Blerim Rrecaj: Pak për tokën, pak për qiellin…

nga **Agim Gashi** Sun Oct 25, 2009 3:44 am

Blerim Rrecaj

Pak për tokën, pak për qiellin…

Sytë më dhembin pakëz. Ndoshta nga qëndrimi i gjatë përballë makinës kompjuter. Sot edhe një diell i fortë që djeg e që ne e marrim si njërën prej shenjave se do të ketë shi më vonë.Re të shpërndara qiellit. Në një cope të madhe qielli ato kanë është formuar një formë zemre, e re të tjera enden përreth saj. Vende vende qielli është pa re, i kaltër i kthjellët…Vet e ndjej veten të lodhur si një luftëtar pas një beteje të vështirë. Dhe kjo betejë mund të ishte e bërë edhe nga ndonjë qëllim a ideal i lartë, por edhe të ishte një betejë molisëse dhe mbase e pakuptimtë. Në e mbi tokë njerëz lëvizin.E edhe nëpër tunele të nëntokës, bunkere… Ndonëse ata mund të lëvizin edhe nëpër ujë, lumenj, detra, oqeane. Por edhe qiellit me parashutë për sport, rekreacion, për ndonjë punë p.sh., në ndonjë xhungël a ndonjë aksion ushtarak që mund të ndodhë diku. Sa manovrat ushtarake mund të bëhen me ndihmën e helikopterëve, aeroplanëve të ndryshëm, shumë njerëz aeroplanët do t’i shfytëzojnë për udhëtime nga më të ndryshme duke bërë kështu një mozaik të larmishëm fluturimesh. Dikush madje do ta ketë rastin, mundësinë a fatin të jetë pranë, a të niset me anije kozmike e t’ia mësyej largësive qiellore për lundrim.”Hapësirat e pamatura i dua./ Po më merren mendtë kur s’ndjej nën këmbë token”, thotë një poet. Dielli vazhdon të djegë dhe ka hyrë mes reve. Zogj fluturojnë njëri pas tjetrit për diku, në drejtimin që kanë marrë. Forma e reve në formë zemre është shprishur dhe më nuk ekziston. Fryen erë. Gjysmën e qiellit e ka kaplur një vranësirë që duket që po marshon drejt gjysmës tjetër të tij që ende vazhdon të jetë e kthjellët ashtu siç ishte. Në rrugë, njerëz, vetura, autobusë, kamionë që bartin mallëra…

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30