ForumSAGA IME - DANKE ALLE! JU FALEMINDERIT TË GJITHËVE!Dosjer nga AGIM GASHI
Faqja 1 e 1
SAGA IME - DANKE ALLE! JU FALEMINDERIT TË GJITHËVE!Dosjer nga AGIM GASHI
nga Agim Gashi Sun Jul 20, 2014 11:15 pm
SAGA IME - DANKE ALLE! JU FALEMINDERIT TË GJITHËVE!
Dosjer nga AGIM GASHI
Agim Gashi:JETA MBAN EMRIN TËND
(Njeriut që ka dhuruar mëlçinë e Tij)
Akoma jetoj me frikën,
Dhe bisedoj me ty
Vëlla a motër ishe nuk e di.
Ne mua jeton edhe ti.
Bashkë me ëndrrat dhe shpresën
Për të ardhmën
Ti
Jetën deshe
Më shumë nga të gjithë
E dashurisë i dhe shpirt
Jeton në frymen time
Në këngët që po lindin
Jeton në Formulën e Dhembjës
Në Planetin e Dashurisë
Jeta mban emrin tënd
Dhe lutjen për të nesërmen
30.06.2013
Düren
DAS LEBEN TRÄGT DEINEN NAMEN
(Dem Menschen, der seine Leber gespendet hat)
Noch immer lebe ich mit der Angst
Und spreche zu Dir
Ob du Bruder oder Schwester warst
Ich weiß es nicht
In mir lebst Du auch
Mit Träumen und der Hoffnung
Meiner Zukunft
Du liebtest das Leben
Von allen am meisten
Gabst der Liebe Seele
Du lebst in meinem Geist
In meinen Liedern
Du lebst in der Formel des Schmerzes
Auf dem Planeten der Liebe
Das Leben trägt Deinen Namen
Mit dem Gebet für das Morgige
30.06.2013
Düren
AGIM GASHI:30 DHJETORI DITËLINDJA IME E DYTË
Më 30 dhjetor rrumbullaksohet një vit qysh se unë jetoj për dy persona me një trup.
Më 30 dhjetor të vitit 2012, aty kah ora 2 e mëngjesit më është komunikuar lajmi se një përson që ka fal organet e tij, paska ndrrue jetë. Unë isha në listën për transplantim të mëlqisë dhe se vuaja nga kanceri. Dy herë ma para kisha dështuar.Herën e parë mëlqia ishte e dëmtuar dhe herën e dytë, posa ma vunë organin në shtratin tim dhe u nisëm për në sallen e operimit, trupi im e ndjeu dhe fuqishëm e rrefuzoi duke rënë edhe në koma.
E treta, e vërteta thotë fjala e popullit.
Pas telefonates se menjëherë duhet të nisesha, isha në dilemë të madhe: të nisem apo të mos nisem. Dhe vendosa të mos shkoj. Telefonata e dytë nga spitali më zgjoi nga mendimet dhe ajo hamulli që mu krijue.Ishin çaste vendimtare ku duhej të vendosej shpejt. Derguan edhe ndihmen e shpejtë të më marrin por unë nuk dilja. Për një moment silla numrin e telefonit të Dr. Luljeta Gashit. Binte zilja e unë pritja. U zgjue e përgjumur dhe tha:#
-Kush është në këto orë të natës kështu?
-Jamë unë Agimi, i thash. Ajo e dinte situatën time dhe fare smë pyeti pse por pa një, pa dy më tha:
-Shpejt shko, kjo është shansa yte e fundit!
-Të falemnderit doktoreshë….gjëmova edhe diçka që smë bie ndërmend dhe u nisa.
Gjërat tjera i kam si në ëndërr. E di që kam shkuar, e di që jam shtri në shtratin e spitalit, më derguan në sallen e operimit. E di që e kam lutë Zotin për ndihmë, dhe përnjëherë më dolen fëmijët parasysh, nëna, vllëzërit, motrat, farefisi e miqët. Fluturonte mendja në viset tjera me shpejtësi marramendëse. Mbi të gjitha, mu paraqit atdheu të cilin e dashta dhe e dua shumë dhe se për të kam vuajtur më shumë se për fëmijët dhe familjen.
Një therrje e vogël në krahun e djathtë, dhe ngadal çdo gjë u errësua. Më skam ditë deri pas Vitit të Ri 2012. As daten se mbaj mend se cila ishte kur kam dal nga koma. As sot smë kujtohen mire ato momente. Pasi jam zgjuar, të parin person e kam pare Azalenë me Hanifen, Ismet Mehmetin, Faruk Tashollin...
Pas kësaj kohe vinin miqë, erdhi edhe motra ime Shpresa me burrin Misinin nga Kosova. Akoma pa dal koma, disa njerz kishin bë pyetje se a kam vdekë akoma apo jo.Të njetit persona filluan sulmet kur unë smundja tua kthej, kur unë u bëra dyperson. Ata sulmuan jo vetëm mua por edhe ekipin mjeksor të Klinikës Universitare të Aachenit duke i quajt ekip derrash që vranë një derr për së gjalli, ia moren mëlqinë dhe ia vunë „Zoranit me sharki“ 8emri Agim i përkthyer në serbisht), dhe se tani e tutje Agim Gashi është mëlqiderri.
Kur mi komunikonin këto lajme donte shpirti me më dal. Aq e ndjeja veten të izoluar, të vetmuar dhe pa asnjë shpresë për një ardhmëri, saqë u pendova që bëra transplantimin. Ate që ma dhuroi njeriu bujar i panjohur, donin të ma shkatrronin e të ma qitnin nga vendi mjeranët por edhe njerzit e mi të gjakut. Ndoshta u bie ndërmend, nëse e lexojnë këtë shkrim (ata nuk lexojnë), kur për një koment aspak të keq te një foto, më thirren nga Kosova dhe më vranë më rëndë se operimi. Ndërsa rakigjitë me tespih në dotë bëjnë sehir se unë me ndihmen e Zoti, mikut të panjohur dhe mjekëve gjerman, akoma frymoj, jetoj, merzitem, qaj e këndoj, madje edeh shkruaj.
Po kalon një vit plot mundime e krajata. Një vit në skamje e mjerim, në vuajtje e halle. I vetëm me mikun tim të panjohur, që ma dhuroi mëlqinë e tij (e që jam i sigurt se nuk është e derrit sipas rakixhis me tespih në dorë), kalojmë ditët duke i dhënë kurajo njëri-tjetrit e duke jetuar për dy shpirtëra. Por gjatë këtij viti shumë miqë më kan ndihmuar moralisht dhe materialisht. Njerzit bujar u treguan në momente të duhura dhe se ma zbuten pak a shumë dhimbjen edhe pse e di se rrogë mujore smundet të më ep askush. Unë shfrytzoj rastin ti falenderoj të gjithë ata që në mënyra të ndryshme, lutje, mjete materiale e vizita mi paksuan dhimbjet. Falenderoj edhe ata, si në mërgim e më shumë nga Kosova, që mi shtuan dhimbjet, më shkaktuan plagë aq të mëdha shpirtrore, saqë gadi isha të bëj edhe aktin më të turpshëm: të vras veten dhe mikun tim bujar që jeton në mua. Sidomos rëndë e kam përjetuar sulmin me rastin e zgjedhjeve lokale në Lipjan. Këto ishin provimet më të fuqishme ndaj dhimbjeve që i kalova me note kaluese. Ishin sulme të pa mtura të atyre që i mbaj në zemër. Ato dhimbnin shumë, sepse ishin të zemrës sime.Për të tjerët as që ia vëja veshin. Qeni që leh nuk të han, thonin pleqët tanë.
Sot kur po rrumbullaksohet një vit të rilindjes sime, kur dhimbjet e vuajtjet po shtohen, kur trupi im më spo i duron peshat e tepërta të vuajtjeve vetmitare, shpesh hutohem dhe nga dy e tri orë më vine vërdall kujtimet e së kaluarës sime të dhimbshme.
Më bie ndërmend e kaluara në fshatin tim Akllap, e kaluara në Janjevën e mrekullueshme e të mbushur plot me rrush, pasuri nëntoksore e suxhukin e veçant, Sllovinë ku vijoja disa klas të fillores e ku ndjeva dashurinë e pare në vreshtat e bukura të këtij fshati, Prishtinën dhe Gërminë bashkë me Tauk-Bashqen ku kalova pesë vite të shkollës normale, Universitetin e Prishtinës, shoqëritë kulturo artistike të shumta, Radio e Televizionin e Prishtinës, Institutin Albanologjik, koncertet e shumta, festivalet e deri te profesioni më i dashur, ai imsuesisë ku kalova mbi dhjetë vite në shoqrinë e njomzakëve të vendlindjes sime Akllapit dhe Janjevës.Këto ishin ditëtë më të lumtura sepse pos aktiviteteve tjera, me ditar në dorë, si engjull ndjehej vetëvetja ime. Pas këtyre viteve të lumtura, filluan vitet e tmerrit, të burgosjeve, rrahjeve, persekutimeve, por kurr nënshtrimeve dhe pendimeve. Lufta dhe mundi shumë vjeçar, duke filluar nga demostratat e vitit 1968, janë vitet krenare të jetës sime. Janë sepse ta bësh një luftë aq të gjatë pa e tradhëtuar askend, pa e spiunuar askend, pa e mashtruar askend, për mua është krenari e mrekullueshme. Ndoshta pata fati tu qëndroj rorturave brutale, por ja që sa i përket asaj ane, unë Agim Gashi gjumin e bëj rehat, edhe pse kishte shkrime, zëra e çmenduri për të më bërë tradhëtar e spiun. Nuk mund me të të bëj askush kur nuk je!
Më sillen vërdall edhe kujtimet kur situata politike më ndau edhe nga më të afërmit e zemrës sime. Na ndan për të na e ndarë edhe dashurinë. Larg syve e larg zemrës, thotë fjala e popullit. Për mua sdo të ndikonte kje, por unë smundem të gjithë ti bëj si veten time.
Radhja në gurbet dhe vrasja e Ninelit ishin plagë që nuk u sheruan kurr. Me këto dy plagë akoma jetoj edhe pse gurbeti po mos të ishte, e di që sdo të isha i gjallë deri tani.Zoti ka dashtë kështu.
Më duhet ta ndërprej shkrimin tim, sepse koha spo më pret. Do të vazhdoj së shkruari poqëse jetoj. Unë kam shumë për ti lënë kësaj jete.
Në fund të këtij shkrimi të shkurtër, shfrytzoj rastin të falenderoj të gjithë ata që me anë të shkrimeve të tyre, telefonatave, lutjeve individuale e kolektive, i shkruan Prof. Neumann-it në Klinikën Universitare të Aachenit për shpejtimin e transplantimit tim. Posaqërisht shkollën „Alush Grepca“ nga Fieri, ku nënshkrues, pos puntorëve të arsimit ishin edhe nxënësit në krye me drejtoreshën Arjana Plakën dhe intelektualët fterriot në krye me poetin dhe shkrimtarin Vullnet Maton, pa i harrue edhe shumë e shumë tjerë. Një falenderim të posaqëm ia fali edhe Mirëdon Fushës nga Zelanda e Re, i cili ka shkrue e ka thirrë te Klinika aq shpesh e me aq përkushtim si të më ishte dy herë vlla. Tani kohët e fundit unë nuk di pse u largue, por pa marr parasysh, kujtimin dhe flenderimin për atë njeri i kam në zemër.
Falenderoj të gjithë ata që u lutën për shëndetin tim, që komentuan , që më vizituan, që më ndihmuan e që ë kishin në mendjet e tyre. Falenderoj edhe ata që në momentet më të vështira më shanë, më kërcnuan e deri te ata që dëshironin vdekjen time. Këta të fundit veten e pafshin si më shifnin mua.
Falenderimet e fundit dhe kryesoret i meritojnë Ekipi i Kirurgëve të Klinikës Universitare të Aachenit në kyre me Prof.Dr.med.Ulf Peter Neumann-in, që me zell e përpikëri kryen detyren humane të transplantimit të mëlqisë, pastaj Priv.Dr. Med. Claudia Rudrof e cila pas operimit nga ana e saj kërkoi të më fusin në radhën e pritjes për transplantim, Doktoreshen e bukur, simpatike e bujare, shqiptaren e mrekullueshme Dr. Luljeta Gashin, teknikun shqiptar në rebartin kirurgjik të Aachenit Blerim Salihun, i cili u kujdes si të më kishte vlla për rehabilitimin pas operimit, familje e Donika Gërvallës, Xhesika Vulën, Sabit Rrustemin e të gjithë që emrat është e pa mundur tua shkruaj këtu në këtë shkrim të shkurtër.
Falenderimi më i posaqëm i takon Zotit të Madh, i cili ma dhuroi jetën përsëri bashkë me përsonin e panjohur që kishte dhuruar organet e tij për së gjalli. Mëlqia e Tij sot punon e vepron në trupin tim bashkë me shpirtin e Tij. JU FALEMNDERIT!
29.12.13
Düren
GRUAJA E LENDESDORFIT QE ME KTHEU NE JETE-
Die Frau aus Lendersdorf, die mich ins Leben zurückholte
Priv.Doz.Dr.med.Claudia Rudroff
Oberarzt (Mjek i lartë)Bernd Schneider
Falenderim për Repartin e shtatë të kirurgjisë të spitali St.Augustinus në Lendesdorf.
Ekipi i mjekëve të Repartit të Kirurgjisë në krye me z.Priv.Doz.Dr.med.Claudia Rudroff
Kur më 01.03.2012 në spitalin St.Marien Hospital të Bierkesdorfit m‘u komunikua lajmi se diagnostifikimi im tregonte se kisha tumor kanceroz në mëlçi, për një moment u tondita shumë. M‘u duk se u rrokullis bota dhe unë duhet të mendoj vetëm për vdekjen. Mirëpo vizita e vajzës sime dhe e miqve Faruk Tasholli e Ilir Doçi ndikuan pozitivisht tek unë.Ndihmën më të madhe që t‘i kthehem normalitetit ma dha specialistja shqiptare, e cila ka ordinancën e saj diku afër Stutgartit Dr. Luljeta Gashi. Profesionalizmi i saj, fjalët dhe leximi i drejtë i asaj që shkruanin mjekët në raportet e tyre, ma kthyen vullnetin jo vetëm të jetoj, por edhe të filloj të luftoj kunder kësaj sëmundjeje, që vetëm t’i dëgjosh emrin, rrënqethesh, e jo më ta kesh diku në trupin tënd.
Motra duke mi pastruar prerjet e operimit
Tani duhej të veprohej shpejt dhe me përpikmëri që të mos përhapej në pjesët e tjera të trupit.
Meqë spitali i Bierksdorfit nuk bën operacione kirurgjike në mëlçi, pas dy ditësh më dërgoi me urgjencë në Spitalin e Lendesdorfit, ku kryheshin edhe intervenime kirurgjike në mëlçi. Më 05.03.2012 e pikërisht në orën 13:00 më sollën në këtë spital e më derguan në repartin e katërt të kirurgjisë. Mërzia që kisha dhe mosbesimi që ndieja, saora u shndërruan në qetësi totale. Ngadalë filloi të më kthehej besimi tek ky personel mjekësor, që më priti aq ngrohtë dhe me profesionalizëm saqë mbeta tejet i mahnitur. Gjer sot nuk e kisha përjetuar një gjë të tillë. Këtu, çdo pacient, me çfarëdo sëmundje do të ndjehej i lumtur nga sjelljet e ekipit mjekësor dhe personelit tjetër ndihmës. Shpejt kuptova se Shefe e personelit mjekësor ishte një zonjë e cila quhej Priv.Doz.Dr.med.Claudia Rudroff dhe se ajo duhej të më operonte në mëlçi. Numra e telefonave, emrat e mjekëve dhe Shefes së mjekëve ia dërgova me sms Dr. Luljeta Gashit, e cila, menjëherë, foli me Zonjën Claudia Rudroff. Në mbrëmje më tregoi për bisedën me Zonjën Claudia. Më tha që kishte mbetur shumë e kënaqur nga biseda dhe më bindi që të pranoj të operohem nga Claudia Rudroff dhe ekipi i saj. Disi akoma e ndieja veten skeptik dhe se në shpirtin tim akoma kishte dozë frike dhe mosbesimi edhe pse Dr.Luljeta Gashi më tha me telefon se në spitalet e vogla dhe periferike punojnë e veprojnë mjekë të mirë e të specializuar. Por unë akoma s‘e kisha parë Shefen dhe se mezi prita të vijë e nesërmja e 6 marsit, ku në vizitën e madhe do të ishte vetë zonja Klaudia Rudrof. Këtu në Lendesdorf kisha bërë edhe MRT-në me të cilën përballesha për ta bërë, sepse nga pesha ime nuk më zinte kazani as në Aachen e as në Bierkesdorf.
Të nesërmen më 06.03.2012, ditën e hënë e në orën 08:00 u hap dera dhe filluan të hynin disa mjekë dhe motra medicionale. Kjo tregonte se vizita e madhe sa kishte filluar. Grupit i printe një grua e moshës mesatare. U afruan tek shtrati im dhe Zonja Claudia më zgjati dorën dhe ma shtrëngoi duke u prezantuar me një buzëqeshje hyjnore. Sa hap e mbyll sytë unë pashë para meje një grua aq simpatike, aq hyjnore e aq madhështore sa që m‘u duk se Betimi i Hipokratit ishte shkruar në ballin e pastër të saj. Gjithashtu Doktorin e Lartë (Oberarzt) Dr. Bernd Schneider, Perëndia ma ktheu në një njeri të veçantë e tepër human.
-Si jeni z.Gashi?-më pyeti Zonja Dr.Claudia.
