Akllapi Net - Forum i Hapur
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Tregim nga Agim Drenica

Shko poshtë

Tregim nga Agim Drenica Empty Tregim nga Agim Drenica

Mesazh nga Agim Gashi Thu Jul 02, 2009 12:34 am

Tregim nga Agim Drenica U1_AgimDrenicaAgim Drenica

ZARIFJA

Nata ka shtrirë krahet e saj të zi mbi katund.Pas gjithë atij vajë dhe asaj zhurme që u bë sot në oborrin e htëpisë se Rrustemit,tash çdo gjë ka ra në qetësi.Herë pas here dëgjohet vetëm kuisja e qenit , i cili atë zë lemeritës e lëshon nga urija apo etja sepse sot që është varrosur Rrustemi,s'i ka ra ndermend kujt ku e ka kokën e lere më për sharovin nen hambar . Tash edhe rrugët e fshatit dukën te vdekura.Ne to nuk duket njeri i gjallë , pos aty - këtu ndonjë plakë e cila e fundit po ndahej nga familja e te ndjerit dhe ne ikje e siper po thoshte :
- E mjera Zarifja,ka ngelur si qyqe me shtatë krimba.Dhe ndonjê tjetër qe si me ironi shtonte: - Ajo nuk po
me dhibset edhe aq se është e re i ka veç tridhjet e pesë vjetë , por po me dhimbsen jetimet e gjorë...
Nderkaq , në odë pas shumë mundimesh , Zarifja i kishte vë fëmijët në gjumë,sepse sipas zakonit në dhomën e Rrustemit duhet te qendroi drita ndezë gjatë gjithë natës.Ajo ashtu e shtrirë nen jorgan,mendet kah nuk i shkonin.
E njihte ajo mirë rrethin dhe e dinte se do ta ketë shumë vështirë pa burr,sepse njerëzit mund edhe të flasin...dhe si prej tytës se pushkës,edhe pse nuk e dëgjonte kush,nxori fjalët:
- Jo,jo! Kurren e kurrës nuk martohem,do t'i rrisë fëmijët dhe do t'ia ruaj nderin e burrit , siç e kam ruajtur sa ishte gjallë...Fjalën gjallë , e shqiptoi me gjysëm zëri dhe u zhgreh në vajë.
- Vërtetë a ja kam rujtur nderin sa ishte gjallë ?!!! -Tha vetë me veti Zarifja dhe padashur para syve i doli momenti i para trembëdhjetë vitesh , atëherë kur nuk kishte më shumë se gjashtë muaj qe ishte martuar.
Ishte ditë e bukur pranvere.Ajo me te shoqin po ktheheshin nga familja e saj , ku kjo kishte qendruar dy javë.
Edhe pse këtê rrugë e benin këmbë , duke folur dhe qeshur te dukej sikur fluturoni.Rruga kalonte nepër Përrua te Keq.Derisa këta dy po ecnin duke folur e qeshur dhe duke u magjepsur me natyren e bukur të Përroit te Keç ,papritur në kthesë u panë dy burra.
- O , t'u ngjatë jeta ! - thanë ata.
-Iu ngjatë jeta! - ua ktheu Rrusta,paksa i trembur , nga pamja e tyre trishtuese.
- Kemi një hall, vëlla!!!,tha njeri nga burrat.
- Hajr qoftë çka qoftë,po çka ka ndodhë?!!! u bë kurreshtar , Rrustemi.
- Ishim duke shkuar në shtëpi , por këtij vëllaut iu sëmur gruaja dhe nuk po mund te levizë,tha njeri nga burrat.
- çka ka ?!! ...tha Rusta i shqetësuar.
- E kanë rrokur dhëmbjet e fëmijës ,do te lind,po ne nuk po mund t'i ndihmojmë,nese ka mundesi te na e falësh këtë motën...dhe me dorë beri nga Zarifja.
- ç'me gjeti , tha Zarifja vet me vete,po unë kurr nuk kam parë grua kah lind , çfarë ndihme mund t"i ofroj?!!
- Si jo, tha Rrusta. Po nese ne nuk i ndihmojmê njeri tjetrit , kush tjeter do te na ndihmoj ne?!
- Derisa njeri nga ata burrat po e përcillte ne mal Zarifën Rrustemi i ulur mbi njê trung te njê lisi te prer po e dredhte cigarën nga kutia qe ia kishte afruar burri qe kish ngalur me te.
- Na shpetove, te shpetoftë zoti! ...tha burri qe po qendronte pranë tij.
- Eh, tha Rrusta,si janë këto lindjet tona , mu kur nuk i pret ndodhin...unë ,siç tregonte shpesh nëna , ndjesë past, kam lindur në arë...Derisa Rrustemi po i rrëfente burrit qe ishte me te se si kishte ardhur në jetë dhe si kishte rrjedhur ngjarja gjatë lindjës se tij,në anên tjetêr te malit Zarifja me forcën e fundit, po mundohej qe t'i ikte qellimit te ndytê te dy burrave qe ia kishin mbyll gojen dhe tentonin te dhunonin...
- Po, po,tha Rrusta...gjithëfare janë këto lindjet tona dhe thithi fortê cigarën.
Pas një kohe , u duken tek po dilnin nga mali Zarifja dhe burri qe po e përcillte,i cili e kishte porositur se nese do ta marr vesh kush per kete qe kishte ndodhur , do t'i vrinin Rrustemin.
- A shpëtoj?!...pyeti Rrustemi , duke par pamjen trishtuese te se shoqës.
- Po , tha burri që e solli Zarifën - te shpëtoftë zoti!
- Po na vije keq se te vonuam...
- Nuk ka gjë tha Rrustemi dhe u përshendet me ta.
Tani më kur nuk dukej askush dhe as ata dy burrat,Rrusta duke e parë te shoqën aq te rraskapitur dhe te mjerë , iu drejtua :
- Je lodhur...?!!!
- Jo , u përgjegj ajo më gjysëm zëri.
- Ndoshta bëra keq qe të urdhërova t'i shkosh në ndihmë asaj gruaje,por këtë e kemi borgj,sepse nesër mund te te ndodhë edhe ty...Këtu ajo nuk mundi te përmbahej dhe u zhgreh në vajë.
- çka ke , mos je friguar?!!!e pyeti i Rrusemi...Ajo duke e parë qe me pamjën dhe sjelljen e saj mund ta bej qe te dyshoj i shoqi , tha :
- Jo, jo ...nuk jam friguar , por po më dhimbset gruaja e gjora hoqi shumë...
-Oh e gjora unë!!! klithi , zarifja ,ashtu e shtrirê nen jorgan,pranë fêmijêve qe po flinin .Si u bë që trembëdhjetë vite jetuam bashkë dhe kurr nuk mora guximin t'i tregojë për këtë ngjarje...te paktën tash do te kisha pasur me lehtë...
- Si është jeta! ...tha Zarifja , si lindja edhe vdekja vijnë atëherë kur nuk i pretë...
Derisa , pikat e lotit tani më e kishin qullur jasteku nen kokën e saj,nga jashtë erdhi zëri i ngjizur i një gjeli i cili po paralajmëronte ardhjen e një dite te re...
Agim Gashi
Agim Gashi
Administrator
Administrator

Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008

Mbrapsht në krye Shko poshtë

Mbrapsht në krye


 
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi