Fetah Berisha:Këndi poetik i së premtes në diasporë

Këndi poetik i së premtes në diasporë

Fetah Berisha


AUTOSTRADA E BASHKIMIT TË KOMBIT
(Dr. Ibrahim Rugovës – Dr. Sali Berishës)

Sa kohë e gjatë larg njëri-tjetrit,
Një komb i ndarë, dy trupa e një shpirt,
Drejt njëri-tjetrit bënë rrugëtim brezat,
Oda shkollë e kënga histori bënin traditë.
Me 31 maj 2009, këtu në Kalimash,
U shtrua sofra e kombit, sofra e gëzimit,
Zbritën katër vilajetet si dikur në Marash,
E flakën ndarjen duke hedhur vallen e bashkimit.
Sot në Kalimash, si dje në Koshare,
U bashkuan qiejt, e u shembën malet,
E mundëm historinë me një shekull ndarje,
Kurrë s’do të ketë më eksod, as kalime ilegale.
Sot në Kalimash buçet gëzimi i gëzimeve,
Si dje muri i Berlinit, sot bie kufiri me tmerre,
Një shekull zemra e kombit me lotin e hidhërimeve
Sot autostrada e bashkimit qan Alpet me tunele.
Sot në Kalimash po ndodh mrekullia,
Kosovë e Shqipëri të trungut Ilirian,
U shemb shekulli i ndarjes dhe padrejtësia,
Prishtinë e Tiranë si në pëllëmbe të dorës janë.
Kërkova tërë ditën me diell,
Kërkova tërë natën me hënë,
Kërkova në dritë e në errësirë,
Kufirin me gjemba shqiptaro- shqiptar,
S’ishte më, koha e kishte fshirë.
Shqipëria dikur kullë e ngujimit,
Vetëm zhurmë e frëngji,
Komunizmi ferr i njerëzimit,
Shqipëria pa besim e priftërinj.
Ishim një komb e shumë pjesë
Jemi një komb e dy shtete.
Neki Lulaj
TRADHËTIA KAFSHON
(Kolonel Ahmet Krasniqit me rastin e njëmbëdhjetëvjetorit të vrasjes)
Emri i një ushtaraku,
kolonel me shikim të zjarrt,
oficer i shkolluar,
shqiptar me traditë të lartë.
Kolonel Ahmet Krasniqi,
trim për sakrifica sublime,
komandant i një ushtrie,
qe ua prish strofullat shkijeve.
Mbremje e zezë 21 shtatori,
i motit nëntëdhjetë e tetë,
krismat e pabesisë misterioze,
e privuan nga kjo jetë.
Thonë se nata ka sy, ka vesh, ka gojë,
pabesia e tradhetia të kafshon si ulkonjë,
po ku të gjet ty me zemër të madhe,
i pavdekshmi i ushtrisë shqiptare.
Kosova e nëntëdhjetë e tetës,
lengonte gjak e veshur me të zi,
por një plagë të pashërueshme,
ia shtoi vrasja në pabesi.
A thua vrasësit që thurën plane,
tradhetarët që të vran në pusi,
kurrë ata mos i ngrohtë ky diell,
se kurrë nuk do të kenë rehati.
Komandant pusho në qetësi,
nuk betohemi se do të marrim hak,
por misterin e vrasjes tënde,
do ta zbardhim në terësi.