-Mirë jam z. Doktoreshë.
-Dua ta shof operimin nga Bierkesdorfit,-më tha.
Unë, pa u hamendur u shtriva në shtrat ndërsa motra menjëherë hoqi fashot ku dukeshin pesë prerje nga 4 deri në 5 cm, ku ishte kryer Laparoskopia për biopsi, e cila u konstatua nga Instituti Patologjik se ishte kancer. I shikoi me kujdes e pastaj më tregoi se edhe MRT kishte treguar se në mëlçinë time ka katër tumorë, një prej të cilit ishte kanceroz. Duke folur me një zë të ngrohtë e të butë si ndonjë shenjtore, më tha se më 21.03.2012 do të operohesha. Duhej të kthehesha në shtëpi dhe më 19.03.2012 do të vija përsëri edhe për disa analiza për të qenë plotësisht të gatshëm për kryerjen me sukses të operacionit.
Unë dhe Azaleja me motren e cila ma solli zemren e kuqe në sallen e operimit
Zemra m‘u bë mal. I gjithë mosbesimi u kthye në besim të plotë. Për këtë arsye thonë se fjalët e mjekut dhe sjellja e tij janë më shëruese se sa barnat e tërë botës. Zonja Dr.Claudia Rudroff ma ktheu besimin për jetën dhe shpresat se luftën kundër kancerit do ta kurorzojmë me fitore.
I disponuar dhe i lumtur ika në shtëpi duke e uruar pa nda Dr.Luljeta Gashin e cila u bë shkaktare që unë ta kryej operimin me besim të plotë në spitalin e Lendersdorfit.
Më datën 19 mars u zgjova herët dhe pa ngrënë e pa pirë për shkak të analizave të gjakut, pikërisht në orën 07:30 mbërrita në Spitalin St.Augustinus në Lendesdorf. Tani më dërguan në Stacionin e shtatë, ku dhomat ishin shumë pranë sallave të operimit dhe dhomave të intenzivës. Këtu, në stacionin e shtatë personeli mjekësor dhe ai ndihmës-mjekësor, me pritjen e tyre, m‘i kthyen shpresat e jetës. Pa hyrë në detaje, po e them se tek të gjithë mjekët gjeta një mikpritje të ngrohtë e njerëzore, ndërsa personeli ndihmës ishte aq i sjellshëm sa të dukej se të njihnin me vite dhe se butësia, shërbimi i shpejtë dhe me profesionalizëm, vetëm sa e shtonin besimin. Tani isha tejet i bindur se operacionin do ta kaloj me sukses. Ata edhe kishin dëgjuar se unë merrem me artin, me shkrime, se kisha shumë albume e libra të botuara, por se edhe sjelljet e mia i bënin ata që unë të ndjehesha si i privilegjuar në atë shtëpi ku jo të gjithë kanë fatin të dalin gjallë.
Data 21 mars dhe Dita e Pranverës më gjetën të veshur me mantelin e pacientit që shkon në sallën e operimit. Nuk kisha frikë, por përsëri ndjenjat më tradhëtuan, sidomos kur vajza ime më dhuroi një zemër të kuqe, të cilën e kishte punuar vetë e ku kishte shkruar emrin e saj dhe emrin tim. Motrat, që ma sollën në sallën e operimit më uruan fat me shumë dashamirësi.
Tani gjendesha brenda ku Dr.Claudia Rudrof dhe Dr. Bernd Schneider me ekipin e tyre duhej ta fillonin luftën me kancerin, i cili kishte zënë vend në mëlçinë time dhe ndillte vdekje. Zemrën e kuqe të Azalesë e shtrëngoja fort. Më përshëndetën të gjithë ata që ishin aty, ndërsa një mjeke anasteziologe u prezentua, por, në këto moment nuk ia mbajta mend emrin. Ndjeva se në krahun e majtë më bënë një injeksion.Ngadalë mbylla sytë dhe nuk pashë gjë tjetër.
Të nesërmen më doli kllapia. Kërkoja të pi,të pi çkado, por vetëm të pi. Isha kallë i tëri. Dhoma e intenzives ishte krejt ndryshe nga ajo e repartit. Azaleja erdhi e më vizitoi dhe më tha se sot do të më dërgojnë në dhomën time. Ishte paraparë që sëpaku një javë të qëndroja në dhomën e intenzivës. Po pse pra sot po më dërgojnë në dhomën time? Përgjigjen mund ta gjeni tek besimi i plotë dhe me shumë respekt për Dr. Claudia Rudroff dhe ekipin e saj të kirurgjisë në Spitalin St. Augustinus në Lendesdorf.
Pas disa ditësh Azaleja më solli disa libra të mi. U dhurova pothuaj të gjithëve nga një ekzemplar të librit “Epoka e nderit”. Ata nuk lexojnë shqip, por bibliotekat e tyre më thanë se pasurohen me nga një libër apo edhe dy në gjuhën shqipe. Në ballinën e librit “Epoka e Nderit” është figura e Skënderbeut, Nënës Terezës, Ibrahim Rugovës, Anton Çettës dhe Adem Jasharit. Të gjithë e njihnin Nënën Terezën dhe Dr. Ibrahim Rugovën, ndërsa për figurat e tjera u shpjegova me ëndje duke e ndier veten krenar që gjaku i Nënës Terezës ishte edhe gjaku im.
Pasi ndenja edhe disa ditë në spitalin e Lendersdorfit, ku përjetova kujdesin dhe mikpritjen më të madhe të jetës sime, Zonja Dr. Claudia Rudroff ma kishte bërë terminin me Prof. Dr. Nauman në Klinikën Universitare të Aachenit, ku unë duhet ta kryej tranplantimin e mëlçisë pasi lufta kundër kancerit dhe cirozës akoma nuk ka marrë fund. Tani shërimi im varet nga shpejtësia e transplantimit.
Më 8 prill lëshova spitalin St.Augustinus dhe repartin e shtatë të kirurgjisë me falenderimet më të sinqerta për tërë ekipin mjekësor të këtij reparti. Kjo ishte merita e Zonjës Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff.
Të falemnderit Doktoreshë e Hyjnisë, Dr. Claudia.
Düren, më 12.04.2012
Spitali St.Augustinus në Lendesdorf
Motra duke mi pastruar prerjet e operimit
Die Frau aus Lendersdorf, die mich ins Leben zurückholte
Herzlichen Dank an die siebte chirurgische Abteilung des St. Augustinus Krankenhauses in Lendersdorf
Als mir am 1.3.2012 im St. Marienhospital in Birkesdorf die Diagnose Leberkrebs mitgeteilt wurde, war ich für den ersten Moment erschüttert. Mir kam es vor, als ob die ganze Welt
sich drehte und ich ab jetzt nur noch an den Tod denken müsste. Aber der anschließende Besuch meiner Tochter und meiner Freunde Faruk Tasholli und Ilir Doçi tat mir gut. Die größte Hilfe in dieser Not kam mir jedoch von der albanischen Fachärztin, Dr. Luljeta Gashi, die ihre Praxis in der Nähe von Stuttgart hat. Sie trug dazu bei, dass ich zur Normalität zurückkehren konnte. Ihre Professionalität, ihre Worte sowie ihre richtige Beurteilung der ärztlichen Berichte brachten mir nicht nur meinen Lebenswillen wieder, sondern ermutigten mich, gegen die Krankheit zu kämpfen. Eine Krankheit, die einem Gänsehaut bereitet nur vom Hören und Lesen, geschweige denn, wenn man sie im eigenen Körper trägt.
Nun musste ich schnell und überlegt handeln, damit sich die Krankheit nicht in andere Körperteile ausbreiten kann.
Da das Krankenhaus in Birkesdorf keine chirurgischen Eingriffe in der Leber durchführt, wurde ich als Notfall ins Lendersdorfer Krankenhaus verlegt. Dort werden Leberoperationen vorgenommen. Am 5.3.2012, um genau 13.00 Uhr, brachte man mich in die vierte chirurgische Abteilung dieses Krankenhauses. Meine Trauer und mein Misstrauen, die mich begleiteten, wurden schnell zunichte gemacht und in eine absolute Ruhe umgewandelt. Langsam gewann ich Vertrauen zum ärztlichen Team, das mich sehr herzlich und professionell empfing, sodass ich positiv überrascht war. Bis heute habe ich das so nicht erlebt. Hier würde sich jeder Patient wohl fühlen, ganz gleich an welcher Krankheit er leidet. Die Hilfsbereitschaft des Ärzte- und Pflegepersonals trugen zu dieser guten Stimmung bei.
Schnell bekam ich mit, dass die Chefärztin, die mich operieren wird, Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff heißt. Ihre Telefonnummer, sowie die der anderen Ärzte schickte ich Dr. Luljeta Gashi per sms. Sie rief sofort Frau Dr. Rudroff an und gleich am Abend erzählte sie mir von dem Gespräch. Sie sei sehr zufrieden mit Frau Dr. Rudroff und ich sei in guten Händen. Sie riet mir, ich solle mich von Frau. Dr. Rudroff und ihren Kolleginnen und Kollegen auf alle Fälle operieren lassen. Irgendwie war ich immer noch skeptisch und spürte eine Dosis Angst und Misstrauen in meiner Seele, obwohl Frau Dr. Gashi mir am Telefon gesagt hatte, dass in kleineren und ländlichen Krankhäusern oft sehr gute Ärzte tätig sind. Aber ich hatte Frau Dr. Rudroff noch nicht gesehen und gesprochen, sodass ich der Visite am 6. März entgegenfieberte. Hier in Lendersdorf hatte ich die MRT-Untersuchung gemacht, da ich aufgrund meines Übergewichtes in Aachen und in Birkesdorf nicht in die Röhre passte.
Am nächsten Tag, Montag um 8.00 Uhr ging die Tür auf und das Zimmer betraten einige Ärztinnen, Arzte und Krankenschwestern. Das sollte die große Visite sein. Die Teamleiterin näherte sich mir, gab mir die Hand und lächelte mich sehr herzlich an. Sie war eine sehr sympathische und großartige Frau, dass es mir vorkam, als ob ihr der Eid des Hyppokrates an der Stirn geschrieben steht. Der Oberarzt, Herr Dr. Bernd Schneider war ebenfalls ein besonderer und menschlicher Arzt.
„Wie geht es Ihnen, Herr Gashi?“ – fragte mich Frau Dr. Rudroff.
„Gut geht es mir, Frau Dr.“
„Ich möchte die Operation aus Birkesdorf sehen“ – sagte sie mir.
Ich legte mich hin, die Krankenschwester nahm den Verband ab, unter dem fünf Schnitte von 4-5 cm zu sehen waren. Dort war eine Bauchspiegelung durchgeführt worden, um Gewebeproben zu entnehmen. Bei der Untersuchung vom Pathologischen Institut wurde Leberkrebs diagnostiziert. Sie schaute sich die Stelle sorgfältig an und teilte mir mit, dass die MRT ergeben hatte, dass in meiner Leber vier Tumore gefunden wurden, einer von ihnen bösartig. Sie sprach mit einer sehr warmen Stimme und klang wie eine Heilige. Am 21.3.2012 sollte ich operiert werden. Ich sollte erst nach Hause, am 19.3 sollte ich wieder ins Krankenhaus, um die nötigen Voruntersuchungen durchzuführen, damit die Operation erfolgreich verlaufen konnte.
Ich war heilfroh. Das ganze Misstrauen war weg geschmolzen und in absolutes Vertrauen übergegangen. Ich erlebte jetzt am eigenen Leib, warum man sagt, dass warme Worte der Ärzte und ihr Verhalten oft viel mehr heilen können als alle Medikamente dieser Welt. Frau Dr. Rudroff brachte mir mein Vertrauen zurück, meinen Lebenswillen sowie die Hoffnung, dass wir den Kampf gegen den Krebs gewinnen werden. Gut gelaunt und glücklich kehrte ich nach Hause zurück und war Frau Dr. Luljeta Gashi unendlich dankbar, dass sie mir zu dieser Operation in Lendersdorf geraten und mich dazu ermutigt hatte.
Am 19. März stand ich früh auf und nüchtern ging ich ins Krankenhaus, um die Voruntersuchungen machen zu lassen. Um 7.30 Uhr kam ich im St. Augustinus Krankenhaus in Lendersdorf an. Diesmal brachte man mich in die siebte Abteilung, wo die Zimmer sich in der Nähe der Operationssäle und der Intensivabteilung befanden. Hier, in der siebten Abteilung, das Ärzte- und Pflegepersonal empfing mich sehr herzlich und brachte mir meine Lebenshoffnung zurück. Um nicht ins Detail zu gehen kann ich behaupten, dass mich ein derartig menschlicher Umgang mit den Patienten sehr beeindruckt hat. Durch ihre Professionalität wuchs mein Vertrauen immer mehr, dass die Operation erfolgreich verlaufen würde. Es hatte sich in der Zwischenzeit auch im Krankenhaus herumgesprochen, dass ich künstlerisch tätig bin, dass ich Bücher und Musikalben veröffentliche. Ich denke, dass mein Verhalten auch zu einem guten Miteinander im Krankenhaus beitrug. Ich fühlte mich privilegiert in einem Haus, wo nicht alle lebendig rauskommen.
Den 21. März und den Frühlingsbeginn erlebte ich im bekleidet nur von einem Hemd eines Patienten, dass gleich in den OP-Saal gebracht wird. Ich spürte keine Angst. Trotzdem gingen die Gefühle mit mir durch, insbesondere als mir meine Tochter ein selbst gebasteltes rotes Herz schenkte, an dem sie ihren und meinen Namen darauf geschrieben hatte. Die Schwestern, die mich in den Saal brachten, wünschten mir vom Herzen viel Glück.
Nun befand ich mich im Saal, wo Frau Dr. Claudia Rudroff und Herr Dr. Bernd Schneider mit ihrem Team den Kampf gegen den tödlichen Leberkrebs beginnen wollten. Das rote Herz von Azaleja drückte ich fest in meiner Hand. Alle Anwesenden begrüßten mich, die Anästhesistin stellte sich vor, leider kann ich mich an ihren Namen nicht erinnern. Ich spürte eine Spritze in meinem linken Arm und langsam schloss ich die Augen und sah nichts mehr.
Am nächsten Tag wachte ich wieder auf. Ich wollte etwas trinken, irgendetwas trinken, ich brannte vor Durst. Das Intensivzimmer war ganz anders als das normale Zimmer. Azaleja besuchte mich und sagte, dass ich noch heute in auf mein Zimmer verlegt würde. Es war vorgesehen, dass ich mindestens eine Woche auf der Intensivstation verbringen müsste. Warum werde ich heute schon verlegt? Die Antwort finden Sie im vollen Vertrauen zu Frau Dr. Rudroff und ihr gesamtes Team im Krankenhaus St. Augustinus in Lendersdorf.
Nach einigen Tagen brachte Azaleja einige meiner Bücher mit ins Krankenhaus. Ich schenkte fast jedem ein Exemplar meines Buches „Epoka e nderit“ (deutsch: Die Epoche der Ehre). Sie lesen kein Albanisch, aber ihre Heimbibliotheken werden um ein oder sogar zwei Bücher reicher in albanischer Sprache. Auf dem ersten Seite des Buches „Epoka e nderit“ sind Bilder von Skenderbeu, Mutter Teresa, Ibrahim Rugova, Anton Cetta und Adem Jashari abgedruckt. Alle kannten Mutter Teresa und Ibrahim Rugova. Von den anderen Persönlichkeiten habe ich ihnen gerne erzählt und war sehr stolz, dass Mutter Teresas Blut auch mein Blut ist.
Nachdem ich noch einige Tage im Krankenhaus von Lendersdorf verbracht habe, wo ich die beste Behandlung und die Gastfreundschaft meines Lebens erleben durfte, hatte Frau Dr. Rudroff mir einen Termin mit Herrn Prof. Dr. Namann von der Uniklinik in Aachen vereinbart. Dort werde ich mich einer Lebetransplantation unterziehen müssen, da der Kampf gegen den Krebs und gegen die Zirrose noch nicht gewonnen ist. Meine Heilung hängt davon ab, wie bald diese Transplantation durchgeführt werden kann.
Am 8. April wurde ich von der siebten Abteilung des St. Augustinus Krankenhauses entlassen. Ich bedankte mich ganz herzlich bei dem gesamten Team. Das war auf alle Fälle der Verdienst von Frau Prov. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff.
Herzlichen Dank, göttliche Arztin, Frau Dr. Rudroff!
Düren, am 12.4.2012
Oberarzt (Mjek i lartë)Bernd Schneider
Në vazhdim postoj disa shkrime e falenderime të së kaluarës sime deri në transplantim dhe pas transplantimit!
Falenderim publik për shkollen "Alush Grepcka"-Fier dhe Drejtoreshën Arjana Plaka që i shkruajnë Prof.Dr.med.Ulf Peter Neumann-i
Shfrytzoj rastin që publikisht të falenderoj shkollen "Alush Grepcka"nga Fieri e cila në mënyrë organizative dhe tejet humane i shkruajten Prof.Neumanit në Gjermani për përshpejtimin e transplantimit të mëlqisë.
Ju falemnderit nxënës dhe Ju puntorë arsimi të shkollës së Fierit!
Ju falemnderit Drejtoreshë e shkollës Arjana Plaka!
Gjestin e kësaj shkolle duhet ta përcjellin edhe shkollat tjera sepse këto shkrime humane mbesin në arkivat e Evropës duke i treguar asaj se ne kemi më shumë njerz human se sa asi njerz që i shkruanin Evropës kunder njëri tjetrit duke sabotuar edhe marrjet e Çmimeve NOBEL.
Ju falemnderit edhe njëherë!
