Mos dhunoni brshtesine-poezi -nga Raimonda Moisiu

Dërgoi:Monda Korç


Sot jane vrare dy gra, nena, motra, bashkeshorte, kusherire, mik ,gjyshe Grate jane gjithshka
jeta, drita, ndricimi i ardhmerise . Eshte e tmerrshme , dhimbshme
Dhimbjen time po e shpreh me poezine meposhteme.
Tragjike!


Mos dhunoni brishtësinë!*
- Nga Raimonda Moisiu




Toka tani krahët hap, ta marrë brënda,
Ku s’do ketë më shi, diell, lule, dëborë,
Vdekja që nga, arkivoli kundron trupin e saj,
Shqyer nga plagët, gjaku, dhunimi mizor.

Motër, moj! Brof nga varri, flake “vellon e nuses”,
Që ta hodhi lehtë vdekja në krevatin prej druri,
Çirrja maskën lajkave, mashtrimeve dhe epsheve,
Këtyre që qajnë tregoju ç’të bëri një thikë prej “burri”,

-.-
Nuk jeni burra, veç meshkuj, o rracë e burracakëve
Që mburreni me kapriçot, përdhunim, mizori, dajak
Dhe ju, një grua u ka dhënë nga shpirti qumësht gjiri,
Edhe ju një grua u ka mbajtur 9-ë muaj në bark.

Ju çdo natë kërkoni gruan, t'ju ndezë epshet në shtrat,
Dhe ju dhuron çupën, djalin, nipin, mbesën,
Një gruaje i puthni këmbët për ta patur dashnore,
Që tu mëkojë çdo mëngjes me blerinën dhe vesën….

Çfarë zemre pate ti, që shkrehe armën mbi një grua,
Dhe u kapardise duke i fryrë grykës së pistoletës,
Ti vrave, një trëndafil, një fllad të ëmbël mirësie,
Dhunove me plumb brishtësinë e një gjoksi të nxehtë.


-.-
Ngrihu, motër, nga arkivoli i këtij dhjetori, ec me mua,
Të sokëllijmë, t’u rrëmbejmë lirinë, burracakëve të pabesë,
Që të vranë në emër të “nderit”…, Oh, jam një grua si ti,
Me trëndafilë,
me gishtrinjtë si qirinj
Mbi varrin tënd
Po të pres......

Nga Raimonda Moisiu
Hartford CT USA.