VIKTORIA XHAKO - DUHET TË MË GJESH NJË EMËR - Tregim

nga **Agim Gashi** Sat Feb 22, 2014 9:24 pm

VIKTORIA XHAKO - DUHET TË MË GJESH NJË EMËR - Tregim

Gjatë kohës që pinim kafenë, ajo nuk i ngriti sytë nga filxhani. Pothuaj nuk hyri në bisedë. Nuk i pa as kurorat e pemëve në bulevard, siç bënte zakonisht, sa herë më ftonte për kafe e më tregonte diçka të paqartë nga ndodhitë e saj. Fjalët e copëzuara gjatë të treguarit më bënin që të mos i merrja seriozisht ato që thoshte. Ndërsa sot diçka ishte ndryshe. Fjalëve të mia u jepte një përgjigje me po ose jo dhe heshtte gjatë. Thirra kamerierin, futa portofolin në çantë, lëviza karrigen. Më kapi nga mënga e bluzës. Më tha të rrimë edhe pak. Po ç’do bëjmë, i thashë. Unë flas, ti hesht. Do të flas, tha, dhe fjalët sikur ia nxorrën nga fyti me darë. Prita.
-Më gjej një emër! – tha.
Kjo kërkesë ishte më absurdja që mund të dëgjoja. Mendoja se do të më thoshte që kishte një gjë në punë, që nuk shkonte mirë. Ose se ishte grindur përsëri me të shoqin, sigurisht pa shkak.
-Ka lindur ndonjë fëmijë dhe të kanë ftuar ta pagëzosh? – Pyetjes sime të drejtpërdrejtë iu përgjigj me një ofshamë.
-Nuk e kam me vete fjalorin e emrave, as listën e Vangjel Toçit. Po ti mund t’i gjesh e zgjidh vetë. Pastaj e diskutojmë. –
Ma tërhoqi mëngën kaq shumë sa ma uli nga supi.
-Një emër për dashurinë, - tha.
-Dashuri, - ia prita duke mbuluar supin. Afrova fytyrën tek fytyra e saj e skuqur.
-Ti nuk je çupëlinë. Fol! Ç’të ka ndodhur? –
-Dikush më ka propozuar... –
-Po shko, - i thashë, - ç’do nga unë? –
-Një emër pra, si ta quaj këtë ndjenjë? –
-Quaje pa emër! –
Më së fundi i ngriti sytë drejt meje.
-Drita! Ne njihemi që kur nuk mbahet mend. Të kujtohet që kur ishim në konvikt ti kishe një libër të përkthyer nga frëngjishtja? Një libërth. –
-Ti nuk je mirë, - i thashë. – Shkojmë në farmaci e marrim një pluhur qetësues. Pastaj të përcjell në shtëpi. –
-Jo, jo, jooooooooooooo, - pothuajse ulëriti. – Ai pret diku, aty, - dhe zgjati mjekrën.
-Kush? Besniku? Pse je kaq e trembur? A mendon që t’i them unë ndonjë gjë Besnikut? –
Ajo uli zërin, afroi gojën tek veshi im dhe pëshpëriti:
-“Ai”... Kurse Besniku iku me shërbim sot në mesditë në N. Do të kthehet të premten mbasdite. –
-Dëgjo, Voçi! Nëse dëshiron ta tradhtosh Besnikun... ti po përfiton nga shërbimi i tij... bujrum... tradhtoje. Çfarë emër kërkon? Ti nuk shkon dot në një shtrat të huaj pa atë emër idiot? Kurrë nuk më kanë zënë veshët një gjë të tillë. Dëgjove? Kurrë! Ngrihu, tani. Atij, që po të pret diku, i flas unë. –
Për një sekondë më nguli sytë. Sy më të neveritshëm nuk kisha parë. Një dritë e ndyrë luante në bebëzat e saj. U mendova pak.
-Ti kërkon një emër që të justifikohesh kur të kthehet Besniku? Më duket se je e marrë, që e kërkon këtë gjë nga unë.-
-Nuk e dua, - tha me zë të zvargur. – Po sa herë më telefonon... –
-Mbyllja telefonin! –
