Akllapi Net - Forum i Hapur
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.
Akllapi Net - Forum i Hapur

Poezi nga Poeti i persekutuar i regjimit, Dalan Luzaj‏

Akllapi Net - Forum i Hapur :: Letërsi

Shko poshtë

Poezi nga Poeti i persekutuar i regjimit, Dalan Luzaj‏ Empty Poezi nga Poeti i persekutuar i regjimit, Dalan Luzaj‏

Mesazh nga Agim Gashi Mon Jan 05, 2009 2:20 am




Poezi nga Poeti i persekutuar i regjimit, Dalan Luzaj‏ U1_DalanLuzaj
Dalan Luzaj
Dalan Luzaj u lind në Vlorë ne vitin 1944. Babai Isufi qe një nga krerët e organizatës së Ballit Kombëtar Shqiptar. Pas ardhjes së Enver Hoxhës në pushtet Isuf Luzaj u largua nga Shqipëria dhe në vend të tij familja u ndoq dhe u persekutua.
Dalani publikoi poezi për herë të parë në revistën Nëntori në moshën 18-vjeçare. Shtatë vjet më vonë ai dhe gjithë familja e tij u internuan dhe qëndruan për 22 vjet të izoluar. Në 1990 emigroi në Itali dhe tani jeton dhe punon në Çikago.
Ditë të mirë, paç Mëmëdhe!
Ditë të mirë paç Mëmëdhe!
Gjaku yt kënd më kënd shpërndarë.
Sa më larg aq më pranë na ke
Gjithësesi të urojmë për mbarë!
Natën e mirë, paç Mëmëdhe!
Si u errën bijtë e vuajtur, bijtë e tu aty?
Për shpërblim jepu dy pashë dhè,
Për gjithë ç’vuajtën, ndizu një qiri!
Velat e bardha
Velat e bardha mbi liqen,
Si luleshqerrat e livadhit të vendit tim.
Tej horizonti i fsheh
Për të çelur buzë…
Çhikagos në Perëndim
Karaburun e Sazan ka përballë!
Përgjaket dielli supeve shkëmbore.
Syri pikon bëhet mall.
Malli rritet e bëhet Vlorë.
Motra
Motra ka krah’e të vjen.
Motra pas nënës bëhet nënë.
Motra ka zemër e të ndjen.
Motra brenda shpirtit të gjen!
Në Vlorë
Në Vlorë!-tha Ismaili, I pari vet çau në këmbë.
Shtizë bëri krahun, flakë u bë në erë.
Qasi gurët e themelit, gurët më të rëndë.
Në gjunjë ra Isa, sy e zemër prerë.
Rilindi Shqiperia. Brofi Mëmëdheu.
Mëhallat e Atdheut Kosovë e Camëri.
Sheshit të Flamurit sosi Skënderbeu.
Athdheun Ismail, ta besova ty!
Kanina djep, varr dhe lavdi.
Të gjallë e të vdekur bashkë çdo Nëntor.
Shtiza bën lart, qiellit kuq e zi.
Feston Shqipëria, kuq e zi nëVlorë.
Fshatarët
Bujkrobërit e mesjetës, Fshatarë.
Zgjedha u plagoste qafën çdo vit.
Të urtë fshatra, si ishuj mes detit shpërndarë.
Mallkimi i Zotit i shkonte çdo ditë.
Gomari dhe veglat e varrit.
Mbrëmjeve bymeheshin pranë hi-zjarrit.
Mesnatës binin në mallkim.
Fshatarin e njihte i pari rreziku.
Për bukën, fjala tutej.
Rëndë e turpëronte vetëm miku.
Bosh sofra, hapur dhé të futej.
Të munduarit, të harruarit, mbetur shkretë.
Të përbuzurit, të varfërit fshatarë.
Kolona vertebrore u qëndronte drejtë.
Fytyrën dielli dhe nderi ua kish larë.
ALI PASHA
Hëna nxinte, Pasha ndante.
Gjithë trishtimin me Alinë.
Pas tradhtia vehten hante.
Vranë Pashanë, jo historinë.
Ra Janinës terr e nxinë,
Mjekër e thinjur larg udhëton.
