SABIT RRUSTEMI:MOS E LËSHO SHARKINË PREJ DORËS

nga **Agim Gashi** Sat Oct 19, 2013 12:55 pm

Sabit Rrustemi

MOS E LËSHO SHARKINË PREJ DORËS

(Përzgjedhje përkushtimesh poetike për rapsodin dhe poetin, Agim Gashi )

Shtëpia botuese
BEQIR MUSLIU

Redaktor
Nexhat Rexha

Recensentë

Arsim Halili
Izet Abdyli

Lektore
Lumnije Morina

Kopertinën e realizoi:
Ibrahim Tolaj

Sabit Rrustemi
MOS E LËSHO SHARKINË PREJ DORËS
(Përzgjedhje përkushtimesh poetike për rapsodin dhe poetin, Agim Gashi )

Shtëpia Botuese
BEQIR MUSLIU
2012

Ky libër botohet me mbështetjen e anëtarëve të Ars Clubit “Beqir Musliu”, si një lutje poetike për rapsodin dhe poetin mërgimtar, Agim Gashin.

Abdi Përgjegja

PËR TY AGIM

Agim Gashi sogjetar
Menjehere e rrok SHARKINË
E nisë këngën me ngadalë
Për Atdhenë bën melodinë
Zemrat i ndez zjarr.

Se vec Ai ia di rëndësinë
Që Atdheun e sheh rrallë.

Adem Berisha

PËRSHËNDETJE NGA KOSOVA NËNË
(Agimit edhe për të gjallë i këndohet kënga
është i pathyeshëm e burrë që, të rrallë i lind nëna.)

Agim, zogjtë e malit e kanë gabim
Ose të vërtetën s'ta kanë thënë
Se çdo pëllëmbë e vendit tim
Të mbanë në zemër e të fala të bën.

O Agim Gashi ...
Që kurrë në jetë nuk u lakove,
Mbahu i fortë or Sokol Mali
Krenohu me veprat që na dhurove.

Të kem' në shpirt, të kem ndry në zemër
Si më të shtrenjtin margaritar,
Ti për ne nuk je veç emër
Je hero o zemërbardhë!

Adem Zaplluzha-Dy poezi

MIKUT QË E KA MIK SHARKINË

Sonte
Më ka përqafuar vetmia
Përse hesht
Kështu or mik
S´të dëgjohet
Më sharkia
S´na këndon një çikë

Shko te Kulla
E Ahmet Delisë
Shko e këndoje
Këngën atdheut
le të jehojë
Në trojet e Shqipëtarisë
Zëri i heshtur
I Gjergj- Beut

Në sharkinë e vjetër
Kënga e Re
Le ta zgjojë
Shabanin e Azem Bejtën
Kështu ka qenë
Gjithmonë ndër ne
Duke kënduar
me flijua jetën

Nëse ke mall
Për male me shkrepa
Eja e çmallu
Me bukuritë e Kosovës
Fluturo këndej
Si fluturon bleta
Të përqafojnë miqtë
Me zanat e Bajgorës

I KËNDON GURIT DHE MALIT

Mos këndo
Kur vetëm zemra të këndon
Pyete telin e katërt të sharkisë
Dhe ndalu në perden e dytë
Bisedo me eposin
Miku im

Ti nuk heshte
Kur na i vodhën këngët
Edhe më shumë bisedove
Besa edhe i përballe stuhitë
Kur shkoje me Anton Çettën
Deri të Verrat e Llukës

Të thanë ja kalorësi i rapsodive
Që zbret nga lashtësia
Ti heshte
Në zërin tënd burrëror
Nuk i përfille vajet
Por këndove
Për gjakun që i falej atdheut

Të kujtohet ajo lokja
Që i lidhte thinjat e flokëve
Në këmishën e përgjakur
Dhe e shtrydhte kokën e gjarprit
Mu si zanat e malit
Kur i ndihmonin Mujit

Asnjë pikë loti
Në vetullat e shkëmbit
Çdo gjak i falej atdheut
I falej djemurisë
Që një ditë të zgjohet
Më krenar se dykrenori
Më krenar se liria

II
Ende me sharkinë e vjetër
Je duke bredhur
Ti miku im
Herë në metropolet e Evropës
E herë në Tiranë e Prishtinë

I këndon gurit dhe malit
Edhe dheut që i ndihet gjëma
Përroit që në kujtesë
Na gurgullon
Sa me afsh i falesh atdheut
Nga DÜRENI i largët
Kur një sharki gjëmon
E një zë i ëmbël
Përmallshëm na jehon

Albina Idrizi

MËRGIMTARIT

Nuk dija se një ditë
Në ty do dëgjoja
Ngashërimin e degës
Që trungut iu përthye
Pastaj, i gdhendur
Së ngrëni dhimbjen e vet
Qan mallin
Këndon dashurinë
Për trollin ku rrënjët i ke
Me vargje zemre
E tinguj qiftelie.

Alfred Susaj

PËR AGIMIN

Zoti ju dhashtë shëndet bre v'lla,
Larg nga plagët e trishtimi,
Fjalë e zemër janë kalà,
Mposhte pra çdo lloj dëshprimi!

Rrug't e botës na forcojnë,
Në t'përposhta e në t'përpjeta,
Armët trimat s'i dorëzojnë,
Nder e fjalë më shumë se jeta.

Ke me vete fjalë e liri,
Ke me vete shtëpi e atdhe,
Ke të ndershmen shqiptari,
Që për ta je diell pa ré...

Azaleja Gashi

ME BALLIN KRENAR

Unë, vajza e vogël me ballin krenar,
Hap flatrat e zemrës mbi popullin tim,
Shkëlqimin e syve ma jep dielli zjarr,
Kënga ime e thjeshtë rrjedh si ligjërim.

Për vendin tim do këndoj gjithmonë,
Zog i vogël sot jam unë,
Nesër shqiponjë bëhem e kaltërsive,
Dashuritë të gjitha i mbledh në gji.

Në gjurmët e babit do të ec në jetë,
Babi me këngë, unë me poezi,
Zëri i tij dredh telat e sharkisë,
Zëri im –bubullimë si i te madhit Moisi.

