Monda Korca: Nje buzembremje-poezi nga Raimonda Moisiu

Monda Korca: Nje buzembremje-poezi nga Raimonda Moisiu


Drejt rrugës së varrezave
u nisa një buzëmbrëmje…
Që në mëngjes atë ditë
më silleshe në mëndje

Një natë më parë me mua
po putheshe në ëndërr …
E mjera, si më ike,
s'u bëre dot dhëndërr

Të hiqja pak merakun
Mbi carcafët zhubrosur
kur nën hënën e ëmbël
të harbonim të marrosur …
U nisa këtë muzg
të trishtë e të pasosur…

O buzëmbremje e zezë
nuk kishe të mbaruar …
Ti…dole nga mermeri
për të më përqafuar…

I ftohtë ishe, kallkan
trupi që nga mermeri :
“Më puth fort, pafund !
Më puth edhe një herë
O shpirti im i ëmbël
unë rroj nëpër Parajsë.
Gjithcka, moj, atje ka
Po si ti, asnjë vajzë”

“Shtëpinë pranë varrezave”
- të thashë- e kam ndërtuar …
…te ajo dritë …”“Kush vallë të jetë?”
“Një “ dikush” i trishtuar

Dikush po na përgjon
si puthemi të dy
dhe shkruan pa na thënë
azgjë mua, azgjë ty …”

Dikush përgjon si puthet
një vajzë me një djalë…
Vajza ardhur nga Hena
Djali nga Parajsa ka dale...