Falenderim publik për shkollen "Alush Grepcka"-Fier dhe Drejtoreshën Arjana Plaka që i shkruajnë Prof.Dr.med.Ulf Peter Neumann-it
Shkolla 9 vjeçare "Alush Grepcka"
Fier
Albania
Për:
Prof.Dr.med.Ulf Peter Neumann
Direktor der Klinik für
Allgemein-,Viszeral-und Transplantationschirugie des
Universitätklinikums der RWTH Aachen
Pauwelstr.30
52074 Aachen
Deutschland
I dashur Profesor i nderuar Neumann,
Lajmin për sëmurjen nga kanceri të poetit, këngëtarit e rapsodit tonë Agim Gashit e kemi marrë me dhimbje të madhe. E dimë që kanceri është sëmundje e rëndë, por kur dëgjuam se rastin për transplantimin e mëlqisë së z. Agim Gashit e keni Ju në duart e Juaja, neve na u kthyen shpresat.
Kolektivi jonë me nxënësit e klasëve më të nalta u dëshirojmë punë të mbarë por edhe Ju lusim shumë që ta shpejtoni proceduren e transplantimit të mëlqisë me qëllim që poetit dhe këngëtarit tonë ti ipni shansë që kulturës në përgjithësi ti dhuron akoma vepra.
Me rrespekt e nderime
Për shkollën „Alush Grepcka“
Drejtoresha
Arjana Plaka- Fier
Albania
Pasojnë nënshkrimet e nxënësve dhe mësimdhënësve!
Letra e shkruar gjermanisht
Letra e shkruar shqip
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
AGIM GASHI:DIR, DER IN MIR LEBT
(Ich widme diese Zeilen dem Menschen, der seine Leber gespendet hat,
Professor Neumann und seiner chirurgischen Mannschaft,
der Universitätsklinik in Aachen und ganz Deutschland und seinem Volk.)
I
Noch geht es mir nicht gut,
Aber ich richte ein Wort an Dich,
Bruder oder Schwester, ich weiß es nicht,
Mein Herz will ich in Lyrik und Gesang offenbaren,
Um Dir und der ganzen Welt zu sagen,
Dass in meinem Körper
Nunmehr auch du lebst.
Du lebtest, um Leben zu spenden,
Was Gott an Frist gewährte!
Es war Ende zweitausendzwölf
Das dreizehnte Jahr des 21 Jahrhunderts begann
Und ich weiß, ich weiß es genau,
Dass Du dein Leben sehr liebtest,
Nun liebe ich euch sehr,
Gott und Dich!
Liebe zu Deiner Auferstehung,
Liebe zu meiner Auferstehung.
Professor Neumann mit seiner Mannschaft,
Der im richtigen Moment,
Dort wo es sein sollte einsetzte,
Mit der modernen Kunst der Chirurgie.
Ich für Dich und Du für mich,
Gemeinsam leben und sterben wir.
Dich, mein Geber der Leber,
Liebt Gott am meisten,
Du bist der Beste der Besten,
Der Liebste unter den Liebsten.
Dich, der dieser Welt die eigenen Körperteile überlassen hat
Brachte Gott zu mir,
Damit Du den Krebst von mir vertreibst.
Ich danke Dir sehr!
Gemeinsam werden wir leiden
Gemeinsam werden wir uns freuen
Im Guten und schlechten gemeinsam
Mit dir, Freund, Teil meines Leibs
Wir werden leben und bestehen
Wir richten uns an Gott,
Und danken Professor Neumann,
Allen Ärzten der chirurgischen Abteilung
Der Universitätsklinik in Aachen!
Und mir wird dieses Leben leicht fallen
II
Gott hat dich nicht sterben lassen, nein!
Du lebst in mir, wurdest wie ein Phönix in mir wiedergeboren,
Um stärker zu werden,
Gemeinsam werden wir auf der Front des Lebens sein
Um den menschlichen Hass zu besiegen
Das Leiden,
Die Krankheiten…
Deshalb pflanzte Dich in mir ein
Die Ärztemannschaft des Professor Neumann,
Damit Du und ich
Auf dieser Welt:
Versöhnung, Frieden, Liebe und Glück einpflanzen!
Und die ganze Welt sollte es vernehmen,
Dass in Deutschlands Aachen
Der hippokratische Eid
Einen Wert hat
In Gänze geehrt wird,
Ein Beispiel für Andere,
Ein Beispiel der Menschlichkeit!
Und ich werde für uns beide leben.
III
Nunmehr, da wir zwei Seelen haben
Eine im Paradies, die andere auf Erden,
So leben wir, zwei lebendige Wesen,
Mit einem himmlischen Regenbogen der Liebe,
In der Hoffnung wir können die Welt ändern
Indem wir der Menschheit Güte schenken
Ich und Du…
Ein Leben in Zweisamkeit,
Andere Wege im Leben suchend,
Andere, jene, die wir noch nicht beschritten haben…
Ach, wir litten Qualen
Und vom Leben wurden wir gemartert,
Leben wir doch nun zusammen
Und ändern Das Leben und die Welt!
Dir, Schwester, oder Bruder
Sage ich dir die Herzensworte:
Wenn ich die Ewigkeit antrete,
Den Frieden und das von Dir erlangte Paradies
Werden wir teilen,
Und aller diejenigen Spender
Die Leben und Organe spendeten,
Freude schenkten, Brot und Liebe!
Wir werden das Leben anlächeln,
Wir werden die Erde und das Wasser anlächeln,
Wir werden die Mütter anlächeln,
Alle Kinder dieser Welt,
Ich mit Dir und du mit mir,
Gemeinsam leben, gemeinsam sterben.
Ich und Du
Wir haben nun Kraft
Jede Aufgabe anzugehen,
Wir werden nicht mehr klagen,
Wir werden nicht sagen: „Wir können nicht!“
Wir werden nicht sagen: „Wir wollen nicht!“
Wir werden nicht sagen: „Es gibt keine anderen Wege!“
Denn Gott öffnete uns die Wege,
Dein menschliches Herz,
Professor Neumann
Aachener Klinik in NRW,
Deutschland
Ich danke Dir, Deutschland!
18.01.13
Chirurgische Abteilung
Universitätsklinik in Aachen
Übersetzen-Përktheu:Selajdin Gashi
Dosjer nga AGIM GASHI
Agim Gashi:JETA MBAN EMRIN TËND
(Njeriut që ka dhuruar mëlçinë e Tij)
Akoma jetoj me frikën,
Dhe bisedoj me ty
Vëlla a motër ishe nuk e di.
Ne mua jeton edhe ti.
Bashkë me ëndrrat dhe shpresën
Për të ardhmën
Ti
Jetën deshe
Më shumë nga të gjithë
E dashurisë i dhe shpirt
Jeton në frymen time
Në këngët që po lindin
Jeton në Formulën e Dhembjës
Në Planetin e Dashurisë
Jeta mban emrin tënd
Dhe lutjen për të nesërmen
30.06.2013
Düren
DAS LEBEN TRÄGT DEINEN NAMEN
(Dem Menschen, der seine Leber gespendet hat)
Noch immer lebe ich mit der Angst
Und spreche zu Dir
Ob du Bruder oder Schwester warst
Ich weiß es nicht
In mir lebst Du auch
Mit Träumen und der Hoffnung
Meiner Zukunft
Du liebtest das Leben
Von allen am meisten
Gabst der Liebe Seele
Du lebst in meinem Geist
In meinen Liedern
Du lebst in der Formel des Schmerzes
Auf dem Planeten der Liebe
Das Leben trägt Deinen Namen
Mit dem Gebet für das Morgige
30.06.2013
Düren
AGIM GASHI:30 DHJETORI DITËLINDJA IME E DYTË
Më 30 dhjetor rrumbullaksohet një vit qysh se unë jetoj për dy persona me një trup.
Më 30 dhjetor të vitit 2012, aty kah ora 2 e mëngjesit më është komunikuar lajmi se një përson që ka fal organet e tij, paska ndrrue jetë. Unë isha në listën për transplantim të mëlqisë dhe se vuaja nga kanceri. Dy herë ma para kisha dështuar.Herën e parë mëlqia ishte e dëmtuar dhe herën e dytë, posa ma vunë organin në shtratin tim dhe u nisëm për në sallen e operimit, trupi im e ndjeu dhe fuqishëm e rrefuzoi duke rënë edhe në koma.
E treta, e vërteta thotë fjala e popullit.
Pas telefonates se menjëherë duhet të nisesha, isha në dilemë të madhe: të nisem apo të mos nisem. Dhe vendosa të mos shkoj. Telefonata e dytë nga spitali më zgjoi nga mendimet dhe ajo hamulli që mu krijue.Ishin çaste vendimtare ku duhej të vendosej shpejt. Derguan edhe ndihmen e shpejtë të më marrin por unë nuk dilja. Për një moment silla numrin e telefonit të Dr. Luljeta Gashit. Binte zilja e unë pritja. U zgjue e përgjumur dhe tha:#
-Kush është në këto orë të natës kështu?
-Jamë unë Agimi, i thash. Ajo e dinte situatën time dhe fare smë pyeti pse por pa një, pa dy më tha:
-Shpejt shko, kjo është shansa yte e fundit!
-Të falemnderit doktoreshë….gjëmova edhe diçka që smë bie ndërmend dhe u nisa.
Gjërat tjera i kam si në ëndërr. E di që kam shkuar, e di që jam shtri në shtratin e spitalit, më derguan në sallen e operimit. E di që e kam lutë Zotin për ndihmë, dhe përnjëherë më dolen fëmijët parasysh, nëna, vllëzërit, motrat, farefisi e miqët. Fluturonte mendja në viset tjera me shpejtësi marramendëse. Mbi të gjitha, mu paraqit atdheu të cilin e dashta dhe e dua shumë dhe se për të kam vuajtur më shumë se për fëmijët dhe familjen.
Një therrje e vogël në krahun e djathtë, dhe ngadal çdo gjë u errësua. Më skam ditë deri pas Vitit të Ri 2012. As daten se mbaj mend se cila ishte kur kam dal nga koma. As sot smë kujtohen mire ato momente. Pasi jam zgjuar, të parin person e kam pare Azalenë me Hanifen, Ismet Mehmetin, Faruk Tashollin...
Pas kësaj kohe vinin miqë, erdhi edhe motra ime Shpresa me burrin Misinin nga Kosova. Akoma pa dal koma, disa njerz kishin bë pyetje se a kam vdekë akoma apo jo.Të njetit persona filluan sulmet kur unë smundja tua kthej, kur unë u bëra dyperson. Ata sulmuan jo vetëm mua por edhe ekipin mjeksor të Klinikës Universitare të Aachenit duke i quajt ekip derrash që vranë një derr për së gjalli, ia moren mëlqinë dhe ia vunë „Zoranit me sharki“ 8emri Agim i përkthyer në serbisht), dhe se tani e tutje Agim Gashi është mëlqiderri.
Kur mi komunikonin këto lajme donte shpirti me më dal. Aq e ndjeja veten të izoluar, të vetmuar dhe pa asnjë shpresë për një ardhmëri, saqë u pendova që bëra transplantimin. Ate që ma dhuroi njeriu bujar i panjohur, donin të ma shkatrronin e të ma qitnin nga vendi mjeranët por edhe njerzit e mi të gjakut. Ndoshta u bie ndërmend, nëse e lexojnë këtë shkrim (ata nuk lexojnë), kur për një koment aspak të keq te një foto, më thirren nga Kosova dhe më vranë më rëndë se operimi. Ndërsa rakigjitë me tespih në dotë bëjnë sehir se unë me ndihmen e Zoti, mikut të panjohur dhe mjekëve gjerman, akoma frymoj, jetoj, merzitem, qaj e këndoj, madje edeh shkruaj.
Po kalon një vit plot mundime e krajata. Një vit në skamje e mjerim, në vuajtje e halle. I vetëm me mikun tim të panjohur, që ma dhuroi mëlqinë e tij (e që jam i sigurt se nuk është e derrit sipas rakixhis me tespih në dorë), kalojmë ditët duke i dhënë kurajo njëri-tjetrit e duke jetuar për dy shpirtëra. Por gjatë këtij viti shumë miqë më kan ndihmuar moralisht dhe materialisht. Njerzit bujar u treguan në momente të duhura dhe se ma zbuten pak a shumë dhimbjen edhe pse e di se rrogë mujore smundet të më ep askush. Unë shfrytzoj rastin ti falenderoj të gjithë ata që në mënyra të ndryshme, lutje, mjete materiale e vizita mi paksuan dhimbjet. Falenderoj edhe ata, si në mërgim e më shumë nga Kosova, që mi shtuan dhimbjet, më shkaktuan plagë aq të mëdha shpirtrore, saqë gadi isha të bëj edhe aktin më të turpshëm: të vras veten dhe mikun tim bujar që jeton në mua. Sidomos rëndë e kam përjetuar sulmin me rastin e zgjedhjeve lokale në Lipjan. Këto ishin provimet më të fuqishme ndaj dhimbjeve që i kalova me note kaluese. Ishin sulme të pa mtura të atyre që i mbaj në zemër. Ato dhimbnin shumë, sepse ishin të zemrës sime.Për të tjerët as që ia vëja veshin. Qeni që leh nuk të han, thonin pleqët tanë.
Sot kur po rrumbullaksohet një vit të rilindjes sime, kur dhimbjet e vuajtjet po shtohen, kur trupi im më spo i duron peshat e tepërta të vuajtjeve vetmitare, shpesh hutohem dhe nga dy e tri orë më vine vërdall kujtimet e së kaluarës sime të dhimbshme.
Më bie ndërmend e kaluara në fshatin tim Akllap, e kaluara në Janjevën e mrekullueshme e të mbushur plot me rrush, pasuri nëntoksore e suxhukin e veçant, Sllovinë ku vijoja disa klas të fillores e ku ndjeva dashurinë e pare në vreshtat e bukura të këtij fshati, Prishtinën dhe Gërminë bashkë me Tauk-Bashqen ku kalova pesë vite të shkollës normale, Universitetin e Prishtinës, shoqëritë kulturo artistike të shumta, Radio e Televizionin e Prishtinës, Institutin Albanologjik, koncertet e shumta, festivalet e deri te profesioni më i dashur, ai imsuesisë ku kalova mbi dhjetë vite në shoqrinë e njomzakëve të vendlindjes sime Akllapit dhe Janjevës.Këto ishin ditëtë më të lumtura sepse pos aktiviteteve tjera, me ditar në dorë, si engjull ndjehej vetëvetja ime. Pas këtyre viteve të lumtura, filluan vitet e tmerrit, të burgosjeve, rrahjeve, persekutimeve, por kurr nënshtrimeve dhe pendimeve. Lufta dhe mundi shumë vjeçar, duke filluar nga demostratat e vitit 1968, janë vitet krenare të jetës sime. Janë sepse ta bësh një luftë aq të gjatë pa e tradhëtuar askend, pa e spiunuar askend, pa e mashtruar askend, për mua është krenari e mrekullueshme. Ndoshta pata fati tu qëndroj rorturave brutale, por ja që sa i përket asaj ane, unë Agim Gashi gjumin e bëj rehat, edhe pse kishte shkrime, zëra e çmenduri për të më bërë tradhëtar e spiun. Nuk mund me të të bëj askush kur nuk je!
Më sillen vërdall edhe kujtimet kur situata politike më ndau edhe nga më të afërmit e zemrës sime. Na ndan për të na e ndarë edhe dashurinë. Larg syve e larg zemrës, thotë fjala e popullit. Për mua sdo të ndikonte kje, por unë smundem të gjithë ti bëj si veten time.
Radhja në gurbet dhe vrasja e Ninelit ishin plagë që nuk u sheruan kurr. Me këto dy plagë akoma jetoj edhe pse gurbeti po mos të ishte, e di që sdo të isha i gjallë deri tani.Zoti ka dashtë kështu.
Më duhet ta ndërprej shkrimin tim, sepse koha spo më pret. Do të vazhdoj së shkruari poqëse jetoj. Unë kam shumë për ti lënë kësaj jete.
Në fund të këtij shkrimi të shkurtër, shfrytzoj rastin të falenderoj të gjithë ata që me anë të shkrimeve të tyre, telefonatave, lutjeve individuale e kolektive, i shkruan Prof. Neumann-it në Klinikën Universitare të Aachenit për shpejtimin e transplantimit tim. Posaqërisht shkollën „Alush Grepca“ nga Fieri, ku nënshkrues, pos puntorëve të arsimit ishin edhe nxënësit në krye me drejtoreshën Arjana Plakën dhe intelektualët fterriot në krye me poetin dhe shkrimtarin Vullnet Maton, pa i harrue edhe shumë e shumë tjerë. Një falenderim të posaqëm ia fali edhe Mirëdon Fushës nga Zelanda e Re, i cili ka shkrue e ka thirrë te Klinika aq shpesh e me aq përkushtim si të më ishte dy herë vlla. Tani kohët e fundit unë nuk di pse u largue, por pa marr parasysh, kujtimin dhe flenderimin për atë njeri i kam në zemër.
Falenderoj të gjithë ata që u lutën për shëndetin tim, që komentuan , që më vizituan, që më ndihmuan e që ë kishin në mendjet e tyre. Falenderoj edhe ata që në momentet më të vështira më shanë, më kërcnuan e deri te ata që dëshironin vdekjen time. Këta të fundit veten e pafshin si më shifnin mua.
Falenderimet e fundit dhe kryesoret i meritojnë Ekipi i Kirurgëve të Klinikës Universitare të Aachenit në kyre me Prof.Dr.med.Ulf Peter Neumann-in, që me zell e përpikëri kryen detyren humane të transplantimit të mëlqisë, pastaj Priv.Dr. Med. Claudia Rudrof e cila pas operimit nga ana e saj kërkoi të më fusin në radhën e pritjes për transplantim, Doktoreshen e bukur, simpatike e bujare, shqiptaren e mrekullueshme Dr. Luljeta Gashin, teknikun shqiptar në rebartin kirurgjik të Aachenit Blerim Salihun, i cili u kujdes si të më kishte vlla për rehabilitimin pas operimit, familje e Donika Gërvallës, Xhesika Vulën, Sabit Rrustemin e të gjithë që emrat është e pa mundur tua shkruaj këtu në këtë shkrim të shkurtër.
Falenderimi më i posaqëm i takon Zotit të Madh, i cili ma dhuroi jetën përsëri bashkë me përsonin e panjohur që kishte dhuruar organet e tij për së gjalli. Mëlqia e Tij sot punon e vepron në trupin tim bashkë me shpirtin e Tij. JU FALEMNDERIT!
29.12.13
Düren
GRUAJA E LENDESDORFIT QE ME KTHEU NE JETE-
Die Frau aus Lendersdorf, die mich ins Leben zurückholte
Priv.Doz.Dr.med.Claudia Rudroff
Oberarzt (Mjek i lartë)Bernd Schneider
Falenderim për Repartin e shtatë të kirurgjisë të spitali St.Augustinus në Lendesdorf.
Ekipi i mjekëve të Repartit të Kirurgjisë në krye me z.Priv.Doz.Dr.med.Claudia Rudroff
Kur më 01.03.2012 në spitalin St.Marien Hospital të Bierkesdorfit m‘u komunikua lajmi se diagnostifikimi im tregonte se kisha tumor kanceroz në mëlçi, për një moment u tondita shumë. M‘u duk se u rrokullis bota dhe unë duhet të mendoj vetëm për vdekjen. Mirëpo vizita e vajzës sime dhe e miqve Faruk Tasholli e Ilir Doçi ndikuan pozitivisht tek unë.Ndihmën më të madhe që t‘i kthehem normalitetit ma dha specialistja shqiptare, e cila ka ordinancën e saj diku afër Stutgartit Dr. Luljeta Gashi. Profesionalizmi i saj, fjalët dhe leximi i drejtë i asaj që shkruanin mjekët në raportet e tyre, ma kthyen vullnetin jo vetëm të jetoj, por edhe të filloj të luftoj kunder kësaj sëmundjeje, që vetëm t’i dëgjosh emrin, rrënqethesh, e jo më ta kesh diku në trupin tënd.
Motra duke mi pastruar prerjet e operimit
Tani duhej të veprohej shpejt dhe me përpikmëri që të mos përhapej në pjesët e tjera të trupit.
Meqë spitali i Bierksdorfit nuk bën operacione kirurgjike në mëlçi, pas dy ditësh më dërgoi me urgjencë në Spitalin e Lendesdorfit, ku kryheshin edhe intervenime kirurgjike në mëlçi. Më 05.03.2012 e pikërisht në orën 13:00 më sollën në këtë spital e më derguan në repartin e katërt të kirurgjisë. Mërzia që kisha dhe mosbesimi që ndieja, saora u shndërruan në qetësi totale. Ngadalë filloi të më kthehej besimi tek ky personel mjekësor, që më priti aq ngrohtë dhe me profesionalizëm saqë mbeta tejet i mahnitur. Gjer sot nuk e kisha përjetuar një gjë të tillë. Këtu, çdo pacient, me çfarëdo sëmundje do të ndjehej i lumtur nga sjelljet e ekipit mjekësor dhe personelit tjetër ndihmës. Shpejt kuptova se Shefe e personelit mjekësor ishte një zonjë e cila quhej Priv.Doz.Dr.med.Claudia Rudroff dhe se ajo duhej të më operonte në mëlçi. Numra e telefonave, emrat e mjekëve dhe Shefes së mjekëve ia dërgova me sms Dr. Luljeta Gashit, e cila, menjëherë, foli me Zonjën Claudia Rudroff. Në mbrëmje më tregoi për bisedën me Zonjën Claudia. Më tha që kishte mbetur shumë e kënaqur nga biseda dhe më bindi që të pranoj të operohem nga Claudia Rudroff dhe ekipi i saj. Disi akoma e ndieja veten skeptik dhe se në shpirtin tim akoma kishte dozë frike dhe mosbesimi edhe pse Dr.Luljeta Gashi më tha me telefon se në spitalet e vogla dhe periferike punojnë e veprojnë mjekë të mirë e të specializuar. Por unë akoma s‘e kisha parë Shefen dhe se mezi prita të vijë e nesërmja e 6 marsit, ku në vizitën e madhe do të ishte vetë zonja Klaudia Rudrof. Këtu në Lendesdorf kisha bërë edhe MRT-në me të cilën përballesha për ta bërë, sepse nga pesha ime nuk më zinte kazani as në Aachen e as në Bierkesdorf.
Të nesërmen më 06.03.2012, ditën e hënë e në orën 08:00 u hap dera dhe filluan të hynin disa mjekë dhe motra medicionale. Kjo tregonte se vizita e madhe sa kishte filluar. Grupit i printe një grua e moshës mesatare. U afruan tek shtrati im dhe Zonja Claudia më zgjati dorën dhe ma shtrëngoi duke u prezantuar me një buzëqeshje hyjnore. Sa hap e mbyll sytë unë pashë para meje një grua aq simpatike, aq hyjnore e aq madhështore sa që m‘u duk se Betimi i Hipokratit ishte shkruar në ballin e pastër të saj. Gjithashtu Doktorin e Lartë (Oberarzt) Dr. Bernd Schneider, Perëndia ma ktheu në një njeri të veçantë e tepër human.
-Si jeni z.Gashi?-më pyeti Zonja Dr.Claudia.
-Mirë jam z. Doktoreshë.
-Dua ta shof operimin nga Bierkesdorfit,-më tha.
Unë, pa u hamendur u shtriva në shtrat ndërsa motra menjëherë hoqi fashot ku dukeshin pesë prerje nga 4 deri në 5 cm, ku ishte kryer Laparoskopia për biopsi, e cila u konstatua nga Instituti Patologjik se ishte kancer. I shikoi me kujdes e pastaj më tregoi se edhe MRT kishte treguar se në mëlçinë time ka katër tumorë, një prej të cilit ishte kanceroz. Duke folur me një zë të ngrohtë e të butë si ndonjë shenjtore, më tha se më 21.03.2012 do të operohesha. Duhej të kthehesha në shtëpi dhe më 19.03.2012 do të vija përsëri edhe për disa analiza për të qenë plotësisht të gatshëm për kryerjen me sukses të operacionit.
Unë dhe Azaleja me motren e cila ma solli zemren e kuqe në sallen e operimit
Zemra m‘u bë mal. I gjithë mosbesimi u kthye në besim të plotë. Për këtë arsye thonë se fjalët e mjekut dhe sjellja e tij janë më shëruese se sa barnat e tërë botës. Zonja Dr.Claudia Rudroff ma ktheu besimin për jetën dhe shpresat se luftën kundër kancerit do ta kurorzojmë me fitore.
I disponuar dhe i lumtur ika në shtëpi duke e uruar pa nda Dr.Luljeta Gashin e cila u bë shkaktare që unë ta kryej operimin me besim të plotë në spitalin e Lendersdorfit.
Më datën 19 mars u zgjova herët dhe pa ngrënë e pa pirë për shkak të analizave të gjakut, pikërisht në orën 07:30 mbërrita në Spitalin St.Augustinus në Lendesdorf. Tani më dërguan në Stacionin e shtatë, ku dhomat ishin shumë pranë sallave të operimit dhe dhomave të intenzivës. Këtu, në stacionin e shtatë personeli mjekësor dhe ai ndihmës-mjekësor, me pritjen e tyre, m‘i kthyen shpresat e jetës. Pa hyrë në detaje, po e them se tek të gjithë mjekët gjeta një mikpritje të ngrohtë e njerëzore, ndërsa personeli ndihmës ishte aq i sjellshëm sa të dukej se të njihnin me vite dhe se butësia, shërbimi i shpejtë dhe me profesionalizëm, vetëm sa e shtonin besimin. Tani isha tejet i bindur se operacionin do ta kaloj me sukses. Ata edhe kishin dëgjuar se unë merrem me artin, me shkrime, se kisha shumë albume e libra të botuara, por se edhe sjelljet e mia i bënin ata që unë të ndjehesha si i privilegjuar në atë shtëpi ku jo të gjithë kanë fatin të dalin gjallë.
Data 21 mars dhe Dita e Pranverës më gjetën të veshur me mantelin e pacientit që shkon në sallën e operimit. Nuk kisha frikë, por përsëri ndjenjat më tradhëtuan, sidomos kur vajza ime më dhuroi një zemër të kuqe, të cilën e kishte punuar vetë e ku kishte shkruar emrin e saj dhe emrin tim. Motrat, që ma sollën në sallën e operimit më uruan fat me shumë dashamirësi.
Tani gjendesha brenda ku Dr.Claudia Rudrof dhe Dr. Bernd Schneider me ekipin e tyre duhej ta fillonin luftën me kancerin, i cili kishte zënë vend në mëlçinë time dhe ndillte vdekje. Zemrën e kuqe të Azalesë e shtrëngoja fort. Më përshëndetën të gjithë ata që ishin aty, ndërsa një mjeke anasteziologe u prezentua, por, në këto moment nuk ia mbajta mend emrin. Ndjeva se në krahun e majtë më bënë një injeksion.Ngadalë mbylla sytë dhe nuk pashë gjë tjetër.
Të nesërmen më doli kllapia. Kërkoja të pi,të pi çkado, por vetëm të pi. Isha kallë i tëri. Dhoma e intenzives ishte krejt ndryshe nga ajo e repartit. Azaleja erdhi e më vizitoi dhe më tha se sot do të më dërgojnë në dhomën time. Ishte paraparë që sëpaku një javë të qëndroja në dhomën e intenzivës. Po pse pra sot po më dërgojnë në dhomën time? Përgjigjen mund ta gjeni tek besimi i plotë dhe me shumë respekt për Dr. Claudia Rudroff dhe ekipin e saj të kirurgjisë në Spitalin St. Augustinus në Lendesdorf.
Pas disa ditësh Azaleja më solli disa libra të mi. U dhurova pothuaj të gjithëve nga një ekzemplar të librit “Epoka e nderit”. Ata nuk lexojnë shqip, por bibliotekat e tyre më thanë se pasurohen me nga një libër apo edhe dy në gjuhën shqipe. Në ballinën e librit “Epoka e Nderit” është figura e Skënderbeut, Nënës Terezës, Ibrahim Rugovës, Anton Çettës dhe Adem Jasharit. Të gjithë e njihnin Nënën Terezën dhe Dr. Ibrahim Rugovën, ndërsa për figurat e tjera u shpjegova me ëndje duke e ndier veten krenar që gjaku i Nënës Terezës ishte edhe gjaku im.
Pasi ndenja edhe disa ditë në spitalin e Lendersdorfit, ku përjetova kujdesin dhe mikpritjen më të madhe të jetës sime, Zonja Dr. Claudia Rudroff ma kishte bërë terminin me Prof. Dr. Nauman në Klinikën Universitare të Aachenit, ku unë duhet ta kryej tranplantimin e mëlçisë pasi lufta kundër kancerit dhe cirozës akoma nuk ka marrë fund. Tani shërimi im varet nga shpejtësia e transplantimit.
Më 8 prill lëshova spitalin St.Augustinus dhe repartin e shtatë të kirurgjisë me falenderimet më të sinqerta për tërë ekipin mjekësor të këtij reparti. Kjo ishte merita e Zonjës Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff.
Të falemnderit Doktoreshë e Hyjnisë, Dr. Claudia.
Düren, më 12.04.2012
Spitali St.Augustinus në Lendesdorf
Motra duke mi pastruar prerjet e operimit
Die Frau aus Lendersdorf, die mich ins Leben zurückholte
Herzlichen Dank an die siebte chirurgische Abteilung des St. Augustinus Krankenhauses in Lendersdorf
Als mir am 1.3.2012 im St. Marienhospital in Birkesdorf die Diagnose Leberkrebs mitgeteilt wurde, war ich für den ersten Moment erschüttert. Mir kam es vor, als ob die ganze Welt
sich drehte und ich ab jetzt nur noch an den Tod denken müsste. Aber der anschließende Besuch meiner Tochter und meiner Freunde Faruk Tasholli und Ilir Doçi tat mir gut. Die größte Hilfe in dieser Not kam mir jedoch von der albanischen Fachärztin, Dr. Luljeta Gashi, die ihre Praxis in der Nähe von Stuttgart hat. Sie trug dazu bei, dass ich zur Normalität zurückkehren konnte. Ihre Professionalität, ihre Worte sowie ihre richtige Beurteilung der ärztlichen Berichte brachten mir nicht nur meinen Lebenswillen wieder, sondern ermutigten mich, gegen die Krankheit zu kämpfen. Eine Krankheit, die einem Gänsehaut bereitet nur vom Hören und Lesen, geschweige denn, wenn man sie im eigenen Körper trägt.
Nun musste ich schnell und überlegt handeln, damit sich die Krankheit nicht in andere Körperteile ausbreiten kann.
Da das Krankenhaus in Birkesdorf keine chirurgischen Eingriffe in der Leber durchführt, wurde ich als Notfall ins Lendersdorfer Krankenhaus verlegt. Dort werden Leberoperationen vorgenommen. Am 5.3.2012, um genau 13.00 Uhr, brachte man mich in die vierte chirurgische Abteilung dieses Krankenhauses. Meine Trauer und mein Misstrauen, die mich begleiteten, wurden schnell zunichte gemacht und in eine absolute Ruhe umgewandelt. Langsam gewann ich Vertrauen zum ärztlichen Team, das mich sehr herzlich und professionell empfing, sodass ich positiv überrascht war. Bis heute habe ich das so nicht erlebt. Hier würde sich jeder Patient wohl fühlen, ganz gleich an welcher Krankheit er leidet. Die Hilfsbereitschaft des Ärzte- und Pflegepersonals trugen zu dieser guten Stimmung bei.
Schnell bekam ich mit, dass die Chefärztin, die mich operieren wird, Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff heißt. Ihre Telefonnummer, sowie die der anderen Ärzte schickte ich Dr. Luljeta Gashi per sms. Sie rief sofort Frau Dr. Rudroff an und gleich am Abend erzählte sie mir von dem Gespräch. Sie sei sehr zufrieden mit Frau Dr. Rudroff und ich sei in guten Händen. Sie riet mir, ich solle mich von Frau. Dr. Rudroff und ihren Kolleginnen und Kollegen auf alle Fälle operieren lassen. Irgendwie war ich immer noch skeptisch und spürte eine Dosis Angst und Misstrauen in meiner Seele, obwohl Frau Dr. Gashi mir am Telefon gesagt hatte, dass in kleineren und ländlichen Krankhäusern oft sehr gute Ärzte tätig sind. Aber ich hatte Frau Dr. Rudroff noch nicht gesehen und gesprochen, sodass ich der Visite am 6. März entgegenfieberte. Hier in Lendersdorf hatte ich die MRT-Untersuchung gemacht, da ich aufgrund meines Übergewichtes in Aachen und in Birkesdorf nicht in die Röhre passte.
Am nächsten Tag, Montag um 8.00 Uhr ging die Tür auf und das Zimmer betraten einige Ärztinnen, Arzte und Krankenschwestern. Das sollte die große Visite sein. Die Teamleiterin näherte sich mir, gab mir die Hand und lächelte mich sehr herzlich an. Sie war eine sehr sympathische und großartige Frau, dass es mir vorkam, als ob ihr der Eid des Hyppokrates an der Stirn geschrieben steht. Der Oberarzt, Herr Dr. Bernd Schneider war ebenfalls ein besonderer und menschlicher Arzt.
„Wie geht es Ihnen, Herr Gashi?“ – fragte mich Frau Dr. Rudroff.
„Gut geht es mir, Frau Dr.“
„Ich möchte die Operation aus Birkesdorf sehen“ – sagte sie mir.
Ich legte mich hin, die Krankenschwester nahm den Verband ab, unter dem fünf Schnitte von 4-5 cm zu sehen waren. Dort war eine Bauchspiegelung durchgeführt worden, um Gewebeproben zu entnehmen. Bei der Untersuchung vom Pathologischen Institut wurde Leberkrebs diagnostiziert. Sie schaute sich die Stelle sorgfältig an und teilte mir mit, dass die MRT ergeben hatte, dass in meiner Leber vier Tumore gefunden wurden, einer von ihnen bösartig. Sie sprach mit einer sehr warmen Stimme und klang wie eine Heilige. Am 21.3.2012 sollte ich operiert werden. Ich sollte erst nach Hause, am 19.3 sollte ich wieder ins Krankenhaus, um die nötigen Voruntersuchungen durchzuführen, damit die Operation erfolgreich verlaufen konnte.
Ich war heilfroh. Das ganze Misstrauen war weg geschmolzen und in absolutes Vertrauen übergegangen. Ich erlebte jetzt am eigenen Leib, warum man sagt, dass warme Worte der Ärzte und ihr Verhalten oft viel mehr heilen können als alle Medikamente dieser Welt. Frau Dr. Rudroff brachte mir mein Vertrauen zurück, meinen Lebenswillen sowie die Hoffnung, dass wir den Kampf gegen den Krebs gewinnen werden. Gut gelaunt und glücklich kehrte ich nach Hause zurück und war Frau Dr. Luljeta Gashi unendlich dankbar, dass sie mir zu dieser Operation in Lendersdorf geraten und mich dazu ermutigt hatte.