Këngët e fisit do këndoj pa rreshtur,
Shpirtin e kam plot nostalgji,
Rrugen e babit kam në ballë e zemër,
E atdheut dhe e tij do të jem sinfoni.

Demir KRASNIQI

KUJTIM MALLI

Të mbajë mend kur :”More rrugën për në det “,
Dhe në vend të kripës – na solle sherbet !
“Lulet” të dëgjonin dhe “ çelnin në dritare”,
Ato hidhnin valle në dasmat shqiptare!

I mbaj mend dasmorët në pajtime gjakesh ,
Kur sharkia jote , kumbonte n’ ballë oxhakësh !...
Por nuk e di oxhaku yt , ku do të qet tim ,
O, vëlla i gjakut – me emrin Agim?!

Ndoshta mërgimtarët , koha do t’i tres,
Por kënga e bilbilit, kurrë nuk do të vdes!
Ajo do t’ jehojë krenare
Edhe n’u rrëfshin odat shqiptare!...

Gjilan, më 14 Dhjetor 2008

Drita Krasniqi:

FITIMTARI

Ma ndien mirë kjo zemra ime
O i madhi atdhetar,
Që ndaj kësaj sëmundje t´keqe
Ke për të dalë fitimtar.

Me padurim të presim
Atdheut bashkë t’i këndojmë,
Fitoren kundës sëmundjes
Me këngë e vargje ta festojmë.

Mijëra njerëz për Ty po luten
Gjithë shqiptarët në botën mbarë,
Do t´na vish i shëndosh si molla
Me sharki si përherë i paparë!

( 12.03.12, Itali)

Gëzim Uruçi

KAP SHARKINË AGIM GASHI

Agim Gashi, Tunjatjeta
Za bilbilit në sharki
Kangë i këndove shqiptarisë
Prej Tivarit në Çamëri.

Je shqiptar istikamit,
S'tremet syri për Shqipni,
Do ta bajmë shtet të vetëm
T'ja vem’ emrin DARDANI.

Ço e merre sharkinë tande
Edhe vargjet i ke gadi,
T’i këndojmë tash Çamërisë
Se Shqipnisë i ka ardh’ vakti

(me 10.10.2010 - ORA - 00.10.)

Fadil Lepaja

RAPSODI

Veq një za
ti edhe sharkia
hapet para nesh një shpellë e thellë
e kujtimet kafshojnë idhshëm
nga këngët e kreshnikve

Luftë e madhe bahet
mbi qilimin e kuq
mbi qilimin e zi
qilimin me krah hapun gati tuj fluturue

Tendoset peni i lahutës
kjo dhimbje që kumbonte përtej kufijve
të atedheut

Të pash
Përkundeshe rand mbi hark
e harku përkulej ner klithma të moqme

Peshë a randë
lis që nuk përthekohesh me krah
e tingulli i penit
që trashej deri në shpërbamje

Gjoksin e kapte një dhembje e ranë
shtërngonte trolli që lëkundej nër kambë
sa her kem ikë me lahutë në krah
more mik

Muhaxherija kërkund nuk shkon pa lahutë
marre me kajtë burri
e me i ra lahutës e me vajtue burrnisht ...
falet

Tash po të shoh lodhshem
për muri mbështetun
ti edhe sharkia
po ja ngoni gulqimën
njani tjetrit...
E po mendoni qysh me ja ba...

Hajt more burrë
ske cka me u mendue kaq gjatë
kape njat lahutë dembele që po pret me u nise per udhe
e nisja një të serte
kaqakqe

Për zotin
Veni ka nevojë dikush me e vajtue
burrnisht me e vajtue
e me i dhonë zemër

Fatos Ashiku

SHARKIA E AGIM GASHIR

Po rënkon një sharki
vegle burrit e trimërisë
në ato anë ku kendoi
jo pak mbet e kujtohet.

Ku e kam atë trim
që më mbajti tash sa mot
ku e kam unë atë këngëtar
që së bashku bëmë epokë.

Ndër ujëvarash, ato bjeshkë
mbarë i morëm varg pas vargu
fije barit nuk e lamë
pa e këndue mallin e tretun.

Ndër atdhen e përmalluar
mbeti mendje edhe zemër
çikë më çikë ja puthëm lotin
gram për gram përmallimin.

Lart ndër male pa mbarim
të Shqipërisë sokoleshë
brodhëm i ramë pash më pash
prej mollëkuqes e në Prevezë.

Si mendon more trim,
se po ndahesh Ti prej meje
për këtë besë k'tyne malesh
as e çoj nëpërmend.

Jam duke pritur plot mendim
si t’ja thurim atë varg
Nanë Shqipërisë i a kemi borxh
për atdhe e për komb...!

Aty varur një sharki
vegël motit që bëri jehonë
është ndalur e po ankohet
përse telat ma nuk flasin.

Çohu Agim se po të kërkon
kjo sharki nuk gjenë karare
bashkë u rritët e kuvenduat
jehuan malet e gjëmuan brigjet.

( 31 Mars 2012 )

Flora Idrizi

BËHU HUMAN O MIKU IM

Në çaste të vështira,dora ka nevojë për dorë
njeriu për njeri e zemra për dashuri.

Mbushe zemrën me mirësi dhe trego bëmirësi
do ta gjesh lumturinë o miku im
të shpërblehet në ardhmëri.

Mos shtërngo grushtin kur është fjala për mik
t'i hapim zemrat e ta tregojmë
shpirtbardhësinë tonë.

Hasime Hoti

MOS I U DORËZO DHIMBJES AGIM GASHI

Në vetmi i tretur në mërgim
Veprove për atdheun e shtrenjtë!
Tani kjo dhimbje qe të bën pengim
Padukshem ty do me të brejtë !

Por ti bëre vepra që s'vdesin kurrë
Mirësia të bën shekuj të jetosh
Në histori emri të ngel or burrë
Ti gjithmonë me ne do të jetosh !

Mos u dorëzo nga dhimbja Agim
Ty nuk të mposhten mijëra shtrëngata
Vazhdo për Arbërinë të krijosh gëzim
Ta mbushish shpresën me serenata!

Hyqmet Hasko

RAPSODI I KOHES SIME

Tingujt e sharkisë tënde jehojnë madhështor,
Nga bukuria e Teutës, te shpata e Skënderbeut.
Zëri i Agim Gashit, oshtin gjithë qiellin arbëror,
shpalos tërë historinë e heronjve të këtij dheu .

Shëtit nëpër qindra balada me heronjtë,
Me trimëritë sa vetë lashtësia e kësaj toke.
Me dufin e zemrës këndon bashkë me zogjtë,
Për të gjitha dashuritë e mëdha të kësaj bote.

Me vargje poeti ti qëndron tek çdo lule,
Dhe te trimëritë e mëdha të çdo lavdie.
Agim Gashi, që si vet Kosova s'u perkule,
Legjendë e gjallë nëpër këngë rapsodie.

Jemin Kabashi

PO E LUS ZOTIN PËR TY AGIM

Seq më sillen kujtime
Nga koh e kaluar
Kthej mendjen prapa
Qëndroj i hutuar

A thua je ti
Pyes vetën time
Dhe lutem për ty
Burr i tokës sime

Lutem që edhe njëher
Të kthehesh te logu i burrëris
Që t'ja marrish këngës
Ti dhe zëri i sharkis

Atje të kthehesh ti
Ku të njoha për të parën her
Te fusha e pajtimit
Të gëzuar përher

Jorgo Telo

PËRSHËNDETJE, O AGIM GASHI
(Përkushtim mikut internetik prej Kosove)

Zëbilbili nga Okllapi
Hyn serbes në shpirtin tim.
Mirësevjen, o Agim Gashi,
Guximtar në këngërim!

Sa me ëndje dëgjoj këngën:
“Ma ke gishtin për unazë!”
Zëri yt më hyn në zemër
Me Liri Rashën aq pranë.

Merr buçimë këng’ e zjarrtë;
Elegjia për Rugovën.
Në çdo strofë na flet qartë.
Para sysh na sjell Kosovën.

Tri fjal’ të Ibrahim Rugovës:
“Shqiptarët duan lirinë!”
Ishin shpresa e Kosovës
Të dhanë jet’, miku Agim!

Dole ti në demonstrata,
Ngrite zërin, zë i jetës.
Si zog shqipeje me flatra
Veç për hir të së vërtetës…

Dhe ia merrje me sharki
Gjendur për Pajtim të gjaqeve
Hase boll vështirësi
Gjersa ike larg prej pragjeve.

Kur t’u dogj shtëpia krejt
Shkove larg, zgjodhe vetminë
Veten kurrë s’e le të shkret
Sepse, pranë mbaje sharkinë…

E ia the këngës së zjarrtë
Për UÇK e Kaçanik,
Për Adem, çdo luftëtar,
Për Terezën shpirtfisnik.

I le trojet… shkove larg,
Të rrëmbeu afshi mërgimit.
Por t’u ndez malli për prag
Përmes dhimbjes e trishtimit…

Teksa gjendesh larg vendlindjes
Më shum’ këngë të jep mungesa
Marrin nxit prej vetëdijes
Pa kënduar s’të nxen streha…

Dhe në burg paske kënduar
Për lirinë, ëndrrën e bardhë.
Çiftelin’ ke mbajt në duar
Qite këngët radhë – radhë…

O dashnor i këngës shqipe
Prodhimtar në folklorikë;
Sa lirike dhe epike
Shpërndan zërin nat’ e ditë.

I ushqyer qysh fëmijë
Me sasi këngësh kreshnike,
Me “Lahutën e Malcisë”
Sa lirike dhe tragjike…!

Fillimisht të foli zemra
Për Heroin Kombëtar.
Skëndërbeun qiti kënga;
Kryeidhullin shqiptar…

Sa i pasur je me vjersha
Aq i pasur dhe me këngë.
Prodhimtar je porsi vjeshta
Fryteplot e degërëndë…

Krah Nailes, Pagarushës
Dervish Shaqes e Qamilit
Zëri yt shkoi malit, fushës
Porsi zëri i Jysuf Myzyrit…

Në një ishull n’det t’Veriut
Tok me vajzën – Azelenë.
Mbijeton shpirti njeriut
Mbi sëmundjet tërsëllimë…

E me këngë pa ndikime
Me folklor sa më të pastër
Më vjen shpesh në dhomën time,
Vjen çdo ditë në Gjirokastër…

Na bashkon kënga dhe vargu,
Nuk na ndan dot largësia.
Na afron koha te pragu;
Interneti – ardhmëria…

Këngëtar, kompozitor
Dhe i flaktë atdhetar…
Çiftelian e vjershëtor
Agim Gashi – kosovar.

Të këndoft’ goja përherë
Malet, fushat po gërgasin:
Me shëndet qofsh e me nder,
Mal i këngës, Agim Gashi

nga **Agim Gashi** Sat Oct 19, 2013 1:37 pm

Kujtim Stojku

RAPSODIT AGIM GASHI

I shoh se sa butë i shkel telat me gishtrinj
Tinguj malli t’ëmbël na përciell

Sa herë dora jote telave u bie,lule mbijn’

Pastaj dalëngadalë gjethet e verdha shkund’
K’to gjethe përmes telash lëshojnë gjamën
Më pas heshtjen

Fishkëllimën e erës si n’dimër kur fryn , dëgjoj.

Poet,rapsod,artist
Telat sharkisë nxehen dhe bien vazhdimisht
Ata s’ngrijnë si akulli n’çikat e çatisë
Sepse tingujt e këtyre telave vdekjen e kan’tremb
Dëborën që po bie e kan’shkrirë.