-... Seç ndiej, një si pështjellim, një si... nuk e di, diçka më vjen nga fundi i barkut që më imponon edhe ngritjen e krahëve lart... Nuk e di, a kupton? –
-Ti nuk e di dhe unë ta kuptoj? Mos është Elvis Presli? I parezistueshëm? –
-Jooooooooo, më vjen rëndë të ta them se cili është. Ti e njeh... –
Ku nuk më shkoi mendja. Desha t’i them mos është filani, filani, apo filani? Punë e kotë, nuk do t’i bija dot në të. Por ngurrimi i saj për të ma treguar, më tha që ka diçka të pështirë ay. Prita.
-Është... –
-Cili?- thirra, sa e befasuar aq edhe e indinjuar. –Ti qenke me të vërtetë e çmendur! Si mund ta bësh këtë hap? Si mund ta ndërrosh Besnikun me të? Ç’t’u kujtua ai libër? –
Pasi ma tha se cili është “ai”, Voçi, shoqja ime e pesë vjetëve të qëndrimit në konvikt, e rrëmbyer me Besnikun dymbëdhjetë vjet më parë, që kanë një vajzë të mrekullueshme, lindur katër muaj pas rrëmbimit, u ndje si e lehtësuar. Peshën më të rëndë të asaj, që e mundonte, e hoqi.
-Në atë libërth... –
-Nuk më kujtohet fare ai libër, - ia prita. Nuk desha kurrsesi të bëhem aleate me të kundër Besnikut. Jo aq kundër Besnikut, se sa kundër parimit tim: në jetë ka vetëm një dashuri, përderisa partneri është gjallë. Si t’ia shpjegoja Voçit? Unë nuk e dija se ç’instikte kishte ajo. Gjer më sot ka qenë e lumtur... Për një çast dyshova. Mendja më shkoi tek një ndodhi, por ajo e kishte mbuluar me fjalët: janë shpifje. Unë e kisha besuar. Pastaj ajo ndodhia tjetër me një kolegun e saj të punës, pas një darke kolektive? Ajo kërkesa e tij: shkojmë diku ku të ndiejmë më shumë?... që Voçi ma kishte treguar si ekzistente, po duke e kapërcyer zhvillimin. As unë nuk e kisha pyetur. E pashë Voçin me tjetër sy. Përsëri në sytë e saj lëvriu diçka e shëmtuar. Jo vetëm u nervozova, po u indinjova. Si duket ajo më ka marrë për budallaçkë dhe vjen tani të luajë rolin e të pafajshmes. Mbase i shoqi, Besniku, ai burrë aq i qetë e i mirë, i ka rënë në gjurmë dhe kjo kërkon ndihmën time? Në këtë sekondë e urreva.
-Ti nuk je e sinqertë, - thashë. –Po kjo nuk ka rëndësi. Rëndësi ka të të them atë që ti nuk e paske ditur:
-Kur rashë në dashuri me... , ai më tha: “Të dua si nuk kam dashur kurrë në jetën time! Iu përgjigja thjesht: Unë të dua pa krahasim.” Dhe i dhashë të gjithë çelësat e shpirtit, zemrës, syve, veshëve. Asnjë nuk mbajta për vete.
-Edhe unë, - ma ndërpreu fjalën me rrëmbim.
-Jo! Ti qenke si ajo përralla, ku macja e egër lëvizjen e fundit e kishte ruajtur për të shpëtuar lëkurën e saj. Tani po kërkon emrin e justifikimit. Ngrihemi. Ti shko në takimin që të pret. Nesër ose kohë më pas, më trego si do të jesh ndier!!! –

E mërkurë 5 qershor 2013 ora 11:00

VIKTORIA XHAKO
(ZHORZH SAND)

VIKTORIA XHAKO - DUHET TË MË GJESH NJË EMËR - Tregim 1939706_788641381163376_1338832013_n

VIKTORIA XHAKO - DUHET TË MË GJESH NJË EMËR - Tregim 1939706_788641381163376_1338832013_n

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30