Lediana Kapaj: Për fëmijët që vuajnë...!

Lediana Kapaj: Për fëmijët që vuajnë...!

Femije te pafat qe nuk kane ç'te hane,
peshat mbajne mbi supe,hallet mbi ta rane,
te lindur mes skamjes,bij te varferise,
permbi syte e vuajtur..."etja e urise"!


Femije qe mes bombash,zbathur befas shkelin,
trupat permbi balte...te pajete ngelin,
engjej te pafajshem,pre e shtazerise,
njerezim i etur ndaj vete pafajsise....

Femije qe skane ditur kurre te enderrojne,
nje bote me makabra,mes tmerresh veshtrojne,
jetime te pashprese pa prinder i lane,
foshnja qe sa linden mes gjakut u thane...

Jetimoret mbushur,sa shume sy lotojne
nga rruga me shprese ngrohtesine kerkojne,
s'arrijne te kuptojne pse erdhen ne jete,
ne mendjen e tyre....rruzulli eshte i shkrete...

Nje pjese e kesaj bote,e kenaqur duket,
e çfare mund tu themi,kur shpirti ju zhduket,
e çfare mund te bejme kur nuk kane zemer,
shtazeri humane...por veçse kane emer!

Valle do mund te zhdukim,plaget shekullore,
a mundet gjithe bota te behet paqesore,
do jetojme nje dite ne "bahçen e arte"?
Nje planet si ky...por te "barabarte"!!

Lediana Kapaj