AGIM GASHI:NJË LULE T´KUQE PËR NANEN TIME

nga **Agim Gashi** Sun Oct 05, 2014 3:58 pm

AGIM GASHI

NJË LULE T´KUQE PËR NANEN TIME

Në mëngjes sot kur u zgjova
Isha djersë, isha tronditë,
Më kish marrë malli i nanës
Ah, ky malli mi qorroj sytë.

Oh moj nanë, e lumja nanë,
Me ato rrudha që ti solli jeta,
Si ma pruni Zoti fatin?
E n´mërgim sa larg u treta.

Mbeta shtangë dhe i tronditun
Stë kam pranë të t´përqafoj,
Po më mbytë vrfëri e smundje,
N´mërgim jetën ma helmoj.

Dola n´kopsht, mora një lule,
Lule e kuqe për bukuri,
Po ta laj me lotë e mallit
Përmes mendjes ta dergoj Ty.

II
Çka t´vyen jeta kur je i mbyllun
Askend pranë ti nuk e ke,
Të merr malli me e pa nanën
Të merr malli për atdhe.

Në kater mure i mbyllur mbeta
Një gotë uj ska kush ta ep,
Shkojnë me javë e shkojnë me muej
Asnji fjalë askush sta flet.

E harruen edhe telefonin
Mu ata që i ke rritë,
Askush s´pyet ma a je gjallë
Këto gjana si kemi pritë!

Nuk pyet motra, e nuk pyet vllau,
A je n´spitale a t´u jetu?
Ma nuk kemi miqë t´fëminisë
Djali e vajza të kanë harru.

Nipa e mbesa janë rritë si plepa
Të takojnë, stë flasin ma,
E kthejnë koken e nuk t´përfillin,
Dashuni askund ma ska.

Unë i shkreti mendoj për t´gjithë
Si jetojnë, a janë martue?
Mendoj për motra, mendoj për vllazen,
A janë plakë, a kanë ndryshue?

III
E moj nanë, moj nana ime,
E di që ti smë ke harrue,
Digjesh flakë në shpirt e zemër,
Për mue t´shkretin t´u mendue.

Për të tjerët ma nuk jetoj,
Ka shumë kohë që jam harrue,
Kur na vdiq Shqipja jonë
Këto gjana i kamë kuptue.

Si ndryshuan këto kohra,
Çka na bani mërgimi i zi,
Si ndryshuen njerzit e atdheut
Që humben ndjenjë e dashuni?

Ku ka mbetë ajo buzqeshje,
Ku na mbeten përqafimet?
Vinë e shkojnë festat tona
Pa vizita e pa urime.

Interesi i çmendi njerzit
Ua ndryshoi të bukren jetë,
E mbajnë mendjen veç te paraja
Pa mendu që kanë me vdekë.

Harruen babë e harruen nanë,
Si bie n´mend as ku kanë le,
Ska për t´varfërin mëshirë e ndihma
A harruen t´shtrejtin atdhe.

IV
Ah, moj nanë e lumja nanë,
Me t´gjitha nanat e kësaj bote,
Ti ndjej dhimbjet e ti ndjej vuajtjet,
Zemramadhe ti moj loke.

Se kam pritë me ardhë kjo ditë
N´mes t´kater mureve i burgosun,
Me shëndetin e shkatrruem
E me shpirtin e shkrumosun.

Nëpër burgjet e Serbisë
Vuajta e su dorzova kurr,
Nuk pranova me e shitë shpirtin
E t´punoj ndojherë për t´huj.

Edhe sot në dhena t´hueja
Jetoj n´varfëri me shumë mundime,
Ta kam dhanë fjalën moj nanë e dashtun
Se shes kurr unë zemrën time.

Sot jamë plakë e me shumë smundje
E ha buken me myk e lot,
Mallkoj fatin e mallkoj veten,
Ah, çfarë kohe erdhi sot!

Tash po ndahem oj nana ime
Erdhi koha për terapi,
Të përqafoj e ti puthi rrudhat,
E ta Uroj festen Ty.

Ja urojmë edhe Shqipes sonë,
Që tash sa kohë flutroj në qiell,
Kur po e di që ma nuk ashtë
Për mue ska festë as verë.

E banë gjumin në thellsi t´vorrit
Ska ma dhimbje në përjetësi,
Na kan ardhë kohnat e kqija,
N´vorr sot ka ma shumë liri.

04.10.14
Düren

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30