Basir Bushkashi:Mimozat e kujtimeve

nga **Agim Gashi** Sun Jul 12, 2009 9:53 pm

Mimozat e kujtimeve

Basir BUSHKASHI

Nga vëllimi me poezi të zgjedhura

FRYN KJO ERË E FUSHËS

Nëpër degë të kumbullës

i çoj fjalë të bukurës;

një djalosh këndonte

fshatit në të mugët.

Fryn kjo erë e fushës

dehur nga gjelbërimi,

një thëllëzë dëgjon

seç i thotë bilbili.

Dhe diku një portë

hapet me ngadalë

del një vajzë e bukur,

del një vajzë e bardhë.

Kumbulla derdh petale

si për nusëri.

Prehëri i saj bleron

mall e dashuri.

KUNGULLI

Shoh një kungull të fryrë në arë,

thua se misri e paska zili;

dhe më sjell ndër mend ndonjë zyrtar

që në zyrë merr pamjen e tij.

LULJA

“Kur pata nji lule t’bukur

thash’ se do ta kem përherë”.

Erdhi kjo këngë nëpër vite

mbushur mall e mbushur brengë.

Ne s’e dimë se ç’fat i hidhur

e gremisi dashurinë,

ndoshta ish kanuni i egër

a dikush shpirtzi, s’e dimë…

Veç dikush për ty me dhimbje

ngriti këngë e në këngë të la,

brymë e viteve s’të veniti

malli i tij kurrë s’të la me u thà…

ISH VJESHTË E GJETHET SAPO

BININ

Ish vjeshtë e gjethet sapo binin

dhe malet thinjeshin nga bora e parë!

një tufë patash qiellit iknin

duke lënë pas frushullimën e bardhë.

Duke kundruar këtë pamje vjeshte

befas n’stacion u shfaqe ti,

sikur ta ndieje që unë të prisja

një copë pranverë të sillja aty...

PROLOG

Në jetë

kam ndier

dhe gaz

dhe brenga.

I urtë,

i sertë

i heshtur,

gazmor.

Ndoshta, prandaj,

më mori

dhe kënga.

E t’qetë,

s’e ndiej

kurrë kraharorë…

DIMËR NË MALLUNXË

E frymëzuar, hap pas hapi,

era gjethet seç i ndjek

Loz e loz kreshpëruar,

herë i ndanë, e herë i mbledh

E pastaj lozonjare,

palë-palë ngado i hedh

Gjersa bien lodhur-lodhur,

sa i mbulon harrimi krejt…

Bora e parë, sipër malesh,

nis e bie, zbardh e ndrin

Përmbi krye të kaprojve

radhë-radhë kaq qirinj…

Nusëron bredhi e pisha,

hedhur vellon madhështore

Thua vallen tok po ngrenë

si të zënë dorë për dore.

Pa rrjedh lumi plot zhurmime,

melodioz, jo si më parë

Si poet mbushur frymëzime,

që shpërthen me varg të bardhë

Ja, për qiellin e përhimtë,

me rè dimri të ngarkuar

Seç po thotë dallgë pas dallge,

ja, ashtu duke zhurmuar…

Unë eci pragut dimrit

me fletore e laps në xhep

Një tufë zogjsh, shpupurisur,

dhe për pak më ngre me fletë

Nëpër ngricë, tokës mardhur,

jeshilon gruri i ri

Ç’mbet nga dimri për të shkruar,

ja, pranvera përsëri…

FLUTUROI NJË ZOG i BARDHË

Fluturoi një zog i bardhë

Fluturoi dhe qiellit humbi

Nëpër dallgë kaltërsie

Nëpër retë ngjyrë plumbi

Unë e ndoqa ziliqarë…

Të bukurin shpend nëpër hapsirë

Fluturoi si ëndërr e bardhë

Fluturoi si një dëshirë…

FËSHFËRIN PLEPI I GJELBËR

Fëshfërin plepi i gjelbër

Prehërit të erës rreth e qark

Seç më zë një mall i vjetër

Që më hedh në vite larg.

Më zë malli e humbas

Nëpër vite, nëpër jetë

Që shkollar në gjimnaz

Diç më fsheh i shtrenjti plep.

Diç më fsheh e diç më ruan

Tek derdh pushin si kujtime

Plep, o plep, vallë a s’më thua

Mos është shfaq prap mikja ime.

Fëshfërin plepi i gjelbër

Dhe lot kryet nëpër erë

Më s’është dukur, ngjan se thotë

Ajo vashëz si pranverë.

Fëshfërin plepi i gjelbër

Fëshfërin e fëshfërin

Vallë era i dridh fletët

A i dridhi malli im…

1991

KËNDOJNË DY BILBILË

Këndojnë dy bilbilë dehur dashurie

Mbretër përmbi mbretër ndihen në

korie…

THUA, VËRTET?

Çudi, vërtet

Si u ftohëm bashkë

Dikur,

(ti e di)

Pa njëri-tjetrin

Ndjeheshim të zbraztë

Ti magjistare

A unë magjistar

Na mrekullohej

Çdo gjest, çdo fjalë…

Tani,

unë tjetër grua

Ti tjetër burrë

Veç urës kujtimeve

shembur çdo urë

Thua vërtet

u deshëm dikur?!!

VEÇ VAJZËS QË DESHA

Iu luta lules

-Çil për mua

Dhe lulja çeli.

Iu luta qiellit

-Kaltëro për mua

Dhe kaltëroi qielli.

Iu luta pemës

-Gjelbëro për mua

Dhe pema gjelbëroi.

Iu luta detit

-Dallgëzo për mua

Dhe deti dallgëzoi.

Iu luta zogut

-Këndo për mua

Dhe zogu këndoi.

Iu luta lumit

Fresk e vrullë

Dhe lumi më dëgjoi.

…Veç vajzës që desha

S’ju luta kurrë

T’më ndjente për burrë…

IKËN DY PËLLUMBA

Ikën dy pëllumba

E unë u shqetësova

Se ikën të trembur

Nga hapat e mi.

Pas pak qetësohem

Se fundja thashë

Vërtet ikën

Po ikën bashkë…

A TË KUJTOHET?

A të kujtohet tregimi “Yjet”

(Nga Alfons Dodè aq bukur shkruar)

Dhe Stefaneta e bukur mbi kalë

Që fjeti në stan me gunë mbuluar

Po ai bariu i lumturuar

Kur gjoksit ndjeu frymëmarrjen e saj

Dhe unë që të thashë, ashtu si

kaluar…

Ç’do të desha dhe unë bariut t’i

ngjaj…

E sjellë ndërmend? Patjetër e sjell

Ti heshtje menduar, skuqur prush

Unë s’dija ç’të bëja, vërshëlleja ngadalë

Dhe lule s’koti, këpusja në fushë

Qiellit të kaltër një mjelmë e bardhë

Rrihte krahët e bukur në erë

Ti kokën e ngrite e the ngadalë

“A s’ngjan me nuse, pa shihe

njëherë…”

DINJITETI

Përbaltet dinjiteti

Nëpër llum të kohës

Njerëz-

Vini gishtin kokës…

KEQARDHJE PËR BOTËN

Bota ha veten

Tmerrësisht çdo ditë

Nga krimet,

luftërat,

pabesitë.

MIMOZAT

Kanë çelur mimozat nazike,

Dimër. Acar.

Një borë e butë,

Qeleshe mbi ballë…

Nuk di pse mimozat,

I quajnë mendjelehta,

Pse vallë s’përfillin dimrin?!

Të brishtat mimoza!

Krifëverdhat mimoza!

I admiroj,

Për guximin…

PLAKA E PËLLUMBAVE

Jeton vetmuar në Barberino

Një plakë e urtë, e kërrusur, e paktë

Në shtëpinë e vjetër, gati të harruar

Ku pëllumbat gugasin ditë e natë…

Ajo i ushqen me bukë e grurë

Pëllumbat e egër gjithë fëshfërimë

Që e zgjojnë mëngjeseve kaq të urtuar

E i ulen mbi supe, mbi krahë dhe

shpinë…

Kur sytë do të mbyll një mbrëmje a

mëngjes

Ndoshta pa t’afërm, e paktë, e vjetër

Përlotur pëllumbat do ta ngrenë në krahë

Në udhëtimin e fundit par në botën

tjetër…

Barberino, Firence, korrik 2006

N’U PAFSHIM NDONJËHERË

N’u pafshim ndonjëherë

Nëpër mote

Nëpër jetë

Nuk ka pse të shkrepim

Siç shkrepin rrufetë…

Asgjë e jashtëzakonshme

Mes nesh s’ka ngjarë

Në u tret dashuria

Si përrua i tharë.

Megjithatë,

Diçka e jotja

Tek unë ka mbetur

Diçka e imja

Tek ti gjithashtu…

Eh, sa e çuditshme

Bota njerëzore

Ndarë copa-copa

Aty-këtu...

NËPËR DALLGË

Dallgë brenda meje…

Dallgë brenda teje…

Dallgë nëpër dete

Dallgë nëpër shtete…

Me gjoksin me plagë…

Shtegtoj nëpër dallgë…

Duke mbart me vete

Qindra e qindra derte…

VERË NË SELANIK

Eci rrugës nëpër Selanik

Mbështjellë me natë

Mbështjellë me dritë…

Pamje marramendëse

Që të verbojnë sytë…

Diku buzë detit çlodhem i qetë

Përpara meje një park i blertë,

Ku shkrihen në një dashuritë e njoma

Në avuj rinie,

Në zjarr e aroma…

Deti oshtin e i përkëdhel me dallgë

Eh, ç’natë e këndshme, eh, ç’natë…!

BASTUNËT

Bastunë të fildishtë

Dyqaneve varg,

Punuar me art.

…Nëpër vegime

Më shfaqet im atë,

Me shkopin e drunjtë,

Me kollën e thatë…

I shoh në heshtje

E pikëllimi më zë

Babai s’është më…

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30