegjës për dështimin e lokalit-barit, qoftë në mënyrë të drejtpërdrejtë apo të tërthortë, kishte të njëjtin qëllim.
Në përgjigjen e saj në gjykatë, kisha kishte mohuar me forcë lijore të gjitha përgjegjësitë ose që kjo të kishte ndonjë lidhje që lutjet e tyre ishin arsye për abdikim të bar-it. Në mbështetje të kërkesës së tyre ata i referohen studimit të Benson në Harvard se; "! lutja ndërhyrëse (jo e drejtpërdrejtë) nuk ka pasur asnjë ndikim" rasti kaloi në rrugën e procedimit në gjykatë, gjyqtari pasi kishte shikuar shkresat në seancën dëgjimore i bëri këto komente:
"Nuk e di akoma se si kam për të vendosur për rastin, por kjo që rezulton nga shkresat, ne kemi një pronar bari i cili beson në fuqinë e lutjes dhe ne kemi një kishë të tërë dhe të gjithë vijuesit e devotshëm të të saj që nuk besojnë...."
Sot lexova një storie të autorit Akansha Goel që pak a shumë i përgjigjet situatës aktuale në Kosovë, ku disa, apo i tërë stafi i një gazete vendore në Kosovë baltosë heronj, njerëz, të cilët as i kanë njohur për së gjalli, pos që kanë lexuar për të bëmat e tyre, dhe ata me instinktin e shkrimtarit vendosin ngjarjet si duan vetë, duke bërë akuza jo humane dhe jo njerëzore, që nuk mund t'i kap një mendje e shëndoshë..., ja për çka e kam fjalën: Kam lexuar këtë histori të ndara në dy blogje dje. Ai mesazh është një kujtesë se unë mendoj se ne të gjithë në perëndim duhet të mendojmë pak më ndryshe se që mendojnë bashkëkombëtarët tonë në vendlindje, jo se jemi ndryshe nga ata por i kemi mundësitë më të mëdha, gjithashtu nuk na mundojnë problemet e brendshme administrative, ato fetare, pastaj mentaliteti konfliktuoz i përditshëm ballkanas, kështu që këto vrojtime shpesh kam kërkuar për të ndarë me miqtë e mi!
Pse a do të bëhet fundi i botës rreth nesh në qoftë se ne shprehim dyshimin tonë për shumëçka? Mos të jemi hipokrit. Në qoftë se ju thonë se ju besoni në fuqinë e lutjes, atëherë lutuni me jetëgjatësinë dhe jepni kredi Perëndisë, jo lutjet që i bëhen Atij të vijnë përmes të deleguarëve që janë njerëz të lirë si të gjithë ne, me të gjitha të ligat që bartin ata gjatë formësimit të tyre, së pari në familjet e tyre, më vonë gjatë edukimit të tyre. "Funny", por gjëja më e trishtuar është se mund të ketë disa të vërteta historike prej se është krijuar njeriu, për këtë diku duhet gjetur filli ... Kjo është aq qesharake. Dhe, për fat të keq, për shumë kënd gjithë kjo shumë shpesh është e vërtetë.
Ne lutemi si të tjerët që luten për diçka, dhe ata luten në gjuhët që ne si marrim vesh, por ne besojmë në lutjet e tyre, në bamirësinë dhe humanizmin e njeriut. Njerëzit janë të ndryshëm, ashtu siç janë ata të racave të ndryshme, por nëse ata lidhen në mes veti me martesa të përziera kris kiameti, nuk bënë punë as feja as perëndia, por të gjithë ata janë njerëz të besimeve të ndryshme, pastaj ne bëjmë be e rrëfe se feja e njërit është më e mirë se e tjetrit, edhe atëherë kur flasim të njëjtën gjuhë, por kundërshtojmë njëri tjetrin, dhe kthejmë njerëzit në mitologji, e ata përveç gjuhës së tyre që ua kanë mësuar prindërit, dhe e kanë mësuar në shkollë gjuhë tjetër nuk kanë folur, pse pra në emër të fesë të shpërngulen bashkëkombësit që i quajmë vëllezër të gjakut herë në Arabi..., atje kanë lindur të gjithë të dërguarit e Zotit, herë i "lëvizim" në Pakistan, në Afganistan, në Afrikë, në Azi, tash së fundi kemi dëgjuar për këto shtete, edhepse sipas të dhënave historike fise Ilire kanë mbetur atje si ushtarë të Aleksandrit të Madhë, dhe akoma jetojnë atje, janë të ndryshëm nga vendorët, kanë ngjyrën e syve të kaltërt, flasin një gjuhë tjetër nga vendorët autokton...
Shumëkush nga ne mendon se ne jemi "arian", por të gjithë ato hordhi të huaja ushtarësh që kanë okupuar viset shqiptare kanë ardhur pa gra... Pastaj kur të merrni një përgjigje ne dështojmë për të dhënë lavdi, aty takohen të gjithë besimtarët pa përjashtim lavditë i takojnë Perëndisë. Unë besoj se.., në disa pika, Perëndia do të ndalet duke iu përgjigjur lutjeve për këta njerëz, nëse ata vazhdojë të luten. Akoma nuk më hiqen nga kujtesa fyerjet e rënda dhe ofendimet e një kleriku kundër tërë kombit, dhe ç'ndodhi atëherë u ndanë dhitë e zeza dhe të bardha, njëra palë sulmonte tjetrën, demistifikonte rastin jo duke e emëruar drejt si të shëmtuar, por të imagjinuar, rasti u zgjerua shpejt në media të shkruara dhe ato vizive, palët sulmonin njëra tjetrën me arsenal gjuhe urrejtëse, duke konstruktuar ngjarje tematike "hiçkokiane", akoma janë të freskëta varret, shumë miq që kisha u larguan, e ata flasin shqip, thonë jemi vëllezër të një gjaku..., më duket se të gjithë jemi pak a shumë hipokritë, edhe rasti sikur të ishte i kujtesës, ku mbet kujtesa jonë për ditët e mira dhe gjithmonë le të shndritë drita juaj. Por ngjarjen që përfola nuk ishte e zhanrit fantastik. Çfarë tjetër mund të themi për të "justifikuar" diçka që kemi thënë ose bërë që na çon në "hyprocrisy" ? Hmmmm .... diçka duhet të peshoj sot. Kam pasur miqë të mirë, njërin prej tyre mik të mirë, shumë të mirë, dhe i zhytur në mendime i kujtoja ditët e bukura derisa pa fajin tonë, pa i thënë njëri tjetrit asnjëherë asnjë fjalë të rëndë, duke respektuar njëri tjetrin dhe familjet e njëri tjetrit, pa bërë asnjë mëkat, ne u sakrifikuam nga botëkuptimet prapanike të rrethit, dhe çuditërisht që të dytë jemi të shkolluar, por jemi një shembull i keq për të tjerët, a nuk jemi edhe ne hipokritë?
Gati harrova të rrëfejë tregimin e Akansha Goel, shumë interesant.... Në një qytet të vogël në Amerikë, një person kishte vendosur për të hapur një biznes bar, e cila ishte në anën tjetër -përballë, në një kishë. Kisha dhe asambleja e saj filluan një fushatë për të bllokuar hapjen e barit me peticione dhe luteshin çdo ditë kundër biznesit të tij.
Puna përparojë. Megjithatë, kur ai ishte pothuajse i kompletuar dhe ishte gati për të hapur disa ditë më vonë, një rrufe e fortë në qiell zdriti vendin, rrufeja goditi traversën dhe e dogji deri në tokë. Besimtarët-vijues të kishës ishin mjaft të vetëkënaqur që u realizuan parashikimet e tyre, deri atëherë derisa nuk i paditi pronari i barit autoritetet kishtare për 2.000.00$ dëmshpërblim për arsye se kisha dhe besimtarët e saj si dhe lutjet e tyre ishin në fund të fundit përgjegjës për dështimin e lokalit-barit, qoftë në mënyrë të drejtpërdrejtë apo të tërthortë, kishte të njëjtin qëllim.
Në përgjigjen e saj në gjykatë, kisha kishte mohuar me forcë lijore të gjitha përgjegjësitë ose që kjo të kishte ndonjë lidhje që lutjet e tyre ishin arsye për abdikim të bar-it. Në mbështetje të kërkesës së tyre ata i referohen studimit të Benson në Harvard se; "! lutja ndërhyrëse (jo e drejtpërdrejtë) nuk ka pasur asnjë ndikim" rasti kaloi në rrugën e procedimit në gjykatë, gjyqtari pasi kishte shikuar shkresat në seancën dëgjimore i bëri këto komente:
"Nuk e di akoma se si kam për të vendosur për rastin, por kjo që rezulton nga shkresat, ne kemi një pronar bari i cili beson në fuqinë e lutjes dhe ne kemi një kishë të tërë dhe të gjithë vijuesit e devotshëm të të saj që nuk besojnë...."
Agim Gashi- Administrator
- Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008
Agim Gashi- Administrator
- Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008
Agim Gashi- Administrator
- Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi
» IDRIZ ZEQIRAJ - SHIPTARËT NUK JANË "ME BYTHË NË PRUSH", PËR TË FALUR TOKAT
» Akuzat kundër Shefqet Krasniqit Prokurorisë ia kishte konfirmuar edhe BIK-u (Dokument)
» Aktakuzë kundër imamit Shefqet Krasniqi
» Zbulohen tensionet gjatë dialogut në Bruksel, Nikoliqi Thaçit: Ti je kriminel
» Faruk Tasholli - RJEPENI NANËN
» FAMILJA E HAKI IMERIT: AI U VRA NË KOHËN KUR NË PUSHTET ISHIN HASHIM THAÇI E REXHEP SELIMI
» AGIM GASHI - O NE TREN PËR MITROVICË
» Vëllai i tij u pajtua me Thaçin, por ja si ishte kidnapuar Haki Imeri në Brojë e më pas ishte vrarë
» Fadil Maloku:Aferim, Prokurori e Kosovës!
» Djali i Haki Imerit del kundër axhës: Nuk ia fali Thaçit, nuk dua drejtësi kanunore
» IDRIZ ZEQIRAJ:Copëza biografike dhe kujtime për Ibrahim Rugovën
» Presidenti Thaçi i “lahet me 124 pleq” Imer Imerit se nuk ka gisht në vrasjen e vëllait të tij
» Adem Salihaj akuza të rënda ndaj Hashim Thaçit, ja si po mundohet të shpërlahet nga krimet e shumta që ka bërë
» Ndodh edhe ky skandal: Njeriu që grisi fotografinë e Presidentit Rugova merr certifikatën e veteranit të UÇK-së
» BERAT ARMAGEDONI:Lamtumirë, Joshua i Pejës!
» Biografia e Presidentit Rugova - Biografi e shkurtër
» ILIR MUHARREMI : Treni provokativ, artistët në gjumë
» Përveç ROSU-së, ky është shqiptari që rrezikoi jetën për ta ndalur trenin e Serbisë
» ENVER PETROVCI - IN MEMORIAM SEFEDIN NUREDINIT- SEFA