Am 19. März stand ich früh auf und nüchtern ging ich ins Krankenhaus, um die Voruntersuchungen machen zu lassen. Um 7.30 Uhr kam ich im St. Augustinus Krankenhaus in Lendersdorf an. Diesmal brachte man mich in die siebte Abteilung, wo die Zimmer sich in der Nähe der Operationssäle und der Intensivabteilung befanden. Hier, in der siebten Abteilung, das Ärzte- und Pflegepersonal empfing mich sehr herzlich und brachte mir meine Lebenshoffnung zurück. Um nicht ins Detail zu gehen kann ich behaupten, dass mich ein derartig menschlicher Umgang mit den Patienten sehr beeindruckt hat. Durch ihre Professionalität wuchs mein Vertrauen immer mehr, dass die Operation erfolgreich verlaufen würde. Es hatte sich in der Zwischenzeit auch im Krankenhaus herumgesprochen, dass ich künstlerisch tätig bin, dass ich Bücher und Musikalben veröffentliche. Ich denke, dass mein Verhalten auch zu einem guten Miteinander im Krankenhaus beitrug. Ich fühlte mich privilegiert in einem Haus, wo nicht alle lebendig rauskommen.
Den 21. März und den Frühlingsbeginn erlebte ich im bekleidet nur von einem Hemd eines Patienten, dass gleich in den OP-Saal gebracht wird. Ich spürte keine Angst. Trotzdem gingen die Gefühle mit mir durch, insbesondere als mir meine Tochter ein selbst gebasteltes rotes Herz schenkte, an dem sie ihren und meinen Namen darauf geschrieben hatte. Die Schwestern, die mich in den Saal brachten, wünschten mir vom Herzen viel Glück.
Nun befand ich mich im Saal, wo Frau Dr. Claudia Rudroff und Herr Dr. Bernd Schneider mit ihrem Team den Kampf gegen den tödlichen Leberkrebs beginnen wollten. Das rote Herz von Azaleja drückte ich fest in meiner Hand. Alle Anwesenden begrüßten mich, die Anästhesistin stellte sich vor, leider kann ich mich an ihren Namen nicht erinnern. Ich spürte eine Spritze in meinem linken Arm und langsam schloss ich die Augen und sah nichts mehr.
Am nächsten Tag wachte ich wieder auf. Ich wollte etwas trinken, irgendetwas trinken, ich brannte vor Durst. Das Intensivzimmer war ganz anders als das normale Zimmer. Azaleja besuchte mich und sagte, dass ich noch heute in auf mein Zimmer verlegt würde. Es war vorgesehen, dass ich mindestens eine Woche auf der Intensivstation verbringen müsste. Warum werde ich heute schon verlegt? Die Antwort finden Sie im vollen Vertrauen zu Frau Dr. Rudroff und ihr gesamtes Team im Krankenhaus St. Augustinus in Lendersdorf.
Nach einigen Tagen brachte Azaleja einige meiner Bücher mit ins Krankenhaus. Ich schenkte fast jedem ein Exemplar meines Buches „Epoka e nderit“ (deutsch: Die Epoche der Ehre). Sie lesen kein Albanisch, aber ihre Heimbibliotheken werden um ein oder sogar zwei Bücher reicher in albanischer Sprache. Auf dem ersten Seite des Buches „Epoka e nderit“ sind Bilder von Skenderbeu, Mutter Teresa, Ibrahim Rugova, Anton Cetta und Adem Jashari abgedruckt. Alle kannten Mutter Teresa und Ibrahim Rugova. Von den anderen Persönlichkeiten habe ich ihnen gerne erzählt und war sehr stolz, dass Mutter Teresas Blut auch mein Blut ist.
Nachdem ich noch einige Tage im Krankenhaus von Lendersdorf verbracht habe, wo ich die beste Behandlung und die Gastfreundschaft meines Lebens erleben durfte, hatte Frau Dr. Rudroff mir einen Termin mit Herrn Prof. Dr. Namann von der Uniklinik in Aachen vereinbart. Dort werde ich mich einer Lebetransplantation unterziehen müssen, da der Kampf gegen den Krebs und gegen die Zirrose noch nicht gewonnen ist. Meine Heilung hängt davon ab, wie bald diese Transplantation durchgeführt werden kann.
Am 8. April wurde ich von der siebten Abteilung des St. Augustinus Krankenhauses entlassen. Ich bedankte mich ganz herzlich bei dem gesamten Team. Das war auf alle Fälle der Verdienst von Frau Prov. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff.
Herzlichen Dank, göttliche Arztin, Frau Dr. Rudroff!
Düren, am 12.4.2012
Oberarzt (Mjek i lartë)Bernd Schneider
Në vazhdim postoj disa shkrime e falenderime të së kaluarës sime deri në transplantim dhe pas transplantimit!
Falenderim publik për shkollen "Alush Grepcka"-Fier dhe Drejtoreshën Arjana Plaka që i shkruajnë Prof.Dr.med.Ulf Peter Neumann-i
Shfrytzoj rastin që publikisht të falenderoj shkollen "Alush Grepcka"nga Fieri e cila në mënyrë organizative dhe tejet humane i shkruajten Prof.Neumanit në Gjermani për përshpejtimin e transplantimit të mëlqisë.
Ju falemnderit nxënës dhe Ju puntorë arsimi të shkollës së Fierit!
Ju falemnderit Drejtoreshë e shkollës Arjana Plaka!
Gjestin e kësaj shkolle duhet ta përcjellin edhe shkollat tjera sepse këto shkrime humane mbesin në arkivat e Evropës duke i treguar asaj se ne kemi më shumë njerz human se sa asi njerz që i shkruanin Evropës kunder njëri tjetrit duke sabotuar edhe marrjet e Çmimeve NOBEL.
Ju falemnderit edhe njëherë!
Falenderim publik për shkollen "Alush Grepcka"-Fier dhe Drejtoreshën Arjana Plaka që i shkruajnë Prof.Dr.med.Ulf Peter Neumann-it
Shkolla 9 vjeçare "Alush Grepcka"
Fier
Albania
Për:
Prof.Dr.med.Ulf Peter Neumann
Direktor der Klinik für
Allgemein-,Viszeral-und Transplantationschirugie des
Universitätklinikums der RWTH Aachen
Pauwelstr.30
52074 Aachen
Deutschland
I dashur Profesor i nderuar Neumann,
Lajmin për sëmurjen nga kanceri të poetit, këngëtarit e rapsodit tonë Agim Gashit e kemi marrë me dhimbje të madhe. E dimë që kanceri është sëmundje e rëndë, por kur dëgjuam se rastin për transplantimin e mëlqisë së z. Agim Gashit e keni Ju në duart e Juaja, neve na u kthyen shpresat.
Kolektivi jonë me nxënësit e klasëve më të nalta u dëshirojmë punë të mbarë por edhe Ju lusim shumë që ta shpejtoni proceduren e transplantimit të mëlqisë me qëllim që poetit dhe këngëtarit tonë ti ipni shansë që kulturës në përgjithësi ti dhuron akoma vepra.
Me rrespekt e nderime
Për shkollën „Alush Grepcka“
Drejtoresha
Arjana Plaka- Fier
Albania
Pasojnë nënshkrimet e nxënësve dhe mësimdhënësve!
Letra e shkruar gjermanisht
Letra e shkruar shqip
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
Nënshkrimet e nxënësve të klasëve të larta dhe personetit arsimor në krye me Drejtoreshen Arjana Plaka!
AGIM GASHI:DIR, DER IN MIR LEBT
(Ich widme diese Zeilen dem Menschen, der seine Leber gespendet hat,
Professor Neumann und seiner chirurgischen Mannschaft,
der Universitätsklinik in Aachen und ganz Deutschland und seinem Volk.)
I
Noch geht es mir nicht gut,
Aber ich richte ein Wort an Dich,
Bruder oder Schwester, ich weiß es nicht,
Mein Herz will ich in Lyrik und Gesang offenbaren,
Um Dir und der ganzen Welt zu sagen,
Dass in meinem Körper
Nunmehr auch du lebst.
Du lebtest, um Leben zu spenden,
Was Gott an Frist gewährte!
Es war Ende zweitausendzwölf
Das dreizehnte Jahr des 21 Jahrhunderts begann
Und ich weiß, ich weiß es genau,
Dass Du dein Leben sehr liebtest,
Nun liebe ich euch sehr,
Gott und Dich!
Liebe zu Deiner Auferstehung,
Liebe zu meiner Auferstehung.
Professor Neumann mit seiner Mannschaft,
Der im richtigen Moment,
Dort wo es sein sollte einsetzte,
Mit der modernen Kunst der Chirurgie.
Ich für Dich und Du für mich,
Gemeinsam leben und sterben wir.
Dich, mein Geber der Leber,
Liebt Gott am meisten,
Du bist der Beste der Besten,
Der Liebste unter den Liebsten.
Dich, der dieser Welt die eigenen Körperteile überlassen hat
Brachte Gott zu mir,
Damit Du den Krebst von mir vertreibst.
Ich danke Dir sehr!
Gemeinsam werden wir leiden
Gemeinsam werden wir uns freuen
Im Guten und schlechten gemeinsam
Mit dir, Freund, Teil meines Leibs
Wir werden leben und bestehen
Wir richten uns an Gott,
Und danken Professor Neumann,
Allen Ärzten der chirurgischen Abteilung
Der Universitätsklinik in Aachen!
Und mir wird dieses Leben leicht fallen
II
Gott hat dich nicht sterben lassen, nein!
Du lebst in mir, wurdest wie ein Phönix in mir wiedergeboren,
Um stärker zu werden,
Gemeinsam werden wir auf der Front des Lebens sein
Um den menschlichen Hass zu besiegen
Das Leiden,
Die Krankheiten…
Deshalb pflanzte Dich in mir ein
Die Ärztemannschaft des Professor Neumann,
Damit Du und ich
Auf dieser Welt:
Versöhnung, Frieden, Liebe und Glück einpflanzen!
Und die ganze Welt sollte es vernehmen,
Dass in Deutschlands Aachen
Der hippokratische Eid
Einen Wert hat
In Gänze geehrt wird,
Ein Beispiel für Andere,
Ein Beispiel der Menschlichkeit!
Und ich werde für uns beide leben.
III
Nunmehr, da wir zwei Seelen haben
Eine im Paradies, die andere auf Erden,
So leben wir, zwei lebendige Wesen,
Mit einem himmlischen Regenbogen der Liebe,
In der Hoffnung wir können die Welt ändern
Indem wir der Menschheit Güte schenken
Ich und Du…
Ein Leben in Zweisamkeit,
Andere Wege im Leben suchend,
Andere, jene, die wir noch nicht beschritten haben…
Ach, wir litten Qualen
Und vom Leben wurden wir gemartert,
Leben wir doch nun zusammen
Und ändern Das Leben und die Welt!
Dir, Schwester, oder Bruder
Sage ich dir die Herzensworte:
Wenn ich die Ewigkeit antrete,
Den Frieden und das von Dir erlangte Paradies
Werden wir teilen,
Und aller diejenigen Spender
Die Leben und Organe spendeten,
Freude schenkten, Brot und Liebe!
Wir werden das Leben anlächeln,
Wir werden die Erde und das Wasser anlächeln,
Wir werden die Mütter anlächeln,
Alle Kinder dieser Welt,
Ich mit Dir und du mit mir,
Gemeinsam leben, gemeinsam sterben.
Ich und Du
Wir haben nun Kraft
Jede Aufgabe anzugehen,
Wir werden nicht mehr klagen,
Wir werden nicht sagen: „Wir können nicht!“
Wir werden nicht sagen: „Wir wollen nicht!“
Wir werden nicht sagen: „Es gibt keine anderen Wege!“
Denn Gott öffnete uns die Wege,
Dein menschliches Herz,
Professor Neumann
Aachener Klinik in NRW,
Deutschland
Ich danke Dir, Deutschland!
18.01.13
Chirurgische Abteilung
Universitätsklinik in Aachen
Übersetzen-Përktheu:Selajdin Gashi
Agim Gashi- Administrator
- Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008
Re: SAGA IME - DANKE ALLE! JU FALEMINDERIT TË GJITHËVE!Dosjer nga AGIM GASHI
nga Agim Gashi Sun Jul 20, 2014 11:18 pm
AGIM GASHI
TY QËJETON NË MUA
(Ia kushtoj njeriut që ka dhuruar mëlçinë e Tij,
Profesor Neumann-it dhe ekipit kirurgjik të Tij,
Klinikës Universitare Aachen dhe mbarë Gjermanisë e popupullit të saj!)
Akoma nuk jam mirë,
Por, po të drejtohem Ty,
Vëlla apo motër s'e di,
Me ta vu zemrën time në këngë e poezi,
E me të thënë Ty e gjithë botes,
Se ne trupin tim
Jeton edhe ti.
Ti jetove për të dhuruar jetë,
Derisa tha Zoti!
Ishte fundi i dymijëedymbëdhjetës
Për të filluar i trembëdhjeti vit i shekullit 21
Dhe unë e di, e di saktësisht,
Se e deshte shumë jetën tënde,
Ndërsa tani unë ju dua shumë
Zotin dhe Ty!
Dashuri e ringjalljes sate,
Dashuri e ringjalljes sime.
Profesor Neumann-in me ekipin e Tij
Që të vuri në momentin e duhur,
Aty ku duhet,
Me artin modern të kirurgjisë.
Unë për Ty e ti për mue,
Sëbashku n´vdekje, sëbashku me jetue.
Ty, dhuruesi im i mëlçisë
Zoti më së shumti të do,
Je më i miri i të mirëve,
Më i dashuri ndër të dashurit.
Ty, që pjesët e trupit tënd peng ia le kësaj bote
Zoti të solli te unë,
Të ma shporrësh kancerin nga trupi im.
Të falemnderit shumë!
Sëbashku do të vuajmë,
Sëbashku do të lumturohemi nëse ka lumturi,
Të mirën e të keqen sëbashku do ta ndajmë,
Me Ty, miku im, pjesë e trupit tim,
Do të jetojmë e qëndrojmë,
Që t'i falemi Zotit të Madh,
T'i falenderohemi Profesor Neumann-it,
Të gjithë mjekëve nga reparti i kirurgjisë,
Të Klinikës Universitare të Aachenit!
Dhe une më të lehtë do ta kem këtë jetë.
II
Zoti s'ka thënë, jo, që ti ke vdekur!
Ti u rilinde në trupin tim si Feniksi,
Për t'u bërë më i fuqishëm,
Sëbashku do të jemi në frontin e jetës,
Për ta zhdukë urrejtjen njerëzore
Vujatjet,
Sëmundjet…
Për këtë të mbolli Ty në mua
Ekipi mjeksor i Profesor Neumann-it,
Që unë edhe Ti,
Në këtë botë të mbjellim:
Pajtim, paqë, dashuri, e lumturi!
Dhe mbarë bota le ta dijë
Se në Aachen të Gjermanisë,
Betimi i Hipokratit
Ka vlerë,
Nderohet me përpikëri
Shembull për të tjerët,
Shembull për njerezi!
Dhe unë do të jetoj për të dy!
III
Tani që unë edhe ti kemi dy shpirtëra
Një në parajsë e një në këtë botë,
Jetojmë si qenie të gjalla,
Me një Ylber Hyjnor të dashurisë,
Me shpresa se botën do ta ndryshojmë
Duke e mbushur njerëzimin mirësi
Unë edhe Ti...
Me dy jetëra e një dashuri,
Duke kërkuar rrugë te tjera të jetës,
Të tjera qe s'i kishim gjer tani...
Eh! Kemi vuajtur si gjarpëri ndër guri
Derisa edhe jeta na mbështeti për muri.
E tani sëbashku të rrojmë,
Jetën dhe botën ta ndërrojmë!
Ty, o vlla, apo motra ime,
Po te them me fjalë zemre,
Se në amshim kur të vij
Paqen e parajsën e fituar nga Ti
Do ta ndajmë unë e Ti,
Dhe të gjithë ata që dhuruan
Jetë e pjesë trupi,
Gëzim, bukë e dashuri!
Do t'i buzëqeshemi jetës,
Do t'i buzqëshemi tokës e ujit,
Do t'u buzqëshemi nënave,
Fëmijëve të botës mbarë,
Unë me Ty e Ti me mue,
Sëbashku në vdekje, sëbashku me jetue!
Unë e Ti
Tani kemi fuqi
Për t'iu rrekë çdo pune,
Nuk do të ankohemi më,
Nuk do të themi: „Nuk mundemi“!
Nuk do të themi:“Nuk duam“!
Nuk do të themi:”Ska rrugë te tjera”!
Sepse rrugët na i hapi Zoti,
Zemra jote njerezore,
Profesor Neumann-i,
Klinika e Aachenit në NRW,
Gjermani
Të falemi Ty, Gjermani!
18.01.2013
Reparti i Kirurgjisë
Klinika Universitare e Aachenit
TY QËJETON NË MUA
(Ia kushtoj njeriut që ka dhuruar mëlçinë e Tij,
Profesor Neumann-it dhe ekipit kirurgjik të Tij,
Klinikës Universitare Aachen dhe mbarë Gjermanisë e popupullit të saj!)
Akoma nuk jam mirë,
Por, po të drejtohem Ty,
Vëlla apo motër s'e di,
Me ta vu zemrën time në këngë e poezi,
E me të thënë Ty e gjithë botes,
Se ne trupin tim
Jeton edhe ti.
Ti jetove për të dhuruar jetë,
Derisa tha Zoti!
Ishte fundi i dymijëedymbëdhjetës
Për të filluar i trembëdhjeti vit i shekullit 21
Dhe unë e di, e di saktësisht,
Se e deshte shumë jetën tënde,
Ndërsa tani unë ju dua shumë
Zotin dhe Ty!
