Suzana Zisi: MAKTH…

Suzana Zisi: MAKTH…

Mes avujve letargjikë të së çmendurës kohë,
dhe kilometrash pa fund dëshirash,
më shfaqesh.
E dehur,
e çmendur,
përqafoj hijen,
kurmin e braktisur nga të brishtat eshtra.
Luaj rolin e martires.
Mes endjes drejt majës dhe rrokullisjes,
derdhen dëshirat-Sizife,
vdesin fëmijët-fjalë.
Mes makthesh e rrënojash alegorike…
ulërijnë epshoret fletë të bardha,
ulërij dhe unë që dot s’të prek.
Edhe pse magjishëm më kacavirresh,
gjinjsh,
eshtrash,
dëshirash,
Duke çmendur brenda meje unin tragjik.
Fiction i fantazisë sime, Ti?
Kërkoj zemrën, ëndrrash.
Errësira mbulon mosqenien metaforike
Endem – hijenë e përgjakur,
humbellave të tua tragjike...
Dridhem mes fletëve.
Ulërijnë komiket - orgazma.
Fjalët, shpërthejnë thellësisht,
dhe unë, ndihem - Unë,
duke nxirë ethshëm, fletët e tua të bardha.



Suzana Zisi