Kush hesht ‘për të hapur çështje’?

Kush hesht ‘për të hapur çështje’?

Editoriali

Gjithnjë e më shumë që po mundohen ta nxjerrin Kosovën si “çështje (ende) e hapur”, sidomos Serbia dhe UNMIK-u. Por këto dy “instanca” e kanë dikë prapa, që i mbështet qëndrimet e tyre, qoftë nëse e quajmë edhe “bashkësi ndërkombëtare”, ose Këshill i Sigurimit, ose Bruksel. Shpallet “çështja e hapur” në formatin e konferencave të rastit për media, pas “takimeve” në të cilat “është biseduar”, por çka dhe si, ata e dinë vetë. Komunikatën nuk e përcjell analiza që do të dëshmonte se nuk ka më “çështje të hapura” madje le të jenë ato edhe “teknike”, si u thonë. Media në Kosovë këto përpjekje “për të hapur çështje” i “shënon” gjithnjë në formë raporti, nganjëherë edhe duke i komentuar, brenda fjalëve të censuruara të mediatorit, por në raste të rralla, shumë të rralla, komenti përcillet edhe me analizë, por kjo ndodh shumë rrallë. Kështu mediat sikur i eskivojnë “përgjegjësive” ndaj veprimeve të “mira” ose “të këqija” të bashkëbiseduesve (Beograd-UNMIK), thuajse janë organizma zyrtarë dhe marrin përgjegjësi zyrtare nëse i analizojnë anakronitë e UNMIK-ut, lere që të gjitha sa janë, mediat, proklamojnë pavarësinë e tyre. I pavarur pra duhet të ishte edhe qëndrimi i tyre që hë për hë është vetëm format “komunikate” e stërholluar, por jo qëndrim-përfundim i pavarur. Mbesin të komunikojnë atë që ka thënë spikeri në media-konferencë, ose edhe “faktori” eminent, sillen rreth atyre të dhënave dhe të thënave, duke kujtuar se komunikata e gjerë mbi to, mund ta shtyjë opinionin të nxjerrë përfundime mbi “lojërat” politike, mbi humbësin ose fitimtarin në ato lojëra, pa e nxjerrë me analizë rezultatin e saktë. Sot në Kosovë janë hapur çështje, të cilat kanë qëndruar të mbyllura “ad acta” dhjetë vjet, por ato vetëm “hapen” në komunikatë, si ndodhje, mbase edhe si lajm i thjeshtë, e pastaj lihen në harresë. Riaktivizimi i tyre nuk bëhet, pra, nga opinioni medial, por bëhet përsëri sa herë del “lajmi” për to, në perioda kohësh që zakonisht nuk janë më të shkurtra sesa një muaj. Kjo të bën të duket atmosfera e Kosovës pa “ngjarje të mëdha” politike, jepen lajmet “bombastike”, por nuk shpërthejnë debate spektrash gjithëpërfshirës publicistikë. Mbase shënohet me ndonjë “emision” kontaktues, ose me një artikull (komunikatë) shtypi. Pra komunikohen problemet, e pastaj ato mbesin të qëndrojnë statike në status kuonë e tyre, dhe mbulohen “veprimet e problemeve” me heshtjen e cila duhet të shitet si stabilitet i reklamuar edhe në qarqet më të larta botërore. Vallë a është e mundur që opinioni shqiptar të jetë kaq i dezinformuar, saqë kur dëgjon opinione qytetare të të duket se “folësit” nuk e kanë të qartë fare se çka po ndodh rreth tyre, pos që thonë se “do të bëhet mirë”. Kjo “do të bëhet mirë” në të ardhmen është pasojë e deklaratave gjithmonë optimiste të pikërisht bashkësisë ndërkombëtare, e cila edhe është skenariste e gjithë kësaj situate, është fabrikë me makina të sofistikuara që prodhojnë optimizëm joreal...