Dashuri e ringjalljes sate,
Dashuri e ringjalljes sime.
Profesor Neumann-in me ekipin e Tij
Që të vuri në momentin e duhur,
Aty ku duhet,
Me artin modern të kirurgjisë.
Unë për Ty e ti për mue,
Sëbashku n´vdekje, sëbashku me jetue.
Ty, dhuruesi im i mëlçisë
Zoti më së shumti të do,
Je më i miri i të mirëve,
Më i dashuri ndër të dashurit.
Ty, që pjesët e trupit tënd peng ia le kësaj bote
Zoti të solli te unë,
Të ma shporrësh kancerin nga trupi im.
Të falemnderit shumë!
Sëbashku do të vuajmë,
Sëbashku do të lumturohemi nëse ka lumturi,
Të mirën e të keqen sëbashku do ta ndajmë,
Me Ty, miku im, pjesë e trupit tim,
Do të jetojmë e qëndrojmë,
Që t'i falemi Zotit të Madh,
T'i falenderohemi Profesor Neumann-it,
Të gjithë mjekëve nga reparti i kirurgjisë,
Të Klinikës Universitare të Aachenit!
Dhe une më të lehtë do ta kem këtë jetë.
II
Zoti s'ka thënë, jo, që ti ke vdekur!
Ti u rilinde në trupin tim si Feniksi,
Për t'u bërë më i fuqishëm,
Sëbashku do të jemi në frontin e jetës,
Për ta zhdukë urrejtjen njerëzore
Vujatjet,
Sëmundjet…
Për këtë të mbolli Ty në mua
Ekipi mjeksor i Profesor Neumann-it,
Që unë edhe Ti,
Në këtë botë të mbjellim:
Pajtim, paqë, dashuri, e lumturi!
Dhe mbarë bota le ta dijë
Se në Aachen të Gjermanisë,
Betimi i Hipokratit
Ka vlerë,
Nderohet me përpikëri
Shembull për të tjerët,
Shembull për njerezi!
Dhe unë do të jetoj për të dy!
III
Tani që unë edhe ti kemi dy shpirtëra
Një në parajsë e një në këtë botë,
Jetojmë si qenie të gjalla,
Me një Ylber Hyjnor të dashurisë,
Me shpresa se botën do ta ndryshojmë
Duke e mbushur njerëzimin mirësi
Unë edhe Ti...
Me dy jetëra e një dashuri,
Duke kërkuar rrugë te tjera të jetës,
Të tjera qe s'i kishim gjer tani...
Eh! Kemi vuajtur si gjarpëri ndër guri
Derisa edhe jeta na mbështeti për muri.
E tani sëbashku të rrojmë,
Jetën dhe botën ta ndërrojmë!
Ty, o vlla, apo motra ime,
Po te them me fjalë zemre,
Se në amshim kur të vij
Paqen e parajsën e fituar nga Ti
Do ta ndajmë unë e Ti,
Dhe të gjithë ata që dhuruan
Jetë e pjesë trupi,
Gëzim, bukë e dashuri!
Do t'i buzëqeshemi jetës,
Do t'i buzqëshemi tokës e ujit,
Do t'u buzqëshemi nënave,
Fëmijëve të botës mbarë,
Unë me Ty e Ti me mue,
Sëbashku në vdekje, sëbashku me jetue!
Unë e Ti
Tani kemi fuqi
Për t'iu rrekë çdo pune,
Nuk do të ankohemi më,
Nuk do të themi: „Nuk mundemi“!
Nuk do të themi:“Nuk duam“!
Nuk do të themi:”Ska rrugë te tjera”!
Sepse rrugët na i hapi Zoti,
Zemra jote njerezore,
Profesor Neumann-i,
Klinika e Aachenit në NRW,
Gjermani
Të falemi Ty, Gjermani!
18.01.2013
Reparti i Kirurgjisë
Klinika Universitare e Aachenit
Agim Gashi-Doktoreshë me zemër t‘bardhë
Me doktoreshen Beatrice Parthey
Doktoreshë me zemër t‘bardhë
(Kushtuar Zonjës Dr.Beatrice Parthey, Dermatologe dhe alergeologe, Düren)
Doktoreshë me mantil të bardhë,
Zemra jote bjeshkë Monchau,
Në ndihmë t´sëmuarve për t´iu ardhë,
Si rrjedha e pandalshme e Rurit-blau!
Më kurove plot dymbëdhjetë vjet,
Fjalët tua t´ngrohta, ilaqe janë,
Shëron sëmundjet, bekon jetë,
I qetëson zemrat që vuajtje kanë.
Dermatologe me vlerë të madhe,
që bëre Emër Nderi, o zonjë në mjeksi,
Të presim t’na vizitosh k´saj radhe
Në Kosovën time dhe tonën Shqipëri.
Eja n´Vendlindjen e Nënës Terezë,
Se ti aq shumë asaj i përngjanë,
Kemi shumë respekt, ti dhuron shpresë,
Doktoreshë Beatrice, me shpirtë human.
Shumë iu gëzove transplantit tim,
Ma mbushe zemrën me lumturi,
Madamme Parthey, prej Zotit bekim,
Unë tek ti e shoh një t´madhe Hyjni.
Këto vargje zemre, t´vogël dhuratë,
I kam gdhendur në shpirtë për Ty,
Doktoreshë, nga Zoti Ti paç uratë,
Nga Shpirti yt, buron veç mirësi.
Agim Gashi
07.02.2013
Düren
Me doktoreshen Beatrice Parthey
DERMATOLOGIA BEATRIÇE PARTHEY-ENGJËLLI QË DO TA NDIHMOJË MEDICINËN SHQIPTARE
Zonja Dr.Beatrice Parthey, Dermatologe dhe alergeologe, Düren
Ka mbi dymbëdhjetë vjet që vuaj edhe nga Psoriasis Vulgaris, sëmundje,që radhitet në vargun e sëmundjeve alergjike. Gjatë këtyre viteve jam kuruar nën kujdesin e mjekes dermatologe, alergologe dhe specialiste e medicinës botërore (Umvelt medizin), Beatrice Parthey.
Dr.Beatrice Parthey jetën e saj ia ka kushtuar medicinës dhe të sëmurëve nga sëmundjet e lëkurës, e sidomos nami iu rrit në sukseset për shërimin e kancereve të lëkurës.
Kjo profesioniste në shkencat e medicinës, është një grua tepër e dashur, e sjellshme dhe mikpritëse e rrallë. Ajo i shëron pacientët së pari me fjalën e saj të ngrohtë e më pas me ilaçet.
Unë si pacient i Dr.Betriçe Perthey-it jam tejet ilumtur që pata rastin të njoh tek ajo një mjeke, e cila betimin e Hipokratit e mban në shpirt, sepse ajo nuk është vetëm e shkolluar, por ka lindur e tillë, thjesht e gatuar për të shëruar njerëzit nga sëmundjet e lëkurës.
Më 07.02.2013 u paraqita në ordinancë pa paralajmërim dhe pa caktim termini. Ia shpjegova motrës se si e kam hallin dhe se duhet të kontrollohem te mjekja. Motra pa hezituar më dërgoi te një nga dhomat e kontrollit. Dr.Parthey ka disa dhoma dhe pa ndalur kalon nga njëra tek tjetra, në shërbim të pacientëve për të mos humbur kohën e përgatitjes së tyre për kontrollin mjekësor. Edhe unë u përgatita, ndërsa në fytyrë mbaja maskën mbrojtëse. Në dhomë hyri dr.Parthey. U ndal një çast. Fytyra i qeshte, sytë i shëndrisnin nga një lumturi e papërshkruar. Pastaj tha me zërin e saj tejet të ëmbël e të gëzuar:
-Ju keni fituar, i dashur Agim Gashi. Ju jeni fitimtar, ju jeni edhe trim. A nuk të kam thënë se Zoti ka me të ndihmuar? Më rroku në përqafimin e saj aq butësisht, aq njerëzisht, aq ëmbël sa që në këtë moment u ndjeva edhe unë si njeri që fluturoj në qiell, si njeri tek i cili gëzimi mund çdo vuajtje, mund çdo dhëmbje.
-Ju falemnderit doktoreshë! -Ndërsa ajo vazhdonte të më mbante të përqafuar. Nuk gjeja fjalë për falenderim. Pastaj më tha:
-E kam ndje se diçka ka ndodhur me ju. Para ca ditësh dëgjova me kënaqësi albumin tuaj duke shikuar edhe librin Epoka...të cilin s’e kuptoj, por e marr me mend se ka brenda diçka fantastike.
Ju transplantuat mëlçinë dhe tani jeni njeri me dy ditëlindje. Mos harro, që të dyja duhet t’i festosh.
Biseduam disa minuta dhe i tregova ecurinë e transplanitimit tim, hamendjen për të shkuar në Klinikën e Aachenit, dhe se vendimtare për shkuarjen time në ndërrimin e mëlçisë ishte Dr.Luljeta Gashi nga Prishtina. Ajo e uroi me shumë dashuri kolegen e saj Dr.Luljetën edhe pse nuk e njihte. Më vonë i propozova që kur të bëhem më mirë ta vizitojmë sëbashku Kosovën dhe Shqipërinë që ajo me përvojën e saj ta ndihmonte dermatologjinë shqiptare. Ndërsa me vete thashë se unë po e ftoj, por a do të pranojnë dermatologët shqiptarë këshilla nga një specialiste në shumë fusha të dermatologjisë. Pastaj i thashë:
-Ju, e dashur doktoreshë, duhet ta dini se Kryeministri shqiptar është doktor i sëmundjeve të brendshme dhe kardiolog. Ai është Dr.Sali Berisha, ndërsa toka shqiptare dha Nënën më të dashur të Botës, Nënën Terezë, tipare të së cilës i keni edhe ju.
-Oh, Nënë Terezën e adhuroj dhe e di që është shqiptare. Ju forcohuni njëherë e pastaj do të shohim se ç’mund të bëjmë për t’i ndihmuar mjekësisë shqiptare në fushën e dermatologjisë.
Pasi më shkruajti terapinë e duhur dhe lamë terminin e ri për kontroll në muajin që vjen, motra, së cilës për fat të keq i harrova emrin, por do t’ia mësoj patjetër, na bëri disa foto me aparatin tim.
Duke u kthyer për në banesën time ku me padurim më priste vetmia e gjithmonshme, mendoja se do të ishte në shërbim të vendit, sikur ne shqiptarët, të ftojmë njerëz të tillë, specialistë të fushave të ndryshme nga Evropa që të kontribuojnë në zhvillimin e fushave të ndryshme në vendin tonë. Sa e sa herë kam apeluar, që dy shtetet shqiptare duhet t’i falenderojnë disa njerëz të Evropës, që po bëjnë punë të mëdha tek shqiptarët që banojnë në Evropë. Përveç njerëzve zemërbardhë, askush nga politikanët tanë nuk u kujdes që Prof. Neumanin ta nderojnë me një dekoratë dhe ta ftojnë në vizitë atje tek tokat tona, sepse këta njerëz mund të bëjnë shumë për atdheun tonë. A s’do të ishte fantastike që Klinika e Achenit dhe Prof.Neumani të hapin në Tiranë apo Prishtinë një degë të medicinës Thoraks ku do të kryenin transplantime të organeve të ndryshme dhe ku do ta profesionalizojnë kuadrin shqiptar në këto fusha të medicinës, e pse jo edhe të dermatologjisë?
Mbes me shpresë se e ardhmja do të na vetëdijësojë për të menduar më shumë për kombin e atdheun se sa për gjërat që po na e korisin jetën dhe historinë.
07.02.2013
Düren
Me doktoreshen Beatrice Parthey
Doktoreshë me zemër t‘bardhë
(Kushtuar Zonjës Dr.Beatrice Parthey, Dermatologe dhe alergeologe, Düren)
Doktoreshë me mantil të bardhë,
Zemra jote bjeshkë Monchau,
Në ndihmë t´sëmuarve për t´iu ardhë,
Si rrjedha e pandalshme e Rurit-blau!
Më kurove plot dymbëdhjetë vjet,
Fjalët tua t´ngrohta, ilaqe janë,
Shëron sëmundjet, bekon jetë,
I qetëson zemrat që vuajtje kanë.
Dermatologe me vlerë të madhe,
që bëre Emër Nderi, o zonjë në mjeksi,
Të presim t’na vizitosh k´saj radhe
Në Kosovën time dhe tonën Shqipëri.
Eja n´Vendlindjen e Nënës Terezë,
Se ti aq shumë asaj i përngjanë,
Kemi shumë respekt, ti dhuron shpresë,
Doktoreshë Beatrice, me shpirtë human.
Shumë iu gëzove transplantit tim,
Ma mbushe zemrën me lumturi,
Madamme Parthey, prej Zotit bekim,
Unë tek ti e shoh një t´madhe Hyjni.
Këto vargje zemre, t´vogël dhuratë,
I kam gdhendur në shpirtë për Ty,
Doktoreshë, nga Zoti Ti paç uratë,
Nga Shpirti yt, buron veç mirësi.
Agim Gashi
07.02.2013
Düren
Me doktoreshen Beatrice Parthey
DERMATOLOGIA BEATRIÇE PARTHEY-ENGJËLLI QË DO TA NDIHMOJË MEDICINËN SHQIPTARE
Zonja Dr.Beatrice Parthey, Dermatologe dhe alergeologe, Düren
Ka mbi dymbëdhjetë vjet që vuaj edhe nga Psoriasis Vulgaris, sëmundje,që radhitet në vargun e sëmundjeve alergjike. Gjatë këtyre viteve jam kuruar nën kujdesin e mjekes dermatologe, alergologe dhe specialiste e medicinës botërore (Umvelt medizin), Beatrice Parthey.
Dr.Beatrice Parthey jetën e saj ia ka kushtuar medicinës dhe të sëmurëve nga sëmundjet e lëkurës, e sidomos nami iu rrit në sukseset për shërimin e kancereve të lëkurës.
Kjo profesioniste në shkencat e medicinës, është një grua tepër e dashur, e sjellshme dhe mikpritëse e rrallë. Ajo i shëron pacientët së pari me fjalën e saj të ngrohtë e më pas me ilaçet.
Unë si pacient i Dr.Betriçe Perthey-it jam tejet ilumtur që pata rastin të njoh tek ajo një mjeke, e cila betimin e Hipokratit e mban në shpirt, sepse ajo nuk është vetëm e shkolluar, por ka lindur e tillë, thjesht e gatuar për të shëruar njerëzit nga sëmundjet e lëkurës.
Më 07.02.2013 u paraqita në ordinancë pa paralajmërim dhe pa caktim termini. Ia shpjegova motrës se si e kam hallin dhe se duhet të kontrollohem te mjekja. Motra pa hezituar më dërgoi te një nga dhomat e kontrollit. Dr.Parthey ka disa dhoma dhe pa ndalur kalon nga njëra tek tjetra, në shërbim të pacientëve për të mos humbur kohën e përgatitjes së tyre për kontrollin mjekësor. Edhe unë u përgatita, ndërsa në fytyrë mbaja maskën mbrojtëse. Në dhomë hyri dr.Parthey. U ndal një çast. Fytyra i qeshte, sytë i shëndrisnin nga një lumturi e papërshkruar. Pastaj tha me zërin e saj tejet të ëmbël e të gëzuar:
-Ju keni fituar, i dashur Agim Gashi. Ju jeni fitimtar, ju jeni edhe trim. A nuk të kam thënë se Zoti ka me të ndihmuar? Më rroku në përqafimin e saj aq butësisht, aq njerëzisht, aq ëmbël sa që në këtë moment u ndjeva edhe unë si njeri që fluturoj në qiell, si njeri tek i cili gëzimi mund çdo vuajtje, mund çdo dhëmbje.
-Ju falemnderit doktoreshë! -Ndërsa ajo vazhdonte të më mbante të përqafuar. Nuk gjeja fjalë për falenderim. Pastaj më tha:
-E kam ndje se diçka ka ndodhur me ju. Para ca ditësh dëgjova me kënaqësi albumin tuaj duke shikuar edhe librin Epoka...të cilin s’e kuptoj, por e marr me mend se ka brenda diçka fantastike.
Ju transplantuat mëlçinë dhe tani jeni njeri me dy ditëlindje. Mos harro, që të dyja duhet t’i festosh.
Biseduam disa minuta dhe i tregova ecurinë e transplanitimit tim, hamendjen për të shkuar në Klinikën e Aachenit, dhe se vendimtare për shkuarjen time në ndërrimin e mëlçisë ishte Dr.Luljeta Gashi nga Prishtina. Ajo e uroi me shumë dashuri kolegen e saj Dr.Luljetën edhe pse nuk e njihte. Më vonë i propozova që kur të bëhem më mirë ta vizitojmë sëbashku Kosovën dhe Shqipërinë që ajo me përvojën e saj ta ndihmonte dermatologjinë shqiptare. Ndërsa me vete thashë se unë po e ftoj, por a do të pranojnë dermatologët shqiptarë këshilla nga një specialiste në shumë fusha të dermatologjisë. Pastaj i thashë:
-Ju, e dashur doktoreshë, duhet ta dini se Kryeministri shqiptar është doktor i sëmundjeve të brendshme dhe kardiolog. Ai është Dr.Sali Berisha, ndërsa toka shqiptare dha Nënën më të dashur të Botës, Nënën Terezë, tipare të së cilës i keni edhe ju.
-Oh, Nënë Terezën e adhuroj dhe e di që është shqiptare. Ju forcohuni njëherë e pastaj do të shohim se ç’mund të bëjmë për t’i ndihmuar mjekësisë shqiptare në fushën e dermatologjisë.
Pasi më shkruajti terapinë e duhur dhe lamë terminin e ri për kontroll në muajin që vjen, motra, së cilës për fat të keq i harrova emrin, por do t’ia mësoj patjetër, na bëri disa foto me aparatin tim.
Duke u kthyer për në banesën time ku me padurim më priste vetmia e gjithmonshme, mendoja se do të ishte në shërbim të vendit, sikur ne shqiptarët, të ftojmë njerëz të tillë, specialistë të fushave të ndryshme nga Evropa që të kontribuojnë në zhvillimin e fushave të ndryshme në vendin tonë. Sa e sa herë kam apeluar, që dy shtetet shqiptare duhet t’i falenderojnë disa njerëz të Evropës, që po bëjnë punë të mëdha tek shqiptarët që banojnë në Evropë. Përveç njerëzve zemërbardhë, askush nga politikanët tanë nuk u kujdes që Prof. Neumanin ta nderojnë me një dekoratë dhe ta ftojnë në vizitë atje tek tokat tona, sepse këta njerëz mund të bëjnë shumë për atdheun tonë. A s’do të ishte fantastike që Klinika e Achenit dhe Prof.Neumani të hapin në Tiranë apo Prishtinë një degë të medicinës Thoraks ku do të kryenin transplantime të organeve të ndryshme dhe ku do ta profesionalizojnë kuadrin shqiptar në këto fusha të medicinës, e pse jo edhe të dermatologjisë?
Mbes me shpresë se e ardhmja do të na vetëdijësojë për të menduar më shumë për kombin e atdheun se sa për gjërat që po na e korisin jetën dhe historinë.
07.02.2013
Düren
PROF.DR.MED.ULF PETER NEUMANN!
Fterra i shkruan PROF.DR.MED.ULF PETER NEUMANNIT
I nderuar PROF.DR.MED.ULF PETER NEUMANN!
Ne, një grup i madh intelektualësh, nga fshati Fterrë i rrethit të Sarandës me banim në kryeqytetin e Shqipërisë, Tiranë, të shqetësuar për shëndetin e mikut tonë AGIM GASHI, ju drejtohemi juve, shpëtimtarit të jetës së tij, talentit tuaj në kirurgji dhe shpirtmadhësisë suaj humane, që i ka kaluar kufijtë e Gjermanisë dhe ka arritur deri këtu tek ne, me këtë lutje të gjerë shpirtërore:
Zoti AGIM GASHI, këngëtari dhe poeti i shquar kosovar, është një mik i shtrenjtë i yni, dhe i gjithë fshatit tonë, ku ndonëse i sëmurë fizikisht, ka ardhur dhe është ngjitur deri në malet tona, për të na parë e për të përshëndetur si miqtë e tij të shumtë, si njerëz që e adhurojmë për talentin e tij të shquar artistik dhe për këngët qe i ka kënduar ai Fterrës dhe miqësisë me ne, si një personalitet i madh shoqëror që ka lidhur ndjenjat e popullit të martirizuar kosovar me tokën nënë të Shqipërisë, por edhe si një ndërlidhës i miqësisë me popullin e Gjermaninë mike, ku jetojnë shumë nga bashkatdhetarët tanë shqiptarë e kosovarë.
Ne, ju lutemi i dashur profesor, të bëni ç’është e mundur për shpëtimin përfundimtar të jetës së tij me shpejtimin e transplantit të mëlçisë, që do të na gëzonte shumë të gjithëve, ta kishim mes nesh përsëri këtë verë që vjen, kur mblidhemi të festojmë së bashku në fshatin ku kemi lindur, siç shihet edhe në këtë dy foto që po u dërgojmë.
Në pritje të kësaj ndihmë të paçmuar nga ana juaj, po rendisim këtu edhe emrat tanë, për të konfirmuar jo vetëm zgjatjen e jetës së AGIM GASHIT, por edhe lidhjen e miqësisë me ju, i dashur profesor doktor, PETER NEUMANN, për të qenë edhe ju, bir i Gjermanisë mike, si një bir i respektuar i nënave dhe baballarëve të Fterrës.
1 Akademik Prof. Dr. Muzafer Korkuti – Zëvendës kryetar i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë
2 Akademik Prof. Dr. Besim Elezi
3 Prof. Dr. Ismet Elezi
4 Prof. Dr. Hamlet Bezhani
5 Prof. Dr. Zaçe Malaj
6 Prof. As. Dr. Edip Bezhani
7 Prof. As. Dr. Mukades Mançe (Ruka)
8 Prof. As. Dr. Zeko Braho
9 Agron Xhama, ekonomist
10 Aleksandro Ruka, punonjës admistrativ
11 Armand Zhupa, kryeplak i fshatit
12 Bardhyl Xhama, shkrimtar
13 Besmir Zani, mjek
14 Binjo Zhupa, inxhinier
15 Feksor Shkurti, ushtarak i lartë
16 Gëzim Dusha, arsimtar
17 Halit Zhupa, ushtarak i larte
18 Hamza Memi, mjek
19 Idriz Mita, ekonomist
20 Islam Zhupa, inxhinier
21 Jashik Maçi, jurist
22 Lek Xhama, mjek
23 Luan Dusha, mjek
24 Musa Shkurti, arsimtar
25 Profit Zani, biznesmen
26 Rakip Korkuti, arsimtar
27 Rebi Korkuti, biznesmen
28 Rexho Kurupi, inxhinier gjeolog
29 Skënder Dusha, ushtarak i lartë
30 Sulejman Mato, shkrimtar
31 Vexhi Gjoni, ushtarak i lartë
32 Vullnet Mato, shkrimtar
33 Xhemal Mato, ambjentalist
Nga një tubim i fterriotëve!
Nga vizita ime e vitit 2011 fterriotëve në Tiranë!
AGIM GASHI:ENGJËLLORJA E MIRËSISË
(Kushtuar Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff-it e cila më ktheu në jetë)
Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff
Një yll dritë në ballin tënd
Sytë e tu i mbush shkëlqim.
I afrohesh dhimbjes heshtur,
Jetë dhuron edhe gëzim.
Ti je engjëll në shpirt e zemër,
Ti je paqe, je mirësi,
Të gjitha jetët që shpëton,
Urime të japin pa kufi.
Si ta harroj buzëqeshjen tënde,
Engjëllorja, mjeke Claudia ?
Kur nga kthetrat e mizores vdekje,
Më tërhoqe me ato duar të arta?
Falemnderit, falemnderit,
Zemërarta e Gjermanisë,
Ti i ngjan kaq madhërishëm,
Nënë Terezës të Arbërisë.
04.10.2012
Düren-Lendersdorf
A.G.
DIE ENGELHAFT GÜTIGE
(Kushtuar Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff-it e cila më ktheu në jetë)
Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff
Një yll dritë në ballin tënd
Sytë e tu i mbush shkëlqim.
I afrohesh dhimbjes heshtur,
Jetë dhuron edhe gëzim.
Ti je engjëll në shpirt e zemër,
Ti je paqe, je mirësi,
Të gjitha jetët që shpëton,
Urime të japin pa kufi.
Si ta harroj buzëqeshjen tënde,
Engjëllorja, mjeke Claudia ?
Kur nga kthetrat e mizores vdekje,
Më tërhoqe me ato duar të arta?
Falemnderit, falemnderit,
Zemërarta e Gjermanisë,
Ti i ngjan kaq madhërishëm,
Nënë Terezës të Arbërisë.
04.10.2012
Düren-Lendersdorf
A.G.
DIE ENGELHAFT GÜTIGE
(Gewidmet an Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff - die mich ins Leben zurück holte!)
Ein Sternlicht leuchtet auf deiner Stirn
Deine Augen glanzvoll
Sachte nahst du dich dem Schmerz
Leben schenkst du und Freude
Du bist ein Engel, in deiner Seele und in deinem Herzen
Du bist Frieden, du bist Güte
Für all das Leben, das du rettest
Grenzenlos danken sie dir
Wie soll ich bloß dein Lächeln vergessen
Engelhafte Ärztin, Claudia?
Aus den Klauen des Todes entrissest du mich
Mit jenen goldenen Händen?
Danke, danke,
Deutschlands Goldherz,
Du gleichst wunderbar,
Der albanischen Mutter Teresa.
04.10.2012
Düren-Lendersdorf
A.G
Shkrimi im falenderues i vendosur në dhomën e pritjes së spitalit të Lendesdorfit!
NJE BEFASI E KENDSHME
Pasi që më dështuan dy transplantime, tani duhet bërë pothuaj analiza të çdoditshme për ta shiquar gjendjen e mëlqisë. Ndër analizat kryesore është fotografimi me MRT, që sot përdoret domosdo, si në diagnostifikimin e sëmundjeve, ashtu edhe në kontrollimin e zhvillimit të ndonjë sëmundje të mëhershme. Edhe mua më sygjeruan që ta bëj këtë fotografim të mëlqisë.
Pasiqë nga pesha jamë më i shëndoshë se sa duhet, dhe se kazanat e aparaturave të tilla ishin të ngushta në Klinikën e Aachenit, u detyrova të kërkoj ndihmë nga Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff, Kryeshefe e mjekëve kirurg të spitalit St.Augustinus të Düren-Lendesdorfit.
Pasi bëra caktimin e datës që ishte dita e sotme, u zgjova herët dhe shkova ta bëj fotografimin.
Posa hyra te sekretarja e saj, aty u duk si një grua madhështore vetë Dr.Rudroff e cila me një mirësi të lartë më përshëndeti dhe ma zgajti doren.Ia zgjata edhe unë tepër i lumtur që përsëri takoja shpëtimtaren time e cila më solli në jetë dhe e cila ndikoi që të futem në listen e pritjes për një mëlqi dhuratë.
Unë kisha shkruar për Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff-in dhe ekipen e saj të kirurgëve të cilët nën kujdesin e saj më operuan, shkrim të cilin ma përktheu në gjermanisht miku im Driton Gashi, ndersa dizajnin ma bëri miku Marjan Dodaj. Atë rregullim e bëra të madhe një meter me tetëdhjetë centimatra, e futa në një ram të mrekullueshëm dhe ia dergova zyrës së Dr.Claudia Rudrofit.
Nuk dija se ku është vendos artikulli-pllakat i imi.Sot personalisht më lumturoi Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff, e cila më mori dhe ma tregoi vendin se ku ndodhej ai artikull.
O Zoti im, sa u gëzova.Çdo njeri që vie në repartin e kirurgjisë do të ketë mundësi të shiqon fotot dhe ta lexon artikullin me plot falenderime për Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff, për repartin e kirurgjisë, për përsonelin mjeksot por edhe për doktoreshën shqiptare Dr.Luljeta Gashin e cila me këshillat e saja më bëri të bie në doren e artë të Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff-it, gjë që nuk u pendova.Përkundrazi.
Dhe, ja sot shkrimi im dhe emri im si autor dhe personazh i shkrimit, do të qëndrojnë në spitalin e Lendesdorfit si kujtim falenderimi nga një shqiptar. Sot përsëri i thash vetes:Jamë krenar që jamë shqiptar!
04.10.2012
Düren-Lendesdorf
Shkrimi im falenderues i vendosur në dhomën e pritjes së spitalit të Lendesdorfit!
Unë dhe shkrimi im në spitalin St.Augustinus në Lendesdorf!
Unë dhe shkrimi im në spitalin St.Augustinus në Lendesdorf!
Një gur i vendosur në sportelin e pranimit ku shkrua:I dashur Zot, ma ep durimin menjëherë!
Në çdo hap mikëpritje, në çdo vend pastërti e në çdo kënd lule!
Agim Gashi- Administrator
- Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008
Re: SAGA IME - DANKE ALLE! JU FALEMINDERIT TË GJITHËVE!Dosjer nga AGIM GASHI
nga Agim Gashi Sun Jul 20, 2014 11:24 pm
DHURATA E VITIT TË RI NGA PERSONI MË I DASHUR - NGA ENGJËLLORJA E DIASPORËS
Tekst, poezi dhe fotogaleri nga AGIM GASHI
E Shtunë, 11.23.2013,
Kur jam njohur me Dr.Luljeta Gashin, specialiste e lart shqiptare e cila punon në Ordinancen e saj në Stutgart, kam pas ndjenja se kjo grua nuk është vetëm grua e bukur, e pastër, njerzuore e bujare, por në shpirtin e saj ka diçka ëngjëllore dhe tejet fisnike.
Kam shkruar për Dr.Luljeten dhe ndihmën e saj që më ka sjell për shëndetin tim, i ka kushtuar edhe poezi. Kam shkruar edhe kur më 30.12.1912 në orët e vona të pasmesnatës, pikrisht Dr.Luljeta u bë ajo heroina e derguar nga Zoti, që unë të shkoj në transplantim dhe të jem akoma i gjall. Pa ia përmendur meritat tjera, vizitën në banesën time, shumë telefonata e kshilla për mua e për vajzën time, pa e falenderuar edhe për ndihmat materiale që herë-pasherë mi dergonte, sot dua të shkruaj për ndodhinë e mbrëmjes së djeshme.
Dita e 21.11.2013 ishte ditë e rëndë, ditë që mbahet mend. Iu dha lamtumira e fundit Sokol Olldashit i cili humbi jetën tragjikisht, thashethemet shqiptare u versulën si gjithmonë si hijena, dhe dashtë e pa dashtë u desht të dal e të eci pa asnjë cak. E ku ta caktoj unë ndonjë cak kur xhepat e mi gjithmonë janë të zbrazur, ndërsa kontoja ime mund ti ketë deri 220 euro vetë me daten një të muajit, dhe pastaj rri me centa të imët sa me figurue emri në bankë. Këtu, po nuk pate para, mund edhe të zhytesh ndërvete. Ecja rrugëve të Bierkesdorfit dhe sdi se si mendja më rrinte te Dr.Luljeta Gashi. E paramendoja me atë mantelin e bardhë, e buzqeshur, e dashur duke pritë pacientët e saj të shumtë. Betimin e Hipokratit, janë të pakt ata mjek që e mbajnë si Dr.Luljeta e cila i qiti hije të bardhë kombit, dhe që mërgata jonë duhet të krenohet për veprën e saj në fushën e medicinës. Më shkoi mendja edhe te vizita e saj para dy vitesh.Erdhi në banesën tonë, e thjesht, bujare, engjëllore e me disa pako dhurata. E pritëm unë dhe Azaleja me ato që kishim dhe ndjenim knaqësi me prezencen e saj në „shtëpinë“ tonë. Kjo banesa ime e cila mu dukte e keqe, pa ly, e pa paster, sot shendriste.Qeshte edhe ajo me prezencen e Dr.Luljetës. Kisha gatuar bukë misri, kisha zier një fasule me speca djegs, një sallatë dhe një pite. Hangrëm e pimë, u llafsem e u mahitëm dhe pas disa orëve iku. Iku Dr.Luljeta por gjithmonë u kujdes për shëndetin tim dhe të Azalesë. Herëpashere për ndonjë festë apo edhe ditëlindje, Dr.Luljeta arkëtonte në konton time dhurata.
Dhe sot, duke ecur këtyre rrugëve të kurbetit, kalova pranë Bankës. Pa asnjë paramendim që të shkoj në bankë, disi sot më terhjeku po si magneti. Instinktivisht futa kartelen dhe prisja të dali shuma prej 0.6 cent.Por jo, shuma që doli ishte 50.06 Euro. Dhe aty në fatur shkruante: Pagesa nga Gashi, Gerdung, Luljeta:DHURATA PËR VITIN E RI. Çfarë koinçidence, çfarë parandjenje ishte kjo? Parat nuk munda ti nxjerr sepse mua smë lejohet të nxjerr në automat.Do ti nxjerr sot. Mora faturen dhe dola e iu drejtova qiellit:
-O Zoti im i dashur, merri këto të fala e falenderime të shpirtit e dergoja bujares engjëll që rri, punon e jeton në Stutgart e që është krenari e shembull për mërgaten shqiptare. Këto para as smë bëjnë të pasur e as më të varfër.Përsëri do të mbetem ky që jam, por shpirti dhe zemra ime u pasuruan dhe e thelluan miqësinë me doktoreshën mërgimtare, specialisten e lart, Dr.Luljeta Gashin.
A ka pasuri më të madhe se kur të nderojnë njerzuit e artë?
Të falemnderit Dr.Luljeta!
22.11.2013
Düren
Të falemnderit Doktoreshë Luljeta Gashi!
Agim Gashi: ENGJËLLORJA E DIASPORËS
Kam dalë herët në parkun Rur,
Ajër t’pastër me shijue,
Të flas qetë me Engjëlloren,
Që pa pritesë mbrëmë më ka kshillue.
Doktoresha e mërgimit,
Brengën po e ndan me mue,
Prandaj me gjithë zemër unë,
Dy - tri fjalë du me i dhurue.
Asht shqiptare e bijë shqiponje,
Doktoreshë me mantil të bardhë,
Luljeta Gashi engjëllore,
Më kshillon si t’më kish djalë.
Mbrëmë kur isha në mendime
Telefoni më cingërron,
Zëri i butë i doktoreshës,
Plagët mua m’i shëron.
Ajo qetë e butësisht,
Më tregoi për smundjen time,
Këshillat e saj në gjuhën shqipe,
Sa më mbushën plot gëzime.
Jam i varfër e s’kam para,
Me ta ble ndonjë dhuratë,
Por kto vargje t’i dhuroj,
Dhe për Ty këndoj uratë.
Të falemnderit, moj doktoreshë,
Me brenga të njëjta të mërgimit,
Fjalët e tua aq të buta,
M’i kanë kthye ditët e gëzimit.
Më dhe shpresë me jetue,
Më mësove si të luftoj,
Dhe me telat e sharkisë,
Një këngë për Ty do ta këndoj.
Je një shembull i vërtetë,
Si n’vend t’huej duhet punue,
Lartëson veten edhe kombin,
Si Nënë Tereza je për mue.
26.10.11
Duren A.G.
AGIM GASHI
NJË VIZITË KONTROLLIMI TE ZONJUSHA DR. TEMIZEL NËAACHEN
Sëbashku me doktoreshën Temizel dhe librin e Sabit Rrustemit "Mos e lësho sharkinë prej dorës"!
Pas transplantimit të mëlqisë në Klinikën Universitare në Aachen, nën mbikqyrjen e profesor Neumannit, dhe pas krajatave të rënda shëndetsore, duhet të vazhdojnë kontrollimet e mëtejme mjeksore gjithashtu në Klinikën Universitare në Aachen.
Këto kontrollime mjeksore të përcjellura edhe me analiza komplete laboratorike kryhen në repartin e Klinikës Medicionale III të Klinikës Universitare.
Pata fatin që këto kontrollime ti udhëheq mjekja e bukur, bujare, simpatike, gjermano-turkja zonjusha Dr. Med.Lüdde I.Temizel. Sot kisha një kontrollim të tillë ku për të më ndihmuar erdhi edhe vajza ime Orhideja për çka e falenderoj shumë.
Në ora 0.8 të mëngjesit isha pranë sportelit të Klinikës Medicionale III. Mora udhëzimet e duhura, shkova në laborator ku edhe aty shkoi për mrekulli. Kudo mirësjellje e kudo pritje njerzore. Tani duhej ngjitë edhe një kat për të shkuar pranë zyrës së doktoreshës e cila të pret gjithmonë me dashamirësi e gjithmonë e buzqeshur.
Për fat sot lifti 4 nuk punonte çka ndodh shumë rrallë në Klinikë. U ngjitëm këmbë ngadal dhe pothuaj se nuk u lodha shumë pasi që kishim vetëm një kat.
Shkuam pranë zyrë,zumë vend dhe pritnim në radhë. Para meje ishin dy gra të bukura, njëra afër të dyzetave e tjetra afër të gjashtëdhjetave të cilat edhe ato ishin me transplantim të mëlqisë. Biseduam për hallet tona.
Na erdhi radha edhe neve. Doli doktoresha dhe si gjithmonë e buzqeshur më tha:
-Urdhëroni z. Gashitë shiqojmë se çka mund të ketë të reja te shëndeti i juaj.
Pasi ia zgjata edhe unë dorën duke e falenderuar, ia prezentova vajzën time Orhidenë.
-O sa më vjenmirë.Njohjet e reja janë interesante.
Me ju thënë të drejten unë që sa vite i bëra në Gjermani e akoma gjuhen nuk e di.Orhideja kësaj radhe kishte edhe rrolin e përkthyesës.
Derisa doktoresha fliste me Orhidenë, mendime milonshe ma vërshonin kokën time. Ku dhemb dhëmbi,shkon gjuha, thonë të vjetrit. Mendoja se pse në trojet tona nuk kemi këso spitale, këso shëndetsie e mbi të gjitha këso doktoresha e doktor si kanë kombet tjera. Çdo ditë dëgjojmë lajme senzacionale nga atdheu, me tituj bombastik të gazetave:-Sot u burgosen 28 doktor; -Sot policia e EULEX-itbastisi ministrinë e shëndetsisë; -U burgosë Sekretari përmanent....e shumë e shumë tituj tjerë. Më dilnin para syve stoqet e bërllogjeve në oborret e spitaleve dhe ordinancave tjera, mjek duke marr ryshfete, pacient të varfër duke u dridhë për të paguar ilaqet, të varfër duke shitë vezët e fëmijëve për një kuti Bebiron bebes së vogël...
-Herr Gashi....ndëgjova zërin e doktoreshës.Kërceva dhe u këndella shpejt. Mirë që nuk diktoi asgjë tek mendimet e mia. Do të më vinte marre tia shpjegoja të gjithat këto një mjekeje e cila nga fytyra e saj dhe fjalët e saja dalin ilaqet më të forta se ato të barnatoreve.Nuk besoja se do të më besonte po tia tregoja të vëretën për mjeksinë kosovae.
Dhimbjet e forta qëkisha në gju e që këtë javë duhet të operohem, po thuajse i harrova.
I shpjegova problemet e mia me ndihmen e Orhidesë. Doktoresha me fjalët e saja sëpari ma hoqi frikën,u disponova aq shumë saqë nuk harrova fare se sot doktoreshës Temizel ia kisha sjellë librin e Sabit Rrustemit „Mos e lësho sharkinë prej Dorës“(Poetë e miq,për rapsodin e poetin,Agim Gashi), që mban disa dhjetra poezi dedikuar mua e që i përmblodhi poeti e shkrimtari Sabit Rrustemi, që sëbashku me antarët e Ars Clubit „Beqir Musliu“, si dhe
...
Tekst, poezi dhe fotogaleri nga AGIM GASHI
E Shtunë, 11.23.2013,
Kur jam njohur me Dr.Luljeta Gashin, specialiste e lart shqiptare e cila punon në Ordinancen e saj në Stutgart, kam pas ndjenja se kjo grua nuk është vetëm grua e bukur, e pastër, njerzuore e bujare, por në shpirtin e saj ka diçka ëngjëllore dhe tejet fisnike.
Kam shkruar për Dr.Luljeten dhe ndihmën e saj që më ka sjell për shëndetin tim, i ka kushtuar edhe poezi. Kam shkruar edhe kur më 30.12.1912 në orët e vona të pasmesnatës, pikrisht Dr.Luljeta u bë ajo heroina e derguar nga Zoti, që unë të shkoj në transplantim dhe të jem akoma i gjall. Pa ia përmendur meritat tjera, vizitën në banesën time, shumë telefonata e kshilla për mua e për vajzën time, pa e falenderuar edhe për ndihmat materiale që herë-pasherë mi dergonte, sot dua të shkruaj për ndodhinë e mbrëmjes së djeshme.
Dita e 21.11.2013 ishte ditë e rëndë, ditë që mbahet mend. Iu dha lamtumira e fundit Sokol Olldashit i cili humbi jetën tragjikisht, thashethemet shqiptare u versulën si gjithmonë si hijena, dhe dashtë e pa dashtë u desht të dal e të eci pa asnjë cak. E ku ta caktoj unë ndonjë cak kur xhepat e mi gjithmonë janë të zbrazur, ndërsa kontoja ime mund ti ketë deri 220 euro vetë me daten një të muajit, dhe pastaj rri me centa të imët sa me figurue emri në bankë. Këtu, po nuk pate para, mund edhe të zhytesh ndërvete. Ecja rrugëve të Bierkesdorfit dhe sdi se si mendja më rrinte te Dr.Luljeta Gashi. E paramendoja me atë mantelin e bardhë, e buzqeshur, e dashur duke pritë pacientët e saj të shumtë. Betimin e Hipokratit, janë të pakt ata mjek që e mbajnë si Dr.Luljeta e cila i qiti hije të bardhë kombit, dhe që mërgata jonë duhet të krenohet për veprën e saj në fushën e medicinës. Më shkoi mendja edhe te vizita e saj para dy vitesh.Erdhi në banesën tonë, e thjesht, bujare, engjëllore e me disa pako dhurata. E pritëm unë dhe Azaleja me ato që kishim dhe ndjenim knaqësi me prezencen e saj në „shtëpinë“ tonë. Kjo banesa ime e cila mu dukte e keqe, pa ly, e pa paster, sot shendriste.Qeshte edhe ajo me prezencen e Dr.Luljetës. Kisha gatuar bukë misri, kisha zier një fasule me speca djegs, një sallatë dhe një pite. Hangrëm e pimë, u llafsem e u mahitëm dhe pas disa orëve iku. Iku Dr.Luljeta por gjithmonë u kujdes për shëndetin tim dhe të Azalesë. Herëpashere për ndonjë festë apo edhe ditëlindje, Dr.Luljeta arkëtonte në konton time dhurata.
Dhe sot, duke ecur këtyre rrugëve të kurbetit, kalova pranë Bankës. Pa asnjë paramendim që të shkoj në bankë, disi sot më terhjeku po si magneti. Instinktivisht futa kartelen dhe prisja të dali shuma prej 0.6 cent.Por jo, shuma që doli ishte 50.06 Euro. Dhe aty në fatur shkruante: Pagesa nga Gashi, Gerdung, Luljeta:DHURATA PËR VITIN E RI. Çfarë koinçidence, çfarë parandjenje ishte kjo? Parat nuk munda ti nxjerr sepse mua smë lejohet të nxjerr në automat.Do ti nxjerr sot. Mora faturen dhe dola e iu drejtova qiellit:
-O Zoti im i dashur, merri këto të fala e falenderime të shpirtit e dergoja bujares engjëll që rri, punon e jeton në Stutgart e që është krenari e shembull për mërgaten shqiptare. Këto para as smë bëjnë të pasur e as më të varfër.Përsëri do të mbetem ky që jam, por shpirti dhe zemra ime u pasuruan dhe e thelluan miqësinë me doktoreshën mërgimtare, specialisten e lart, Dr.Luljeta Gashin.
A ka pasuri më të madhe se kur të nderojnë njerzuit e artë?
Të falemnderit Dr.Luljeta!
22.11.2013
Düren
Të falemnderit Doktoreshë Luljeta Gashi!
Agim Gashi: ENGJËLLORJA E DIASPORËS
Kam dalë herët në parkun Rur,
Ajër t’pastër me shijue,
Të flas qetë me Engjëlloren,
Që pa pritesë mbrëmë më ka kshillue.
Doktoresha e mërgimit,
Brengën po e ndan me mue,
Prandaj me gjithë zemër unë,
Dy - tri fjalë du me i dhurue.
Asht shqiptare e bijë shqiponje,
Doktoreshë me mantil të bardhë,
Luljeta Gashi engjëllore,
Më kshillon si t’më kish djalë.
Mbrëmë kur isha në mendime
Telefoni më cingërron,
Zëri i butë i doktoreshës,
Plagët mua m’i shëron.
Ajo qetë e butësisht,
Më tregoi për smundjen time,
Këshillat e saj në gjuhën shqipe,
Sa më mbushën plot gëzime.
Jam i varfër e s’kam para,
Me ta ble ndonjë dhuratë,
Por kto vargje t’i dhuroj,
Dhe për Ty këndoj uratë.
Të falemnderit, moj doktoreshë,
Me brenga të njëjta të mërgimit,
Fjalët e tua aq të buta,
M’i kanë kthye ditët e gëzimit.
Më dhe shpresë me jetue,
Më mësove si të luftoj,
Dhe me telat e sharkisë,
Një këngë për Ty do ta këndoj.
Je një shembull i vërtetë,
Si n’vend t’huej duhet punue,
Lartëson veten edhe kombin,
Si Nënë Tereza je për mue.
26.10.11
Duren A.G.
AGIM GASHI
NJË VIZITË KONTROLLIMI TE ZONJUSHA DR. TEMIZEL NËAACHEN
Sëbashku me doktoreshën Temizel dhe librin e Sabit Rrustemit "Mos e lësho sharkinë prej dorës"!
Pas transplantimit të mëlqisë në Klinikën Universitare në Aachen, nën mbikqyrjen e profesor Neumannit, dhe pas krajatave të rënda shëndetsore, duhet të vazhdojnë kontrollimet e mëtejme mjeksore gjithashtu në Klinikën Universitare në Aachen.
Këto kontrollime mjeksore të përcjellura edhe me analiza komplete laboratorike kryhen në repartin e Klinikës Medicionale III të Klinikës Universitare.
Pata fatin që këto kontrollime ti udhëheq mjekja e bukur, bujare, simpatike, gjermano-turkja zonjusha Dr. Med.Lüdde I.Temizel. Sot kisha një kontrollim të tillë ku për të më ndihmuar erdhi edhe vajza ime Orhideja për çka e falenderoj shumë.
Në ora 0.8 të mëngjesit isha pranë sportelit të Klinikës Medicionale III. Mora udhëzimet e duhura, shkova në laborator ku edhe aty shkoi për mrekulli. Kudo mirësjellje e kudo pritje njerzore. Tani duhej ngjitë edhe një kat për të shkuar pranë zyrës së doktoreshës e cila të pret gjithmonë me dashamirësi e gjithmonë e buzqeshur.
Për fat sot lifti 4 nuk punonte çka ndodh shumë rrallë në Klinikë. U ngjitëm këmbë ngadal dhe pothuaj se nuk u lodha shumë pasi që kishim vetëm një kat.
Shkuam pranë zyrë,zumë vend dhe pritnim në radhë. Para meje ishin dy gra të bukura, njëra afër të dyzetave e tjetra afër të gjashtëdhjetave të cilat edhe ato ishin me transplantim të mëlqisë. Biseduam për hallet tona.
Na erdhi radha edhe neve. Doli doktoresha dhe si gjithmonë e buzqeshur më tha:
-Urdhëroni z. Gashitë shiqojmë se çka mund të ketë të reja te shëndeti i juaj.
Pasi ia zgjata edhe unë dorën duke e falenderuar, ia prezentova vajzën time Orhidenë.
-O sa më vjenmirë.Njohjet e reja janë interesante.
Me ju thënë të drejten unë që sa vite i bëra në Gjermani e akoma gjuhen nuk e di.Orhideja kësaj radhe kishte edhe rrolin e përkthyesës.
Derisa doktoresha fliste me Orhidenë, mendime milonshe ma vërshonin kokën time. Ku dhemb dhëmbi,shkon gjuha, thonë të vjetrit. Mendoja se pse në trojet tona nuk kemi këso spitale, këso shëndetsie e mbi të gjitha këso doktoresha e doktor si kanë kombet tjera. Çdo ditë dëgjojmë lajme senzacionale nga atdheu, me tituj bombastik të gazetave:-Sot u burgosen 28 doktor; -Sot policia e EULEX-itbastisi ministrinë e shëndetsisë; -U burgosë Sekretari përmanent....e shumë e shumë tituj tjerë. Më dilnin para syve stoqet e bërllogjeve në oborret e spitaleve dhe ordinancave tjera, mjek duke marr ryshfete, pacient të varfër duke u dridhë për të paguar ilaqet, të varfër duke shitë vezët e fëmijëve për një kuti Bebiron bebes së vogël...
-Herr Gashi....ndëgjova zërin e doktoreshës.Kërceva dhe u këndella shpejt. Mirë që nuk diktoi asgjë tek mendimet e mia. Do të më vinte marre tia shpjegoja të gjithat këto një mjekeje e cila nga fytyra e saj dhe fjalët e saja dalin ilaqet më të forta se ato të barnatoreve.Nuk besoja se do të më besonte po tia tregoja të vëretën për mjeksinë kosovae.
Dhimbjet e forta qëkisha në gju e që këtë javë duhet të operohem, po thuajse i harrova.
I shpjegova problemet e mia me ndihmen e Orhidesë. Doktoresha me fjalët e saja sëpari ma hoqi frikën,u disponova aq shumë saqë nuk harrova fare se sot doktoreshës Temizel ia kisha sjellë librin e Sabit Rrustemit „Mos e lësho sharkinë prej Dorës“(Poetë e miq,për rapsodin e poetin,Agim Gashi), që mban disa dhjetra poezi dedikuar mua e që i përmblodhi poeti e shkrimtari Sabit Rrustemi, që sëbashku me antarët e Ars Clubit „Beqir Musliu“, si dhe
...
AGIM GASHI
VOAL
Agim Gashi- Administrator
- Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008
Sponsored content
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi
» IDRIZ ZEQIRAJ - SHIPTARËT NUK JANË "ME BYTHË NË PRUSH", PËR TË FALUR TOKAT
» Akuzat kundër Shefqet Krasniqit Prokurorisë ia kishte konfirmuar edhe BIK-u (Dokument)
» Aktakuzë kundër imamit Shefqet Krasniqi
» Zbulohen tensionet gjatë dialogut në Bruksel, Nikoliqi Thaçit: Ti je kriminel
» Faruk Tasholli - RJEPENI NANËN
» FAMILJA E HAKI IMERIT: AI U VRA NË KOHËN KUR NË PUSHTET ISHIN HASHIM THAÇI E REXHEP SELIMI
» AGIM GASHI - O NE TREN PËR MITROVICË
» Vëllai i tij u pajtua me Thaçin, por ja si ishte kidnapuar Haki Imeri në Brojë e më pas ishte vrarë
» Fadil Maloku:Aferim, Prokurori e Kosovës!
» Djali i Haki Imerit del kundër axhës: Nuk ia fali Thaçit, nuk dua drejtësi kanunore
» IDRIZ ZEQIRAJ:Copëza biografike dhe kujtime për Ibrahim Rugovën
» Presidenti Thaçi i “lahet me 124 pleq” Imer Imerit se nuk ka gisht në vrasjen e vëllait të tij
» Adem Salihaj akuza të rënda ndaj Hashim Thaçit, ja si po mundohet të shpërlahet nga krimet e shumta që ka bërë
» Ndodh edhe ky skandal: Njeriu që grisi fotografinë e Presidentit Rugova merr certifikatën e veteranit të UÇK-së
» BERAT ARMAGEDONI:Lamtumirë, Joshua i Pejës!
» Biografia e Presidentit Rugova - Biografi e shkurtër
» ILIR MUHARREMI : Treni provokativ, artistët në gjumë
» Përveç ROSU-së, ky është shqiptari që rrezikoi jetën për ta ndalur trenin e Serbisë
» ENVER PETROVCI - IN MEMORIAM SEFEDIN NUREDINIT- SEFA