K’ta tela janë udhëtime qiellore t’pafund

Në pesë tela dhe me poezinë
Na ke lidhur fort me jetën

Apeli yt i falet mirësisë
I përulet altarit të lirisë

Shqiponja flatrat përplas n’gjoksin tim
Duke ripërtrirë shpirtin e dhënë frymëzimin
Vegimet hyjnore t’thonë se do t’rrosh
Ndaj vdekjes jo,ti nuk e njeh nënshtrimin…

Mejreme Gjocaj

VLLA AGIM

O Vlla ,Mik Agim ,
Hapi Sytë E Mos i Mbyll !
Ne Jemi Dielli Ti Je Yll,
Kur Ti Qeshë Ne Bëhemi Zë !
Mos Mendo Se vetëm Do Të Lëm’.
Kur Ti Qanë Ne Bëhemi Lot !
S’të Ndërrojmë Me Askend Në Botë,
Ti Je Gjumi Ne Jemi Ëndrra !
Ti Je Shpirti Ne Jemi Zemra.
Ti Je Dielli Ne Jemi Drita !
Ti Je Vlla ,Mik Ne Që E Pritëm.
Zotit flm ,dhuratë na fali !
Gjithë bashkë mos të ndahemi .

Mentor Thaqi

ÇOU AGIM, MERRE LAHUTEN!

Trup, tërthorë i ramë Shqipnisë,
zemrat mal plot zjarr e prush,
mu në zemër të Malsisë,
Shkodres sonë, n´përçafim, n´gushë!

Alpinistë, me u ngjitë nuk jemë,
por, Alpinistin në ballë e kem,
dy dekada Kampion, jo s´huçi,
Legjendari, Xhaxhi Gëzim Uruçi!

Çou Agim, merre Lahuten,
jemi vëllëzër, shkuar miq,
se, pasha Besën e pasha Buken,
s´e ndalë Shkodra kangen, hiç!

Ngremë dolli me dhjetë raki,
gjithësecila, e ëmbël, e sertë!
Axha Gëzim, përballë na rri,
na ofron Botën e Blertë!

E t´ja krisem muhabetit,
në Shkoder Loce, përballë Rozafës,
sa n´Tarabosh e sa n´breg t´Detit,
gjër sa i shkundëm terrin, natës!

Dedë Xho Lul e Oso Kukë,
Bushatlinjë, Balshë, Grudë e Hot,
Hasan Riza, gjashtë javë pa bukë,
s´e l´shon Shkodren, n´atë Tarabosh!

Thonë, Shqipnia, krejt top-tanë,
mend i pat, gjashtëqind dërham,
Shkodra vetëm, i pat treqind,
për nga mendja, Shqipnisë i prinë!

Dhe, u kënaqëm, ne vëllëzër gjaku,
trup-tërthorë, ju ramë legjendav,
miqtë e mirë në ballë Oxhaku,
tuj iu bë karshillëk Bedenav!

Shkodra me margaritarë e perla,
si Gjergj Fishta e Vaçe Zela,
çindra e mijëra, të rinjë e pleq,
vetëm n´Shkoder mund ti gjejsh!

Në daç Lab, Shkodran, Dardan,
në një Dhomë, gjeta Shqipninë,
Histori, Art, Letra me namë,
në Muzeun e Xhaxhit Gëzim!

Gjeta Boten me folklor,
gjeta token dhe nëntoken,
kuq e zi, por dhe kolor,
n´ballë Shqipninë, atë Nënëloken!

Mbi të gjitha, gjetëm Nderin,
Nderë shkodrani, nderë shqiptari,
bujarinë si k´tyne herit,
si na e la trashëgim i pari!

Po po, gjeta e çfarë nuk gjeta?!
Vlera Arti e Vlera t´Kombit.
Gëzim Uruçi, heu tu ngjatë jeta!
Mik i mirë, n’ shërbim t’ Popullit!

NJA DY FJALË ZEMRE VËLLAUT

I thanë: Gjergj Elez ...,
Hero i Zemërbardhësisë,
unë po i thëm Eshkëndezës,
i Këngës së Lirisë!

Sinonim ka Emrin,
e Murmurimë ka zërin,
dhe Bujtinë ka Zemrën,
strehon Atdheun, të tërin!

Lum ai që e njohu,
lum si ne që e kem’,
sa zemrat i ngrohu,
me Këngën-Mehlem!

Përkrah Anton Çettës,
i hoq frikën Jetës,
pas President Rugovës,
Ushtar, Artist i Kosovës!

Se, dhimbja çanë gurin,
brenë dhe dru e hekur,
por, JO, Agim Burrin!
Lodhja, s´e ka prekur!

Dhe, gjenë kohë, Kolosi,
nga shtrati, shkruan,
ne, malli na sosi ,
AI, me Këngë e shuan!

E, si mos ta duam?!
E kem’ shpirt e xhan.
Gjithmonë, mendje-zgjuar,
Këngë e tij na mban!

Ulpianë e bukur Antike,
e Dardanisë së Lashtë!
Familje sublime, heroike,
paske pasur ti Gashtë!

Musa Jupolli

Zë SHQIPËRIE

Në tingujt e sharkisë melodi
Në zërin tënd këngë
Melodia dhe zëri yt
Ngjyrat e Atdheut
Lule n' kopshtin e parajsës

Thuarja e vargjeve
Proza jonë kombëtare
Shikimin lart nga dritë e Diellit
Dorën në sharki
Me zemër në Shqipëri
Ai më tha mua vetë
Unë kam një dashuri
Dhe është e vetmja
E quhet SHQIPËRI

Eu Agim Gashi
Burrë nahije
Zëri yt lindi
Mbet
Mbetet
ZË SHQIPËRIE!

Nehat Jahiu

DO TË IA THOSH KËNGËS...

Eh, sa bukur na këndon ,këndon bilbili
sëbashku me te këndon edhe Agimi,
dridhet fusha e na dridhet mali
kur sharkinë e merr në dorë Agim Gashi.

Buzëqeshë vendlindja si dielli e hëna
gëzohet atdheu e na gëzohet nëna,
kur ia thotë poezisë e këngës ky poet
edhe fëmijët buzëqeshin në djep.

Kur e merr, o mik ti sharkinë në dorë
në maje të bjeshkës shkrihet ajo dëborë,
shpirti yt , o poet po të digjet flakë
vargu i poezisë e kënga ti shërojnë plagtë.
.
Eh, poet seç të dogji malli për atdhe
për vendlindjen tënde të dashur ku ke le,
sytë e tu skuqur nga malli e të përlotur
në vend të huaj si një zog,zog i plagosur.

