Gjakush Tana: NË QAFË TË KËRRABËS

Gjakush Tana: NË QAFË TË KËRRABËS

Vijnë e shkallëzohen lakoret si vezullima
në Qafë Kërrabë jeta ec drejt !
Janë shtruar tryzat e agimeve me therrima
janë të gjithë dhe mungojnë të krejt!

Sa ullinj shekullor të vyshkur presin gjeneratat
prej katarzave dalin në diellin e lirë !
Në kreshpërime qëndrojnë e janë pellgëzuar
të presin gjithcka e të ruajnë Ilirë !

Më dalin perpara ,dhe më pershëndesin
vargani i gjatë i shitësve më kthejnë fëmijërinë.
I rinisin shtigjet se ku do të na qesin
ta ruajmë të kaluarën të presim ardhmerinë !

Janë këto lakadredhat e Qafë Kërrabës
bën vëzhgim e mbrojtje në net e ditë .
Krahapur qëndruan pa gjumë sytë e shkabës,
ta ndjenim ne se Atdheu është në pritë !

E shkruar më 09 dhjetor 2008

Më mbuluan mjegullat e heshtjes tek të meditoja
vrulli në damarë më lëvrin ! Më gri !
- Kështu të buzëqesh fytyra? Ashtu vallë rri ?

Mos isha në ëndërr , mos isha në gjumë ?
S' e kujtoj gjithë ritmin ! Sa mall më ka ringjallë.
Diafilm ku skena mbeti pa një fjalë !


Gjakush Tana: TI U BËRE ZEMËR !

Ku ta kërkoj shtegun të të shoh qerpikun ?
Po ballin ? Po sytë ? - Të notoj thellësisë !
Siç ndeshen barkat me dallgë të stuhisë !

Më the lamtumirë dhe ike si engjëll
U mbush me zbrazëti vendi ku ishe pak më parë
malli shtriu gjymtyret ! Tmerr i paparë !

Klithmat i degjon? E dëgjon këtë rimë ?
Përse turfullon në secilin varg ?
- Më rrezaton ndjesia por, ti sa larg!

Eja! Është kilithje që del nga frymëmarrja
çdo çast pëshpërit, çdo çast të përmend !
-Ti u bëre zemër ! Për Ty shpirti rend!