Genc Kastrati: Kur ti shkon

Genc Kastrati: Kur ti shkon

Kur ti shkon dhe largohesh rruges tende
kaltersia e qiellit te puthe e iken me kaltersine
une mbulohem nga nje hije reje e syte me ikin tek ti
ti rri e pambuluar e veshur je me hirin e bukurise
qe ne trupin tend dritherohet si loti i kulluar
ti ecen rruges dhe flladi yt lekunde gjethet ne drunje
ato kthejne koken nga ti dhe shikojne parakalimin tend
edhe drunjet dredhohen dhe te shikojne nga pas te dehur
e ti vazhdon largimin e sikur kembet ne toke nuk te prekin
mbi ty zgjohen engjujt qe te dashurojne nga ajeri
ti e buzeqeshur se heton qe pushton boten dhe qiellin
fluturat nisin shtegtimin e tyre pas teje fluturimthi
e nje dallandyshe rrugen ua pret ne xhelozi
te gjitha te versulen si te ftuara ne aheng dashurie
kush me pare nder to tek kembet tua do arrije
kur ti iken e dashur me ty ikin edhe zogjet,kenget dhe era
e varfer behet jeta,pas teje pervilet e iken edhe natyra.

Genc Kastrati.....11/5/2009.