Eh, poet do të vij, do të vij një ditë
kur ty lotët do të teren nga sytë,
do të ia thosh këngës aty te Molla e Kuqe
kur do bëhet dhëndërr Guri e Zana nuse.

Ragip Dragusha

AGIM GASHIT

Pse këta telat e sharkisë
Kangën sot e paskan ndalë?
Paj vullneti i Perendisë
Me shpëtue ka këtë djalë.

Për njat Zot, që kam besue,
Për njat jetë, që nuk përsëritet,
Agim Gashi ke me rr'nue,
Sepse zemra jote s'vritet.

Në furtunë ti ke qëndrue,
Gjoksin dimnit ia ke qitë,
Kush ka dashtë ty me t’gjujzue
Tanë Kosova asht vu n’pritë.

Me k'si burrash kush nuk matet,
S’ka termet për me i rrënue,
Zemra jote i di hallet,
Por prap n’kambë ti ke qëndrue.

Këndoni ju, tela t' sharkisë,
Me njat za të Agim Gashit,
Çou Kosovë, ti zonja e sh’pisë,
Lutu ti per jeten e djalit.

ZEMRAT E DJEGUNA

Jo bre burrë s'ke për tu shue
Për njat Zot që kem ra n'besë
Veq kur Zoti ta ketë shkrue
Kemë me marrë tanë ka nji pjesë.

Unë e dij se zemra jote
Për njatë tokë shum ka vajtue
S'ka mbetë lot as për nan Loke
Por na s’duhet mu dorzue.

Kapi telat e sharkisë
Bash njat orë që dhimbja t’rrokë
Siq këndon burri malcisë
Se s’je vetëm por me shokë.

Hej ju zemra t’djeguna n’flak
Që njeriut i ratë për hise
Edhe gurin e keni plasë
Por Agim Gashin hero e rrite.

Rrahim Sadiku

KOHË E SHQIPËRISË

Grishja e vazhdueshme,
Vargje tё gёzueshme,
Hapin shteg pёr kёngё,
Zemra sikur bёhet tel i ҫiftelisё!

E t’ia nisim, o!
Terr e ag dritё,
Natё nuk ka ndёr ne,
Shkёlqim hyjnor shtёpisё!

Bukё e kripё e zemёr
Me ndonjё gotё shoqёruar,
Nё kёtё botё tё madhe
Shkojmё duke kёrkuar!

E t’ia nisim,o!
Me kёngё kreshnikёrie,
Kёsaj toke ngulitur
Themele Ilirie!

Zemra sikur bёhet tel i ҫiftelisё!
Bukuri hyjnore
Dukje pёrrallore
Ja, si hapet kohё e Shqipёrisё!

“O NJI KËTË KANGË…” VJEN E OSHËTINË

Kёrkimi pёrdridhet dhembejeve e shqetёsimeve,
Me kёngё numёrojmё gjurmёt e fatit,
Kemi hyrё njё dere ku madhёshtorja pret,
Fillim e mbarim veshur petk lirie!

Koha le tё shkojё si e ka rrjedhёn,
Qenia jonё ngulitet fuqishёm nё tё,
Kemi arritur edhe tё paarritshmёn:
Atdheun veshur me pranverё dashurie!

“O nji kёtё kangё…” vjen e oshёtinё,
Me zemrёn bёrё besim e kuptim qёndrese,
Tё gjitha ia kemi falё tokёs stёrgjyshore,
Mirёnjojen e thellё ruajmё kudo nё vete.

Sabit Rrustemi

VEÇ KËNGA…

Ai rapsod m'lue prej malli
U shkund ëndrrash
Dhimbjet i kalli
Se po e thërret Vendi
Pa Sharki s'bëhet Kuvendi

Tash po niset për Dardani
N'emër t'Kombit për Nji Shqipni

E, kush s' ia prishë qejfin atij

Cilëndo këngë prej gjuhe nxjerr
Historinë mes telash tjerr

Edhe atë dashuri që ndizet si votra
Si e jonë motra

Paj veç kënga
Në na heqtë shkrumin
Në e kthejlloftë lumin

Mespërmes trupit gjarpëron
Valë e zërit tënd
Kthjellon

KA VDEKË AJO VDEKJE

Po thonë ka braktisur dhomën e miqve
Ka dalë tej faqes virtuale
Është shtrirë n'spital po thonë
Pa sharki n'pixhama po rri
Me i dhimbtë t'zezë
Që e therrë bri më bri

Po thonë
E çka s'po thonë
Pa le të thonë
Të thënat si gjithmonë
Vrimave t'veshëve përbirojnë
E qafën thejnë

Nuk ju besoj
Pa edhe ashtu në qoftë

Po ka vdekë ore
Ka vdekë ajo vdekje
Që atë burrë mund ta nënshtrojë

Çiljani derën
E shihni
Si del e niset ngadal
Për tek ai majemal

Në thikë të qiellit
Atë këngë
Edhe i herë ta këndojë

Telat e sharkisë zërin ia kërkojnë

Seveme Fetiqi

PENA DHE ZËRI I TIJ NË ÇIFTELI

Aty ku brenga e tij përjetësohet
Derisa të shndërrohet në dhembje
E dhembja sfidohet me këngë
Aty bashkohen lumenjtë
Në një det të madh malli
Siç bashkohet i biri me t’ëmën
Dhe merren ngryk me mall

Aty ku pagjumësia e tij bën roje
Si ujëvarë e bardhë për lulëkuqe
Rritet shtati i Azalesë
Të atit i nderon vazhdimësinë
Dhe shpresën për ardhmërinë.

Aty ku qan e rënkon toka e tij
E larë në lot e djegur me flakë
Ai e dërgon freskët këngën e ringjalljes
Flamurin e fitoreve duke mbajtur lart
Derisa të bëhet yll në qiellin e vet

Aty ku burrëria dhe trimëria
Bëhen shpirt i krenarisë
Ai në ballë të oxhakut
I bënë roje këngës dhe dashurisë
Që do na bashkojnë

Me bukë kripë e zemër
Sofrën e shpirtit shtron
Me ndjenjën e çiltërsisë

Aty ku lakmia e zilia
Verbërojnë arsyen
E ndjenja bëhet dëshmitare
E kohës së mëkateve të mëdha
Ai i bën konak bujarisë
Me fjalën mjaltë shëron
Me zërin pushkë thërret
Horizonteve të dritës
Të arrijmë në pranverë

Aty ku heshtja shndërrohet në harresë
E njeriu në rob në kameleon
Ai i jep shpirt e jetë çiftelisë
E përjetësi ëndrrës dhe besës

Aty ku kurbeti di vetëm gjuhën e mallit
Largësisë i shtohet shtati
E i thinjen flokët
Ai lufton me harrimin
Asimilimin konvertimin
Në këngë duke përjetësuar flijimin

Atje ku rrudhat e ballit
Skalisin dhembjen për nënën
Që e la me kokë në dritare
Me duar në gji te pragu i pritjes
Ai synon të kthehet
T’i bëhet diell vendlindjes
Dhe fole zogjve të braktisur
Logjeve të mallit horizonteve të dritës
Nga ëndrra të futet në histori

Aty ku penda e tij është kushtrim
Është frymë e parë dhe e fundit
Është perla e ujërave të ëmbla
Që i vë emër këngës
Ku atdhe e ka kullën e qëndresës

Aty shndërrohet në ujëvarë
Zemrat e strukura për t’i freskuar
Me ëmbëlsinë e buzëqeshjes
Me dritën e dashurisë
Miqësi mbjell në të gjitha fushat e botës
Ai ngrihet deri në maje
Hapësirë e rrugë
Për t’i hapur fatit atdhetar

Për fisin e ndarë për gjakun e shprishur
Këndon si Naimi si qiriri i tij shkrihet
Në përmendore të gjallë e ngre
Guximin dhe shpresën që na duhen

nga **Agim Gashi** Sat Oct 19, 2013 1:59 pm

Sylejman Aliu

NGA KOSOVA KE TË FALA

More rrugën dhe u ktheve
Në dritare pak je ndalë
Sytë pushove n’ato relieve
Jam i fortë, the, më shumë se i gjallë

Lumi Rur të dërgoi pëllumba
Shërim t’shpejt ty t’uruan
T’ishin pëllumba edhe turma
Te ti do t’vinte pa u vonuar

Atdheu t’përlotur sytë i ka
I sëmurë është më shumë se ti
E hanë korbat hiq pa pra
Mjegull e zezë mbi të rri

Lumit Rur dërgoja një fjalë
Do t’shërohem t’mos kesh frikë
Se jam burrë e jam djalë
Sëmundjes sime do t’i vë pikë

Kam nevojë për atdheun tim
Atdheu im ka nevojë për mua
Korbat do t’i përzëmë me nxitim
Është kështu a s’më thua?

KOHA E KËNGËS

Mbledh jehun e heshtur
Copëzave t’atdheut
Brenda ritmit tonë të vetënjohjes

Vjen në derë të kujtesës
Më sjell stinën e përlotur

Jemi ne aty
Apo përlotja e stinës
Shërohet nga ne

E unë
Do të vdisja për një buzëqeshje
Miku im

Mbledh në kopshtin tonë të zemëruar
Pranverën e ringjalljes në këngë
Dhe këlthas
Dhe kushtroj
Ma shëroni atdheun
Ma ringjallni njeriun tonë

Tingulli i sharkisë
Në prehër më merr
I vdekur më s’jetoj

Sylë Mujaj

AKROSTIH PËR AGIM GASHIN

Ah, të lumtë zemra për fjalë goje
Gezur artisteve Vitin 2010-të me sharki...
Ish një varg poezi, mjaltë me hoje
Mall mërgimi, për Agimin e Ri

Gëzohet artisti kur sjell freski
Anembanë globit „fishkullon te keqen“
Sharkia jote jep force e krenari
I madhi Agim dridhe mysteqen.

KOSOVA E MËRGATA, PO OSHËTINË

Kjo është force e s`është mahi, është ortek për besë e dhe
Zë i fortë nga Mërgata, oshëtinë drejtë Kosovës s`re
Shumë e pa drejte është grumbulluar te çdo grua e çdo burrë
Plagët e mija e dhimbjet tua, janë stuhi që luajnë çdo gur.

Mblidhi dhimbtë Agim Gashi, shtrëngoi plagët ecim bashkë
Them një Zë mirë të shqipëruar “matrapazët” të dalin jashtë
Sot Kosova po lyp drejtësi, në çdo cep e në çdo anë.
Si të ishim ne “kopila”, kemi zot, kemi babë e nanë.

Nuk je i vetëm me dhimbtë tua me poemthin, ta quajmë plagë
Dridhërime, oshëtinë Kosova, e drejtësia po vjen, shume ngadalë
Vijnë dallgë prej Dukagjini në Drenicë, kulla e Jashareve jep porosi:
“Kjo Kosovë nuk është e jona”, duam atë tjetrën qe e duan bijtë e mi

Po te gjithë jem me ty, me ty ecim me ty këndojmë.
Harrojme dhimbtë , mbyllen vuajtjet e vallëzojmë
Thërret sharkia, thërret kushtrimi, me dymbëdhjetë tela
Do të del ne breg, s`bën të ndalet, “anija jonë” me vela.

Shaban Cakolli

THËRRAS RRAPSODIN

Merr kostumet edhe nisu
e shtërngo sharkinë me tela
mërgimtarëve të mos ua prishni
s´po kanë vesh për antivlera.

Më mori malli dhe u ligështova
kisha dashur me derdhë dhe lot
Agim Gashi sa fort t´kërkova
t´kisha pas sot në Dysseldorf.

Me ja dridhë telin sharkisë
e njëherë me dredhë mustakun
me i këndu trimat e historisë
mos me i lanë korbat t´krrokasin.