Trupi ngeli pa Alinë.
Koka digjet, por s'perëndon.
Ngriti ngjoli dallgë e shkume,
Vec qytetin s'mund t'a zgjojë.
Erdhën nga larg, e vunë në gjumë.
Gjaku tij, dorë e huaj.
Shqipëri qindra vjet,
Ngjoli namin s'e përpiu,
Në cdo gjak që shqipen flet.
Gjallë ka qenë e është Aliu.
Ngjolit thellë në Janinë.
Ra e s'mbyti pabesinë.
Zbriti mal i Trebeshinës.
Për të lënë në fron Alinë.
Tepelena këmbë mali,
Qanë dhe sot me lotë të nxehtë.
Ali Pashë o Ali djali.
Prerë Vjosa shkon në det.
Dolli dielli nga Dhembeli.
Ere e ftohtë, ra e fshiu.
Ali Pasha gjallë ngeli.
Jo mor jo s’vdes kurre Aliu!
Me ditë e netë pres
Më rren mesnata e pabesë.
Besnike mike aq e rrallë.
Në paça jetë një shekull pres.
Ndaj nisma shpresën të bëj gjallë.
A thua ndihemi me mend?
Apo më ndien kur më ke pranë?
Thellë shpirtit është një vend,
Kur zemra zemrën ngrohtë e mban.
Ngatërroj me kohë ç’kaloi,
I marrë marrosa dikë tjetër.
Të mori malli e të çoi,
Mbi blunë e detit aq të vjetër.
Me ditë e netë pres mbi shkëmb.
Pulebërdha tej në klithmën blu.
Mbi krah malli aq i rëndë.
Pa krah veç klithma sos këtu.
Po vjen
Po vjen tha syri
Brofi zemra për të dalë,
Malli djeg si qiriri.
S’mësoi malli asnjë fjalë.
E madhërishme bëre ballë.
Për rreth shpërtheu kaq shkëlqim.
Ky vezullim nga ç’diell ka dalë?
Nga sytë e saj gjithë ky burim?
U qesh pak, sytë më tepër.
E rrok…me zemrën që ta njohë.
U shkund mbi ne gjithë qielli vjetër.
Brenda saj, asgjë më s’shoh.
Atë natë
Atë natë mike u marrose.
Edhe hëna u dogj me ne.
Duke tretur mbeti hark kose.
Hyr e dil, mbi ulli, mbi ne.
Atje nga zjarri ende s’ka mbir’bar.
Ullinjtë mpleksur bërë rrjetë.
Hënë e qielltë mbushur është me re.
Për t’u zbrazur në të dy na prêt.
Preu flokët gjimnazistja
Kur preu floket një degë e fshehu.
Sa mbi vetull aq mbi sy.
Qyeteti sytë mbi ta i shkrehu.
Sa zemra fshehur rrinë aty.
Kur preu flokët u zhveshën pyjet.
Skaj globi çeli një rrafshnaltë,
Sa lart, mbi hënë një grusht me yje.
I ndrine asaj mbi ball të artë.
Kur preu flokët ndriti qielli,
Shkëlqen ajo dhe në mesnatë.
Dy shtiza në mes nisi nga qielli.
Ylber do thurrte për dhuratë.
Dy zemra
Do të fluturoj, the, drejt meje.
Mbi det, lum, me krah si zog.
Shpinës vitet do t’mi ndjeje,
Si ortek do binin në tokë.
Casti I rralle sa do zgjasi?
Ç’të zbres të ndihesh më lirë.
Të nxjerr zemrën jashtë që t’ju flasi?
Se ndoshta gjuha s’flet aq mirë?
Kudo e bardhë, kudo e ngrohtë.
Qerpiku i njomur, për c’na prêt?
Nje mall dy zemra bërë tok,
Mbi ne një pulëbardhë kërkon det!

Marr pjeserisht nga gazeta “Illyria” - Përgatiti për ZSH: Këze (Kozeta) Zylo
Agim Gashi
Agim Gashi
Administrator
Administrator

Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008

Mbrapsht në krye Shko poshtë

Mbrapsht në krye

Akllapi Net - Forum i Hapur :: Letërsi

 
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi