Cikël poetik nga Faton Ratkoceri

nga **Agim Gashi** Fri Oct 23, 2009 2:07 am

Cikël poetik nga Faton Ratkoceri

I lindur në fshatin Llugaxhi, Komuna e Lipjanit në vitin 1975, Kosovë. Në moshën 6 vjeçare me familje barten për të jetu në Prishtinë ku kryen shkollën fillore në shkollën "Josip Broz Tito" (tani quhet Ismail Qemajli) në lagjen Kodra e Diellit. Shkollën e mesme ekonomike e kryen në vitin 1994 me sukses të shkëlqyer. Fillon studimet pranë Universitetit të Prishtinës, Fakulteti i Gjuhës dhe Letërsisë Angleze por i ndërprenë si pasojë e emigrimit në Britani të Madhe në vitin 1995. Në Londër jeton dhe punon deri në vitin 2000 kur edhe vendos të kthehet në Kosovë. Në vitin 2009 përfundon studimet për Bachelor në Gjuhë dhe Letërsi Angleze. Studion për Master të Biznesit dhe Administratës në Universitetin e Sunderlandit në Britani të Madhe. Poezinë e ka pasion dhe hobi. I martuar, baba i dy fëmijëve. Familjen, shoqërinë dhe natyren i ka frymëzim në jetë.

Faton Ratkoceri

Mëngjeset e tingujve

Shkuan edhe mëngjeset e tingujve
Të pianos në zgjim
Ikën edhe netët e pasionit të thellë
Zhgënjim në zgjim
Kot edhe ky shtrat me petale trëndafili
Dëshpërim në muzg
Plogështi mendimesh
Kapluan tërësinë jo sipërfaqsisht
Të vazhdosh të jetosh e humbka kuptimin
Dashuruake ti përsëri!
Një tjetër të pafat
Pres ende pres mëngjeset
Kur në vend të përkëdheljes së rrezes së diellit
Do më zgjoj tingulli i pianos
Tingujt që vetëm ti
Me mjeshtri i bëje
Melodinë tënde e degjova edhe prej të tjerëve
Por drithërimin se përçuan
S’më lanë mbresa se përjetuan
Artin tonë dot se kuptuan
Kush është humbës këtu?!

20 tetor 2009

Sytë e tu blu

Ec, ec me hapa të shpejtë
A e mund kohën dot
E ndalojmë në ajkë të rinisë
A mundem ti bëj rrudhat të ngrijnë
Të ngrijnë si shikimi
I ndeshur me ty pranë shkallëve blu

Ai moment ishte si ndjenja
E fitimit ndaj forcës s’Gravitetit
Pa peshë, i lehtë
Moment i ndeshjes me sytë e tu blu
Sy blu jetëplot
Aguliçe pas acarit dimërorë

Ndërthur të gjithë fetë që s’janë më
Në një të vetme
Besim, nga frymëzim i shikimit
Me qoshen e syrit tënd blu
Hedhë një aluzion kalimthi

Bashkëdyzim mendimesh
Përqafim idesh
Rrugë e rezervuar për dy
Të gjitha për dy
Për dy sy blu
Sa e sa kilometra kaluam
Peripeci, ndodhi
Tregime, rrëfime
Syhapur në befasi
Por ec, ec me hapa të shpejtë
Akrep i minutave
Akrep i orëve
E bashkë me ta edhe kjo jetë
Por sa më e lehtë bëhet
Teksa shikoj, vazhdoj të shikoj
Sytë e tu blu

2008

Meditim në kujtim për ty

Meditim për shërim
Meditim për ringjallje
Ringjallje ndjenjash
Ndjenjash që vdiqën
Kur ike ti bashkë me ty
Kujtimi për ty
Si gotë e thyer mbet pas
Ecje nëpër grimca qelqi
Nuk të lëndokan
Qenkan të lara me lot

Muaj ecje si në fije teli të hollë
Ecje në vetmi
Të ndjehesh i vogël
Në këtë botë
Botë e fëlliqur
Fëlliqur me shkelës
Shkelës premtimi
Premtim koti
Kotësi kohe
Kohe që shëron
Shëron premtimin tënd
Kujtimin tënd
Lëndimin tënd
E shkela mu në mes
S’bëri zë
pa jetë
Pa frymë
Padrejtësi

Gjykues i këtij teatri
I bërë me lëndimet e zemrës sime
Shfaqje së koti
Pa asnjë adhurues
Imazhi yt mbet
Fiksim e hije në këtë hapësirë
Hapësirë e mbushur me zëra kalimtarësh
Kalimtarë mu përmes zemrës sime
Të stërthyer, copë copë
Por ende e ka një copë to plotë

Meditim, frymim i thellë
Shërim, vetëmohim
Në pafundësi
Dobësi s’tregoj
Argument i qëndresës shpirtërore
Kësaj energjie
Që sapo fiket në një trajtë
Fillon e digjet në një tjetër
Botë bardhë e zi
Bardhë e zi për spastrim
Nga ngjyra ylberi
Premtime ngjyrash ylberi
Por sa më afër që i afrohem
Më shumë vërej ngjyrat
Vetëm bardh e zi
Ylber me dy ngjyra
Ky është kujtimi i mbetur për ty.

2008

Mjellma e Liqenit tim

Po shteroj ky ujë gurgullues
Po u eshkosën malet rreth tij
Po u venit dielli i mesditës
Mos u frikëso Mjellma e Liqenit tim

Një mbrëmje vere po nuk doli hëna
Po u errësua dita e nata në përjetësi
Mos ndalo hapin mos kthe kokën mbrapa
Sepse me ty do të jem deri në amshueshmëri

... Mjellma e Liqenit tim

12.10.2009

Puhi sfilitëse

Yll, por gjithnjë në sfond
Hije e puhisë sfilitëse
Ngacmon qelizat
Sfidon trimat e mendjes

Skëterrë mendimesh
Refuzim nga pasiguria
Refuzim nga të qenit i paragjykuar
Heretik vetëm në mendime

Forcë e brendshme e ndërdijës
Urdhëron vetëkontroll
Urdhëron ndalesë
Urdhëron kthimin në kafaz
Urdhëron prangosje t’SHPIRTIT!

Po ajo e fuqishmja dënon ata
Ata që prangosin shpirtra
A s’është heretiku ai
Ai që urdhëron prangosjen?

Mendje e zhveshur nga klithma

Më e vështira është të të shoh ty teksa shkon
Ndjenjë sikur gjysma e shpirtit më prehet nga trungu i jetës
Ashtu pa vetëdije ikën në mjegull mëngjesi
S’ja vlen as të të vij pas e as të të kërkoj

Sytë e mi thellojnë shikimin në hapësirë
Pa dashje mendja kalon nëpër kujtime
Të kohëve të lumtura
Të kohëve të zymta

Të kohëve kur asnjë gjë nuk ishte e qartë
Kur asnjëherë s’mendoja se çfarë do të sillte e nesërmja
Jetonim në lumturin e momentit
Në lumturin e atyre ditëve që kaluan shumë shpejt

Por e nesërmja u bë e kaluar
Tani i shikoj gjërat nga një kënd tjetër
Atë çfarë shoh s’më pëlqen aspak
Sa e sa gjëra do i kisha ndryshuar

Por jo nga prizmi i së tashmes
Ah sikur vetëm edhe një herë të ktheja kohën mbrapsht?!
E pamundur e di ...Por çfarë t’i bëj mendjes
Mendje e zhveshur nga klithma.

23-shtator-2008

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30