Me i shpalosë këmbëkryq legjendat
mërgimtarët si e kanë lakmi
me u treguar antivleristëve
shqipja jonë ka begati

Shyhrete Ahma

ZERI YT I DHIMBJES......

Zëri Yt kumbon dhimbje
thërret e pret një dorë të zgjatur
ndihmë për jetën, për operime
kancer famëkeqi të është kanosur
në zemrën tënde , në mushkëri!

Zëri Yt dikur krenar
buqiste maleve, fushave odave...

Sot ai zë është zëri i lotëve,
Zë i dhimbjes
Me shpresë të ngrirë

Tom Marku

AGIM GASHIT

Agim..i thonë kur nata mbaron
dhe një ditë plot jetë vendin ja lshon
Agim i thoneë mëngjesit me vesë
Që vjen plot dritë e shpresë

Agim i thonë dhe njenit vlla
Që me kuqedrën lufton në Gjermani
sikur ather në luftë me shkja
Ne prap prej teje kërkojmë trimni

Se kshtu ju ban nderë telave të sharkisë
që në zemra tona amël tingëllojnë
Se kshtu ju mban ison vëllezërve të labrisë
Që sot për ty labqe po knojnë

Xhelal Luca

LEGJENDË E GJALLË

Legjendë e gjallë je o miku im
Mbështjellë me dhimbje dhe dashuri
Për një Shqipëri
Çdo ditë ngrihesh madhështor
Sfidë për shejtëror
Dhe si poet
Dheu s'të tret’
Të shohësh shqiptarinë nuse
Me fustanellë të kuqe
Siq është dykrenorja në flamur
Madhërisht plot nur..

Viktoria Xhako

NUK TË MPOSHT KËNGA

Ti ngrihesh nga dhimbjet e shtatit,
Pak qetësues të marrësh në spital.
Ecën i vetmuar me vajzën,
Ajo në sy të sheh, s‘të ndahet një hap.
...
Për mikun do të thurësh një këngë,
Në duar mban fort sharkinë,
Djersët fshin, shtrëngon dhëmbët,
Mposht dhimbjet, duhet ta këndosh këngën.

Punë e gjatë, e lodhshme, e vështirë,
Ti s‘kthehesh prapa.
Mikut i dhuron këngën e zemrës.´
Kurrë s‘do të të mposhtë lëngata!

Vullnet Mato

KRESHNIKU I KANGËS

Kreshniku i kangës Agim Gashi - Elez Alia,
tash sa kohë tue vujtun në shtrat ka ra...
Nat e ditë mbi kryet i pikon e bija,
ia terr dhimbat me lotët e syve të saj.

Shtatin babës ia qetëson me sytë e ballit,
tue i dhanë kurajë me buzagazin e ambël,
tue ia largue dhimbën e sëmundjes e të hallit
me njomzën e shpirtit e bardhësin’ e zemrës.

A dalë zani e paska marrë dhenë,
se sëmundja dhe bajlozët nga krajlia,
duen me ia shue kangën te buza e vet,
e me ia ngri zogjtë e gishtave te sharkia.

Ia ka nis bija e vogël me u trishtue,
e krejt me lot të atin po e mbulon:
Po qysh nana, or babë, me na harrue ?
Qysh Kosova kangët e trimave t’i mohon?

Qysh s’u shembka kulla e kangës me na xanë?
Qysh s’u kthyeka kurbeti në nji muranë!
Qysh s’u shuen rrufetë e liga anembanë
me të shpëtue zanin, o i miri babë?...

Dy riga lot babës për faqe i kanë shkue,
dy fjalë së bijës ia ka lëshue si kangë:
Kurrë ma thekshëm, bijë, s’ke fol me mue,
që për Kosovën më ashtë ndrydh jeta e tanë !

E kam ngrit kullën tonë veç te sharkia,
ku heronjtë i kam ftue me i gostit në kangë !
Hej u nxifshi moj sarajet e kangëve të mia,
dhe vrik në kambë a çue e sharkinë ka zanë !

E ia ka nisë kangës për shpresa ditësh të reja,
e dhimbët e trupit krejt përtokë i kanë ranë,
e vajzën dhe shokët i ka pushtue hareja,
e jeta e tij ashtë zgjatun deri në hanë !...

Vullnet Mato

BUÇIMA E ZËRIT TË AGIM GASHIT

Më kujtohen ngjarje ka ca vjet,
zëri tronditës në tonalite hata,
shkatonte lëkundje të forta tërmet
kur i rritej fuqia në lartësi të mëdha.

Kinezët, që dinamitin të kursenin,
përdornin rezonanca të fuqishme
nga Simfonia e nëntë e Bethovenit,
për të shembur pengesat e shkëmbinjve.

Ma merr mendja sipas kësaj mënyre,
me zërin e Agim Gashit në megatone
mund të shkërmoqen shkrepat e lartësive
për t'i kthyer në blerime pjellore.

Por ndoshta gjëmimi buçitës i zërit të tij
ngritur në lartësinë atomike të bombës,
shemb gjithë muret e zinj me sharki,
për t’u ndodhur te dashuria e Kosovës.

Në vend të pasthënies

Nga Arsim Halili

Recension

JEHONA E INTERKOMUNIMIT MELO-POETIK

Hyrje

Ai zë që ende dëgjohet, ai shpirt që ende këndon, ajo sharki që nuk rri e heshtur edhe kur të zotin nuk e ka pranë. Ai zë, i cili atdheut i këndoi dhe këndon po me aq besnikëri për kaq kohë. Shpirti i tij nuk gjen qetësinë për kaq kohë sa përballja me shëndetin jo të mirë, jo vetëm Agimin, por edhe miqtë e tij, i godet në shpirt. Ai ka shumë miq dhe mike, ka shumë dashamirë që çdo ditë dhe çdo orë ofrojnë nga vetja e tyre atë që munden për Agimin, të cilin shpesh agimet e zgjojnë trishtueshëm e përballë terapive dhe mantelbardhëve. E sikur pyet: - Po ku më mbeti sharkia të këndoj edhe një këngë për Kosovën?! E cila është gjithçka për të dhe më shumë se vetë jeta e tij. Ai çdo moment shtron sofrën e dhembjes. Ka bërë aq sa ka mundur, duke e dhënë një pjesë të shpirtit të tij që Kosovën ta shohë ndryshe, ashtu siç edhe e ekzekuton ne telat dhe zërin e kumbueshëm të sharkisë. Ata që e njohin shpirtin e tij, përveç që dëgjuan me shumë përkushtim këngën e tij rapsodike, poezitë e tij epiko-lirike, janë ata që çdo ditë u gjendën me fjalë dhe me vepra pranë tij edhe kur është në Kosovë, edhe kur është në mërgim, madje edhe kur është shtrirë në spital.

Përkufizim i dhembjeve dhe krenarisë përmes vargjeve

Iniciativa për të rrumbullakuar një bagazh krijues, vjen e harmonizuar dhe e konceptuar me një qasje ndryshe nga librat tjerë. Sepse fjala poetike këtu mëton të himnizojë dhe të portretizojë një figurë, e cila jeton mes miqsh dhe të bërat e tij, sidomos vokacioni i tij prej krijuesi dhe atdhetari, ka bërë që këta poetë dhe poete ta ndjejnë nga thellësia e shpirtit sprovën e tyre përkushtuese ku e ku në thellësi të vargut, e në disa çaste edhe elozhe që bartin më shumë nuanca folklorike. Pa dyshim se merita për gjithë këtë përmbledhje poetike është e poetit Sabit Rrustemi, i cili ka mëtuar që të gjithë këto buqeta poetike veç e veç, t’i tubojë në një kopsht të vetëm poetik dhe natyrisht aromën e tyre ta ndjejnë të gjithë ata lexues që shfaqin admirim për rapsodin, Agim Gashi, në veçanti edhe fjalës së shkruar poetike në përgjithësi. Cili është në të vërtetë diskursi i kësaj përmbledhjeje përkushtimore poetike? Shihet se i gjithë narracioni krijues ka një shtrirje konvergjente, natyrisht duke dimensionuar figurën e tij në këto pika referimi: Agimi artist i dhembjes dhe Agimi shpresë për jetë. Nuk do të mund t’i ikim dot edhe aspektit receptiv të së kaluarës së tij, të cilën thuaj se çdo krijues me mjeshtri e gërsheton vokacionin e tij prej krijuesi rapsodik e në të njëjtën kohë instrumentin e tij të cilin e ka bërë që Agimi të jetë çfarë është sot, sharkia e tij thuajse është një nga simbolet,për të cilin miqtë e tij krijues demonstrojnë me aq mjeshtri këtë armë të zemrës e të shpirtit, ku ai shpërthen në jehun e këngës së tij. Shihet se në libër ka larushi strukturore dhe i gjithë interkomunikim varion nga kompleksi ideo-estetik, qoftë në harmonizimin e vargjeve, pse jo edhe në strukturën dialektore. Imazhet përballë figurës përkushtuese, këtë rast të Agimi Gashit, nga poetët shihet se interferohen nëpër skena gati-gati të ndryshme, qoftë nga shtrirja gjeografike e krijuesve, sepse ai që e ka larg mundohet të afrojë më afër, ai që e ka afër ia sheh dhembjen më shumë dhe duket se i humb nëpër terr. Por një gjë shihet qartë se pothuaj të gjithë krijuesit pa dallim janë familjarizuar me pasthirrmat poetike, duke i dhënë një modelim të qartësuar portretit krijues e atdhetar të Agim Gashit, por edhe njerëzor. Dhe natyrisht shihet se edhe pse autori bën përpjekje solide për të bërë një përzgjedhje rigoroze, sepse doemos poezia përkushtimore ka edhe kriteret e veta, ndoshta pa dashje jo të gjithë krijuesit e kanë dhënë maksimumin e mundshëm qoftë në aspektin estetik, artistik dhe funksional të vargut. Nuk do mend se gjatë leximit shumë nga poezitë kur lexohen krijojnë një transparencë ritmike dhe melo-poetike, për çka edhe mund të kompozohen si këngë në vete në të ardhmen. Natyrisht me një ndërhyrje qoftë tekstuale, apo edhe kompozicionale. E mira e gjithë kësaj përmbledhje është se autori Sabit Rrustemi, tërë këtë material përkushtimor, me pedanteri e bën në bazë të radhitjes alfabetike.

Në vend të përfundimit

Sigurisht se Agim Gashi tani do të dalë më i fortë, më i çmuar dhe më i respektuar, më me pak dhembje, kur e di se sa shumë miq ka rreth tij. I çmuar në identitetin e tij krijues atdhetar, që pa dyshim ndonjëherë në shoqërinë tonë edhe ka tendenca të tilla për të kundërtën. Sharkia e Agim Gashit tani është më e fuqishme, por këtë rast atë vijë melodike të shpirtit ia trasojnë me devotshmëri të gjithë ata miq që ka brenda dhe jashtë nënqiellit shqiptar. Sepse pa dyshim se kjo vjen si një përmendore e zemrës, ku secili në vetën e parë skalit ndjesinë e tij perceptuese për mikun e tij dhe kur të gjitha këto fjalë poetike e ngritin Agimin në vertikale të kohës, sepse ashtu e menduan dhe demonstruan këta krijues të përfshirë brenda librit “Mos e lësho sharkinë prej dorës”. Kjo pra është një jetë e tij e rrumbullakuar në dhembje dhe krenari dhe me një shpresë më ndryshe dhe më pozitive nga ajo që ka sot portreti i Agim Gashit.

Sabit Rrustemi
MOS E LËSHO SHARKINË PREJ DORËS

nga Sponsored content

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

SABIT RRUSTEMI:MOS E LËSHO SHARKINË PREJ DORËS

SABIT RRUSTEMI:MOS E LËSHO SHARKINË PREJ DORËS

Re: SABIT RRUSTEMI:MOS E LËSHO SHARKINË PREJ DORËS

Re: SABIT RRUSTEMI:MOS E LËSHO SHARKINË PREJ DORËS

Re: SABIT RRUSTEMI:MOS E LËSHO SHARKINË PREJ DORËS